Η «σκοτεινή» υπόθεση της εξαφάνισης πιθανής δολοφονίας του αντικαθεστωτικού δημοσιογράφου Jamal Khashoggi, έρχεται να υπενθυμίσει το έντονο παιχνίδι εξουσίας που λαμβάνει χώρα μέσα στις μοναρχίες της Αραβικής Χερσονήσου αλλά και μεταξύ τους αναφέρει σε ανάλυσή του το Strategic Culture Foundation.
Τον Νοέμβριο του 2017, ο πρίγκιπας διάδοχος της Σαουδικής Αραβίας Mohammed bin Salman (MBS) διέταξε τη σύλληψη και κράτηση στο Riyadh Ritz Carlton Hotel, για περισσότερα από 200 μέλη της βασιλικής οικογένειας της Σαουδικής Αραβίας, συμπεριλαμβανομένων έντεκα αντίπαλων πρίγκιπων, καθώς και κυβερνητικούς υπουργούς και επιφανείς επιχειρηματίες.
Αυτό συνέβη μετά από μια συνάντηση του Οκτωβρίου 2017 στο Ριάντ μεταξύ του MBS και του γαμπρού του Donald Trump, του Jared Kushner.
Κατά τη συνάντηση, ο Kushner λέγεται ότι έχει μεταβιβάσει στη MBS μια λίστα με τα ονόματα των αντιπάλων του πρίγκιπα διαδόχου, κορυφαίες προσωπικότητες του βασιλικού οίκου της Σαουδικής Αραβίας, κυβερνητικών αξιωματούχων και επιφανών επιχειρηματιών.
Ο κατάλογος μπορεί επίσης να περιείχε το όνομα του Jamal Ahmad Khashoggi.
Ο κατάλογος σύμφωνα με πληροφορίες, καταρτίστηκε από τον Kushner από εξαιρετικά μυστικά ειδικά έγγραφα που είχε ζητήσει ειδικά από την Εθνική Υπηρεσία Ασφαλείας (NSA) και την Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών (CIA).
Η οικογένεια Kushner έχει μακροχρόνιους δεσμούς με το ισραηλινό κόμμα Likud, καθώς και με την υπηρεσία πληροφοριών Mossad.
H Mossad απολαμβάνει στενές σχέσεις συνεργασίας με τη Saudi General Intelligence Directorate, η οποία τώρα είναι σταθερά προσηλωμένη στoν πρίγκιπα διάδοχο MBS.
Εκείνοι που βρίσκονται στον κατάλογο που παραδόθηκαν στο MBS από τον Kushner ήταν όλα τα θέματα που αφορούσαν επικοινωνίες NSA και CIA για τηλεφωνήματα, τηλεδιασκέψεις και μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.
Ο Kushner λέγεται ότι είχε μια τηλεφωνική συνομιλία με τον MBS την ημέρα πριν δολοφονηθεί ο Khashoggi.
Οι αναφορές από τις αμερικανικές πηγές πληροφοριών αναφέρουν ότι η NSA είχε παρακολουθήσει επικοινωνίες υψηλού επιπέδου μεταξύ της κυβέρνησης της Σαουδικής Αραβίας στο Ριάντ και του Γενικού Προξενείου της Σαουδικής Αραβίας στην Κωνσταντινούπολη, αναφέροντας ότι υπήρχε περίπτωση να απαχθεί ο Khashoggi και να μεταφερθεί πίσω στο Ριάντ ή να τον δολοφονήσουν.
Η απαγωγή και η κράτηση είναι σίγουρα μέρος του της λίστας του MBS, όπως φαίνεται από την απαγωγή και κράτηση του στο Ριάντ στις 3 Νοεμβρίου του 2017 του αφικνούμενου πρωθυπουργού του Λιβάνου S. Hariri.
Όταν το αεροπλάνο του Hariri έφτανε στο Ριάντ, το κινητό του τηλέφωνο κατασχέθηκε από τους Σαουδάραβες και o ίδιος τέθηκε υπο κράτηση. Ο Hariri αναγκάστηκε να παραιτηθεί σε μια αναγκαστική δήλωση που διαβάστηκε από αυτόν σε ένα τηλεοπτικό δίκτυο της Σαουδικής Αραβίας. Ο MBS έλπιζε να αντικαταστήσει τον Hariri με τον αποξενωμένο αδελφό του B. Hariri, κάποιον που είχε στην τσέπη του ο MBS.
