Σαν ταινία κινηματογραφική, σαν ένα σενάριο μυθοπλασίας, απ αυτά που τόσο αγαπούσε, μοιάζει η σημερινή απώλεια της πολυαγαπημένης μας συντρόφισσας, Μυρσίνης Αθανασιάδου.
Πώς να αποδεχθούμε ότι έσβησε από τη ζωή, αφού δε σβήνεται από τις καρδιές και τις μνήμες μας, μια τόσο ζωντανή, δραστήρια, αγωνίστρια, φιλομαθής, λάτρης των τεχνών, τόσο καλή εκπαιδευτικός, τόσο ανθρώπινη, τόσο χαμογελαστή συντρόφισσα!
Η Μυρσίνη Αθανασιάδου γεννήθηκε στην Καβάλα και από τα φοιτητικά της χρόνια ζούσε στη Θεσσαλονίκη. Ήταν εκπαιδευτικός, διδάκτωρ της Νεότερης Ιστορίας και υπηρέτησε ως καθηγήτρια και Διευθύντρια στο 20ο Γ.Ε.Λ. Θεσσαλονίκης, από όπου και συνταξιοδοτήθηκε.
Υπήρξε μέλος του ΚΚΕ, ιδρυτικό μέλος του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ, επί χρόνια μέλος της Νομαρχιακής του Επιτροπής Θεσσαλονίκης, αλλά αποχώρησε με δημόσια δήλωσή της το 2015, λόγω της ψήφισης του τρίτου μνημονίου.
Συμμετείχε ενεργά στο Βήμα Διαλόγου και Κοινής Δράσης της Αριστεράς, γιατί πίστευε σθεναρά στην ενότητα της Αριστεράς.
Ιδρυτικό μέλος της Λαϊκής Ενότητας, στη Γραμματεία της οποίας στη Θεσσαλονίκη, συμμετείχε μέχρι το τέλος της ζωής της.
Ήταν υποψήφια με τη Λαϊκή Ενότητα στην Α΄ Θεσσαλονίκης, στις βουλευτικές εκλογές του 2019 και με την Ανυπότακτη Δημοκρατική Μακεδονία στις Αυτοδιοικητικές εκλογές την ίδια χρονιά.
Ασχολήθηκε με θέματα Παιδείας, Πολιτισμού, Τοπικής Αυτοδιοίκησης και Γυναικών και δραστηριοποιήθηκε, όλα τα εργάσιμα χρόνια της, αλλά και ως συνταξιούχος, ανελλιπώς, στο συνδικαλιστικό κίνημα.
Εξέδωσε βιβλίο για την Ιστορία της Θεσσαλονίκης και έχει δημοσιεύσει άρθρα σε εφημερίδες.
Υπήρξε σύντροφος του αγωνιστή της Αριστεράς Ανέστη Ταρπάγκου, τον οποίο έχασε πέρυσι, στις 13 Μάρτη.
Αυτό που χαρακτήριζε την πολυαγαπημένη μας Μυρσίνη, ήταν η συνεχής, και χωρίς καμιά φειδώ, συμμετοχή της, σε ότι είχε να κάνει με την πολιτική, κομματική, συνδικαλιστική δράση, με τα κινήματα αντίστασης όπως το Κοινωνικό Φόρουμ ενάντια στην παγκοσμιοποίηση, το κίνημα ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ, για το δημόσιο ΟΑΣΘ, το κίνημα των πλατειών κτλ. και η παράλληλη αγάπη της για τα γράμματα και τις τέχνες, που την «οδηγούσε», μαζί με το σύντροφό της Ανέστη, στις κινηματογραφικές και θεατρικές αίθουσες, στο Φεστιβάλ Κιν/φου Θεσσαλονίκης, σε διαλέξεις, σε παρουσιάσεις βιβλίων. Οι αδιάκοπες αναρτήσεις της, με κριτική για τις ταινίες που έβλεπε και τα βιβλία που διάβαζε, ήταν «οδηγός», σε πολλούς/ες από εμάς, για την ποιότητά τους, και τη δική μας συμμετοχή.
Μυρσινούλα μας, σ΄ αυτήν τη ζοφερή περίοδο που μας άφησες, δεν μπορούμε, δυστυχώς, να σε αποχαιρετήσουμε όπως θα θέλαμε, κι όπως σου άξιζε. Μα δεν πειράζει, θα το κάνουμε, όταν το επιτρέψουν οι συνθήκες. Και θα’ σαι εκεί, να μας χαμογελάς, και να μας χαιρετάς κι εσύ, με τον τίτλο μιας αγαπημένης ταινίας: «ορεβουάρ από ψηλά».
Καλό σου ταξίδι!!
Θεσσαλονίκη 15 Απρίλη 2020