Σημαντικές δηλώσεις για το μεταναστευτικό – προσφυγικό έκανε ο Δαλάι Λάμα. Σε αυτές κάλεσε τη Δύση να φέρεται ανθρώπινα στους ικέτες και ταυτοχρόνως κάλεσε τους ικέτες να είναι έτοιμοι να επιστρέψουν στις πατρίδες τους, για να βοηθήσουν στην ανοικοδόμησή τους.
Την ίδια ώρα στη Μόρια και αλλού συντελούνται εγκλήματα. Ο ανθρωπισμός έχει εκφυλιστεί σε έναν κολασμένο χορό των ΜΚΟ ( και άλλων σωματεμπόρων) εις βάρος και των μεταναστών και των τοπικών κοινωνιών. Τεράστια κονδύλια εξαερώνονται δια της ενθυλάκωσης στις τσέπες των πονηρών, ενώ μόνον κάποια ψίχουλα απ’ αυτά τα ποσά φθάνουν στα κολαστήρια όπου «ζουν» στοιβαγμένοι οι πρόσφυγες και οι μετανάστες.
Στο Λιβυκό Πέλαγος, αλωνίζει η… λιβυκή… ακτοφυλακή (!) εξαφανίζοντας για λογαριασμό άλλων πλωτά γεμάτα πρόσφυγες, ενώ σε κοινωνίες όπως η ιταλική ή η ελληνική μια μαύρη παραοικονομία έχει δημιουργηθεί γύρω απ’ αυτό το ζήτημα.
Η αλαζονική συμπεριφορά των βρώμικων ΜΚΟ και όσων άλλων ψωμίζονται απ’ αυτό το πρόβλημα εναντίον των πολιτών που υφίστανται πιέσεις ή δυσπραγούν απ’ τις παρενέργειες αυτής της κατάστασης, πολώνει τα πράγματα. Η ρετσινιά του «ρατσιστή» εξαπολύεται εναντίον όποιου εκφράζει οποιονδήποτε προβληματισμό.
Αυτά που είπε λόγου χάριν ο Δαλάι Λάμα θα έβγαζαν ρατσιστή τον κάθε Μήτσο αν τα έλεγε εκείνος.
Η καλά βολεμένη οικονομικώς και πολιτικώς προστατευμένη σέχτα (με χαρακτηριστικά μαφίας) που λυμαίνεται το προσφυγικό πρόβλημα, είναι αδίστακτη και θρασύτατη στους χαρακτηρισμούς εναντίον όποιου θεωρεί κίνδυνο για την ασυδοσία της, την απληστία της, την κακότητά της, πάντα υπό τη δορά του ανθρωπισμού,
τον οποίον κακοποιεί όσον κακοποιεί επίσης τις έννοιες της Αριστεράς, της πατρίδας, της λογικής και της ηθικής.
Λύσεις για το προσφυγικό πρόβλημα, προσωρινές και εις βάθος χρόνου, υπάρχουν πολλές και καλές. Η ιχνηλάτησή τους όμως θα χάλαγε την πιάτσα των σωματεμπόρων σε κοινωνικό και μικροοικονομικό επίπεδο καθώς και τη φάμπρικα της εκμετάλλευσης απ’ το κεφάλαιο της φθηνής εργατικής δύναμης σε εθνικό, διεθνικό και μακροοικονομικό επίπεδο.
Τα περισσότερα νέα έθνη στη Δύση είναι αποτέλεσμα παλαιών μεταναστεύσεων. Αυτά τα έθνη τις τελευταίες δεκαετίες προκάλεσαν νέες μεταναστεύσεις εξαπολύοντας πολέμους σε δεκάδες περιοχές του πλανήτη. Τους νέους μετανάστες υποδέχθηκαν τα δυτικά κράτη δημιουργώντας γκέτο (τα οποία ονόμασαν πολυπολιτισμό), εκμεταλλευόμενα οικονομικώς τους μετανάστες (δια της φθηνής και ευέλικτης εργασίας) και καθηλώνοντας ταυτοχρόνως τους γηγενείς εργαζόμενους σε ένα καθεστώς εργασίας που έχει από καιρό μετατραπεί σε κόλαση.
Αυτό το πρόβλημα θα βαθαίνει, ώσπου να λάβει διαστάσεις ακόμα πιο εκρηκτικές (διότι όπως είπαμε, από αυτό επωφελούνται και η αστική τάξη και η «ανθρωπιστική» μαφία). Το σύστημαπου δημιουργεί αυτό το πρόβλημα (θα) το αντιμετωπίζει δια της ελεγχόμενης (ή όχι) ανόδου του αντισυστήματος. Η πάσης φύσεως Δεξιά (χριστιανοδημοκράτες, σοσιαλδημοκράτες, ενσωματωμένη αριστερά) θα διαχειρίζεται αυτήν την κατάσταση είτε επισείοντας τον μπαμπούλα της Ακροδεξιάς είτε προσχωρώντας στην Ακροδεξιά η ίδια.
Το αίσχος στη Μόρια είναι απόφυση της πολιτικής που ξεκινάει απ’ τις Βρυξέλλες και καταλήγει στους μαφιόζους των ΜΚΟ και του ελληνικού κρατικοπτωχοπροδρομισμού.
Η ανατριχιαστική όμως εικόνα της ανόδου των Ακροδεξιών στην Ευρώπη είναι η απόληξη της κάθε Μόριας από την Ελλάδα, του κάθε γκέτο από τη Γαλλία, στην κεντρική πολιτική σκηνή, όπου ο απάνθρωπος «ανθρωπισμός», o αμοραλισμός των ελίτ και η λογική του κέρδους μετατρέπουν, γρήγορα πλέον, τις κοινωνίες σε πεδία μάχης…
*Πηγή: topontiki.gr
