Τέτοια θύελλα αντιδράσεων και τέτοιος ορυμαγδός πιέσεων από τα εγχώρια και τα ευρωπαϊκά (σκέψου να μπει και το ΔΝΤ στο χορό) κατεστημένα κέντρα δεν έχει ματαγίνει, όπως αυτό το τσουνάμι που έχει ξεσπάσει εναντίον της καταδίκης του Α. Γεωργίου από το τριμελές Εφετείο Πλημμελημάτων.
Και το μνημόνιο ολόκληρο να αθετούσε η Ελλάδα και να μην το εφάρμοζε, πολύ λιγότερος θα ήταν ο θόρυβος των ευρωπαϊκών κέντρων, απ’ αυτόν που έχει ξεσπάσει κατά της δικαστικής απόφασης για τον Γεωργίου, που ας σημειώσουμε είναι και καταδίκη με αναστολή.
Μέχρι και με μέτρα απειλούν σύσσωμοι οι ευρωζωνικοί και ευρωενωσιακοί κύκλοι, μαζί και ο φιλο-ΕΕ διατεταγμένος τύπος την Ελλάδα.
Τόσο σέβονται την διάκριση των εξουσιών οι ευρώ-υποκριτές όταν δεν τους συμφέρει.
Η φρικτή αυτή εικόνα νομίζω ότι δείχνει και στους πλέον δύσπιστους ή αφελείς, το μέγεθος της αποικιοκρατικής, βαθύτατα αλαζονικής και επικίνδυνης λογικής που διακατέχει τους κυρίαρχους κύκλους της ΕΕ.
Ό,τι δεν τους συμφέρει τίθεται υπό απηνή διωγμό και με έναν ανηλεή βομβαρδισμό των μίντια καταγράφεται ως αντιδημοκρατική λειτουργία της ”παρεκτρεπόμενης” χώρας και αρχίζει η συκοφάντηση και η τρομοκρατία του θύματος, εν είδει πλύσης εγκεφάλου, στους ευρωπαϊκούς λαούς, που βλέπουν την υπό το στόχαστρο χώρα ως σύγχρονη εκδοχή των Παπούα.
Κι όλα αυτά δεν τα κάνουν οι ευρώ–πληκτοι εντός και εκτός Ελλάδας μόνο και μόνο για να υπερασπίσουν το τυφλό όργανό τους, Αν. Γεωργίου, μεγαλοστέλεχος του ΔΝΤ, που φυτεύτηκε συναινετικά από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, με την αντίδραση τότε του Λαφαζάνη στην Επιτροπή Θεσμών , ως πειθήνιος υπάλληλος της ΕΛΣΤΑΤ, κάνοντας τους όλα τα χατίρια μαγειρικής στα στατιστικά στοιχεία.
Όλα τούτα δεν τα κάνουν, επίσης, μόνο για να καλύψουν την απέραντη υποκρισία τους, με την οποία αναγνώριζαν μέχρι τότε, επί Κ. Σημίτη και Κ. Καραμανλή και συνυπέγραφαν, κάνοντας τα στραβά μάτια, όλα τα στοιχεία για το έλλειμμα του ελληνικού προϋπολογισμού, τα οποία με την ίδια ευκολία και υποκρισία άλλαξαν και ταχύτατα υπερφούσκωσαν το 2010 για να προωθήσουν τις μνημονιακές σκοπιμότητες τους στην δύσμοιρη χώρα των πολιτικών υπαλλήλων τους.
Ο καημός και ο πόνος τους για τον λαθρόχειρα Α. Γεωργίου εκφράζει κάτι πολύ περισσότερο.
Ξέρουν καλά ότι αν παραμείνει η καταδίκη στο πρόσωπο του Α. Γεωργίου, καταδικάζονται εκ των πραγμάτων και αχρηστεύονται πολιτικά και νομικά και τα μνημόνια τους, τα δάνεια που τα συνόδευαν και οι σημερινές πρακτικές τους.
Ο Γεωργίου και η καταδίκη του μπορεί να γίνει ο εφιάλτης τους και το όχημα για να διεκδικήσει ο ελληνικός λαός πολιτικά, κινηματικά και νομικά το ξήλωμα αποικιακών καταστάσεων και διώξεις εδώ και στις Βρυξέλλες!
Γι’ αυτό πάση θυσία και με κάθε τίμημα ο Γεωργίου πρέπει να βγει λάδι.
Υπάρχει άραγε κυβέρνηση σε αυτήν την χώρα;
Γιατί σιωπά και δεν αντιδρά απέναντι στους αποικιοκράτες της ΕΕ;
Γι αυτό το θέμα θα έπρεπε να κρατήσει η κυβέρνηση ψηλά την αντιϊμπεριαλιστική σημαία και όχι να ανοίγει μια διαφορετική θεματολογία, που αυτές τις κρίσιμες ώρες μοιάζει ως να πετάει την μπάλα στην εξέδρα.
Ποιοι όμως να αντισταθούν και τι να υπερασπίσουν;
Ο Τσίπρας και η παρέα του που ο κατήφορος τους δεν έχει πλέον τέλος;
Γρήγορα θα έχουμε πολιτικές εξελίξεις.
