Προς ένα αριστερό δημοκρατικό λαϊκό απελευθερωτικό μέτωπο με καρδιά και με νοημα ενάντια στην απαγόρευση κυκλοφορίας(λόκντάουν)
Το λέει ο θεός, το λέει η γης, το λένε τα επουράνια, το λέει κι αγιά σοφιά το μέγα μοναστήρι, με τετρακόσια σήμαντρα κι εξήντα δυο καμπάνες…. Τα λένε, η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας, τα λέει και η διωκόμενη, επειδή τα λέει, πρόεδρος της Ε.Ν.Ι.Θ Διευθύντρια του Ε.Σ.Υ.κα Δάφνη Κατσίμπα τα λέει ο καθηγητής ιατρικής κος Γεροτζιάφας , ο Παύλος ο Πολάκης πρώην υφυπουργός υγείας και νυν βουλευτής συριζα, ο γιατρός εντατικολόγος κος Τσάπας, τα λέει και ο καθηγητής φαρμακολογίας κος Κούβελας αλλά και το ΚΚΕ δια στόματος του Γενικού του Γραμματέα του Δημήτρη Κουτσούμπα όπως και το ΜΕΡΑ25.Οι φωνές από διάφορους χώρους πολιτικούς, επιστημονικούς, κοινωνικούς(όπως διάφοροι επαγγελματικοί κλάδοι π.χ. έμποροι ,εστίαση) επιτέλους πληθαίνουν, άλλωστε όσο πιο πολυφωνική η αλήθεια τόσο πιο έγκυρη.Μας λένε οι προαναφερθέντες αν σωστά καταλαβαίνομε ό,τι χρειαζόμαστε και άλλες πηγές διάθεσης εμβολίων καθώς και όλα εκείνα τα φάρμακα που χρειάζονται κάθε φορά, που πια υπάρχουν και σώζουν ζωές, αλλά και τις στοιχειώδεις υποδομές(κοινωνικές και υγειονομικές) έκτακτης ανάγκης. Τελικά μας λένε ο καθείς με τον τρόπο του, το αυτό που μας λέει και η τρέχουσα πραγματικότητα, ό,τι στο υπάρχον πλαίσιο αντιμετώπισης της πανδημίας που εφαρμόζει η κυβέρνηση δεν υπάρχει απάντηση και για αυτό πρέπει να αναζητήσουμε, έξω από αυτό το δεδομένο πλαίσιο των όποιων πολιτικών, γεωπολιτικών, ή κάθε λογής εμμονών και δογμάτων, φυσικών, παρά φύσιν, μεταφυσικών ή κάθε λογής υπαρκτής και ανύπαρκτης λογικής, εκείνη τη θέση που θα μας δώσει τη δυνατότητα, ώστε να λύσουμε τον πολιτικό κοινωνικό,οικονομικό και υγειονομικό γρίφο που μας έχει θέσει ο κοροναιός covid 19, τόσο στην Ελλάδα όσο και σε ολόκληρη την υδρόγειο.