Ο MBS είχε καυχηθεί στους συμβούλους του ότι είχε επίσης «τον Jared Kushner στην τσέπη του».
Ο πρόεδρος του Λιβάνου Michel Aoun ζήτησε την άμεση απελευθέρωση του Hariri από το καθεστώς της Σαουδικής Αραβίας και την επιστροφή του στη Βηρυτό.
Όπως ο Riyadh αρνείται ότι είχε δολοφονήσει τον Khashoggi, αρνήθηκε να παραδεχτεί ότι κρατούσε τον Hariri ενάντια στη θέλησή του.
Ο MBS διέταξε τον Hariri να πετάξει στο Αμπού Ντάμπι για να συναντηθεί με τον συμμάχου του ΜΒΣ, τον πρίγκηπα βασιλιά Mohammed bin Zayed (MBZ), τον κληρονόμο της Προεδρίας των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων.
Αυτό επιβεβαιώθηκε από την προθυμία του ΜΒΖ να συνεργαστεί με τον Ιορδανό βασιλιά Abdulah Β για να βρει καταλύματα με τον Πρόεδρο της Συρίας Assad.
O MBS φέρεται να είναι εξαγριωμένος με τον ΜΒΖ και τον Abdulah Β, ο οποίος είναι μέλος της οικογένειας των Χασεμιτών, οι οποίοι εκδιώχθηκαν από τον Βρετανό και τους Saud από την κυριαρχία τους στη Μέκκα και στη Μεντίνα μετά τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο.
Το MBS διαταράσσεται επίσης από την υποστήριξη της MBZ για αντίπαλους ισχυρισμούς στην εξουσία στη Νότια Υεμένη.
Ο MBS στηρίζει την κυβέρνηση της Υεμένης, σε μεγάλο βαθμό στην εξορία στη Σαουδική Αραβία, εναντίον της κυβερνητικής κυβερνήσεως του αντάρτες Houthi από τη Σαναά στη βόρεια Υεμένη, σε έναν αιματηρό πόλεμο που ενορχηστρώνεται από το Ριάντ με την υποστήριξη της διοίκησης του Trump και το καθεστώς του Ισραήλ.
Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα υποστηρίζουν το Νότιο Μεταβατικό Συμβούλιο (STC), το οποίο επιδιώκει την μετατροπή της Νότιας Υεμένης σε ένα ανεξάρτητο κράτος, ένα καθεστώς που απολάμβανε πριν από μια αναγκαστική συγχώνευση με τη Βόρεια Υεμένη το 1990.
Εμπλέκονται στην μέση οι δυνάμεις πιστές στον Σεΐχη Abdullah bin Issa al Aafrar, ο σουλτάνος του κράτους Mahra, ο οποίος αποδιοργανώθηκε όταν η Νότια Υεμένη πέτυχε την ανεξαρτησία της το 1967.
Ο Mahra Sultan, ο οποίος ζει στο γειτονικό σουλτανάτο του Ομάν κάτω από την προστασία του Sultan Qabus bin Said, βρίσκεται επίσης στο στόχαστρο του MBS , ο οποίος δεν επιθυμεί κανένα διαγωνισμό για τον έλεγχο της Υεμένης από τη Σαουδική Αραβία.
Σύμφωνα με πληροφορίες, το Ομάν υποστηρίζει το Γενικό Συμβούλιο Al-Mahra και Socotra People’s General Council, το οποίο αποτελείται από τους πρεσβυτέρους των φυλών Mahra Sultan και Mahri. Αυτή η ανταγωνιστική αρχή θέλει να είναι ελεύθερη από οποιοδήποτε έλεγχο από τη Σαουδική, την Εμιράτα, αντάρτες Houthi και την κυβέρνηση υπέρ της Σαουδικής Αραβίας.
