“Σεισάχθεια” (Διαγραφή) στα ιδιωτικά χρέη όχι μόνο για λόγους δικαιοσύνης αλλά κυρίως για λόγους επανεκκίνησης της οικονομίας.
Ο Σόλων (640 – 560 π.Χ.) υπήρξε μεγάλος πολιτικός της Αρχαίας Αθήνας, γνήσιος επαναστάτης του καιρού του, βαθιά ριζοσπάστης μεταρρυθμιστής – όχι με την δυσφημιστική έννοια που αναφέρονται στις μεταρρυθμίσεις και τους μεταρρυθμιστές οι τροϊκανοί και η εγχώρια μνημονιακή τάξη – αλλά και ποιητής και χάρη σε αυτές τις αρετές του, συγκαταλέγεται μεταξύ των Επτά Σοφών της Αρχαίας Ελλάδας.
Ο Σόλων καταγράφηκε στην Ιστορία για πολλά σημαντικά και καινοτόμα νομοθετήματά του, αλλά κυρίως για τη μεγάλη, πρωτοποριακή και τολμηρή μεταρρύθμισή του που έχει καταγραφεί ιστορικά ως «σεισάχθεια» (σείω + άχθος «απόσειση βάρους»).
Με την σεισάχθεια ο Σόλων έλαβε την πρωτοποριακή νομοθετική πρωτοβουλία, στην Αρχαία Αθήνα, όπου οι πολίτες της, ιδιαίτερα οι οικονομικά πιο αδύνατοι, πνίγονταν στα χρέη, να διαγράψει ουσιαστικά τα χρέη ιδιωτών προς ιδιώτες (κυρίως προς τους μεγαλογαιοκτήμονες) και προς το αθηναϊκό Δημόσιο, να καταργήσει τον δανεισμό «επί σώμασι», με εγγύηση το σώμα του υπόχρεου και την υποδούλωσή του, μαζί και την υποδούλωση της οικογένειάς του, ενώ απελευθερωσε όσους Αθηναίους είχαν γίνει δούλοι λόγω χρεών στην ίδια την Αθήνα και επανέφερε στην πόλη όσους στο μεταξύ είχαν πωληθεί και μεταφερθεί εκτός Αθήνας.
Η σεισάχθεια του Σόλωνα υπήρξε τότε μια σωτήρια παρέμβαση στην Αθήνα, η οποία, παρά τις μεγάλες αντιδράσεις από τους τότε «τοκογλύφους», συντέλεσε αποφασιστικά στην μετέπειτα οικονομική άνθηση και το μεγαλείο των Αθηνών.
Μπορεί από τη «σεισάχθεια» του Σόλωνα να έχουν παρέλθει πάνω από δυόμιση χιλιάδες χρόνιααλλά η ξεχασμένη έννοια της σεισάχθειας, τηρουμένων των αναλογιών, είναι ξανά εξαιρετικά επίκαιρηστη σημερινή Ελλάδα.
Οι σύγχρονοι «δούλοι» δανειολήπτες, στραγγαλισμένοι από τους πιστωτές, χρειάζεται να απελευθερωθούν καi μαζί τους να απελευθερωθεί και η Ελλάδα!
Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΕΝΑ ΒΟΥΝΟ ΑΠΟ ΧΡΕΗ
Η μνημονιακή Ελλάδα του 2016 κάθεται πάνω σε ένα πανύψηλο βουνό από δημόσια και ιδιωτικά χρέη που δεν της επιτρέπουν να πάρει καμιά ανάσα.
Γίνεται και σωστά πολύ μεγάλη συζήτηση για το επαχθέστατο και αβίωτο δημόσιο χρέος, το οποίο είναι αδύνατο να αποπληρωθεί και για τούτο πρέπει να διαγραφεί.
Και όμως εξίσου μέγα πρόβλημα, αν όχι μεγαλύτερο και κατά τη γνώμη μου πολύ μεγαλύτερο, είναι το άχθος των ιδιωτικών, πάσης φύσεως, χρεών.
Και αναφέρομαι στα χρέη φυσικών προσώπων και νοικοκυριών και πολύ μικρών, μικρών, μικρομεσαίων, μεσαίων αλλά και ορισμένων μεγάλων επιχειρήσεων, τα οποία πνίγουν στην κυριολεξία την κοινωνία, ιδιαίτερα τις κοινωνικά πιο αδύνατες κατηγορίες και την οικονομία ως σύνολο.
