Ο Μακρόν ψάχνει απεγνωσμένα να αναβαθμίσει το ρόλο της Γαλλίας, που συνεχώς υποχωρεί, αν δεν κατρακυλά, τόσο στην Ε.Ε όσο και στην περιοχή της Ανατ. Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής.
Ο Μακρόν έχει πλήρη συναίσθηση ότι αν η Γαλλία συνεχίσει την ίδια πορεία σε λίγο θα είναι ο ευτελής κομπάρσος της Γερμανίας, παρά το Brexit, ενώ θα έχει περάσει στα αζήτητα της διεθνούς σκηνής.
Η κίνηση του Μακρόν να θέσει veto στην έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων των Τιράνων και των Σκοπίων έφερε κάπως την Γαλλία στο προσκήνιο. Σε αντίστροφη κατεύθυνση, όμως, δεν πέρασε καθόλου απαρατήρητη η άτακτη υποχώρηση της Total (μαζί και της ΕΝΙ), στην ουσία της Γαλλίας, από το οικόπεδο 7 της κυπριακής ΑΟΖ, πράγμα που καταγράφηκε ως γαλλική αδυναμία απέναντι στις απειλές της Τουρκίας, παρά τις πρότερες ηρωικές γαλλικές κραυγές.
Οι προτάσεις Μακρόν
Υπό το φως αυτών των επιδιώξεων και των εξελίξεων, ο Μακρόν εισηγείται δύο “θεμελιώδεις” αλλαγές στην Ε.Ε.
Πρώτον: Προτείνει να εισαχθεί στους κανόνες της διεύρυνσης της Ε.Ε η έννοια της “αναστρεψιμότητας“. Η δυνατότητα, δηλαδή, της Κομισιόν να μπορεί όχι απλώς να παγώνει αλλά να ακυρώνει πλήρως την υποψηφιότητα μιας χώρας που πήρε το πράσινο φως για ενταξιακές διαπραγματεύσεις, εφόσον κινείται σε τροχιά αμφισβήτησης των “αξιών” της Ε.Ε.
Η αποδοχή της έννοιας της αναστρεψιμότητας θα επιτρέψει στην FYROM και στην Αλβανία να πάρουν το εισιτήριο των ενταξιακών διαπραγματεύσεων, ενώ θα βοηθήσει και τον Μακρόν απέναντι στην Λεπέν για την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας, την οποία η τελευταία επισείει ως κίνδυνο για τη Γαλλία, γιατί πέραν των άλλων θα πλημμυρίσει την τελευταία, όπως η Λεπέν ισχυρίζεται, με μουσουλμανικό κόσμο.
Δεύτερον: Ο Μακρόν, μιλώντας δημόσια και τόσο κατηγορηματικά για τον “εγκεφαλικό θάνατο του ΝΑΤΟ” ως συνέπεια και της αποδέσμευσης των ΗΠΑ από το ρόλο του ύστατου ηγεμονικού “καταφυγίου” αλλά και του ανορθόδοξου ρόλου της Τουρκίας, πρότεινε την ενίσχυση της “ευρωπαϊκής άμυνας“, χωρίς το ΝΑΤΟ, ως διέξοδο στα αδιέξοδα της Ε.Ε και της Δύσης αλλά και ως ένα τρόπο να επιδείξει ένα διεθνές παρεμβατικό πρόσωπο η Ε.Ε και να ενισχύσει στο πλαίσιο της και αυτοτελώς την ευρωπαϊκή και διεθνή θέση της Γαλλίας.
Δεν ξέρω ποια θα είναι η τύχη των δύο προτάσεων του Μακρόν, κάτι που θα φανεί σύντομα ακόμα και στην Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Λονδίνο αρχές Δεκεμβρίου και στις μελλοντικές Συνόδους Κορυφής της Ε.Ε.
Η συντριβή της Δύσης και η αιχμάλωτη Ελλάδα
Το βέβαιον είναι ότι ο χαρακτήρας των προτάσεων του Μακρόν και η αιτιολόγησή τους δείχνουν την βαθιά κρίση που αντιμετωπίζει όχι μόνο η Γαλλία αλλά και η Ε.Ε και συνολικά η Δύση.
Οι παλιές ειδυλλιακές εποχές της πάλαι ποτέ πανίσχυρης ενιαίας Δύσης, της Αμερικανικής ηγεμονίας στον κόσμο, του ακλόνητου ΝΑΤΟ και της αισιόδοξης Ε.Ε έχουν παρέλθει οριστικά.
Το Δυτικό όνειρο το συνέτριψε η κρίση του 2008 , η οποία υπήρξε και το σημείο καμπής για μία Δυτική οπισθοχώρηση, η οποία έκτοτε καλπάζει και μετατρέπεται σε πορεία ακατάσχετης παρακμής.
Ζούμε σε ένα κόσμο που έχει αλλάξει σε βάθος με νέες δυνάμεις στην σκηνή και νέους συσχετισμούς, όπου τα Δυτικά κέντρα βουλιάζουν και αλληλομάχονται, ενώ σε όλη την περιφέρεια ξεσπούν μεγάλες και επίμονες εξεγέρσεις από την Αλγερία, το Λίβανο και το Ιράκ, μέχρι τον Ισημερινό, την Χιλή, την Βολιβία, το Χονγκ Κονγκ κλπ.
Μόνο η Ελλάδα αιχμάλωτη ενός παραδομένου πολιτικοοικονομικού κατεστημένου δεν θέλει να αντιληφθεί τις τεκτονικές εξελίξεις και μένει προσκολλημένη, εκτός πραγματικότητας, σε καταστάσεις που έχουν γίνει οριστικά παρελθόν.
