Η Ελλάδα σύρεται σε μια διαδικασία που επιχειρείται να βαφτιστεί ΕΠΙΛΥΣΗ, ενώ στην ουσία πρόκειται για μια συνειδητή παράδοση σε ΔΙΑΡΚΗ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ, μέσα από την οποία «κλειδώνει» η οριστική μη επίλυση του προβλήματος, σε ένα περιβάλλον αμετάκλητης ομηρείας, που ροκανίζει την ίδια της την ακεραιότητα και οριστικοποιεί τη διαρκή αστάθεια σε ολόκληρη τη Βαλκανική…
Η επικαιροποίηση του Σκοπιανού, ήταν εν πολλοίς μια δρομολογημένη διαδικασία και η δρομολόγησή της εδράζεται σε μια σειρά από επιδιώξεις των οποίων το αποτύπωμα σχετίζεται με ευρύτερες γεωστρατηγικές ανακατατάξεις, σχεδιασμούς αλλά και συγκρούσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη στην ευρύτερη περιοχή…
Κατά τα λοιπά, το πλεόνασμα αυτοπεποίθησης και αποφασιστικότητας το οποίο επιχειρεί να «πουλήσει» ο κ. Κοτζιάς, δεν είναι παρά ο επικοινωνιακός φερετζές μιας προκλητικής δουλοπρέπειας, στην οποία επιδίδεται σύμπασα η δήθεν «αριστερή» κυβέρνηση, εναρμονιζόμενη με κατ ανάθεση ρόλους, που όλα δείχνουν πως…
αναλαμβάνει εργολαβικά η αναπαλαιωμένη σοσιαλδημοκρατία στη μεταμοντέρνα στρατηγική του Ιμπεριαλισμού σε ολόκληρη την Ευρώπη. Ας δούμε τα γεγονότα…
Στις 30/4/2017 βρέθηκε στα Σκόπια ο αναπληρωτής βοηθός υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ για θέματα Ευρώπης και Ευρασίας, Χόιτ Μπράιαν Γι. Προφανώς οι αναγνώστες θυμούνται το πόσο καθοριστικός υπήρξε ο ρόλος του στην κυβερνητική αλλαγή στο γειτονικό κρατίδιο.
Καθόλου τυχαίο δεν είναι, επίσης, το γεγονός ότι μια από τις πρώτες αποφάσεις της κυβέρνησης του σοσιαλδημοκράτη Ζάεφ ήταν να κλείσει τα «ανοιχτά μέτωπα» με τη γειτονική Βουλγαρία. Έτσι, την 1/8/2017 υπογράφτηκε στα Σκόπια από τον κ. Ζάεφ και τον Βούλγαρο ομόλογό του, Μπ. Μπορίσοφ, το «Σύμφωνο Φιλίας» ανάμεσα στις δυο χώρες.
Ο ίδιος ο κ. Ζάεφ, στην προσπάθειά του να περιγράψει την κατάσταση στη χώρα, μετά την εισβολή εθνικιστών του VMRO – DPMNE, του Ν. Γκρούεφσκι, στον Κοινοβούλιο, κατά την ψηφοφορία για την ανάδειξη του κ. Τζαφέρι ως προέδρου της Βουλής, φρόντισε να διασφαλίσει πολύτιμα γεωπολιτικά άλλοθι λέγοντας: : «Σε ό,τι αφορά στην αυξημένη στρατιωτική παρουσία και τις δηλώσεις του Ρώσου υπουργού Εξωτερικών, καθώς και στις δραστηριότητες της πρεσβείας τους στη χώρα, η ρωσική επιρροή είναι ήδη αισθητή εδώ. Μεταξύ των κατοίκων υπάρχει μια τάση να μειώνεται η στήριξη στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Το ποσοστό αυτής της μείωσης είναι πολύ μικρό, αλλά παρ’ όλα αυτά υπάρχει. Θεωρώ ότι αν δεν ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα, όπως έχει γίνει και στο παρελθόν, σε ό,τι αφορά στο χαμηλό ενδιαφέρον της ΕΕ και των ΗΠΑ σε αυτήν την περιοχή, η Ρωσική Ομοσπονδία θα έχει περισσότερο χώρο να επιβάλει τα συμφέροντά της».
Ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ κ.Γενς Στόλτενμπεργκ, που αυτοπροσδιορίζεται ως Σοσιαλδημοκράτης και αυτός, θα επισκεφθεί τα Σκόπια στις 17 και 18 Ιανουαρίου.