ΤΑ ΧΡΕΗ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ
Τα ληξιπρόθεσμα («κόκκινα») δάνεια φυσικών προσώπων και επιχειρήσεων προς τις τράπεζες ξεπερνάνε τα 110 δισ. ευρώ και συνεχώς καλπάζουν, ενώ ένας δύσκολα υπολογίσιμος αριθμός δανείων, τα οποία παρουσιάζονται ως ενήμερα, στην πραγματικότητα δεν αποπληρώνονται και δεν εμφανίζονται ως «κόκκινα» στους ισολογισμούς των τραπεζών.
Οι τράπεζες, παρά την τρίτη και μέγα σκάνδαλο, ανακεφαλαιοποίησή τους, αντιμετωπίζουν εκ νέου πρόβλημα «μαύρης τρύπας», χωμένες σε έναν φαύλο κύκλο που δεν έχει τέλος, ενώ στραγγίζουν και απομυζούν όλη την οικονομία.
ΚΩΔΙΚΑΣ ΔΕΟΝΤΟΛΟΓΙΑΣ: ΑΝΘΡΑΚΕΣ Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ
Ο Κώδικας Δεοντολογίας για τα «κόκκινα» δάνεια των τραπεζών που παρουσίασε τις προηγούμενες μέρες η Τράπεζα της Ελλάδας σε συμφωνία με την κυβέρνηση, όχι μόνο δεν δίνει καμιά απάντησηστο πρόβλημα των δανειοληπτών αλλά στο μόνο που εξυπηρετεί είναι να διευκολύνει το πέρασμα των «κόκκινων» δανείων από τις αρχές του φθινοπώρου στα κερδοσκοπικά fund, προκειμένου τα τελευταία να δώσουν αλύπητα και χωρίς κανέναν ενδοιασμό την «τελική λύση» για τα σπίτια, τα ακίνητα των νοικοκυριών και στην ύπαρξη δεκάδων χιλιάδων επιχειρήσεων.
ΤΑ ΧΡΕΗ ΠΡΟΣ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ
Την ίδια ώρα με ρυθμό πάνω από 1,2 δισ. ευρώ αυξάνονται κάθε μήνα τα νέα ληξιπρόθεσμα χρέη των φορολογουμένων προς το Δημόσιο, χώρια τα χρέη που κλιμακώνονται προς τις ΔΕΚΟ, κυρίως τη ΔΕΗ.
Το πρώτο εξάμηνο του 2016 οι νέες οφειλές των πολιτών προς το Δημόσιο έφθασαν τα 6,9 δισ.!
Ο συνολικός αριθμός των φορολογουμένων (φυσικών προσώπων + επιχειρήσεων) που έχουν οφειλές στην Εφορία ξεπερνά τα τέσσερα εκατομμύρια (!), ενώ σε έναν αριθμό που προσεγγίζει το ένα εκατομμύριο έχουν ήδη επιβληθεί μέτρα αναγκαστικής είσπραξης, όπως είναι οι καταθέσεις τραπεζικών υπολοίπων και εισοδημάτων στα χέρια τρίτων.
Την ίδια ώρα οι συνολικές ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το Δημόσιο (παλιές και νέες) φτάνουν τα 90 δισ., ένα ποσό ανατριχιαστικό, όσο και αν οι περισσότερες από τις πιο παλιές οφειλές δεν μπορούν να εισπραχθούν (επιχειρήσεις που έχουν κλείσει, οφειλέτες που δεν ζουν κλπ) και παραμένουν τυπικάστα χαρτιά για να δείχνουν την γάγγραινα της ελληνικής γραφειοκρατίας και ευθυνοφοβίας.
Η ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΣΟΛΩΝΑ
Εδώ, λοιπόν, που έχει φτάσει το πρόβλημα των ιδιωτικών χρεών στη χώρα δεν αντιμετωπίζεται με ημίμετρα και ασπιρίνες.
Ούτε πολύ περισσότερο το πρόβλημα των ιδιωτικών χρεών μπορεί να επιλυθεί με την επιλογή της μεταφοράς των «κόκκινων» δανείων στα fund, πράγμα που συνιστά πλήρη άλωση της οικονομίας από ξένα κέντρα και κυρίως υποθήκευση και εκποίηση των ιδιωτικών περιουσιών και τελειωτικό χτύπημαστην ελληνική οικονομία.
Τρόικα και υποδουλωμένο μνημονιακό πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο ετοιμάζονται να ολοκληρώσουν την οικονομική και κοινωνική γενοκτονία του τόπου.
Σήμερα όσο ποτέ γίνεται επίκαιρος στον ίδιο τόπο, μετά από χιλιάδες χρόνια, ο Σόλων και η σεισάχθειά του.
