Δεν είναι τυχαίο ότι η εκστρατεία για το καταλανικό δημοψήφισμα ολοκληρώθηκε τη νύχτα της Παρασκευής 29 Σεπτεμβρίου στη Βαρκελώνη με μια τεράστια “ενωτική συγκέντρωση”. Και δεν είναι επίσης τυχαίο ότι αυτή η πάνδημη λαϊκή εκδήλωση έκλεισε με τον μεγαλύτερο Καταλανό τραγουδοποιό, ποιητή αλλά και πολιτικό αγωνιστή Lluis Llach να συνεπαίρνει τους δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές τραγουδώντας -συγκινημένος- και πάλι μετά από χρόνια αυτό που καταχωρήθηκε στην ιστορία σαν ύμνος της αντίστασης στο φασισμό του Φράνκο, την δική του θρυλική Estaca!
Διόλου τυχαίο επειδή η Estaca και ο δημιουργός της Llach είναι τα ζωντανά σύμβολα των λαϊκών αγώνων όχι μόνο ενάντια στη δικτατορία του Φράνκο αλλά και ενάντια στο μεταπολιτευτικό καθεστώς των επιγόνων του Φράνκο που σήμερα απειλεί και αστυνομοκρατεί την Καταλονία. Και φυσικά, δεν είναι διόλου τυχαίο επειδή ο Llach ενσαρκώνει εδώ και σχεδόν μισό αιώνα τον μαχόμενο καταλανισμό, όντας και ο ίδιος αγωνιστής, βουλευτής και στέλεχος της ανεξαρτησιακής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας της Καταλονίας!
Δεν είναι επίσης καθόλου τυχαίο επειδή αυτή η Estaca του διάβηκε προ πολλού τα σύνορα της της χώρας του, και έγινε ύμνος των εξεγερμένων απανταχού γης: Με μεταφρασμένους στα αραβικά τους στίχους της, έγινε ο ύμνος της Τυνησιακής λαϊκής εξέγερσης που ανάτρεψε το 2011 τον τοπικό δικτάτορα και σήμανε την αρχή των αραβικών επαναστάσεων. Και το ίδιο επαναλήφθηκε στη Χώρα των Βάσκων και στη Λατινική Αμερική, ακόμα και στην… Πολωνία του 1980, όταν μεταφρασμένη στα πολωνικά, τραγουδήθηκε σε δεκάδες συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις των εξεγερμένων εργατών του συνδικάτου Solidarnosc!
Δεν είναι τέλος, διόλου τυχαίο επειδή η Estaca και ο δημιουργός της είναι σαν την καταλανική (επ)ανάσταση που βλέπουμε να ξετυλίγεται αυτές τις ώρες μπροστά στα μάτια μας: Γνήσια λαϊκή και εθνική επειδή…διεθνιστική! Ανοικτή σε όλους και με αξίες τόσο οικουμενικές όσο και ο αντιφασισμός, ο αντιρατσισμός, η κοινωνική δικαιοσύνη και η άνευ όρων υπεράσπιση των κάθε λογής καταπιεσμένων.
Δεν μπορεί λοιπόν να προκαλεί έκπληξη που ο Llach εμπνεύστηκε (και) από κάποιον σαν τον Καβάφη και τον μελοποίησε αριστουργηματικά σε ένα ολόκληρο δίσκο του, ούτε που συνεργάστηκε (και δισκογραφικά) με “τη δική μας” Νένα Βενετσάνου, που την ακούμε στο βίντεο που ακολουθεί να τραγουδάει στα καταλάνικα “ελληνικό” τραγούδι του Llach στο ασφυκτικά γεμάτο Camp Nou της -επίσης καταλανικότατης- Μπάρτσα.
Να λοιπόν και ο -ίσως- πιο σημαντικός λόγος που έκανε τους εξεγερμένους Καταλανούς να διαλέξουν τον Llach και την Estaca του για να κλείσουν πανηγυρικά την πρώτη φάση του αγώνα τους για ελευθερία, που προβλέπεται μακρύς και δύσκολος: Επειδή, όπως και η δική τους σημερινή εξέγερση, αυτό το τραγούδι και ο δημιουργός του στήνουν γέφυρες στο χρόνο καθώς ενώνουν το κρίσιμο 2017 με το σημαδιακό 1968, όταν η Estaca πρωτοτραγουδήθηκε στην παρανομία στο όνομα της προδομένης επανάστασης του 1936. Και επίσης επειδή στήνουν γέφυρες και στο χώρο, καθώς εκφράζουν μια αυθεντικά λαϊκή εθνική εξέγερση που έχει συνείδηση ότι επιτελεί έργο όχι μόνο εθνικό, αλλά και διεθνικό καθώς προς αυτήν στρέφουν δίκαια το βλέμμα τους και επενδύουν τις ελπίδες οι λαοί και οι καταπιεσμένοι της Ευρώπη και του κόσμου. Δηλαδή, ακριβώς όπως και πριν από 81 χρόνια, το 1936…
Τότε που όπως και τώρα, το δίδαγμα ήταν και είναι απλό και μπροστά στα μάτια όλων μας: “Το παλούκι αυτό που όλ’ είμαστε δεμένοι” ο καταλάνικος λαός με δύναμη κιόλας το “τραβάει από εκεί”. Άραγε θα του δώσουμε και εμείς ένα χεράκι τραβώντας το κι από εδώ;…