Ο τρίτος παγκόσμιος πυρηνικός πόλεμος απορριπτέος για προφανείς λόγους συσχετισμών απ’ τους εκάστοτε ενδιαφερόμενους, απ’ την άποψη της καταστροφής των συμμετεχόντων, μας προέκυψε με τη μορφή ενός κατά κάποιον τρόπο παγκόσμιου υγειονομικού πολέμου. Πανδημίες έχει αντιμετωπίσει η ανθρωπότητα και σε άλλες εποχές, αλλά τέτοιας έντασης και ταχύτητας, διαπλανητικό, πανδημικό φαινόμενο, λόγω και της μετακίνησης ανθρώπων και εμπορευμάτων σ’ έναν πλανήτη, που στον τομέα των μετακινήσεων, φορές φορές μοιάζει με παγκόσμιο χωριό, θα ισχυριζόμασταν πως είναι πρωτοφανές αν λάβουμε υπ όψη μας την ταχύτητα εξάπλωσης σε σχέση με τον βαθμό μεταδοτικότητας του κοροναιού.Βέβαια, οφείλουμε να αναφέρουμε αυτό για το οποίο και η επιστημονική κοινότητα αρχίζει να αναρωτιέται ό,τι η καταστροφή του περιβάλλοντος μπορεί να αποτελέσει αιτία εμφάνισης πανδημιών όπως, ίσως, τώρα αλλά και στο μέλλον.Μια καταστροφή πλανητικού χαρακτήρα που οφείλεται στην οικολογικά καταστρεπτική, εκείνη μορφή ανάπτυξης, που εν πολλοίς στηρίζεται στο μαχαίρι και στη φωτιά, σ΄ ένα ανελέητο παιχνίδι κυριαρχίας και κερδοσκοπίας. Ένα παιχνίδι κυριαρχίας που επιβάλλεται χρόνια τώρα με τους όρους του βορειαμερικανικού και ευρωατλαντικού ιμπεριαλιστικού σχηματισμού, στο χωρίς καρδιά καπιταλιστικό πλαίσιο. Εξόσων προηγούμενα αναφέρθηκαν, φαίνεται πως χρειάζεται όλοι εμείς οι από κάτω, νεολαία, διανοούμενοι, εργαζόμενοι,καλλιτέχνες κλπ να το πάρουμε αλλιώς και όχι μόνο. Παραφράζοντας τα λόγια του υπερρεαλιστή ποιητή Ανδρέα Εμπειρίκου θα λέγαμε: « Aς μην υπακούσουμε σ αυτούς που θέλουν να μας υποτάξουν.Ας ακούσουμε τι λένε μέσα μας οι βαθύτεροι παλμοί μας,ας ακούσουμε τι λέει το αίμα μας, ας ακούσουμε τι λέει ο ψίθυρος ο απαλός και η βοώσα καταιγίδα, που ανεβαίνει απ τα σπλάχνα μας και απ τα όνειρα μας. Ας αποδείξουμε εμείς οι από κάτω ότι μπορούμε διεισδύοντες να εκτοξεύσουμε σπέρμα και δεν ανήκουμε στους δυνάμενους να εκτοξεύουν μόνον σκατά.΄Ετσι ως Ηρακλείς, που καθώς οι από πάνω κάνουν τη βρωμερή δουλειά τους, οι από κάτω όσα σκατά κι αν μαζευτούν τριγύρω τους,μπορούν ως ελευθερωταί να καθαρίζουν την κόπρο του Αυγείου».
Φυσικά χρειαζόμαστε υγειονομικούς εδώ και τώρα καθώς και ένα δημόσιο σύστημα υγείας ποιοτικό, αξιόπιστο και αποτελεσματικό για κάθε άνθρωπο που διαβιεί στη χώρα. Τα λέει η ποεδην, το λέει η οενγε με προεξάρχουσες τις αριστερές τους παρατάξεις και μπροστάρηδες τους με γενναιότητα αγωνιζόμενους συντρόφους υγειονομικούς γιατρούς,νοσηλευτές και λοιπό υγειονομικό προσωπικό υπό το εμβληματικό σύνθημα που σωστά ανάρτησαν ό,τι «ο λαός μόνο σώζει το λαό». Εμείς διαβολικά θα προσθέταμε πως ο λαός σώζει το λαό, τότε και μόνο τότε όταν αν και εφόσον, ο λαός τελικά σώσει το λαό.