Μετά την ορκωμοσία της νέας ηγεσίας στον Λευκό Οίκο της Ουάσινγκτον, οι εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου και της Μ. Ανατολής αναμένονται εξαιρετικά κρίσιμες για τον Κουρδικό και τον Ελληνικό λαό.
Όσον αφορά το Κουρδιστάν, είναι αδιαμφισβήτητο ότι η νέα διακυβέρνηση των ΗΠΑ δεν πρόκειται να αποδειχθεί χειρότερη από την προηγούμενη. Είναι σχεδόν αδύνατον να ξεπεράσει κανείς την κυβέρνηση του τέως προέδρου Τραμπ, ο οποίος δεν δίστασε να εγκαταλείψει τον Κουρδικό λαό, στην κοινή μάχη κατά των τζιχαντιστών του ISIS.
Δεν δίστασε μάλιστα να προδώσει τους Κούρδους αγωνιστές, οι οποίοι ήταν οι μόνοι στη διεθνή συμμαχία κατά των τζιχαντιστών που πρόταξαν τα στήθη τους και πολέμησαν σώμα με σώμα τους μισθοφόρους της Τουρκίας στο Ιράκ και τη Συρία.
Παράλληλα όμως δεν δικαιολογείται και ο ενθουσιασμός για τον νέο κάτοικο του Λευκού Οίκου. Ο Τζο Μπάιντεν θα συνεχίσει δυστυχώς να αδιαφορεί για τις γενοκτονίες και τις κατάφορες παραβιάσεις των δικαιωμάτων, θεωρώντας την Τουρκία έναν στρατηγικό σύμμαχο για τη χώρα του. Αυτό άλλωστε επιτάσσει το εθνικό του συμφέρον, και δυστυχώς οι ΗΠΑ δεν διακρίνονται για το σεβασμό τους στο διεθνές δίκαιο και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Επικοινωνιακά, και για να διαχειριστούν τις παρανομίες του τουρκικού καθεστώτος, η νέα κυβέρνηση Μπάιντεν θα επιχειρήσει να περιορίσει το πρόβλημα στο πρόσωπο του «ασταθή» και ιμπεριαλιστή Ερντογάν, εθελοτυφλώντας και αδιαφορώντας για τις εγκληματικές πρακτικές και νοοτροπίες, οι οποίες όμως έχουν επικρατήσει και κυριαρχούν στο τουρκικό καθεστώς.
Αυτό άλλωστε αποδεικνύει και η υποκρισία των ΗΠΑ αλλά κα της Ευρώπης όσον αφορά την υπόθεση του Αλεξέι Ναβάλνι στη Ρωσία. Ακολουθώντας μία στάση δύο μέτρων και δύο σταθμών, η «Δύση» καταγγέλλει το καθεστώς του Πούτιν, κατηγορώντας τον για την απόπειρα δολοφονίας του Ναβάλνι και για καταστολή των αντιφρονούντων στη χώρα. Παράλληλα όμως, διατηρεί ενοχική σιωπή όσον αφορά τις ακρότητες και τα βάρβαρα εγκλήματα που διαπράττει ο Ερντογάν και το καθεστώς του, σε Συρία, Ιράκ και Τουρκία. Η δε υποκρισία της «Δύσης», επιτρέπει στον Ερντογάν να αγνοεί επιδεικτικά τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, παρέχοντας του έτσι πολιτική κάλυψη και ενθαρρύνοντας την ασυδοσία του.
Έπειτα από δεκάδες εκθέσεις ανθρωπιστικών οργανώσεων, του Υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ, αλλά και του ίδιου του ΟΗΕ, η «Δύση» συνεχίζει να επιβραβεύει το τουρκικό καθεστώς για τα εγκλήματά του.
Μετά την πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για την άμεση απελευθέρωση των δύο πρώην συμπροέδρων του HDP, Σελαχατίν Ντεμιρτάς και Φιγκέν Γιουκσεκντάγκ, οι οποίοι κρατούνται αυθαίρετα και παράνομα, η τουρκική ελεγχόμενη δικαιοσύνη, αρνήθηκε να εφαρμόσει την δεσμευτική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Προφανώς αυτό συνέβη κατ’ εντολήν του Ερντογάν, τον οποίον ωστόσο δεν έχει τολμήσει έκτοτε να καταγγείλει καμία κυβέρνηση της φερόμενης προοδευτικής «Δύσης».
Σε αυτά τα πλαίσια, είναι ιδιαίτερα ανησυχητικές και οι τελευταίες εξελίξεις στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, οι οποίες χαιρετίζονται και υποστηρίζονται από τις ίδιες δυνάμεις και χώρες που παρέχουν πολιτική κάλυψη και επιτρέπουν την επιθετικότητα του Ερντογάν.
Καθώς οι βασικοί δρώντες στην περιοχή περιμένουν τα πρώτα δείγματα της κυβέρνησης Μπάιντεν, ήταν αναμενόμενο πως ο Ερντογάν θα τείνει χέρι φιλίας στις χώρες της Ευρώπης και της Μ. Ανατολής. Η επιθυμία του είναι να διατηρήσει τη διπλωματική ασυλία που του παρέχει η Ευρωπαϊκή Ένωση, κυρίως μέσω της Γερμανίας, και των ΗΠΑ. Ωστόσο, το φιλικό προσωπείο που επιχειρεί να φορέσει με σκοπό τον εξευμενισμό του Τζο Μπάιντεν, αποτελεί μια ξεκάθαρα συγκυριακή και ουδόλως ρεαλιστική πρωτοβουλία. Ο λαός μας βέβαια γνωρίζει πολύ καλά τι εστί Τουρκία, όπως άλλωστε γνωρίζει και ο Ελληνικό λαός. Ως εκ τούτου, η προσέγγιση του Ερντογάν κρίνεται ως προσχηματική και δόλια, και για τον λόγο αυτό δεν πρέπει να εκληφθεί ως ειλικρινής η προσπάθεια συμφιλίωσής του με την Ελλάδα.
Οι ιθύνοντες οφείλουν να αναλογιστούν την διαχρονική διπροσωπία του τουρκικού καθεστώτος, καθώς και την παραβατικότητα και τον αναθεωρητισμό της γείτονος, παραμένοντας έτσι ιδιαίτερα προσεκτικοί στις λυκοφιλίες των τούρκων. Απώτερος στόχος μας πρέπει να είναι αφενός η δυναμική αντιμετώπιση όσων προκαλούν ένταση και γεωπολιτική αποσταθεροποίηση και αφετέρου η ένωση όλων των λαών της περιοχής που επιθυμούν και μάχονται για ελευθερία, δημοκρατία και δικαιοσύνη.
