Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει αποδεχτεί και εφαρμόζει το σύνολο των βίαιων και επιθετικών μέτρων της μνημονιακής περιόδου από το 2010, ενώ δηλώνει έτοιμη να αναλάβει και νέα ενόψει της 3ης αξιολόγησης, που περιλαμβάνουν την πιστή υλοποίηση των ανειλημμένων δεσμεύσεων, για νέα μείωση των εισοδημάτων από 1/1/2019 -αν χρειαστεί και από το 2018-, τη διεύρυνση της ελαστικής εργασίας, την προώθηση των ομαδικών απολύσεων και τις ιδιωτικοποιήσεις της ενέργειας, του νερού και των ΜΜΜ, ενώ στο τραπέζι σερβίρονται και οι περικοπές των προνοιακών επιδομάτων, η παράδοση των κόκκινων δανείων στα κερδοσκοπικά funds και η φαλκίδευση του δικαιώματος της απεργίας.
Με πολιτικάντικο τρόπο, το 2018 ετοιμάζεται να «σκίσει τα Μνημόνια», ευελπιστώντας στη συγκατάβαση των περιβόητων «θεσμών» για τη λήξη των προγραμμάτων δημοσιονομικής προσαρμογής και αποσιωπώντας με τον πιο κυνικό τρόπο τις μόνιμες δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η χώρα μέχρι το 2060 (!), με τη δική της υπογραφή, σε ένα διαρκές Μνημόνιο που υποθηκεύει αυτήν και τις επόμενες γενιές. Σε μια προεκλογική τακτική, που θα ζήλευε κι ο «Μαυρογυαλούρος».
Ο ΣΕΒ, αντλώντας θάρρος από την πλήρη παράδοση στις ορέξεις του όλων των πολιτικών ηγεσιών του μνημονιακού φάσματος, διακηρύττει ήδη το τέλος των εργασιακών σχέσεων, όπως τις γνωρίζαμε πριν το 2010. Επιτίθεται στο θεσμό των κλαδικών συμβάσεων, θέλοντας να τελειώνει μια και καλή με αυτόν. Εντείνει τις πιέσεις του για περαιτέρω «αναδιαρθρώσεις», επιβάλλοντας επιπλέον υποβάθμιση στα δικαιώματα των εργαζομένων και γενικευμένη ελαστικοποίηση των όρων εργασίας τους. Οι εργοδότες παρανομούν και αυθαιρετούν σε βάρος των εργαζομένων, ενώ οι έλεγχοι συνεχίζουν να είναι περιορισμένοι και πολλές φορές για τα μάτια του κόσμου.
Η απληρωσιά και η ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας γίνεται καθεστώς και στο Δημόσιο, δίνοντας «το ελεύθερο» στους ιδιώτες εργοδότες να δρουν ασύδοτα. Εκμεταλλεύονται τον τεράστιο «εφεδρικό στρατό» των εκατοντάδων χιλιάδων άνεργων, για να απειλήσουν, να εκβιάσουν και να απαλλαγούν από όποιον αντιστέκεται και διεκδικεί τα δικαιώματά του.
Σε αυτό το τοξικό για την εργασία περιβάλλον, η κυβερνητική αφήγηση, με περίσσευμα πολιτικού θράσους, προσπαθεί να βρει επικοινωνιακό αποκούμπι στην ελεημοσύνη του Κοινωνικού Μερίσματος και τις κληρώσεις χιλιάρικων για τις ηλεκτρονικές συναλλαγές. Διαφημίζει την οριακή δήθεν «μείωση» της ανεργίας, που σε πραγματικούς αριθμούς αμφισβητείται, ενώ στην πράξη βασίζεται σε επέκταση των 8μηνων και της ελαστικής εργασίας με όρους που προσομοιάζουν σε «εθελοντικήαπασχόληση». Συνεχίζει να εμπαίζει τους χιλιάδες συμβασιούχους, που παραμένουν όμηροι. Επιπλέον, κόντρα σε κάθε προεκλογική δέσμευση, χέρι χέρι με τους τραπεζίτες, στηρίζει με πάθος την απαλλοτρίωση του δικαιώματος στη στέγη, επιβάλλοντας με βία τη γενικευμένη εφαρμογή των ηλεκτρονικών και συμβατικών πλειστηριασμών, που παρά τις εξαγγελίες, αφορούν και λαϊκά ακίνητα αξίας πολύ κάτω του υποτιθέμενου συμφωνημένου και όχι νομοθετημένου ορίου των 300.000€. Κλείνοντας το μάτι της συναίνεσης στο νέο κύκλο απολύσεων που προαλείφεται για τον τραπεζικόκλάδο, αλλά και για άλλους σημαντικούς κλάδους της παραγωγικής δραστηριότητας.
