Τσίπρας – Θεοχαρόπουλος, ο καθένας από τον δικό του ρόλο και με τη δική του διαδρομή, είναι χαρακτηριστικά αποκρουστικά δείγματα της σημερινής παρακμιακής κατεστημένης πολιτικής τάξης και αποτελούν τον ορισμό της καρεκλοθηρίας ως αυτοσκοπού στην πολιτική ζωή.
Το τραγικό είναι ότι ο Τσίπρας και ο Θεοχαρόπουλος μπορεί ως αναρριχητικά πολιτικά «φυτά» να είναι άξιοι για Νόμπελ θεσιθηρίας, πολιτικής οσφυοκαμψίας, καιροσκοπισμού, πολιτικής κενολογίας αλλά δυστυχώς δεν είναι η εξαίρεση αλλά λίγο-πολύ ο κανόνας της σημερινής κυρίαρχης πολιτικής τάξης του μνημονιακού μπλοκ και των ακροδεξιών εκφράσεων του συστήματος.
Αν αυτή η πολιτική τάξη πραγμάτων και τα διλήμματά της δεν ανατραπούν και δεν πεταχτούν, μαζί με τα πολιτικά πρόσωπα που την εκφράζουν και οι αντιλήψεις, οι επιλογές και οι νοοτροπίες που κουβαλάνε, στα σκουπίδια και στη «χωματερή», τότε αυτή η χώρα-αποικία που ζούμε δεν πρόκειται να έχει κανένα απολύτως μέλλον.
Π.Λ
ΠΑΝ. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: ΒΡΑΒΕΙΟ ΓΚΙΝΕΣ ΑΜΟΡΑΛΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΚΑΡΕΚΛΟΘΗΡΙΑΣ
Ο Παν. Λαφαζάνης μιλώντας από την Αχαγιά της Αχαΐας που περιόδευσε σήμερα, έκανε την παρακάτω δήλωση για την υπουργοποίηση του Θαν. Θεοχαρόπουλου:
«Ο Αλ. Τσίπρας και ο νέος υπουργός του, Θαν. Θεοχαρόπουλος, αξίζουν εκατό τοις εκατό το βραβείο Γκίνες του αμοραλισμού και της καρεκλοθηρίας.
Ο Αλ. Τσίπρας με την υπουργοποίηση του Θαν. Θεοχαρόπουλου και τις διαχρονικές στάσεις απεριόριστης θεσιθηρίας, πολιτικού παρεμπορίου, συναλλαγής και ιδιοτέλειας που επιδεικνύουν και οι δύο, δεν απογύμνωσαν μόνο τους ίδιους και ό,τι ακόμα αντιπροσωπεύουν, αλλά και επιβεβαιώνουν την απόλυτη φαυλότητα και παρακμή, στην οποία εξωθούν τον τόπο μια ξεπουλημένη μνημονιακή πολιτική τάξη και οι ακροδεξιές αποφύσεις του συστήματος.
Μόνη ελπίδα που απομένει για τη χώρα είναι η πολιτική, αξιακή και κινηματική αφύπνιση του ελληνικού λαού για μια μεγάλη δημοκρατική ανατροπή με πρώτη μεγάλη ανατρεπτική κίνηση την αντισυστημική ψήφο στις 26 Μαΐου και την επιλογή του ψηφοδελτίου «Λαϊκή Ενότητα – Μέτωπο Ανατροπής».
Υπουργοποίηση Θεοχαρόπουλου και περαιτέρω ευτελισμός της πολιτικής ζωής
Του Γ.Α.
Θα ήταν εξαιρετικά διασκεδαστική και θα μπορούσε να αποτελέσει θέμα λαϊκής θεατρικής επιθεώρησης στο Δελφινάριο, αν δεν ήταν τόσο ενδεικτική της βαθιάς σήψης και παρακμής που χαρακτηρίζει την πολιτική ζωή της χώρας αυτά τα χρόνια της μνημονιακής εθνικής και κοινωνικής καταστροφής.
