Στη 2ωρη συνέντευξή του στον Σεραφείμ Κοτρώτσο της ΕΡΤ1 ο υπουργός επί των Εξωτερικών κ. Κοτζίας είπε πάρα πολλά, χωρίς να μας πει τίποτα επί της ουσίας. Παρά μόνο να επιβεβαιώσει ότι υπάρχει συμφωνία ως συνολικό πακέτο με τη διπλανή χώρα.
Στις δύο ώρες αυτοπροβολής και αυτολιβανίσματος για τις γνώσεις και τις ικανότητές του -τις οποίες ουδόλως σκεφτήκαμε να αμφισβητήσουμε- το μόνο που καταλάβαμε είναι, ότι για τον κύριο Κοτζιά και την κυβέρνηση που εκφράζει και εκπροσωπεί, το πρόβλημα είναι η Νέα Δημοκρατία και η άδικη επίθεση που η τελευταία ασκεί στο πρόσωπό του.
Δικαίωμά του βέβαια, στο δημόσιο αυτόν μονόλογό του, να επιλέγει τους αντιπάλους του και να τους κατηγορεί ότι αυτοί δεν έκαναν τίποτε στην κατεύθυνση επίλυσης του «σκοπιανού» προβλήματος, ενώ αυτός αφιέρωσε ψυχή και σώμα στην επίλυσή του, επ’ οφελεία βεβαίως του εθνικού μας συμφέροντος.
Χωρίς να διατηρούμε καμιά αμφιβολία για το τι έπραξαν και τι όχι οι προκάτοχοι του κ. Κοτζιά, οι οποίοι προφανώς δεν είναι καλύτεροι από τον ίδιον και συνεπώς θα περιμέναμε να μας δώσει κάποια επιπλέον στοιχεία για το πως και το γιατί ο ίδιος είναι καλύτερος από τους προηγούμενους.
Περιοριζόμενος σε αφορισμούς και αναλισκόμενος σε μια τέτοιου τύπου στείρα μικροπολιτική αντιπαράθεση με τους ομογάλακτούς του, δεν βρήκε το χρόνο να εξηγήσει με απλά λόγια σε εμάς τους απλούς πολίτες -και για να το καταλάβουμε επιτέλους-, γιατί η συμφωνία στην οποία κατέληξε και η οποία τελεί υπό την τελική έγκριση των δυο πρωθυπουργών, για την οποία ισχυρίζεται ότι είναι επωφελής για τη χώρα μας, είναι πράγματι επωφελής. Και γιατί όλοι εμείς -πέραν της Νέας Δημοκρατίας και των «λαϊκιστών»- που αντιδρούμε είμαστε πατριδοκάπηλοι, ή δεν καταλαβαίνουμε τι μας γίνεται.
Ούτε ένα επιχείρημα που να εξηγεί το πως, το γιατί και το διότι της συμφωνίας.
Μας είπε περισπούδαστα, ότι κλείνοντας ένα τέτοιο θέμα με τους βόρειους γείτονες, θα μας δώσει το περιθώριο να επικεντρωθούμε στην κύρια απειλή που είναι η Τουρκία. Πολύ σωστό κατ’ αρχήν. Εάν πράγματι ο ίδιος αισθάνεται την κύρια απειλή από την Τουρκία. Όμως ήταν αυτός που μόλις πέρσι στη φίεστα του ΝΑΤΟ, αγκαλιά με τον Τούρκο ομόλογό του, χόρευε και τραγουδούσε «we are the world».
Δεν μας είπε, λοιπόν, με την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ τι θα συμβεί και κατά πόσο αυτό θα υποβοηθήσει στην αντιμετώπιση της τουρκικής απειλής. Δεν θα ήταν καλό να μας αναφέρει από που προκύπτει, ότι τα Σκόπια και η Αλβανία εντασσόμενες στο ΝΑΤΟ και σε δεύτερη φάση στην ΕΕ θα υποστηρίζουν τα ελληνικά συμφέροντα και όχι αυτά της Τουρκίας εντός των πλαισίων των υπερεθνικών αυτών οργανισμών;
Δεν μας είπε τίποτε για τον ρόλο των Αμερικανών και τις επιδιώξεις τους στην περιοχή και το γιατί το συμφέρον αυτών είναι και δικό μας εθνικό συμφέρον.
Δεν μας είπε τίποτε για τη Γερμανία η οποία δια της ρευστοποίησης χωρών και την κατάργηση συνόρων επιδιώκει δια της δικής της ηγεμονίας απέναντι σε ασθενικές περιφέρειες οικονομικά εξαρτημένες από την ίδια και με αλληλοϋποβλεπόμενους πληθυσμούς και υποβόσκοντες αλυτρωτισμούς επιδιώκει την «κάθοδό» της στη θερμή θάλασσα του Αιγαίου και μέσω αυτού στη νευραλγική περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.
Τελικά δεν μας είπε τίποτε για την πραγματική διακύβευση. Ότι δηλαδή αυτή δεν είναι η επίλυση ενός χρονίζοντος προβλήματος στην εξωτερική μας πολιτική, όπως θέλησε να το παρουσιάσει, αλλά η διευκόλυνση των επιδιώξεων του ευρωατλαντισμού στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων και της Αν. Μεσογείου.
