Αναζητώντας σήμερα φωτογραφίες αναμνηστικές από την Κνίτικη ζωή στην Πάντειο του 1974-1975,προκειμένου να τις αξιοποιεί ο σ. Χαρίσης σε συνάντηση παλιών συντρόφων εποχής μια από μένα αξιολογήθηκε συμβολικά ιδιαίτερα.
Η φωτογραφία απεικονίζει τον υπογράφοντα να χορεύει τσάμικο και ο καλός και αγαπητός σ. Τηλέμαχος Δημουλάς – μέλος του Π.Γ.της Κ.Ε.του ΚΚΕ σήμερα-αγκαλιά με την Τασία να μου κρατά το μαντήλι γερά για να κάνω τις φιγούρες μου.
Και λέω εγώ τώρα.
Αγαπητέ μου Τηλέμαχε με είδες ποτέ να το ‘χω ρίξει στο ΤΣΑ-ΤΣΑ και τη ΜΠΟΣΑΝΟΒΑ στα 45χρονια διαδρομής στην αριστερά?
Άντε στα βαριά σεκλέτια μου κανένα ζεϊμπέκικο.
Σαν εμένα ,σαν εσένα χιλιάδες στο χορό.
Το μαντήλι να πιάσουμε και όλοι μαζί αγκαλιασμένοι στο χορό.
Είναι πολύ λιγότερα αυτά που αμφίβολα μας χωρίζουν, από αυτά που μας ενώνουν.
Εγώ ανεβαίνοντας τη Σταδίου και συ ανεβαίνοντας τη Πανεπιστημίου
προς ένα περιχαρακωμένο Σύνταγμα
δεν θα μας το συγχωρέσει η ιστορία
Εσύ σήμερα στο Hilton, εγώ αύριο στο Hilton.
Μόνο γέλια προκαλεί στους πολιτικούς ταξικούς αντίπαλους,
Απλά ένα μαντήλι χρειαζόμαστε.
Ζήτω η Οκτωβριανή επανάσταση .
Αυτή που υπερασπιζόμαστε το ίδιο και οι δυο μας χρόνια τώρα.
Ό,τι κάνεις , ό,τι κάνω πρωταρχικά αφορά τις επόμενες γενιές κομμουνιστών.
Ας χαμηλώσουμε τους τόνους της ιδεολογικής αντιπαράθεσης και σεμνά και ταπεινά ας κρατήσουμε το όραμα ζωντανό για τους επόμενους
Αυτή είναι η υποχρέωσή μας.
Αυτά που γράφονται στο κειμενάκι αυτό, γράφονται με σεβασμό και εκτίμηση.
Κώστας Σπετσέρης
