Θλιβερή είδηση αναφέρει, πως, ο 55χρονος Γιώργος Ψαρράς, σκοτώθηκε από έκρηξη που σημειώθηκε στη Χαλυβουργία της ΛΑΡΚΟ στη Λάρυμνα, το πρωί της Τετάρτης 6/11.
Έχουμε λοιπόν, τους τελευταίους 3 μήνες (στις 11 Ιουλίου είχαμε ξανά θανατηφόρο ατύχημα), δύο θανατηφόρα ατυχήματα στη Μεταλλουργία ΛΑΡΚΟ .
Όπως ανέφερε το Σωματείο Εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ, «άλλος ένας συνάδελφός μας πατέρας τριών παιδιών έχασε τη ζωή του στο βωμό της αδιαφορίας και της εγκατάλειψης της ΛΑΡΚΟ από πρώην και νυν κυβερνώντες που έχουν οδηγήσει την εταιρία στην απαξίωση».
Ο απολογισμός θανατηφόρων ατυχημάτων στη ΛΑΡΚΟ είναι τραγικός και τα ατυχήματα συνεχίζονται, παρά το γεγονός, πως, μετά από κάθε ατύχημα ακούγεται το τετριμμένο: «Ας είναι αυτό το ατύχημα το τελευταίο.»
Επισημαίνεται πως στις 2 Νοέμβρη, συμπληρώθηκαν 40 χρόνια από το μεγάλο εργατικό ατύχημα του 1979, που στοίχισε τη ζωή σε έξι εργαζόμενους και είχε δεκάδες τραυματίες.
Στη διάρκεια λειτουργίας της ΛΑΡΚΟ, μια πρώτη εκτίμηση ανεβάζει τους θανάτους εργαζομένων σε 70 προσεγγιστικά, αφού δεν έχει δημοσιοποιηθεί επίσημη καταγραφή. Έχουμε θανατηφόρα ατυχήματα να σημειώνονται σχεδόν κάθε χρόνο.
Δύο θεωρώ σημαντικές επισημάνσεις, με αφορμή το τελευταίο ατύχημα, μπορούν να διατυπωθούν:
- Για όλα τα ατυχήματα, δεν είδαμε ποτέ κυβέρνηση να παίρνει πάνω της την ευθύνη του ατυχήματος, κάποιον υπουργό Βιομηχανίας η Εργασίας να παραιτείται από ευθιξία έστω.
- Στο τωρινό ατύχημα διαβάζουμε πως με εισαγγελική απόφαση έχουν αποδοθεί κακουργηματικές κατηγορίες κατά έξι ατόμων. Η απαγγελία αυτή κατηγοριών παραξενεύει και έχει προκαλέσει αντιδράσεις, στους εργαζόμενους στη ΛΑΡΚΟ που βλέπουν να μην καταγγέλλονται οι πραγματικοί ένοχοι, δηλαδή οι διοικούντες, των οποίων οι ενέργειες έχουν στοιχίσει τη ζωή σε τρία άτομα τους τελευταίους τρεις μήνες
Όπως επισημαίνεται, για πρώτη φορά απαγγέλλονται κατηγορίες από τον υπηρεσιακό εισαγγελέα Λαμίας εναντίον θεωρούμενων υπευθύνων πριν καν αποφανθεί η αρμόδια Επιθεώρηση Μεταλλείων, και έμμεσα βγάζει λάδι τους πραγματικά υπεύθυνους: τη διοίκηση και τις μνημονιακές κυβερνήσεις, που απαξίωσαν και συνεχίζουν να απαξιώνουν την επιχείρηση.
Φυσικά, δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε λεπτομέρειες για το πρόσφατο ατύχημα και ασφαλώς δεν πρέπει να κουκουλωθούν ευθύνες
Όμως συμμεριζόμαστε την άποψη των εργαζομένων που δεν είδαν ποτέ ως τώρα, ανάληψη ευθυνών σε υψηλό, κυβερνητικό επίπεδο, ενώ εντοπίζονται ευθύνες μόνο σε εργάτες.
Η συζήτηση μας με ειδήμονες του κλάδου και επιστήμονες που δούλεψαν στο συγκεκριμένο εργοστάσιο , οδηγεί σε δύο συμπεράσματα.
Πρώτον. Το εργοστάσιο δεν έτυχε διαχρονικά του αναγκαίου εκσυγχρονισμού, κάτι που είχε συνέπειες και στην δυσμενή οικονομική κατάσταση της, στην ίδια την επιβίωση της ΛΑΡΚΟ, αλλά και στην ασφαλή λειτουργία της.
Δεύτερον. Σε ένα τόσο δύσκολο λειτουργικά εργοστάσιο, οι κανόνες υγιεινής και ασφάλειας θα έπρεπε να τηρούνται με ευλάβεια, κάτι που εκ του αποτελέσματος δεν φαίνεται να γίνεται.
Η απαξίωση της ΛΑΡΚΟ που συντελείται χρόνια τώρα δεν είναι άσχετη με το γεγονός πως ο προσανατολισμός των κυβερνήσεων ήταν να προχωρήσει η ιδιωτικοποίησή της και όχι η αναπτυξιακή πορεία της. Οι κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών δεν είδαμε να υλοποιούν κάποιο αναπτυξιακό σχέδιο για τη ΛΑΡΚΟ ενταγμένο σε ένα εθνικό σχέδιο βιομηχανικής ανάπτυξης.
Αλλά, η απαξίωσή της, θεωρώ εκφράζεται ιδιαίτερα με υποβάθμιση στα μέτρα για την ασφάλεια των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς
Εμείς ενώνουμε τη φωνή μας με εκείνη των Συνδικάτων Μετάλλου Αττικής και Ναυπηγικής Βιομηχανίας Ελλάδας που τονίζουν «Φτάνει πια – Όχι άλλο αίμα εργατών», εκφράζοντας τα συλλυπητήριά τους στην οικογένεια του εργαζόμενου.
Είμαστε στο 2019 κι ακόμη θρηνούμε θύματα. Δυστυχώς δεν υπάρχει τελειωμός στους θανάτους και τραυματισμούς εργαζόμενων που δεν σταματούν και οδηγούν τους εργαζόμενους για πρώτη φορά να εκφράζoυν την άποψη: «Αν είναι να συνεχίζουν οι θάνατοι στο εργοστάσιο, τότε ας κλείσει».
Εμείς, θεωρώντας τη ΛΑΡΚΟ στρατηγικής σημασίας βιομηχανία, τονίζουμε πως η κυβέρνηση, η όποια κυβέρνηση βάζοντας σε πρώτη προτεραιότητα τη ζωή των εργαζομένων πρέπει να εξαντλήσει όλες τις δυνατότητες για την εξυγίανση και επιβίωσή της Είναι μάλλον ουτοπία για τη σημερινή κυβέρνηση όμως αυτό θα ήταν η ορθή πορεία για τη ΛΑΡΚΟ και την ελληνική οικονομία