Μόλις χθες, και σε σχετική έκθεση της «Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων» της βρετανικής Βουλής των Λόρδων που δόθηκε στη δημοσιότητα, διαπιστώνονται: «Πισωγυρίσματα στη διαδικασία χωρών των Δυτικών Βαλκανίων με στόχο την «πλήρη δημοκρατία και την εφαρμογή της έννομης τάξης», αλλά και μείωση της βρετανικής επιρροής στην περιοχή». Και επιπροσθέτως, στην ίδια έκθεση διαπιστώνεται πως στα Δυτικά Βαλκάνια αυξάνονται η επιρροή και η «ήπια ισχύς» της Ρωσίας καθώς και ο ρόλος ισλαμικών ακραίων οργανώσεων και πως παράλληλα οι κρατικές αρχές χωρών της περιοχής αυξάνουν τον έλεγχο σε θεσμούς και Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις.
Επίσης, τον ερχόμενο Φεβρουάριο, φημολογείται ότι ο κ. Χόιτ Μπράιαν Γι, θα μετακομίσει στα Σκόπια ως νέος πρέσβης των ΗΠΑ, σηματοδοτώντας έτσι την απόφαση των Αμερικανών για δυναμική επιστροφή στα Βαλκάνια, στα πλαίσια του γενικότερου στρατηγικού τους σχεδιασμού.
Την ίδια στιγμή, με άξονα τα ενεργειακά, και με όχημα την επιχειρηματική επέκταση των ΕΛΠΕ και του ΔΕΣΦΑ στα γειτονικά Σκόπια, η επικοινωνιακή καταιγίδα για την επικείμενη «αναβάθμιση» του ρόλου της χώρας στην περιοχή, επιχειρεί να κουκουλώσει το κορυφαίο γεωπολιτικό πρόβλημα κάτω από επιχειρηματικές «επιτυχίες».
Τέλος, στη βάση των αναγκών αυτής της επικοινωνιακής καταιγίδας, μια σειρά από «πρόθυμα πνεύματα» του ακαδημαϊκού και του διπλωματικού χώρου, επιστρατεύονται για να επιχειρηματολογήσουν υπέρ της πολυδιαφημισμένης ευκαιρίας που διαμορφώνεται. Έτσι, στις 18 Νοέμβρη και στο πλαίσιο αυτής της προκλητικά χορογραφημένης «παράλληλης διπλωματίας», έγινε στην Οξφόρδη κλειστή συνάντηση για το ονοματολογικό, με τη συμμετοχή Ελλήνων ακαδημαϊκών, πρώην διπλωματών, και εκπροσώπων της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, η οποία διοργανώθηκε από το Κέντρο Σπουδών Νοτιοανατολικής Ευρώπης.
Αυτό λοιπόν είναι το περιβάλλον μέσα στο οποίο υποτίθεται πως εντελώς αιφνίδια οι διμερείς σχέσεις σε επίπεδο Υπουργών εξωτερικών βελτιώθηκαν, και πως το χρονίζον πρόβλημα, δείχνει να ξεκολλάει από το βάλτο της ιστορίας.
Στην ουσία όμως πρόκειται για μια πολυσύνθετη διεργασία η οποία ενεργοποιήθηκε με πρωτοβουλία της κυβέρνησης των ΗΠΑ και στην οποία η Ελλάδα σύρεται ως χρηστικό αναλώσιμο σε μια επίπλαστη γεωπολιτική κανονικότητα που αναδομείται στη βάση πολύ σημαντικών οικονομικών σχεδίων και ιδιαιτέρως στοχευμένων γεωστρατηγικών επιδιώξεων. Σε αυτή τη διεργασία…
Πρωταγωνιστές και χορογράφοι είναι τα ισχυρά – αν και αντιπαρατιθέμενα μεταξύ τους – πολιτικά κέντρα των ΗΠΑ και της Ευρώπης.
Ενεργούμενα είναι οι πολιτικές ηγεσίες των χωρών της Βαλκανικής, που επιχειρούν να παρκάρουν στην εξουσία προσεταιριζόμενες ισχυρούς συμμάχους παρά και ενάντια στα συμφέροντα των λαών. Και φυσικά…
Αναλώσιμα, είναι οι ίδιες οι χώρες της Βαλκανικής, που οδηγούνται σε πολλαπλή υποθήκευση ως νεοπροτεκτοράτα, αλλά και οι λαοί τους που συνθλίβονται υπό το βάρος ενός νέου πλέγματος θεσμών και εξάρτησης, χρήσιμων για την υλοποίηση των ενεργειακών, οικονομικών και γεωστρατηγικών σχεδίων.
