Η Καθημερινή της Κυριακής (25/8) εκπέμπει στο κύριο άρθρο της ύμνους προς την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και ιδίως προς τον πρώην πρωθυπουργό και το επιτελείο του για την ταχεία επέμβασή τους προς άρση “γραφειοκρατικών” και άλλων “εμποδίων” σε μεγάλες επενδύσεις και ιδίως στην “επένδυση” του Ελληνικού του κ. Σπ. Λάτση. Η επένδυση αυτή είναι υπόδειγμα πως ένας ολιγάρχης μπορεί χωρίς να βάλει ούτε ένα ευρώ, αντίθετα να του βάζουν και να του χορηγούν δάνεια, μπορεί να βάλει στο χέρι τη μεγαλύτερη απείρου κάλλους παραθαλάσσια έκταση σε μεγαλούπολη της Ευρώπης, επί της οποίας να κάνει, μάλιστα, ο, τι θεωρεί πρόσφορο για την άντληση υπεραξιών, με τους νόμους να αδρανοποιούνται μπροστά στον “ιερό σκοπό”.
Το Μαξίμου επί Τσίπρα,γράφει η Καθημερινή, “λειτουργούσε συχνά ως γραφείο φαστ-τρακ διευθετήσεων επιχειρηματικών αιτημάτων, γεγονός που αναγνώριζαν και δημοσίως ορισμένοι από τους “εξυπηρετηθέντες”.
Αυτό που ξεκίνησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, με την δήθεν “εμβληματική” επένδυση Λάτση (έμβλημα μας πλέον το καζίνο), το ολοκλήρωσε πρόσφατα η κυβέρνηση της Ν.Δ, ξεφτιλίζοντας θεσμούς και αίροντας κάθε νομικό φραγμό στην επέλαση του επενδυτή.
Το σκάνδαλο της “επένδυσης” του Ελληνικού σκοπεύει τώρα η Ν.Δ, όπως μας πληροφορεί το Βήμα της Κυριακής (25/8), να το καταστήσει πρότυπο για τη δήθεν προσέλκυση επενδύσεων, μετουσιώνοντας την άρση κάθε, σχεδόν, ρύθμισης για τις λεγόμενες “επενδύσεις” σε νέο νομικό καθεστώς, στο όνομα τάχα της πάταξης της γραφειοκρατίας, των καθυστερήσεων και της διαφθοράς.
Η μαγική συνταγή, όπως μας πληροφορεί το Βήμα της Κυριακής, θα περιέχεται σε πολυνομ/διο τέρας 10 υπουργείων, που θα έλθει το φθινόπωρο στη Βουλή και με το οποίο νομ/διο θα αίρονται σαρωτικά όλες σχεδόν οι “ενοχλητικές” ρυθμίσεις και οι δήθεν “υπερβολικοί” περιορισμοί που αφορούν τα δάση, τις δασικές εκτάσεις, το περιβάλλον, τους αιγιαλούς, τις θαλάσσιες προσχώσεις, τις χρήσεις γης, τους όρους δόμησης, τις χωροθετήσεις, τη ρυμοτομία, το ΚΑΣ και την αρχαιολογική νομοθεσία.
Με βάση το νέο “αναπτυξιακό” νομ/διο και το “αναπτυξιακό όραμα” της Ν.Δ, η ανάπτυξη δεν έχει καμία σχέση με την παραγωγή και την ανακοπή της παραγωγικής ερήμωσης της χώρας αλλά απλά αρχίζει και τελειώνει με ένα απέραντο κερδοσκοπικό “real-estate“, που πρόκειται να βάλει ταφόπετρα στο περιβάλλον και ιδιαίτερα στον τουρισμό, αντί να αλλάξει το μοντέλο του τελευταίου ώστε να μην μετράμε μόνο “κεφάλια” αλλά κυρίως την διάχυση των ωφελημάτων των επισκεπτών στην κοινωνία και την οικονομία και την παραμονή του λεγόμενου τουριστικού συναλλάγματος στην ελληνική οικονομία και την αξιοποίησή του για την βελτίωση της ζωής των πολιτών και την αναβάθμιση της χώρας, αντί να κατευθύνεται στα χρηματοκιβώτια των μεγάλων πολυεθνικών του τουρισμού στο εξωτερικό.
