Εύστοχος εντυπωσιακά εύστοχος, ο αρθρογράφος του “Πρώτου Θέματος” Θανάσης Τσεκούρας στο κείμενο που, υπό τον τίτλο “Ο Καρατζαφέρης και ο Λαφαζάνης κυβερνούν τη Βρετανία!”, έγραψε την περασμένη Κυριακή!
Ο Θανάσης Τσεκούρας, μετά από εμβριθή πραγμάτων και καταστάσεων εξέταση, κατέληξε στο απίστευτο συμπέρασμα ότι ο Κόρμπιν είναι ένας επικίνδυνος λαϊκιστής, τόσο, μάλιστα, επικίνδυνος που τον δακτυλοδείχνει, λέγοντας περιφρονητικά και στεντόρεια: “Αυτός είναι ο Τζ. Κόρμπιν – ένας Λαφαζάνης που μιλάει αγγλικά”.
Καταρχάς, ο Τζέρεμι Κόρμπιν μάλλον δεν έχει καμία σχέση με τον λαϊκισμό, που μόνο ο Θ. Τσεκούρας ανακαλύπτει στο πρόσωπό του. Ο Τζ. Κόρμπιν υπήρξε πάλαι ποτέ ακτιβιστής και αντίπαλος της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ, αλλά τον τελευταίο καιρό, ως ηγέτης των Εργατικών της Βρετανίας, ακολούθησε κι αυτός τον δρόμο της “μετάλλαξης” και σήμερα παρουσιάζεται, με εκείνον ή τον άλλον τρόπο, ως εκ των πραγμάτων υπερασπιστής του Bremain και σύμμαχος του City του Λονδίνου στην παραχάραξη της θέλησης του βρετανικού λαού, όπως εκφράστηκε στο δημοψήφισμα.
Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, αντίθετα, υποστηρίζει με πάθος τον σεβασμό της θέλησης του βρετανικού λαού και το Brexit, το οποίο ο ίδιος ο βρετανικός λαός αποφάσισε και έχει, μάλιστα, καταγγείλει τον Τσίπρα, που έχει εκφράσει την αλληλεγγύη του στον Τζ. Κόρμπιν και περίπου τον παροτρύνει να πράξει κι αυτός ό,τι έκανε ο ίδιος με το ελληνικό δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015, όταν χρησιμοποίησε την πλειοψηφία της Βουλής για να μετατρέψει το λαϊκό ΟΧΙ σε κοινοβουλευτικό ΝΑΙ.
Ο Λαφαζάνης και ο Κόρμπιν μοιάζουν, λοιπόν, αγαπητέ κ. Τσεκούρα, όσο μοιάζει “ο φάντης με το ρετσινόλαδο“.
Φυσικά, δεν μοιάζει ούτε ο άλλα αντί άλλων Καρατζαφέρης με τον Τζόνσον, αλλά επ’ αυτού δεν μας πέφτει λόγος.
Θα αφήναμε, όμως, ασχολίαστο το ατυχές πόνημα του Θ. Τσεκούρα και θα το θεωρούσαμε περίπου μια δημοσιογραφική υπερβολή προς δημιουργία εφήμερων εντυπώσεων, αν ο αρθρογράφος δεν παρεκτρέπετο.
Διότι μόνο ως παρεκτροπή μπορεί να εκληφθεί ο ουρανοκατέβατος χαρακτηρισμός του “γραφικού” που χρησιμοποίησε για τον Λαφαζάνη ο Θ. Τσεκούρας.
Γιατί τόση ανεξήγητη ευγένεια, κ. Τσεκούρα;
Ίσως, για τον Θ. Τσεκούρα φαίνεται ότι είναι μεγάλη γραφικότητα να αφήσει κάποιος υπουργικά και βουλευτικά αξιώματα για να μείνει πιστός στις αρχές του, στο πρόγραμμα με το οποίο εκλέχτηκε και στο δημοψήφισμα του ελληνικού λαού.
Ίσως, επίσης, για τον Θ. Τσεκούρα δεν είναι ούτε θέση ούτε πρόταση αλλά γραφικότητα πρώτου μεγέθους η υποστήριξη του εθνικού νομίσματος ως θεμελιώδους εργαλείου για την προοδευτική οικονομική και παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.
Δυστυχώς, όμως, ο Θ. Τσεκούρας δεν είναι ο μόνος που σκέφτεται με αυτές τις κατηγορίες που το κυνήγι εντυπώσεων και εύκολων χαρακτηρισμών που υπονομεύει κάθε έννοια δημοκρατικού διαλόγου σ’ αυτή τη χώρα. Απλώς, ο Θ. Τσεκούρας, με έναν ωμό, θα έλεγα, τρόπο, λέει τα πράγματα μ’ εκείνο το όνομα που έχει οδηγήσει στην καταστροφή αυτή τη χώρα.
