[Το πιο κάτω άρθρο εγκυρότατου Αμερικανού δημοσιολόγου είναι ιδιαίτερα αξιοπρόσεκτο και από ελληνικής σκοπιάς, για δύο λόγους:
- Πρώτον επειδή καταγράφει διεξοδικά τις εστίες ανάφλεξης που προωθεί η Ουάσιγκτον στον ακήρυκτο πόλεμο που διεξάγει -με ποικίλα μέσα και κατά προτίμηση μέσω τρίτων- κυρίως κατά της Ρωσίας, ορισμένες από τις οποίες εστίες προσεγγίζουν απειλητικά την Ελλάδα. Και
- Δεύτερον για τον αποκαλυπτικό χαρακτήρα της αναφοράς του στο Μακεδονικό –ενδεικτικής της διάβρωσης και της διαστροφής της ιστορικής πραγματικότητας που έχει επιτύχει η πολύχρονη σκοπιανή προπαγάνδα (προφανώς ακαταπολέμητη από ελλαδικά κομματικά Γραφεία Τύπου και ομογένεια στις ΗΠΑ) -ακόμη και σε υψηλής πνευματικής στάθμης Αμερικανούς.
Ο Πάτρικ Μπιουκάναν, σύμβουλος και λογογράφος των προέδρων Νίξον και Ρέιγκαν και υποψήφιος για τη Προεδρία ο ίδιος προ ετών, προκύπτει καλός γνώστης της ρωσικής ιστορίας, αλλά να έχει ξεχάσει την ελληνική. Και ο αναγνώστης του άρθρου θα έχει τώρα μιαν αυθεντική επιβεβαίωση ότι – πέραν των όσων έχουν ήδη γραφεί- οι εξοχώτατοι κύριοι Κοτζιάς και Τσίπρας αναγνώρισαν, με τις υπογραφές τους, τον κ. Ζάεφ και τους «Μακεδόνες» συμπατριώτες του ως ΤΟΥΣ γνησίους απογόνους του Μεγάλου Αλεξάνδρου, με όλα τα συνεπαγόμενα κληρονομικά δικαιώματα…]
Ανάδειξη: Μιχαήλ Στυλιανού
Περί το τέλος της δεύτερης θητείας του, ο Πρόεδρος Ρόναλντ Ρέιγκαν, που είχε αποκαλέσει την Σοβιετική Ένωση Αυτοκρατορία του Κακού, περπατούσε στην Κόκκινη Πλατεία και οι Ρώσοι του έδιναν φιλικά χτυπήματα στην πλάτη.
Ευτυχία ήταν εκείνο το πρωί να είσαι ζωντανός.
Αλλά πως αξιοποιήσαμε τους καρπούς του θριάμβου μας στον Ψυχρό πόλεμο;
Aυτόν τον μήνα, ο ισόβιος Πρόεδρος της Κίνας Ξι Ζινπίνγκ στεκόταν δίπλα στον Ρώσο Πρόεδρο Πούτιν ενώ 3.000 Κινέζοι στρατιώτες πραγματοποιούσαν ασκήσεις με 300.000 Ρώσους, 1.000 αεροπλάνα και 900 τανκς στα μεγαλύτερα ρωσικά στρατιωτικά γυμνάσια των τελευταίων 40 χρόνων.
Ένα μη κωδικοποιημένο μήνυμα προς την Δύση από την Ανατολή.
Το μεγάλο επίτευγμα του Νίξον να επαναφέρει το Πεκίνο από τον εξοστρακισμό και του Ρέιγκαν το μεγάλο επίτευγμα να τερματίσει τον Ψυχρό Πόλεμο είναι τώρα παρελθόν.
Ο Μπολσεβικισμός μπορεί να είναι νεκρός, αλλά ο ρωσικός εθνικισμός, αφυπνισμένος από την προέλαση του ΝΑΤΟ στα παλαιά σύνορα της Ρωσίας, είναι ζωντανός και χαίρει άκρας υγείας.
