Με εντυπωσιακή συναίνεση, χωρίς κανένα κατά, με 261 υπέρ (Ν.Δ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ) και 33 “παρών” (ΚΚΕ, ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ, ΜέΡΑ25), εξελέγη Πρόεδρος της Δημοκρατίας η Αικατερίνη Σακελλαροπούλου.
Η θετική ψήφος των τριών συστημικών κομμάτων στο πρόσωπο της Αικατερίνης Σακελλαροπούλου αντιπροσωπεύει προφανώς κάτι πολύ περισσότερο από μια “εκτίμηση” στο πρόσωπό της και εκφράζει μια άκρως και πολύ βαθιά πολιτική επιλογή.
Η Αικατερίνη Σακελλαροπούλου αντιπροσώπευε ως ανώτατη δικαστικός την “μετάφραση” των μνημονίων και των αντιδημοκρατικών και των αντικοινωνικών τους μέτρων στη δικαστική γλώσσα και διαδραμάτιζε καθοριστικό ρόλο στη συνταγματική και δικαστική νομιμοποίησή τους.
Για αυτό πίσω από το “ανθρώπινο” και “σύγχρονο” πνεύμα που προβάλλει με τον λόγο και τις παρεμβάσεις η Αικατερίνη Σακελλαροπούλου, καλύπτεται και εξωραΐζεται επιμελώς η σύγκληση και σύμπτωση όλων των συστημικών κομμάτων στη στρατηγική της μνημονιακής και κηδεμονευόμενης “μεταμνημονιακής” και εξαρτημένης Ελλάδας.
Πέραν όμως της στάσης Ν.Δ, ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ, έκπληξη μάλλον προκάλεσε η ψήφος των μικρότερων κομμάτων και ιδιαίτερα του ΚΚΕ και πολύ λιγότερο του ΜέΡΑ25, τα οποία ψήφισαν “παρών” για την επιλογή της Αικατερίνης Σακελλαροπούλου, προσφέροντας κατά κάποιο τρόπο ανοχή στην τοποθέτηση μιας ανώτατης δικαστικού με κρίσιμο ρόλο στη συνταγματική νομιμοποίηση μνημονιακών, αντικοινωνικών, αντιπεριβαλλοντικών και αντιδημοκρατικών δικαστικών αποφάσεων. Ένα κρίσιμο συστημικό ρόλο που ασφαλώς συνιστά παρακαταθήκη για την θητεία της ως Προέδρου της Δημοκρατίας.
Η άποψη ότι η Προεδρία της Δημοκρατίας δεν έχει ουσιώδεις αρμοδιότητες, δεν είναι καθόλου άλλοθι για την επιλογή ως ψήφου του “παρών“, αφού ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας με τις παρεμβάσεις του έχει ένα “συμβολικό” μεν αλλά πολύ βασικό ρόλο στη διαμόρφωση πολιτικοιδεολογικού κλίματος, ενώ σε κρίσιμες στιγμές μπορεί να διαδραματίσει θεμελιακό ρόλο, όπως έπραξε ο Προκόπης Παυλόπουλος μετά το δημοψήφισμα της 7ης Ιουλίου του 2015 για την πραξικοπηματική μετατροπή της λαϊκής ετυμηγορίας από “ΟΧΙ” σε “ΝΑΙ“.
Β.Ζ