Μέσα από τα γραφεία της αποστολής του Ομάν στα Ηνωμένα Έθνη, το Γενικό Συμβούλιο βρίσκεται σε άμεση επαφή με το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Το STC περιλαμβάνει επίσης μέλη των φυλών και των βασιλικών οικογενειών άλλων πρώην κρατών της Βρετανικής Ομοσπονδίας των Αραβικών Εμιράτων της Νότιας Πρωτεύουσας και του προτεκτοράτου της Νότιας Αραβίας. Αυτά περιλαμβάνουν το κράτος Kathiri, το σουλτανάτο του Lahej, το κράτος Qu’aiti του Hadhramaut και τα εμιράτα της Dhala και του Beihan.
Ο MBS είναι γνωστό ότι ψάχνει να επιλέξει τον διάδοχο του Qabus, ο οποίος δεν έχει παιδιά και υπήρξε «αγκάθι» στην πλευρά του Ριάντ. Κάτω από το Qabus, το Ομάν ήταν φιλικό προς το Ιράν και την κυβέρνηση Assad στη Συρία, καθώς και το Κατάρ, όπου ο 36χρονος Emir, ο Tamim bin Hamad, εξοργίστηκε τον MBS διατηρώντας τις σχέσεις του με το Ιράν.
Το 2013, ο πατέρας του Tamim, Hamad bin Khalifa Al Thani, παραιτήθηκε επίσημα από το θρόνο υπέρ του γιου του.
Ωστόσο, είναι γνωστό ότι ο Hamad εξακολουθεί να τραβά τις χορδές στη Ντόχα.
Το 1995, ο Hamad πήρε την εξουσία από τον πατέρα του, Khalifa BIN Hamad al Thani, ο οποίος υποβλήθηκε σε ιατρική περίθαλψη στη Γενεύη.
Το 1972, ο Khalifa απομάκρυνε τον ξαδέλφη του, Ahmad , ενώ βρισκόταν σε ένα ταξίδι κυνηγιού στο Ιράν.
Ο Ahmad εγκαταστάθηκε στο Ντουμπάι, όπου παντρεύτηκε την κόρη του Εμίρη του Ντουμπάι.
Ο MBS και ο MBZ θέλουν να στηρίξουν έναν αντίπαλο απέναντι στον σημερινό εμίρη του Κατάρ από τις τάξεις των οικογενειών που έχουν απαίτηση στο θρόνο της Ντόχα, συμπεριλαμβανομένων δυο αντίπαλων μελών του al-Thani, τους οποίους οι Σαουδάραβες ισχυρίζονται ότι έχουν αξιώσεις για το θρόνο του Κατάρ, – τον Abdulla Ali Al Thani και τον Sultan bin Suhaim Al Thani.
O MBS, μαζί με όλες τις χώρες του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου, έχουν θεσπίσει για οικονομικό και διπλωματικό εμπάργκο στο Κατάρ.
Υπάρχει κάποια εικασία στη Μέση Ανατολή ότι o MBS υποστηρίζει την επιτυχία του Qabus, του Taimur bin Assad, του 37χρονου γιου του ξαδέλφου του Qabus, του Said Assad bin Tariq.
Ως αναπληρωτής πρωθυπουργός για τη διεθνή συνεργασία, ο Said Assad bin Tariq ορίστηκε ως επίσημος κληρονόμος του ασθενούς Qabus.
Σε αυτό το Αραβικό «Παιχνίδι των Θρόνων», ο ΜΒΖ έχει τους δικούς του υποστηριχτές μεταξύ άλλων που έχουν αξιώσεις στο θρόνο του σουλτάνου στο Μουσκάτ.
Αυτοί περιλαμβάνουν τους μισούς αδελφούς του Said Assad bin Tariq, τον Haitham bin Tariq, τον σημερινό υπουργό πολιτισμού, και τον Shihab bin Tariq, πρώην διοικητή του ναυτικού του Ομάν.
Σύμφωνα με πληροφορίες, ο ΜΒΖ διαχειρίζεται ένα δίκτυο κατασκόπων στο βασιλικό δικαστήριο του Ομάν για να επηρεάσει τη διαδοχή στον Qabus.
Υπάρχει ένας άλλος, μη αραβικός πρίγκιπας, ο οποίος θα μπορούσε επίσης να ασκήσει μεγάλη επιρροή στη βασιλική διαδοχή της Ομάν.
