Βολεύομαι αφάνταστα με τη μοτοσικλέτα και συνεπώς μετακινούμαι σπανίως με τα μέσα μεταφοράς. Κακώς, επειδή χάνω χαρακτηριστική εκδοχή του σφυγμού της πόλης και συνάμα αστείρευτη πηγή έμπνευσης για χρονογραφήματα. Δεν πρόλαβε χθες ο μάστορας να τοποθετήσει τα κολάρα στο καρμπιρατέρ κι έτσι ήρθα στην εφημερίδα με το τρόλεϊ. Χαλαρός στη στάση, διαβάζω με έκπληξη στον ηλεκτρονικό πίνακα ότι το νούμερο «3» έρχεται σε δύο λεπτά.
Οξεία κωλοφαρδίτιδα, σκέφτομαι. Βγάζω το εισιτήριο απ’ την τσέπη, πανέτοιμος να επιβιβαστώ. Στυλώνω το βλέμμα στο βάθος του δρόμου, αλλά τα μόνα κίτρινα οχήματα που αντικρίζω είναι δυο -τρία ταξί, που επιβραδύνουν σαδιστικά μπροστά μας· θαρρείς και μας κογιονάρουν. «Υπομονή, κοροϊδάρες», σαν να μας λεν. Περνά κάμποση ώρα. Η ένδειξη «1’» εξακολουθεί να αναβοσβήνει ολοένα πιο εκνευριστικά στο καντράν. Μια κυρία πίσω μου, ευγενέστατη στην εμφάνιση, μουρμουρίζει απταίστως κάτι «γαλλικά», που θα ’καναν να κοκκινίζει ακόμα και νταλικέρη. Κοιτώ το ρολόι του κινητού από απλή περιέργεια, να διαπιστώσω πόσο επιτέλους μπορεί να διαρκέσει τούτο το διαβολεμένο λεπτό.
Λεβεντιά καμαρωτή ο οδηγός, μεσογειακή φάτσα, κάθε άλλο παρά Εγγλέζος στα ραντεβού του, φρενάρει δίπλα μας έπειτα από οκτώ ολόκληρα λεπτά ακριβώς. Κι άλλα τόσα περίπου, ώσπου να χρονομετρήσω, δεκάξι. Αιφνιδιάζει ο εκσυγχρονισμός των ΟΣΥ το ταλαίπωρο επιβατικό κοινό, που μπορεί πλέον να παρακολουθεί την τύφλα του μέσα σε αστραφτερές οθόνες προηγμένης τεχνολογίας. Οφείλω θερμές ευχαριστίες στους ανευθυνοϋπεύθυνους διοικούντες του άλλοτε ΗΛΠΑΠ, οίτινες τροφοδοτούν τη στήλη με νεοφανές υλικό. Ομοίως και προς ορισμένους συναδέλφους, που αυξάνονται και πληθύνονται οσημέραι, οι οποίοι εμφανίζονται κάθε τρεις και λίγο στην τιβί, όχι για να αποκαλύψουν κάποιο σκάνδαλο ή έστω να αναφερθούν στην επικαιρότητα, αλλά για να υποστηρίξουν συγκεκριμένο πολιτικό σχήμα· όλως τυχαίως τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ευθυμώ παρακολουθώντας τους. Εχουμε δικαίωμα, ασφαλώς, οι δημοσιογράφοι, ενίοτε και καθήκον, να καταθέτουμε την πολιτική μας άποψη. Η εν γένει συγκρότησή μας εμφιλοχωρεί, θέλοντας και μη, σε κάθε ρεπορτάζ, έρευνα, σχόλιο, άρθρο, επιφυλλίδα και κρίνεται θετικά ή αρνητικά από τον αναγνώστη. Η επαγγελματική μας ιδιότητα, ωστόσο, συνιστά ασυμβίβαστο με εκείνη του κομματικού εκπροσώπου. Υποχρεούμαστε να αναστέλλουμε τη μία απ’ τις δύο, όταν συμπίπτουν.
Σαλτιμπάγκοι οι φωστήρες της Κουμουνδούρου, σμπαραλιάζουν ώς και την αλφαβήτα της δεοντολογίας. Το ξανασκέφτομαι όμως. Ποιος να υπερασπιστεί καλύτερα, άραγε, τις πομπές της πρωτοδεύτερη φορά Αριστεράς; Μήπως ο άκρως καταρτισμένος και σαλός σύμβουλος στρατηγικού σχεδιασμού του πρωθυπουργού που προκάλεσε πάλι σάλο, αποκαλώντας «αμόρφωτο εθνικια» τους εξ Ημαθίας συμπατριώτες του; Επιφανείς συριζαίοι τον αγνόησαν ως ασόβαρο. Αλλά τι ανάγκη έχει η χάρη του; Βιώνει το Εν Τούτω Καρανίκα του. Μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει εισπράττει παχυλό μισθό, κατοικοεδρεύοντας στο υγιεινό περιβάλλον του Μαξίμου και χαζεύοντας ολημερίς στο γυαλί την Ωραία Ελένη του, για τα τσαχπίνικα μάτια της οποίας τα κάνει όλα Τρωικό Πόλεμο. Ας όψεται ο υπαίτιος που τον διόρισε μέσω ΑΣΕΠ.
*Πηγή: efsyn.gr