Το παράδειγμα της ναζιστικής γερμανίας με την ανάδειξη του Αδόλφου Χίτλερ στην καγκελαρία και με την πολιτική υποστήριξη του γερμανικού λαού,αλλά και της εκεί εργατικής τάξης, βεβαιότητες που έλκουν τη δύναμη τους, από λογικά, ιστορικά, αλλά και μεταφυσικού χαρακτήρα,γιατί όχι άλλωστε, σχήματα από τις παραδόσεις του εργατικού κινήματος και της αριστεράς συνολικά, περί των αστείρευτων δυνατοτήτων του λαού και της εργατικής τάξης προς μια νικηφόρα πορεία του επαναστατικού εργατικού κινήματος, πάνε κατευθείαν στην αγκαλιά του κάθε Αδόλφου που κατά καιρούς μπορεί να αναδυθεί, είτε από το χώρο της πολιτικής, είτε από το χώρο της επιστήμης, είτε από το χώρο της οικονομίας, είτε τελικά απ΄ οπουδήποτε, εφόσον συνεχίζει να υπάρχει το κρίσιμο ιδεολογικό πολιτικό κενό απ΄ τη μεριά της όποιας αριστεράς, της κάθε εποχής, σε κάθε σημείο, του υπό παγκοσμιοποίηση πια πλανήτη μας.Το σύγχρονο παράδειγμά μας σχετικό με τις παραπάνω σκέψεις είναι η Βραζιλία του Μπολσονάρο με το Λούλα ντα Σύλβα δεσμώτη και την εκλεγμένη απ΄ το λαό πρόεδρο Ντίλμα Ρούσεφ καθαιρεμένη. ΄Οποιος πάλι ενδιαφέρεται ας ρωτήσει τη Χίλαρι Κλίντον να του πει πως έχασε την προεδρία από κάποιον Ντόναλντ. Αυτή που ήταν το φαβορί και με διαφορά, απ’ τον μέχρι πριν ένα μήνα επεισοδιακά αποχωρήσαντα από το Λευκό Οίκο, τέως πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ. Οι σπουδές του στις ανθρωπιστικές επιστήμες δεν απέτρεψαν τον Γκέμπελς από το να γίνει ο υπουργός προπαγάνδας του Ναζιστικού κόμματος στη Γερμανία του Φύρερ Αδόλφου Χίτλερ.Κατά την αυτή έννοια, το να λέγονται σωστά πράγματα στη σωστή στιγμή και με το σωστό τρόπο από σχηματισμούς και οργανώσεις της αριστεράς, δεν παράγουν κατά την ταπεινότητα μας ντε και σώνει, για να μην πούμε ποτέ, από μόνα τους, το επιθυμητό για την αριστερά εν προκειμένω και τελικά το συμφερότερο για το λαό και την εργατική τάξη, πολιτικό αποτέλεσμα.Για την ακρίβεια στην καλύτερη των περιπτώσεων, γιατί πάντα υπάρχει και ο αυτοεξευτελισμός,αναπαράγουν την επιμονή του μαθητευόμενου που πρέπει να κάνει τα πάντα, ακόμη να δώσει και τη ζωή του, προς χάριν αναγνώρισης από κάποιον εκπαιδευτή, ποιον άραγε, κύριος οίδε. Οι Μόντι Πάιθονς τά ΄χουν πει μια χαρά στην ταινία τους η ζωή του Ράιαν.Αν η ύπαρξη απεγνωσμένων πιστών είναι η προυπόθεση τότε είναι πια θέμα χρόνου η εμφάνιση του οποιουδήποτε προφήτη. Μας το λέει πολύ ωραία ο ποιητής . «Θεέ μου τι θα έκανα χωρίς εσένα, Θεέ μου τι θα έκανες χωρίς εμένα».