| Ελληνικά Το Παλούκι Mου μίλαγε ο γέρος φίλος μου ο Σιζέτ μπονώρα κάτου από την πύλη και καρτερούσαμε να βγει ο ήλιος κάμποσα τηρώντας κάρα που περνάγανε Σιζέτ ωρέ παππού το βλέπεις ή δε το βλέπεις το παλούκι αυτό π´όλ´είμαστε δεμένοι; Αν δ´ εμπορέσουμε να ξεκολληθούμε ποτέ μας έξω από δω δε θα περπατήσουμε “Αλλά εάν όλοι μας μαζί τραβήξουμε δε θ´αργήσει πολύ η καλή ώρα του μα το Θεό θα παει θα παει θα παει βαθυά σαπίλα θαρρώ το κατοικεί Άιντε τράβα κι εσύ εσύ από εκεί κι από δω να τραβήξω εγώ μα το Θεό θα παει θα παει θα παει μα το Θεό θα λυτρωθούμε” Πολλή ώρα τραβάμε Σιζέτ παραπολλή κι απ´τα χέρια μου η πέτσα ξεκολλάει κατάρθηκα πια κι ανάθεμά του μοιάζει με βράχο φαρδό και στερεό Καλά το ξέρω που μέσα σάπιο είναι είναι η σαπίλα που το κάνει τόσο βαρύ και οι δύναμή μου κάποτε μ´αφήνει Πες μου ξανά το τραγουδάκι σου “Εάν όλοι μας μαζί τραβήξουμε δε θ´αργήσει πολύ η καλή ώρα του μα το Θεό θα παει θα παει θα παει βαθυά σαπίλα θαρρώ το κατοικεί Άιντε τράβα κι εσύ εσύ από εκεί κι από δω να τραβήξω εγώ μα το Θεό θα παει θα παει θα παει μα το Θεό θα λυτρωθούμε” Κόπηκαν τα λόγια στου Σιζέτ τα χείλη τον είχε πάρει ρούφουλας κακός το ξέρει αυτός που παει αύτη την ώρα και μόνος μου μένω εγώ κάτω απ´τη πύλη Κάποτε απ´όξω περνάν αγόρια νεαρά βάζω τότε φωνή να τραγουδώ το τελευταίο τραγούδι του Σιζέτ το άσμα που μ´έμαθε το υστερνό “Εάν όλοι μας μαζί τραβήξουμε δε θ´αργήσει πολύ η καλή ώρα του μα το Θεό θα παει θα παει θα παει βαθυά σαπίλα θαρρώ το κατοικεί Άιντε τράβα κι εσύ εσύ από εκεί κι από δω να τραβήξω εγώ μα το Θεό θα παει θα παει θα παει μα το Θεό θα λυτρωθούμε” |
Catalan L’Estaca L’avi Siset em parlava de bon matí al portal mentre el sol esperàvem i els carros vèiem passar. Siset, que no veus l’estaca on estem tots lligats? Si no podem desfer-nos-en, mai no podrem caminar! Si estirem tots, ella caurà i molt de temps no pot durar, segur que tomba, tomba, tomba, ben corcada deu ser ja. Si tu l’estires fort per aquí, i jo l’estiro fort per allà, segur que tomba, tomba, tomba, i ens podrem alliberar. Però, Siset, fa molt temps ja, les mans se’m van escorxant, i quan la força se me’n va ella és més ampla i més gran. Ben cert sé que està podrida però és que, Siset, pesa tant, que a cops la força m’oblida. Torna’m a dir el teu cant. Si estirem tots, ella caurà i molt de temps no pot durar, segur que tomba, tomba, tomba ben corcada deu ser ja. Si tu l’estires fort per aquí, i jo l’estiro fort per allà, segur que tomba, tomba, tomba, i ens podrem alliberar. L’avi Siset ja no diu res. Mal vent que se l’emportà, – ell qui sap cap a quin indret – i jo a sota el portal. I mentre passen els nous vailets estiro el coll per cantar el darrer cant d’en Siset, el darrer que em va ensenyar. Si estirem tots, ella caurà i molt de temps no pot durar, segur que tomba, tomba, tomba ben corcada deu ser ja. Si tu l’estires fort per aquí, i jo l’estiro fort per allà, segur que tomba, tomba, tomba, i ens podrem alliberar. |
Βαρκελώνη, Παρασκευή 29 Σεπτέμβρη 2017
Ο Llach τώρα και τότε…
Ευχαριστούμε Καταλονία:
Η ελευθερία και η αγάπη είναι ανεκτίμητες
της Νένας Βενετσάνου
Η Ευρώπη έχει πλέον μπρος στα μάτια της, ένα άλλο όπλο αντίστασης κόντρα σε όσους ειρωνεύονται τις αξίες για τις οποίες ενώθηκαν οι Λαοί της, ένα όπλο που ξεκινά από την καρδιά , την επίγνωση, την συνείδηση και το όραμα για μια ελεύθερη κοινωνία.
Ο φασισμός στην Ισπανία κράτησε τη χώρα της Καταλονίας σταθερό αντίπαλό της, οι Καταλανοί τίμησαν τον τόπο τους και το ίδιο θα γίνει και τώρα.
Οι Ευρω-προειδοποιήσεις για την «κρίση» που θα δημιουργήσει το δημοψήφισμα στην υπόθεση της ανεξαρτησίας της Καταλονίας δείχνουν ότι δεν υπολογίζουν το αίσθημα της Ελευθερίας και την αγάπη των Καταλανών για τη χώρα τους.
Ελευθερία και Αγάπη είναι ανεκτίμητα.
Ευχαριστούμε Καταλονία.
Αθήνα, 30 Σεπτεμβρίου 2017