Η Ρωσία φαίνεται να έχει απαυδήσει με την Δύση και να έχει αποδεχτεί πως οι ελπίδες της για καλύτερους καιρούς με τον Πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ δεν πρόκειται να πραγματοποιηθούν.
Η πρεσβευτής των ΗΠΑ στον ΟΗΕ Νίκι Χάλι επιτιμά την Ρωσία για μυστικό εμπόριο με την Βόρειο Κορέα κατά παραβίαση των κυρώσεων του ΟΗΕ, λέγοντας «τα ψέματα, οι απάτες και η συμπεριφορά κακοποιού έχουν γίνει ο νέος κανόνας της ρωσικής κουλτούρας».
Οι ψυχροί πόλεμοι έχουν εξαντλήσει κάθε όριο όταν συκοφαντείς τον πολιτισμό μιας χώρας σαν ηθικά ευτελισμένο.
Οι ΗΠΑ έχουν επίσης καταστήσει γνωστό ότι μπορεί να αρχίσουν να εφοδιάζουν την Ουκρανία με ναυτικούς και αντιαεροπορικούς πυραύλους και προειδοποιούν την Ρωσία να πάψει τους ελέγχους των πλοίων που περνούν από την Μαύρη Θάλασσα μέσω των Στενών του Κέρτς στην Αζοφική Θάλασσα.
Τα Στενά αυτά, τριών μιλίων, χωρίζουν τη Κριμαία από την Χερσόνησο του Κερτς. Για τούς Ρώσους και οι δύο πλευρές των στενών είναι ρωσικά εδάφη.
Με την αμερικανική υποστήριξη, η Ουκρανία αποφάσισε να εγκαταστήσει μιαν ναυτική βάση στην Αζοφική Θάλασσα, «για να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις απόκρουσης των επιθετικών ενεργειών της Ρωσίας στην περιοχή».
Το Κίεβο έχει μερικά περιπολικά σκάφη στην Αζοφική Θάλασσα και μερικά άλλα που θα μεταφερθούν εκεί τους προσεχείς μήνες. Το ρωσικό ναυτικό θα μπορούσε μέσα σε λίγα λεπτά να βουλιάξει αυτά τα πλοιάρια και να εξαφανίσει την βάση από τον χάρτη.
Θα στείλουμε άραγε το ναυτικό μας, διαμέσου της Μαύρης Θάλασσας, να προστατέψει τα ναυτικά δικαιώματα της Ουκρανίας μέσα σε μιαν θάλασσα που είναι τόσο ρωσική ιστορικά όσο η Τσέσαπηκ Μπέι είναι ιστορικά αμερικανικό;
Η Πολωνία προσκάλεσε αυτήν της εβδομάδα τις ΗΠΑ να εγκαταστήσουν μιαν μεγάλη στρατιωτική βάση στο έδαφός της, για την οποία η Πολωνία θα πληρώσει δύο δισεκατομμύρια δολάρια και θα την ονομάσει «Οχυρό Τραμπ».
Ο Τραμπ φάνηκε να του αρέσει η ιδέα -και το όνομα.
Ωστόσο η απόφαση του Μπους2 να εγκαταστήσει ένα σύστημα αντιπυραύλων στην Πολωνία προκάλεσε μιαν απαντητική κίνηση του Κρεμλίνου: Την εγκατάσταση πυραύλων κρουαζιέρας Ισκαντέρ, πυρηνικής ικανότητας, στο Καλίνινγκραντ, τέως γερμανική περιοχή στα βόρεια σύνορα της Πολωνίας, που προσάρτησε ο Στάλιν στο τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου.