Αυτό που χρειάζεται για να λυθεί ο Γόρδιος δεσμός στη χώρα είναι να κοπεί με το σπαθί μιας νέαςσεισάχθειας.
Η λύση βρίσκεται σε μια ευρύτατη, σχεδόν σαρωτική, διαγραφή χωρίς όρους και προϋποθέσεις, όλωντων ιδιωτικών χρεών που αφορούν τις οικονομικά αδύνατες τάξεις και στρώματα της ελληνικής κοινωνίας και οι γενναίες κατά κατηγορία ρυθμίσεις για την αποπληρωμή εν όλω ή εν μέρει, ανάλογα με τις προϋποθέσεις, των υπόλοιπων δανείων. Η λύση αυτή μπορεί να εφαρμοστεί, κάτω από συγκεκριμένους όρους και με αυστηρό έλεγχο και για τα χρέη προς τα ασφαλιστικά ταμεία.
Μια τέτοια λύση δεν επιβάλλεται μόνο για λόγους κοινωνικής δικαιοσύνης αλλά πρώτα απ’ όλα και κυρίως για λόγους διεξόδου από την κρίση και επανεκκίνησης της οικονομίας με τροχιά ανάπτυξης.
ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ
Αυτή η λύση, την οποία παρουσιάζουμε μόνο σε γενικές γραμμές, για να μπορέσει να υλοποιηθεί, απαιτεί δύο θεμελιώδεις προϋποθέσεις.
– Την εθνικοποίηση των τραπεζών και
– Το πέρασμα στο εθνικό νόμισμα.
Το πέρασμα στο εθνικό νόμισμα, απόλυτα αναγκαίο, έτσι κι αλλιώς, για την απόκτηση της εθνικής κυριαρχίας και τη συνολική ανάκαμψη της οικονομίας, είναι απαραίτητο γιατί μόνο μια Εθνική Κεντρική Τράπεζα κάτω από τον έλεγχο μιας λαϊκής κυβέρνησης, θα μπορεί με την έκδοση εθνικού νομίσματος να ανακεφαλαιοποιήσει με μηδενικάεπιτόκια τις τράπεζες (και αν χρειαστεί και τα ασφαλιστικά ταμεία), ώστε χάρη σε αυτή την ανακεφαλαιοποίηση οι τελευταίες να μπορούν να φέρουν σε πέρας την αναγκαία σεισάχθεια.
Ταυτόχρονα, οι τράπεζες μετά από αυτές τις δημόσιες κεφαλαιακές ενέσεις θα γίνει δυνατό να περάσει το μετοχικό τους κεφάλαιο στα χέρια του Δημοσίου και έτσι εθνικοποιημένες και κάτω από κοινωνικό έλεγχο να αναλάβουν έναν νέο κεντρικό ρόλο για μια διαφορετικού τύπου ανάπτυξη και ανασυγκρότηση της χώρας με καινοτόμα, πρωτοποριακά χαρακτηριστικά και φυσικά με υψηλά επίπεδα παραγωγικότητας, νέας ευθύνης, κινητικότητας, δημιουργίας και αποδοτικότητας του νέου οικονομικού προσανατολισμού.
Με δυο λόγια, η επιλογή της σεισάχθειας, που θα συνοδευτεί με την επανακεφαλαιοποίηση – εθνικοποίηση των τραπεζών, θα είναι στην ουσία μια επιλογή επανίδρυσης των τραπεζών και του τραπεζικού συστήματος και νέα αφετηρία για μια νέα πορεία τους, χωρίς τα βάρη του παρελθόντος.
Η πρόταση εθνικό νόμισμα – ανακεφαλαιοποίηση και εθνικοποίηση των τραπεζών – σεισάχθεια στα ιδιωτικά χρέη – διακοπή αποπληρωμής στο δημόσιο χρέος με κατεύθυνση τη διαγραφή του, δεν είναι μια πρόταση βουνό για τη χώρα.
Αντίθετα είναι ο μόνος, τολμηρός βέβαια, αλλά άκρως ρεαλιστικός δρόμος για την επιβίωση και αναζωογόνηση του τόπου.
Αν ΕΕ, ΔΝΤ και μνημονιακό ελληνικό κατεστημένο προτείνουν την αδύνατη επανεκκίνηση με την οικονομία ερείπιο και την κοινωνία «πεθαμένη», η δική μας πρόταση διεκδικεί την αναζωογόνηση του τόπου με σκληρή προσπάθεια, με την κοινωνία όρθια και τους πολίτες ζωντανούς και συμμέτοχους.
Η πρότασή μας είναι πρώτα απ’ όλα πρόταση αξιών, πολιτισμού και αλληλεγγύης.
Κ.Μ