Είναι ο Πρίγκιπας της Ουαλίας, ο Charles, ο μελλοντικός βασιλιάς της Αγγλίας, ο οποίος υπήρξε μακροχρόνιος φίλος του σουλτάνου Qabus.
Το Ομάν και το Κατάρ έχουν τους δικούς τους παράγοντες επιρροής στις βασιλικές οικογένειες των επτά εμιράτων που απαρτίζουν τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.
Τον Ιούλιο, ο Sheikh Rashid bin Hamad al-Sharqi, ο δεύτερος στην τάξη για το θρόνο στο Fujairah, το εμιράτο των ΗΑΕ που συνορεύει με το Ομάν, εμφανίστηκε στο Κατάρ για να ζητήσει άσυλο.
Είπε ότι η κυβέρνηση του ΜΒΖ χρησιμοποίησε εκβιασμούς για να μεταφέρει μεγάλα ποσά μετρητών από τις βασιλικές οικογένειες των Εμιράτων σε άγνωστα μέρη σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων εκείνων στην Ουκρανία, την Ινδία, το Μαρόκο, το Λίβανο, την Ιορδανία, την Αίγυπτο και τη Συρία.
Τα ΗΑΕ, μαζί με τους Σαουδάραβες, είναι σημαντικοί οικονομικοί υποστηρικτές τζιχάντ σε όλο τον κόσμο.
Ο Sheikh Rashid παρείχε επίσης πληροφορίες από το Qatari με λεπτομέρειες της δυσαρέσκειας μεταξύ των εμιράτων των δικτατορικών πολιτικών της ΜΒΖ στο Αμπού Ντάμπι. Οι άλλοι Εμίρηδες είναι επίσης επικριτικοί για τη συμμετοχή του ΗΑΕ στον εμφύλιο πόλεμο στην Υεμένη, όπου στρατεύματα από τα Fujairah, Umm al Quwain, Ajman, Sharjah και Ras al Khaimah χρησιμοποιούνται ως αναλώσιμοι, ενώ τα πλουσιότερα Αμπού Το Ντάμπι και το Ντουμπάι αποφεύγουν την μάχη στην πρώτη γραμμή.
Πρόσφατα, οι Σαουδάραβες πιέζουν τον βασιλιά – μαριονέτα τους στο Μπαχρέιν, τον Hamad bin Isa Al Khalifa, για να αποπέμψει τον θείο του πρωθυπουργό Πρίγκιπα Khalifa bin Salman Al Khalifa.
Ο πρίγκιπας Khalifa είναι ο πρωθυπουργός με την μεγαλύτερη θητεία στον κόσμο.
Εντούτοις, έχει προφανώς ενοχλήσει τον MBS με το έργο του για την προστασία των δικαιωμάτων των αλλοδαπών εργαζομένων, συμπεριλαμβανομένων εκείνων από τις Φιλιππίνες και τη νότια Ασία, στο Μπαχρέιν και την ευρύτερη περιοχή του Κόλπου.
Ο ΜΒS και ο Kushner είναι γνωστό ότι θεωρούν το Ιράν ως την κύρια απειλή για την ειρήνη στη Μέση Ανατολή.
Ο ΜΒΖ συμμερίζεται την άποψη τους για το Ιράν, κάτι που προφανώς δεν μοιράζονται τα εμιράτα της περιοχής του βόρειου Κόλπου, μεταξύ των οποίων και το Fujairah.
Από τις ενέργειές τους, MBS και MBZ, μαζί με τους Ισραηλινούς και Αμερικανούς συμμάχους τους, αποτελούν τη σοβαρή απειλή για την ειρήνη στην περιοχή.
Η δολοφονία ενός δημοσιογράφου που κατοικεί στις Ηνωμένες Πολιτείες σε μια τρίτη χώρα, την Τουρκία, καθώς και η απαγωγή και η κατ’οίκον σύλληψη ενός. Πρωθυπουργού άλλου έθνους είναι άνευ προηγουμένου συμπεριφορά στη Μέση Ανατολή.
Οι Σαουδάραβες ταιριάζουν μόνο με το Ισραήλ με την απόλυτη αδιαφορία τους για τους διεθνείς κανόνες συμπεριφοράς στη Μέση Ανατολή καθώς αυτοί ασχολούνται με το αιματηρό «παιχνίδι των Θρόνων».
