…μήτε τη γνώμη άλλαξε, μήτε την κεφαλή του.
Συνέβη και αυτό! Στη σημερινή συνεδρίαση της ΕΕ της ΑΔΕΔΥ για την προετοιμασία της απεργίας στις 14 Νοέμβρη και της συνάντησης με το υπουργό Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτο, που θα ακολουθούσε, για το θέμα των ΒΑΕ και της τύχης του ανθυγιεινού επιδόματος, οι εκπρόσωποι του παρηκμασμένου γραφειοκρατικού συνδικαλισμού της ΔΗΣΥ (ΠΑΣΚΕ) και ΔΑΚΕ, και απόντων των συνεταίρων τους της ΕΑΚ (ΣΥΡΙΖΑ), γνωστοποίησαν ότι άλλος εκπρόσωπος του ΜΕΤΑ, λόγω απουσίας στο εξωτερικό του μέλους του στην ΕΕ, δεν μπορεί να μιλήσει στη συνεδρίαση και να εκφράσει τις απόψεις της παράταξης, ούτε να παραστεί στη συνάντηση με το υπουργό.
Το γεγονός αυτό είναι πρωτοφανές στην ιστορία της ΑΔΕΔΥ και θα μείνει και ως ένα μελανό στίγμα και στα πρόσωπα που ανέλαβαν να παίξουν αυτό το ρόλο, στους Δ. Μπράτη από τη ΔΗΣΥ (αντιπρόεδρο) και στον Γ. Πάιδα από τη ΔΑΚΕ (πρόεδρο της ΑΔΕΔΥ) τους οποίους και καταγγέλλουμε για την αντιδημοκρατική τους συμπεριφορά.
Οι κύριοι αυτοί και οι παρατάξεις τους πρέπει να γνωρίζουν ότι οι ενοχλητικές γι’ αυτούς απόψεις δεν φιμώνονται με διοικητικά μέσα και αποκλεισμούς. Αν ανέλαβαν εργολαβικά να ασκούν μια επίπλαστη αντιπολίτευση στην κυβέρνηση, υπηρετώντας τους σχεδιασμούς της ΝΔ και του ΚΙΝΑΛ, χωρίς να θίγουν την ουσία των μνημονιακών πολιτικών, γιατί τα κόμματά τους πρωτοστάτησαν και πρωτοστατούν στην εφαρμογή τους, αν έχουν πάθει βέρτιγκο, γιατί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ τους υπερκέρασε στην εφαρμογή των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, αυτό είναι πρόβλημα δικό τους και δεν αφορά στους εργαζόμενους.
Να γνωρίζουν, όμως, ότι η εμφάνιση ενός πιστού αντιγράφου στην πολιτική ζωή του τόπου, όπως εξελίχθηκε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, που ανέλαβε τη σκυτάλη στη συνέχιση των μνημονιακών πολιτικών ή η αντικατάστασή τους από την παράταξη της ΕΑΚ (ΣΥΡΙΖΑ) στους φιλοκυβερνητικούς ρόλους, δεν τους απαλλάσσει από το ρόλο και τις ευθύνες τους για τη σημερινή κατάσταση της απαξίωσης του συνδικαλιστικού κινήματος.
«Καταγγέλλουν» την κυβέρνηση, ενώ συμφωνούν με την ουσία των πολιτικών της και τις αιτίες που τις γεννούν, τις υπηρέτησαν πιστά και στο πρόσφατο παρελθόν, όπως και έναν ανώδυνο συναινετικό γραφειοκρατικό συνδικαλισμό, της ανάθεσης και της συναλλαγής με την εξουσία και την εργοδοσία, έμαθαν να είναι ή να το παίζουν παράγοντες και τώρα διαμαρτύρονται, γιατί δεν κάθονται στο πρώτο τραπέζι πίστα.
Η αδιαφορία τους τέλος για την επίλυση των προβλημάτων των εργαζομένων φάνηκε με τον πιο εμφατικό τρόπο στο γεγονός ότι υπονόμευσαν κάθε δυνατότητα κοινής απεργιακής απάντησης όλων των εργαζομένων, του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, με αποτέλεσμα το πρώτο 15νθήμερο του Νοέμβρη να έχουμε τρεις διαφορετικές απεργιακές κινητοποιήσεις.
Οι εργαζόμενοι, αν θέλουν να αγωνιστούν αποτελεσματικά για την επίλυση των προβλημάτων, πρέπει να γυρίσουν την πλάτη σ’ αυτού του είδους τον συνδικαλισμό, γιατί απλά πλέον δεν έχει να προσφέρει τίποτα θετικό.
*Πηγή: ergasianet.gr