Ασφαλώς στην χώρα αυτή υπάρχει ένα βαθιά πελατειακό, χαοτικό, αναξιοκρατικό και αναποτελεσματικό κράτος. Υπάρχει ανευθυνουπευθυνότητα και έλλειψη δημοκρατικής διαφανούς αξιολόγησης. Υπάρχει γραφειοκρατία, διαφθορά, λάδωμα, διαπλοκή και διασύνδεση με μεγάλα και μεσαία συμφέροντα.
Αυτό το κράτος, όμως, είναι κατ’ εικόνα και ομοίωση των παραδομένων κομματικών “συμμοριών” της Ν.Δ, του ΠΑΣΟΚ και εσχάτως του μεταλλαγμένου ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς φυσικά να παραβλέπουμε και την ευθύνη των αντίστοιχων κομματικών στρατών και της διάχυσης τους στην “κοινωνία των κολλητών“.
Στο νέο “αναπτυξιακό” νομ/διο της Ν.Δ αυτό το κράτος δεν αλλάζει, αντίθετα γίνεται πιο συγκεντρωτικό και συμπληρώνεται με το ρόλο των χρεοκοπημένων τραπεζών, οι οποίες, αφού βούλιαξαν οι ίδιες και λαφυραγωγήθηκαν από τους τραπεζίτες, αναλαμβάνουν τώρα ένα νέο “αντιγραφειοκρατικό” ευρύτερο ρόλο στο νέο αναπτυξιακό, κατά Λάτση, πρότυπο.
Το Δημόσιο, αντί να αλλάξει, τίθεται στο “ψυγείο” για να συνεχίσει τον παλιό ρόλο του και οι Τράπεζες αναλαμβάνουν καθ’ ολοκληρίαν το έργο της αξιολόγησης και του ελέγχου των επενδυτικών σχεδίων καθώς και του ελέγχου της υλοποίησής τους! Φυσικά ο υπουργός και οι υπηρεσίες του θα έχουν, για ευνόητους λόγους, την τελική λέξη. Για πρώτη φορά το χρηματιστικό κεφάλαιο θα μοιράζει τα χαρτιά των “επενδύσεων” με κρατικό χρήμα στην χώρα, υπό την υψηλή ομπρέλα και την πελατειακή παρέμβαση της κυβέρνησης.
Τέλος, αν και δεν υπάρχει τέλος, η “ανάπτυξη” απαιτεί την πλήρη “απελευθέρωση” της αγοράς εργασίας, που ήδη προχώρησε επί ΣΥΡΙΖΑ και προχωρά ακάθεκτη και θα ολοκληρωθεί με μία αξιοπρόσεκτη πρόβλεψη: Όσοι εργάζονται δεν θα είναι υποχρεωτικό και να πληρώνονται. Νέες διατάξεις θα προβλέπουν με την μέγιστη ευρυχωρία “πότε η καθυστέρηση καταβολής των δεδουλευμένων στον εργαζόμενο θα μπορεί να θεωρηθεί βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας“!
Ανάπτυξη, πραγματικές επενδύσεις και επενδυτικό παραγωγικό κλίμα στην Ελλάδα των μνημονίων και της ξένης κηδεμονίας, στην Ελλάδα προτεκτοράτο του ευρώ και του ευρωσυστήματος, στην Ελλάδα των πελατειακών δικτύων, του ληστρικού τραπεζικού συστήματος και της διαπλεκόμενης ολιγαρχίας, δεν μπορεί να υπάρξουν.
Γι’ αυτό οι κυβερνήσεις αυτού του συστήματος ονομάζουν ως “αναπτυξιακό όραμα” την παράδοση της χώρας στην γυμνή ληστεία και στο πιο ανηλεές ξεπούλημα των φυσικών και ανθρώπινων πόρων της.
Μόνο που αυτό δεν είναι “ανάπτυξη” αλλά ο ορισμός της καταστροφής και του εξανδραποδισμού της πατρίδας μας και του λαού μας!
Ν.Ζ