Απέναντι σε όλα αυτά, οι δυνάμεις του ΜΕΤΑ, με επιμονή και συνέπεια, εδώ και μήνες θέτουν το ζήτημα της συσπείρωσης και του συντονισμού όλων των αγωνιστικών συνδικαλιστικών δυνάμεων, εργατικών συλλογικοτήτων και αγωνιστών συνδικαλιστών εργαζομένων και ανέργωνγια την αναζωπύρωση της αγωνιστικής κινηματικής δράσης. Επιτέλους, οι ηγεσίες των ΑΔΕΔΥ και ΓΣΕΕ αποφάσισαν να κινηθούν, προκηρύσσοντας Γενική Απεργία για την Πέμπτη 14 Δεκέμβρη.
Όσο κι αν οι συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες μας έχουν συνηθίσει σε «τουφεκιές» και «απεργιακές εκτονώσεις», είναι στο χέρι όλων μας, εργαζόμενων, ανέργων και συνταξιούχων, να συνενώσουμε όλους τους διάσπαρτους αγώνες που ξεσπάνε καθημερινά και με τη μαζική συμμετοχή μας να δώσουμε ηχηρό αγωνιστικό «παρών» και να επιβάλλουμε όρους συνέχειας και κλιμάκωσης σε αγωνιστικό και κινηματικό επίπεδο.
Στις 14 Δεκέμβρη, όλοι μαζί, αγωνιστικά και δυναμικά, παλεύουμε για την ανατροπή των μέτρων της 3ης αξιολόγησης.
Αγωνιζόμαστε για αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις, για τη μείωση του ωραρίου εργασίας, για την επαναφορά των ΣΣΕ, τις επεκτασιμότητας και της υποχρεωτικής εφαρμογής τους, για κατώτατο μισθό τα 751€ και επίδομα ανεργίας 600,8€ για όλους τους άνεργους, για την κατάργηση όλων των ελαστικών σχέσεων εργασίας, της ενοικιαζόμενης και της εκ περιτροπής εργασία και την κατάργηση όλων των διακρίσεων μεταξύ παλιών και νέων εργαζομένων και μεταξύ ντόπιων και ξένων εργατών.
Υπερασπιζόμαστε την εργατική και λαϊκή περιουσία από τους πλειστηριασμούς και τις κατασχέσεις και διεκδικούμε τη διαγραφή, το κούρεμα και τη ρύθμιση των δανείων των λαϊκών νοικοκυριών.
Παλεύουμε μέχρι τέλους για τη διαγραφή του χρέους και τη κατάργηση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών της λιτότητας, των ιδιωτικοποιήσεων και της εμπορευματοποίησης των κοινωνικών αγαθών της παιδείας, της υγείας, της πρόνοιας και της κοινωνικής ασφάλισης, τη φορολόγηση του παραγόμενου πλούτου και την απαλλαγή των λαϊκών στρωμάτων και την άμεση επαναφορά του αφορολόγητου στα 12.000€.
Τέλος, συνεχίζουμε τον αγώνα για την οριστική ανατροπή των Μνημονίων και όσων τα εφαρμόζουν, τη ρήξη και τη σύγκρουση με τις πολιτικές της ΕΕ και του ΔΝΤ. Ταυτόχρονα συνεχίζουμε και εντείνουμε τις προσπάθειές μας μέσα στα σωματεία και τις ομοσπονδίες, ώστε ο αγώνας να πάρει τα χαρακτηριστικά μιας γενικευμένης διαρκούς κινηματικής δράσης και να γίνει εφαλτήριο ενός παλλαϊκού ξεσηκωμού.