Μπορεί η κοσμοθεώρηση του κ. Κοτζία όπως και του συνόλου σχεδόν των ελληνικών ελίτ και του πολιτικού προσωπικού που τις εκφράζει, να είναι ακριβώς ο ευρωατλαντισμός. Δεν έχουμε καμία αμφιβολία γι’ αυτό, και υπάρχει πλούσια και πολύ πικρή εμπειρία από αυτή, για να την αρνηθούν. Αλλά ακόμη κι έτσι, αυτό απέχει πολύ από την πλήρη ταύτιση και την πειθήνια υποταγή στα κελεύσματα και τις επιδιώξεις είτε των Αμερικανών, είτε της Γερμανίας, είτε και των δύο μαζί στην εξελισσόμενη υποβόσκουσα αντιπαράθεση μεταξύ τους και εμφανώς μεταξύ αυτών και της Ρωσίας.
Προφανώς ο κ. Κοτζιάς θεώρησε περιττό να μας εξηγήσει πως -με βάση τη δική του λογική και αντίληψη των πραγμάτων- εξυπηρετούνται τα εθνικά μας συμφέροντα και απαντάται η απειλή της συμμάχου μας στο ΝΑΤΟ Τουρκίας, όταν εμείς επισπεύδουμε να ικανοποιήσουμε πρώτοι και καλύτεροι κάθε επιδίωξη των ευρωατλαντιστών, που πρώτο και κύριο μέλημά τους στη συγκυρία είναι η διατήρηση της Τουρκίας εντός του δυτικού συνασπισμού.
Φυσικά ούτε ο κ. Κοτρώτσος αισθάνθηκε την ανάγκη να του υποβάλλει αντίστοιχα «επικίνδυνα» ερωτήματα. Δεν μας προκαλεί εντύπωση!
Παρ’ όλα αυτά, ενδεχομένως ο κ. Κοτσιάς και ο «χαρισματικός» πρωθυπουργός του να μην αντιλαμβάνονται, όπως και αυτοί που προηγήθηκαν και κατηγορεί σήμερα, ότι με τέτοιου τύπου επισπεύδουσες στην εξυπηρέτηση των ξένων πολιτικές έχουν καταστήσει τη χώρα έρμαιο και φτηνό ανταλλάξιμο «εμπόρευμα» στην παγκόσμια γεωπολιτική διελκυστίνδα.
Μπορεί στην εν λόγω συνέντευξη στον κ. Κοτρώτσο ο κ. Κοτζιάς να φούσκωνε σαν παγώνι επαναλαμβάνοντας συνεχώς επί δύο ολόκληρες ώρες ότι αυτή η κυβέρνηση επιλύει προβλήματα, εντυπωσιάζοντας τον δημοσιογράφο με την «ορθότητα» του λόγου, τη σοβαρότητα και την «εμβρίθεια» των γνώσεων του. Μόνος του ήταν, χωρίς αντίλογο.
Καθόλου όμως δεν του περνάει από το μυαλό, ή αν του περνάει δεν τον ενδιαφέρει, τι είδους νέα προβλήματα χειρότερα των προηγουμένων μπορεί να δημιουργεί η πολιτική του. Ούτε καν είναι σε θέση να σκεφτεί ότι η αναγνώριση του κρατικού μορφώματος των Σκοπίων ως «Μακεδονία» έστω με κάποιο χρονικό, ή γεωγραφικό προσδιορισμό, έστω erga omnes, επιταχύνει τις σε εξέλιξη διεργασίες κατακερματισμού της χώρας μας ως οργανικό ευρωαντλαντικό προτεκτοράτο. Ακόμη χειρότερα εάν έχει αποδεχθεί και συμβιβαστεί πλήρως με αυτήν την εξέλιξη. Ας μην διαμαρτύρεται λοιπόν για τον χαρακτηρισμό του προδότη που του αποδίδεται.
Λίγο πιο σεμνά, λοιπόν, κύριε Κοτζιά (αφού σας αρέσει η φράση, που την επαναλάβατε πολλάκις στη συνέντευξή σας), όταν ομιλείτε για τόσο σοβαρά εθνικά ζητήματα. Δεν απευθύνεστε σε χάχολους χειροκροτητές, αλλά σε νοήμονες πολίτες, που δεν έχουν χάσει, παρά τις τεράστιες προσπάθειες του καθεστώτος, τη σχέση τους με την ίδια τους την ταυτότητα και το χώμα που πατάνε.
Αν τολμάτε θέσατε τη τόσο καλή για εσάς συμφωνία στην κρίση του ελληνικού λαού. Σε ένα δημοψήφισμα.
Όχι μόνον εάν τολμάτε, αλλά κάτι πολύ περισσότερο. Είστε υποχρεωμένοι να το κάνετε. Διότι όπως κι από άλλες πλευρές επισημαίνεται, πρόκειται για κορυφαίο θέμα της εθνικής μας υπόστασης. Καμιά απόφαση δε μπορεί να ληφθεί ερήμην του υπέρτατου «δημοκρατικού θεμελίου», δηλαδή του ίδιου του λαού. Ο οποίος, με τον τρόπο αυτό, θα εκφραστεί και θα ενεργήσει ως Υποκείμενο της Πατρίδας και της Δημοκρατίας ταυτόχρονα…
*Πηγή: hereticalideas.gr