Για να το κάνουμε λιανά οι δυνάμεις της καλούμενης,αποκαλούμενης,αυτοαποκαλούμενης, είτε κατ΄όνομα, είτε κατ΄ουσίαν αριστεράς στην Ελλάδα σήμερα από το χώρο του ΣΥΡΙΖΑ του ΚΚΕ περιλαμβανομένου καθώς και του ΜΕΡΑ25 μέχρι το σύνολο της λεγόμενης εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και του αντεξουσιαστικού χώρου κινδυνεύουν να πάθουν αυτό που έπαθαν οι σοβιετικοί κοσμοναύτες που τους εκτόξευσε στο διάστημα η Σοβιετική Ενωση και τους υποδέχτηκε η Κοινοπολιτεία των Ανεξάρτητων Κρατών. Mια τέτοια αριστερά ούτε τη θέλει κανείς ούτε την μπορεί.΄Αλλο πράγμα είναι κατά την άποψή μας η πολιτική οργάνωση και άλλο πράγμα η μη κυβερνητική οργάνωση έστω και με έμφαση στην πολιτική οιασδήποτε αριστερής πολιτικής απόχρωσης.Από αριστερή μεριά μιλώντας μια οργάνωση συνίσταται ως πολιτική εφ όσον θέτει το πολιτικό ζήτημα ποιός κάνει τι ,πώς, με ποιούς, για ποιούς, πότε για πόσο και γιατί ενώ συνάμα κάνει πράγματα σύμφωνα με τα προηγούμενα ερωτήματα, δηλαδή, κάνει πολιτική.
Σχετικά μ’ όλα αυτά που χρειάζονται στη συγκυρία, θα υποστηρίξουμε και μεις την άποψη, πως χρειαζόμαστε τις κοινωνικές επιστήμες, καθώς και τους λειτουργούς των επιστήμονες που ξέρουν από τους κοινωνικούς μηχανισμούς, μια που σε καταστάσεις πανδημίας χρειάζεται κανείς να λάβει υπόψιν του τόσο υγειονομικές, όσο και κοινωνικές παραμέτρους, για να σχεδιάσει επιτυχώς το μοντέλο έκτακτης ανάγκης που χρειάζεται κάθε φορά, για την αντιμετώπιση ενός πανδημικού συμβάντος, εν προκειμένω της πανδημικής απειλής από τον κοροναϊό covid 19. Μας λένε οι σοβαροί επιδημιολόγοι, ο ΠΟΥ, αλλά και η κοινή λογική ότι χρειάζονται συνεχώς τεστ, τεστ, τεστ,….τεστ σε όλο τον πληθυσμό για τον εντοπισμό μολύνσεων και την απομόνωση των ανθρώπων που μολύνθηκαν για όσο διάστημα χρειάζεται ώστε να περιοριστεί η διάδοση του ιού στην κοινότητα, που θα έχει σαν αποτέλεσμα και την έξοδο της κοινότητας τοπικής ή ευρύτερης από την πανδημική κατάσταση. Σε αντίθετη περίπτωση μια πανδημία που μαίνεται ανεξέλεγκτη επενεργεί καταστροφικά σε όλο το φάσμα της ανθρώπινης δραστηριότητας με συνέπειες οδυνηρές, για παράδειγμα στην υγεία, στην οικονομία, στον πολιτισμό και τελικά στο φλερτ με τη ζωή κάθε νοήμονος όντος της κάθε κοινότητας. Για του λόγου το αληθές των παραπάνω λεχθέντων, θα αναφερθούμε στη Σλοβακία, που είναι χώρα μέλος της ΕΕ όπως και η Ελλάδα, καθώς και στην Κούβα που δεν είναι μελος της ΕΕ .Η φτωχότερη της Ελλάδας λοιπόν Σλοβακία των πέντε εκκατομυρίων κατοίκων έλεγξε σε ένα σαββατοκύριακο με τεστ όλο τον πληθυσμό της για covid 19. Η μακρυνή για την Ελλάδα Κούβα, των έντεκα εκατομυρίων κατοίκων, όπου με στρατηγικές πρόληψης στην κοινότητα, ,σαν μαθημένη από καιρό, όχι τυχαία, με στοχευμένους ελέγχους και απομόνωση σε χώρους φιλοξενίας, των ανθρώπων που είχαν μολυνθεί από covid 19, κατάφερε αποτελέσματα ελέγχου της πανδημίας και των συνοδών απ΄ αυτήν επιπτώσεων, που άλλες χώρες πολύ περισσότερο ανεπτυγμένες και ισχυρές πολιτικά και οικονομικά, δεν έχουν δει ούτε στον ύπνο τους.Για τον έλεγχο της πανδημίας από τον cοvid 19, όπως και o ΠΟΥ μας συνιστά, από τον πρώτο καιρό εμφάνισης τη πανδημίας του νέου κοροναϊού στη ζωή μας, χρειάζονται τεστ, τεστ, τεστ,…..τεστ και περιορισμός των ανθρώπων που εντοπίζονται ως κρούσματα ή ως πιθανά κρούσματα, κατά τρόπο ώστε να διακόπτεται η διασπορά του ιού στην κοινότητα.Προφανώς υποστηρίζουμε την άποψη ό,τι ο περιορισμός αυτών που μολύνθηκαν πρέπει να έχει πολιτικό και υγειονομικό νόημα, ώστε να διασφαλίζεται η αξιοπρέπεια των ανθρώπων σε μια κοινότητα που συνεχίζει να ζει, διεκδικώντας μια ζωη αξιοβίωτη σ ένα πιο ειρηνικό και δίκαιο κόσμο. ‘Ενα τέτοιο παράδειγμα, που συμφωνεί μ’ αυτό που αναφέραμε πριν , είναι η Κούβα!