Πρόκειται για την ανάληψη του υπουργείου Τουρισμού από τον Θανάση Θεοχαρόπουλο, τον μέχρι πρόσφατα πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ, για αντικατάσταση της ακροδεξιάς Έλενας Κουντουράπου έβαλε πλώρη για την Ευρωβουλή. Ή έτσι ελπίζει, μιας και η αναμενόμενη εκλογική συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ δεν επιτρέπει και πολλή αισιοδοξία.
Ο Θεοχαρόπουλος υπουργός, λοιπόν! Και γιατί όχι, θα ρωτήσει κάποιος, που έχει δει τόσους και τόσους από εκείνους που δεν έχουν αφήσει μνημόνιο για μνημόνιο που να μην το στηρίξουν, να παίρνουν υπουργικές θέσεις στην κυβέρνηση Τσίπρα.
Πράγματι, ως προς αυτό ο Θεοχαρόπουλος είναι ένας από τον σωρό. Άλλωστε, ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ από το καλοκαίρι του 2015 έχει γίνει σημαιοφόρος της μνημονιακής πολιτικής.
Το ιλαροτραγικό με τον ανεκδιήγητο αυτόν τυπάκο είναι ότι μόλις πριν κάποιους μήνες, τον Αύγουστο 2018, με αγόρευσή του στη Βουλή, απαιτούσε την παραίτηση του Τσίπρα, κατονομάζοντάς τον ως υπεύθυνο για τη απώλεια της ζωής μιας εκατοντάδας ανθρώπων στη φονική πυρκαγιά στο Μάτι της ανατολικής Αττικής.
Τι μεσολάβησε και άλλαξε γνώμη; Πείστηκε πως ο Τσίπρας δεν έφταιγε; Μα στην περίπτωση αυτή δεν θα έπρεπε να ζητήσει δημοσίως συγγνώμη, όπως δημοσίως είχε εξαπολύσει τις κατηγορίες;
Ή μήπως μπροστά στην υπουργική θέση δεν έχει καμιά σημασία, πλέον, ο θάνατος εκατό ανθρώπων;
Ο φαιδρός αυτός πολιτικάντης, που όταν έγινε υπουργός στην κυβέρνηση Τσίπρα ο Κουβέλης δεν δίστασε να τον αποδοκιμάσει, εκφράζοντας “θλίψη και λύπη”, δεν προκαλεί τα ίδια συναισθήματα και για το άτομό του. Ούτως ή άλλως, πρόκειται για ασήμαντο διάττοντα αστέρα απ’ αυτούς που αφού εμφανιστούν για λίγο στο στερέωμα, κάνουν τη βρομοδουλειά για την οποία προορίζονται και πάνε στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας.
Το τραγικό είναι πως αυτά τα άνευ ήθους και τσίπας άτομα και οι θλιβεροί ηγετίσκοι τύπουΤσίπρα που τους περισυλλέγουν μέσα στην απελπισία για την επιβίωση της κυβέρνησης έστω και για μερικές εβδομάδες ακόμη, φανερώνουν και το μέγεθος της συνολικότερης εξαχρείωσης που επικρατεί στο καθεστωτικό μνημονιακό κατεστημένο.
Πρόκειται για θλιβερά ανθρωπάκια που εκεί που βγάζουν γέλιο ακράτητο, υπενθυμίζουν συνάμα το πόσο αναγκαίος είναι ο ανυποχώρητος αγώνας για την κάθαρση της πολιτικής ζωής της πατρίδας μας από την κόπρο του Αυγεία. Με την ανάκτηση της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας και την ανατροπή των αντιλαϊκών πολιτικών που εξυπηρετούν οι κάθε είδους φαιδροί και συνάμα επικίνδυνοι Θεοχαρόπουλοι.