Μέσα σε αυτό το ενεργό παζλ της γενικευμένης γεωστρατηγικής ανακατάταξης, η Ελλάδα σύρεται ως διαμελιζόμενη Ιφιγένεια, γιατί έχει το προνόμιο της πολύτιμης προνομιακής γεωπολιτικής της ιδιαιτερότητας, αλλά και ταυτόχρονα την κατάρα να διοικείται από πολιτικό προσωπικό, διαχρονικά υποτελές, αμετανόητα δουλοπρεπές, και με μια ιδιαιτέρως ρευστή αντίληψη στη σχέση του με τις αδιαπραγμάτευτες εθνικές προτεραιότητες.
Η επίλυση λοιπόν του ονοματολογικού αναφορικά με το Σκοπιανό, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ και ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΤΑΙ ως μια διαχειριστική εκκρεμότητα που αρκεί η πολιτική βούληση και μια ισχυρή δόση μεγαλοκαρδίας για να επιλυθεί.
Η Ελλάδα σύρεται σε μια διαδικασία που επιχειρείται να βαφτιστεί ΕΠΙΛΥΣΗ, ενώ στην ουσία πρόκειται για μια συνειδητή παράδοση σε ΔΙΑΡΚΗ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ, μέσα από την οποία «κλειδώνει» η οριστική μη επίλυση του προβλήματος, σε ένα περιβάλλον αμετάκλητης ομηρείας, που ροκανίζει την ίδια της την ακεραιότητα και οριστικοποιεί τη διαρκή αστάθεια σε ολόκληρη τη Βαλκανική.
Οι χορογράφοι αυτής της ομηρείας, είναι οι ίδιοι οι σύμμαχοί της, και αδίστακτοι εκτελεστές, είναι η πολιτική της ηγεσία. Το τονίσαμε και χθες, θα το επαναλάβουμε και σήμερα…
Ο “Μακεδονισμός” καί ότι αυτός συνεπάγεται, δεν ακυρώνεται μέσα από την δρομολογούμενη λύση.
Ο “Μακεδονισμός” ενσωματώνεται στο DNA της Βαλκανικής αστάθειας μέσα από από τη διαφαινόμενη “λύση”, και κατοχυρώνει επικίνδυνο ρόλο ως διαρκές ενεργό ναρκοπέδιο στην επόμενη μέρα της.
Ως τέτοιος λοιπόν, τόσο αυτός, όσο πρωτίστως οι συνέπειές του, δεν αντιμετωπίζονται με εκφραστικά παιχνιδίσματα όπως αυτά του κομιστή κ. Νίμιτς. Η Ελληνική εξωτερική πολιτική, δεν έχει απέναντί της ένα λάθος στη μετάφραση, ούτε βεβαίως μια εκφραστική ασάφεια, η οποία είναι απλούστατο να διορθωθεί.
Αυτό που έχει απέναντί της, είναι ένα συγκεκριμένο σύστημα αντιλήψεων, έναν συγκεκριμένο τρόπο προσέγγισης της ιστορίας, ο οποίος με τη σειρά του τροφοδότησε συγκεκριμένες επιλογές στη Γεωπολιτική, και έναν φαύλο κύκλο προβλημάτων, που δεν εξέλειπε και δεν θα εκλείψει, όσο δεν αποτολμάται να σπάσει οριστικά η θερμοκοιτίδα που τον συντηρεί και τον γιγαντώνει.
Γι αυτό και επαναλαμβάνουμε πως συνιστά παιδαριώδη αφέλεια, να πιστεύει κανείς, πως τα εκφραστικά παιχνίδια μέσα από τα οποία επιχειρείται να συντηρηθεί η μήτρα του αλυτρωτισμού, θα σκοτώσουν το τέρας που εξέθρεψε εδώ και δεκαετίες.
Η Ελληνική κυβέρνηση, οφείλει επομένως να εγκαταλείψει άμεσα τη ρητορική της πολιτικής εξαπάτησης και του συνειδητού αποπροσανατολισμού της κοινωνίας, να αντισταθεί και να μην προχωρήσει σε κανενός είδους διαπραγματεύσεις υπό καθεστώς πίεσης, με εκχωρημένη την εθνική κυριαρχία, και χωρίς σαφή οριοθέτηση ανυπέρβλητων πραγματικά «κόκκινων γραμμών».
Σε αντίθετη περίπτωση, οι ευθύνες που αναλαμβάνει είναι ιστορικές, στο μοιραίο ρόλο που της επιφύλαξαν να ανοίξει τον ασκό του Αιόλου, τροφοδοτώντας μια ανεξέλεγκτη σύγκρουση αλυτρωτισμών που θα απασφαλίσει εξελίξεις δυσάρεστες σε ολόκληρη τη Βαλκανική, τοποθετώντας την χώρα μας στο μάτι του κυκλώνα.