Στα Βαλκάνια, σε πείσμα των διαμαρτυριών της Ρωσίας, οι ΗΠΑ προχωρούν να φέρουν την Μακεδονία στο ΝΑΤΟ. Αλλά προτού να μπορέσει να ενταχθεί, οι μισοί ψηφοφόροι της θα πρέπει να πάνε να ψηφίσουν στις 30 Σεπτεμβρίου και να εγκρίνουν την αλλαγή του ονόματος της χώρας σε Βόρεια Μακεδονία. Αυτό είναι για κατευνασμό της Ελλάδας που διεκδικεί την γενέτειρα του Αλεξάνδρου ως δική της.
Που βαδίζουμε με όλα αυτά;
Με τα αμερικανικά πολεμικά να πραγματοποιούν συχνές επισκέψεις στην Ανατολική Βαλτική και στην Μαύρη Θάλασσα, την δυνατότητα μιας νέας βάσης στην Πολωνία και αυξανόμενης βοήθειας σε αυξημένης φονικής ικανότητας οπλισμό στην Ουκρανία, για να πολεμήσει τους Ρωσόφιλους αντάρτες του Ντόνμπας και τον ρωσικό στόλο στην Αζοφική θάλασσα, δεν παραφορτώνουμε κάπως τους Ρώσους;
Είμαστε σίγουροι ότι οι Ρώσοι πάντοτε θα υποχωρούν;
Όταν η Γεωργία, πιστεύοντας ότι μπορούσε να πετάξει με τις κλωτσιές την ρωσική ειρηνευτική δύναμη και να αναπροσαρτήσει την αποσχισμένη επαρχία της Νότιας Οσσετίας, επιτέθηκε τον Αύγουστο του 2008, εισόρμησε ο ρωσικός στρατός και πέταξε έξω τους Γεωργιανούς σε 48 ώρες.
Ο Τζωρτζ Μπους φρόνιμα αποφάσισε τότε να μην στείλει τελεσίγραφο ή να στείλει στρατό. Αγνόησε τους ιέρακες στο κόμμα του, που τον είχαν σπρώξει στην μεγάλη πανωλεθρία της προεδρίας του: Το Ιράκ.
Ώστε, τι είναι ακριβώς η αμερικανική μεγάλη στρατηγική σε σχέση με την Ρωσία;
Αυτό που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως η πτέρυγα Μακέϊν του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος επιδίωξε να εντάξει την Γεωργία και την Ουκρανία στο ΝΑΤΟ, αυτό που θα καθιστούσε τον περιορισμό της Ρωσίας αμερικανική πολιτική στην αιωνιότητα.
Έχει επίγνωση ο αμερικανικός λαός του κόστους και των κινδύνων που συνεπάγεται μια τέτοια πολιτική; Και δεν είμαστε ήδη σήμερα τεντωμένοι σε σημείο φοβερής ισχνότητας;
Το μερίδιό μας στην παγκόσμια οικονομία έχει στενέψει πολύ από την εποχή του Ρέιγκαν. Το έλλειμμά μας πλησιάζει το ΄Ενα τρισεκατομμύριο δολάρια. Το χρέος μας ορμά προς το100% του ΑΕΠ. Οι κρατικές υποχρεώσεις αναλώνουν τον εθνικό μας πλούτο.
΄Εχουμε αναλάβει να περιορίσουμε τις άλλες δύο μεγαλύτερες δυνάμεις, την Ρωσία και την Κίνα. Είμαστε στρατιωτικά καρφωμένοι στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στην Συρία, στην Υεμένη, με το Κόμμα του Πολέμου να χτυπά τα τύμπανα για έναν ακόμη και μεγαλύτερο πόλεμο –με το Ιράν. Και τιμωρούμε (κυρώσεις) αντιπάλους και συμμάχους επειδή δεν μας ακολουθούν στην ηγεσία της Δύσης και του Κόσμου.
Κοιτάζοντας τις παγκόσμιες υποχρεώσεις που έχει αναλάβει η Αμερική και που επεκτάθηκαν σε μεγάλην έκταση μετά την νίκη μας στον Ψυχρό Πόλεμο, στον νου έρχεται μία λέξη: Αβάσταχτες.
