Ο πολυπράγμων Αμερικανός πρεσβευτής στην Αθήνα Geoffrey Pyatt μπορεί να έχει αναγορευθεί σε κηδεμόνα και γκαουλάιτερ μιας χώρας που έχει περιέλθει επί ΓΑΠ, Σαμαρά και πολύ περισσότερο τώρα επί Τσίπρα σε μια τέτοια θέση υποτέλειας απέναντι στις ΗΠΑ, στην οποία δεν είχε βρεθεί ούτε στα πιο μαύρα μετεμφυλιακά χρόνια της αμερικανοκρατίας στην Ελλάδα.
Μπορεί ακόμα να έχουμε φτάσει στο σημείο ο Geoffrey Pyatt να επιθεωρεί ακόμα και το Πεντάγωνο και τα επιμέρους αρχηγεία των Ενόπλων Δυνάμεων, συμπεριφερόμενος, περίπου, ως γενικός συντονιστής του Ελληνικού Στρατού.
Όταν, όμως, αυτός ο αλαζονικός υπερκηδεμόνας Αμερικανός πρεσβευτής, φτάνει στο θέμα των δύο Ελλήνων αξιωματικών που κρατούνται στις φυλακές αυθαίρετα και ταπεινωτικά από τις τουρκικές αρχές, αντί να σωπάσει από ντροπή, σεβόμενος το μαρτύριό τους και το μαρτύριο των μανάδων τους, επιλέγει τον βαθύ υποκριτικό λόγο, μεταχειριζόμενος τους πολίτες αυτής της χώρας όπως οι αποικιοκράτες τους ιθαγενείς.
«Ελπίζουμε», είπε ο Geoffrey Pyatt από την περήφανη Τρίπολη, «να επιστρέψουν σύντομα οι δύο Έλληνες στρατιωτικοί». Επιπλέον, σε ερώτηση αν εκτιμά ότι σχέσεις της Ελλάδας με την Τουρκία θα κλιμακωθούν επικίνδυνα, ο Geoffrey Pyatt απάντησε πως «δεν έχει κρυστάλλινη μπάλα για να προβλέψει το μέλλον».
Μα τι λέτε, κύριε τρισμέγιστε υποκριτά! Αυτού του είδους τις ευχές προς καταδικασμένους επ’ αόριστον σε αυθαίρετη φυλάκιση, τις κάνει με την ίδια ευκολία ακόμα και ο ίδιος ο Erdogan. Γιατί αυτές οι ευχές δεν λένε απολύτως τίποτα και δεν ρίχνουν ούτε στάχτη στα μάτια του κόσμου.
Εξίσου υποκριτική είναι, ασφαλώς και η υπεκφυγή του για την πιθανή επιδείνωση στις συνολικές σχέσεις Ελλάδας και Τουρκίας, αφού δεν έχει περάσει πολύς καιρός, από τότε που «προέβλεψε» ανερυθρίαστα την τελευταία κρίση γύρω από τα Ίμια και τα άλλα ελληνικά νησιά και βραχονησίδες στο Ανατολικό Αιγαίο, των οποίων η Τουρκία αμφισβητεί, εντελώς παράνομα, την ελληνική κυριαρχία, με αφορμή, όπως ο ίδιος είχε αναφέρει, «τα πετρέλαια».
Αυτό που περιμένει ο ελληνικός λαός είναι μέτρα. Μέτρα που να πιέζουν την Άγκυρα να συμμορφωθεί με το Διεθνές Δίκαιο και να καταλάβει ότι κάποιοι είναι απέναντί της.
Βλέπετε, όμως, η Τουρκία δεν είναι Ρωσία, ούτε Συρία, ούτε Ιράκ, ούτε Σερβία, ούτε Β. Κορέα, ούτε Βενεζουέλα κ.ά. κ.ά.
Η Τουρκία είναι για τις ΗΠΑ κάτι παραπάνω, ίσως, από στρατηγικός σύμμαχος.
Θα μου πείτε, όμως, μήπως και για την Ελλάδα τι είναι ο «σουλτάνος» της άλλης όχθης του Αιγαίου; Εμείς με την Συρία που δεν έχει κάνει τίποτα στην χώρα μας φτάσαμε στο σημείο να έχουμε διακόψει τις διπλωματικές σχέσεις μας, όπως επίσης δεν αναγνωρίζουμε ούτε την Κριμαία ως συστατικό τμήμα της Ρωσίας, με την Τουρκία, όμως, όλα μέλι-γάλα κι ας απειλεί ευθέως την ακεραιότητα της πατρίδας μας και κατέχει την Βόρεια Κύπρο.
Geoffrey Pyatt, λοιπόν, και ξερό ψωμί.
Αυτό μας αξίζει!
Κ.Μ
