[ Ο Συντάκτης του άρθρου, παλαιός Αμερικανός δημοσιογράφος, συγγραφέας και ιδιοκτήτης καναδικής φαρμακοβιομηχανίας, ανάστημα τριών αμερικανικών και ελβετικών πανεπιστημίων, συντηρητικής πολιτικής τοποθέτησης, (ίδε βιογραφικό Wikipedia), σχολιάζει εδώ γεγονός που συγκαλύφτηκε με ερμητική συνωμοσία σιωπής από το ελεγχόμενο σύστημα Δυτικής «Ενημέρωσης». Πρόκειται για τις αποκαλύψεις που αναδύονται από εσχάτως αποδεσμευμένα αμερικανικά έγγραφα, που επιβεβαιώνουν την εξαπάτηση της σοβιετικής ηγεσίας το 1990 με ψευδείς υποσχέσεις, που ανετράπησαν μετά την αποχώρηση των σοβιετικών στρατευμάτων από την Ανατολικήν Ευρώπη. Αυτόπτης των γεγονότων, ως ανταποκριτής στη Μόσχα και στο Βερολίνο, ο συντάκτης εισάγει την προσωπική μαρτυρία του στην ανατροπή του επιβεβλημένου συμμαχικού αφηγήματος, της μετά-ψυχροπολεμικής ευρωπαϊκής ιστορίας.]
Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού
Σε εποχή όπου οι ΗΠΑ έχουν σπασμούς αντιρωσικής υστερίας και δαιμονιοποίησης του Βλαδίμηρου Πούτιν, ένας θησαυρός από πρόσφατα αποδεσμευμένα έγγραφα του Ψυχρού Πολέμου αποκαλύπτει την εκπληκτική έκταση των ψευδών, της δολιότητας και της εξαπάτησης που μετήλθαν οι Δυτικές δυνάμεις στις σχέσεις τους με την καταρρέουσα Σοβιετική ΄Ενωση, το 1990.
΄Ημουν ανταποκριτής στη Μόσχα εκείνη της εποχή και συνάντησα μερικούς από τους κεντρικούς ήρωες σ’ αυτό το αισχρό δράμα. Από τότε, δεν έπαψα να γράφω πως ο σοβιετικός ηγέτης Μιχαήλ Γκορμπατσόφ και ο υπουργός των Εξωτερικών Εντουάρντ Σεβαρνατζέ φορτώθηκαν ψέματα και εξαπατήθηκαν ξεδιάντροπα από τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Βρετανία και την απόφυσή τους, το ΝΑΤΟ.
΄Ολες οι Δυτικές δυνάμεις υποσχέθηκαν στον Γκορμπατσόφ και στον Σεβαρνατζέ ότι το ΝΑΤΟ δεν θα επεκταθεί ανατολικά «ούτε μιαν ίντσα» εάν η Μόσχα αποσύρει τον Ερυθρό Στρατό από την Ανατολική Γερμανία και της επιτρέψει να επανενωθεί με την Δυτική. Αυτή ήταν μια τιτάνια παραχώρηση από τον Γκορμπατσόφ. Οδήγησε σε ένα αποτυχημένο πραξικόπημα εναντίον του το 1991, από σκληρούς κομμουνιστές.
Τα έγγραφα που δόθηκαν στην δημοσιότητα από το Πανεπιστήμιο Τζωρτζ Ουάσιγκτον στην αμερικανική πρωτεύουσα, στο οποίο εφοίτησα ένα εξάμηνο, προκαλούν αηδία στην ανάγνωσή τους. (Δείτε τα στο Διαδίκτυο). Όλες οι Δυτικές δυνάμεις και οι ηγέτες τους διαβεβαίωναν τους Ρώσους ότι το ΝΑΤΟ δεν θα επωφεληθεί της σοβιετικής υποχώρησης και ότι μια νέα εποχή φιλίας και συνεργασίας θα ρόδιζε στην μετά-ψυχροπολεμική Ευρώπη. Ο Αμερικανός υπουργός των Εξωτερικών Τζιμ Μπέϊκερ έδινε «σιδερένιες εγγυήσεις» πως δεν θα υπάρξει επέκταση του ΝΑΤΟ. Ψέματα, όλα ψέματα.
Ο Γκορμπατσόφ ήταν ανθρωπιστής, ένας πολύ έντιμος, έξυπνος άνθρωπος, που πίστευε πως μπορούσε να τερματίσει τον ψυχρό πόλεμο και την κούρσα των πυρηνικών εξοπλισμών. Διέταξε την απόσυρση του Ερυθρού Στρατού από την Ανατολική Ευρώπη. Βρισκόμουν στο Βούνσντορφ, στην Ανατολική Γερμανία, Αρχηγείο της Ομάδας των Σοβιετικών Δυνάμεων Γερμανίας και στο Αρχηγείο της μυστικής υπηρεσίας ΣΤΑΣΙ στο Ανατολικό Βερολίνο, αμέσως μετά την έκδοση της απόφασης για την απόσυρση των στρατευμάτων. Οι Σοβιετικοί απέσυραν τις 338.000 στρατιώτες τους και τα 4.200 τανκς και τα έστειλαν στη Ρωσία με ταχύτητα αστραπής.
