It takes two to tango τραγουδούσε το 1952 η Περλ Μπάιλι, χάρη στην οποία μάθαμε την έκφραση «χρειάζονται δυο για να χορέψεις τάνγκο».
Ο Γιάννος Παπαντωνίου, που βρίσκεται προφυλακισμένος με την κατηγορία ότι έλαβε 2.8 εκατομμύρια φράγκα, για να αναθέσει στην εταιρεία Thales Nederland B.V τον εκσυγχρονισμό φρεγατών του ελληνικού πολεμικού ναυτικού, είναι ο ένας χορευτής. Ο άλλος, κατά τα φαινόμενα, είναι η Thales.
Όπως ήταν παλαιότερα και η Siemens και τόσες άλλες εταιρείες. Με αυτές τι κάνουμε;
Όσο χαρμόσυνη και αν είναι για τον μέσο Έλληνα φορολογούμενο η είδηση της φυλάκισης διεφθαρμένων πολιτικών (ειδικά αυτών που του κουνούσαν το δάχτυλο), η συγκεκριμένη διαδικασία αγγίζει ένα μικρό τμήμα ενός γιγαντιαίου μηχανισμού, που ληστεύει τα ταμεία της Ελλάδας και συνήθως δεν βρίσκεται στο εσωτερικό της χώρας αλλά σε κάποια χώρα της ΕΕ.
Ο μέσος φιλελεύθερος (αν τύχαινε να μην κυβερνά εκείνη την περίοδο το κόμμα του) αλλά και ο μέσος Ελληνάρας θα αποδώσουν ορθώς τις ευθύνες στο πολιτικό κατεστημένο της χώρας. Πολύ σπάνια όμως θα καταλάβουν ότι τα χρήματα τα τσεπώνει μια ξένη εταιρεία, ρίχνοντας και μερικά ψίχουλα στα εν ελλάδι ευρωλιγούρια.
Αν δεν εμπεδώσουμε όμως την ευθύνη των ξένων εταιρειών για τη διαφθορά στην Ελλάδα δεν μπορούμε να καταλάβουμε και τις ακριβώς συνέβη μετά την εφαρμογή των μνημονίων.
Οι πολυεθνικές που προέρχονται από χώρες δανειστών της Ελλάδας, δεν είχαν πλέον την ανάγκη να λαδώνουν υπουργούς για να προωθούν τα συμβόλαιά τους. Οι ηγέτες των χωρών, όπου είχαν την έδρα τους αυτές οι εταιρείες, (παλαιότερα ο Σαρκοζί και ο Ολάντ για τη Γαλλία, η Μέρκελ για τη Γερμανία κ.ο.κ) απαιτούσαν από την Ελλάδα να προτιμήσει τις δικές τους εταιρείες – διαφορετικά απειλούσαν με διακοπή της χρηματοδότησης.
Γι αυτό, εν μέσω της κρίσης δεν μειώθηκαν οι δαπάνες για εξοπλισμούς (επί ΣΥΡΙΖΑ μάλιστα άρχισαν να ανεβαίνουν και πάλι) και η Ελλάδα παραμένει ένας από τους σημαντικότερους αγοραστές όπλων του πλανήτη, αναλογικά με το ΑΕΠ της. Τα μνημόνια δεν εξυγίαναν τον τόπο, απλώς αντικατέστησαν τα «καθρεφτάκια στους ιθαγενείς με τις ωμές απειλές των δανειστών.
Αν θέλουμε πραγματικά κάθαρση ας εξηγήσουμε ότι στο εξής όποια εταιρεία συλλαμβάνεται να χρηματίζει Έλληνες αξιωματούχους θα χάνει το δικαίωμα να δραστηριοποιείται στη χώρα. Και αν δεν το θέλουμε αυτό ας τους εξηγήσουμε ότι θα επιστρέφουν το σύνολο των χρημάτων που έλαβαν και ο εξοπλισμός που παρέδωσαν θα κατάσχεται. Και ακόμη γιατί να μην εκδίδεται ένα διεθνές ένταλμα σύλληψης των στελεχών των εταιρειών που λάδωναν ξένους πολιτικούς;
Υπερβολικό; Έτσι γίνεται με τα κλοπιμαία. Αν κάποιος πηγαίνει φυλακή γιατί χρηματίζεται δεν πρέπει ανάλογη να είναι και η ποινή αυτών που τον χρηματίζουν;
Διαφορετικά θα καταντήσουμε να αναπολούμε τις ημέρες των εκσυγχρονιστών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Τότε τουλάχιστον έμπαινε και καμιά μίζα στη χώρα (πριν ξαναβγεί για την Ελβετία).
*Πηγή: info-war.gr
