Το “Μια προσωπική ιστορία” είναι η τελευταία ταινία των αγαπημένων μας αδελφών Ταβιάνι, που βασίζεται σε νουβέλα του Μπέπε Φενόλιο, από τους πιο σημαντικούς Ιταλούς συγγραφείς, ανάλογου του Τσέζαρε Παβέζε, αν και μάλλον αγνώστου στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό.
Το έργο διαδραματίζεται το καλοκαίρι του 1943 στην Ιταλία και στους τόπους, όπου επικρατούν οι Ιταλοί παρτιζάνοι, αλλά με φλας μπακ γυρνά σε ευτυχισμένες στιγμές, πριν τον πόλεμο. Ο ήρωας της ταινίας, ο Μίλτον, παρατσούκλι που του έβγαλαν οι φίλοι, γιατί αγαπούσε την αγγλική φιλολογία, σοβαρός και καλλιεργημένος νέος, με λογοτεχνικές τάσεις είναι στρατευμένος στον αγώνα της Αντίστασης κατά των Φασιστών, όπως και ο παιδικός του φίλος Τζόρτζιο. Και οι δύο ήταν όμως ερωτευμένοι με την ίδια κοπέλα, την Φούλβια, για την οποία μαθαίνει ο Μίλτον από την υπηρέτριά της, σε μία αναπάντεχη στάση στην βίλα της, ότι αγαπούσε τον Τζόρτζιο. Έτσι αρχίζει έναν αγώνα δρόμου, για να τον βρει και να μάθει την αλήθεια, αλλά αντιθέτως πληροφορείται ότι έχει πιαστεί και βασανίζεται από τους Φασίστες. Τότε κύριο μέλημά του γίνεται η προσπάθεια να ανταλλάξει τον φίλο του με έναν αιχμάλωτο από αυτούς. Ο αγώνας του δεν στέφεται με επιτυχία, αλλά αποδεικνύει στον Μίλτον την αξία του να είναι κάποιος ζωντανός, μέσα στις φλόγες του πολέμου.
Το φιλμ με ωραία φωτογραφία, ειδικά στο ομιχλώδες τοπίο των βουνών του Βορρά, με τα πετρόχτιστα γραφικά χωριά, σε αντίθεση με την κλασική βίλα, με έναν αισθαντικό ήρωα, που ενσαρκώνει ο Λούκα Μαρινέλι, εκτός από τον αγνό έρωτα των δύο νεαρών για την πανέμορφη και ταλαντούχα Φούλβια, δίνει και άλλα ερεθίσματα. Βλέπουμε την συντροφικότητα των νέων κυρίως παρτιζάνων, την αγριότητα των Φασιστών έναντι των αμάχων, ακόμη και των παιδιών (περίφημη η εικόνα με το κοριτσάκι που σώζεται, πίνει στο σπίτι του νερό και κουλουριάζεται πάλι δίπλα στην νεκρή μητέρα του), τις εκτελέσεις ακόμη και των νεαρών αγγελιοφόρων, την ελπίδα των χωρικών του Βορρά για την απελευθέρωση και την εμπιστοσύνη στους αντάρτες για μία καλύτερη ζωή. Και είναι επίσης ωραίες οι σκηνές του Μίλτον με την Φούλβια, που αφαιρετικά δείχνουν τον μεγάλο του έρωτα, όταν παρακολουθεί τις χορευτικές της κινήσεις, τις μουσικές και λογοτεχνικές της επιλογές, όταν της γράφει ερωτικά γράμματα.
Μία ταινία στο κλίμα πάντα της ευαισθησίας και του προβληματισμού των αδελφών Ταβιάνι.