Οι υποσχέσεις που δόθηκαν στους Σοβιετικούς ηγέτες από τον Πρόεδρο Τζωρτζ Μπους (τον πρεσβύτερο) και τον Τζιμ Μπέϊκερ γρήγορα αποδείχθηκαν άδειες. Ήσαν έντιμοι άνθρωποι αλλά οι διάδοχοί τους δεν ήταν. Οι πρόεδροι Μπιλ Κλίντον και Τζωρτζ Μπους (ο νεότερος) άρχισαν γρήγορα να προωθούν το ΝΑΤΟ στην Ανατολική Ευρώπη, παραβιάζοντας τις υποσχέσεις που είχαν δοθεί στην Μόσχα. Οι Πολωνοί, οι Ούγγροι και οι Τσέχοι εισήχθησαν στο ΝΑΤΟ, έπειτα η Ρουμανία, η Βουλγαρία, οι Βαλτικές Χώρες. Η Ουάσιγκτον προσπάθησε να βάλει στο ΝΑΤΟ και τις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες Γεωργία και Ουκρανία. Η ευθυγραμμισμένη με την Μόσχα κυβέρνηση της Ουκρανίας ανατράπηκε, με πραξικόπημα οργανωμένο από τις ΗΠΑ. Ο δρόμος προς την Μόσχα ήταν ανοιχτός.
Το μόνο που μπορούσαν να κάνουν οι χρεοκοπημένοι και σε σύγχυση Ρώσοι ήταν να καταγγέλλουν αυτές τις προωθήσεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά. Και η καλύτερη απάντηση που είχαν να παρουσιάσουν το ΝΑΤΟ και η Ουάσιγκτον ήταν: «Δεν υπάρχει όμως καμιά γραπτή υπόσχεση». Αυτό είναι αντάξιο ενός λαθραίου στον δρόμο πωλητή κάλπικων ρολογιών Ρόλεξ. Οι ηγέτες των ΗΠΑ, της Βρετανίας, της Γαλλίας, του Βελγίου και της Ιταλίας, όλοι είπαν ψέματα. Η Γερμανία είχε να διαλέξει ανάμεσα στην τιμή και στην επανένωση. ΄Ετσι και ο καγκελάριος Χέλμουτ Κολ πήγε με τις στρεψοδικίες της Δύσης.
΄Εγραψα τότε πως η καλύτερη λύση θα ήταν η αποστρατικοποίηση της προηγουμένως ελεγχόμενης από τους Σοβιετικούς Ανατολικής Ευρώπης. Το ΝΑΤΟ δεν είχε ανάγκη ούτε καμιά δουλειά να επεκταθεί ανατολικά. Κάνοντάς το θα αποτελούσε μια συνεχή πρόκληση για την Ρωσία, η οποία θεωρούσε την Ανατολικήν Ευρώπη σαν μιαν αμυντικά απαραίτητη νεκρή ζώνη προστασίας της από δυτικές εισβολές.
Τώρα, με τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ στα δυτικά της σύνορα, οι χειρότεροι φόβοι της Ρωσίας έχει γίνει πραγματικότητα.
Σήμερα, αμερικανικά πολεμικά αεροπλάνα, από βάσεις στις ακτές της Ρουμανίας και της Βουλγαρίας, πρώην μέλη του Συμφώνου της Βαρσοβίας, δοκιμάζουν τον εναέριο χώρο στην Μαύρη Θάλασσα και στο ζωτικό στρατηγικό λιμάνι της Σεβαστούπολης. Η Ουάσιγκτον σχεδιάζει να εξοπλίσει με βαρέα όπλα την χαώδη Ουκρανία. Αμερικανικά και Νατοϊκά στρατεύματα βρίσκονται στην Βαλτική, στα βόρεια σύνορα της Ρωσίας. Πολωνοί δεξιοί χτυπούν τύμπανα πολέμου κατά της Ρωσίας.
Το 1990, KGB και CIA είχαν συμφωνήσει επί της αρχής «ούτε ίντσα» στα ανατολικά για το ΝΑΤΟ. Ο πρώην πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Μόσχα, Τζακ Μάτλοκ, επιβεβαιώνει αυτή την συμφωνία. Ο Γκορμπατσόφ, που καταγγέλλεται σαν ανόητος ιδεαλιστής από πολλούς Ρώσους, εμπιστεύθηκε τις Δυτικές δυνάμεις. Θα έπρεπε να είχε ένα τάγμα δικηγόρων της Νέας Υόρκης να κατοχυρώσουν τη συμφωνία του 1990. Πίστευε πως είχε να κάνει με έντιμους ανθρώπους όπως ο ίδιος.
Είναι περίεργο, μετά από αυτή τη διπλωματία του τυριού και της φάκας, που η Ρωσία δεν έχει καμιάν εμπιστοσύνη στις Δυτικές Δυνάμεις; Η Μόσχα παρακολουθεί το αμερικανοκίνητο ΝΑΤΟ να έρπει συνεχώς ανατολικότερα. Σήμερα οι Ρώσοι ηγέτες είναι πεπεισμένοι πως τελικός στόχος της Ουάσιγκτον είναι να επιτύχει την διάρρηξη της Ρωσίας και να την καταστήσει ένα ανήμπορο έθνος ζητιάνων. Δυο προηγούμενοι δυτικοί ηγέτες, ο Ναπολέων και ο Χίτλερ είχαν παρόμοια σχέδια.
Αντί να συνεχίζουμε να μιλάμε για την δολιότητα του Χίτλερ μετά τη συμφωνία του Μονάχου, καλύτερα να κοιτάμε την δική μας αδιάντροπή συμπεριφορά μετά το 1990.