Στην περίπτωση της Ελλάδας η κατάσταση της απαγόρευσης κυκλοφορίας (λόκντάουν) που μας επέβαλλε η κυβέρνηση , δεν φαίνεται να είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος για τον έλεγχο της πανδημίας και την τελική της εξάλειψη,ενώ δείχνει να είναι καταστροφικό για το λαό και τη χώρα. Αυτό που πια γίνεται αντιληπτό και με τον κοινό νου είναι ότι η κυβέρνηση μας δουλεύει ψιλό γαζί, αλλά πριν αποφανφούμε ας παρατηρήσουμε και ας σκεφτούμε. Ας φανταστούμε για παράδειγμα τον ασθενή που δεν γιατρεύεται με τη θεραπεία που δεν του δίνει ο θεράποντας γιατρός και για το λόγο αυτό ο θεράπων γιατρός επιβάλει στον ασθενή και μέτρα με τη χρήση κυρώσεων π.χ πρόστιμο φυλάκιση (τιμωρία), ώστε ο ασθενής να σιάξει. Η εικόνα όπου αντί η κυβέρνηση να επιτίθεται στην πανδημία, να επιτίθεται στον πληθυσμό που κατατρέχεται απ’ αυτήν και μάλιστα δια ροπάλου, κυνηγώντας τάχα τον κοροναιό, αναδεικνύει την καταπληκτική εκείνη αντίληψη όπου αντί ο θεράπων ιατρός να επιτίθεται στην αρρώστια, επιτίθεται τελικά αποκλειστικά και ολοσχερώς στον άρρωστο. Επειδή ο πρωθυπουργός και οι σύμβουλοί του δεν είναι «τρελλοί»καλά θα κάνουμε και εμείς να το λάβουμε υπ’όψιν. Κατά τα φαινόμενα και απ΄ τον τρόπο που εξελίσσονται τα πολιτικά πράγματα στη χώρα μας η αστυνομία θα είναι η απάντηση απ’ την κυβέρνηση δια κάθε νόσον.Προτείνουμε λοιπόν να ζητούμε, εν μέσω καραντίνας από τα κατά τόπους αστυνομικά τμήματα και συνταγές μαγειρικής.Μετά τη δημιουργία αστυνομικού σώματος στα πανεπιστήμια, γιατί όχι και αστυνομική υπηρεσία μαγειρικής,με το αζημείωτο βέβαια για την ιδιωτική εταιρία που θα αναλάβει την τεχνική υποστήριξη του συγκεκριμένου έργου μιας τέτοιας υπηρεσίας, μια που η μαγειρική είναι και της μόδας.΄Ολη αυτή η κατάσταση που είναι σε εξέλιξη στη χώρα μας και για την οποία, αποκλειστικά, πολιτικά υπεύθυνος, είναι ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του, κατά την ταπεινή μας εκτίμηση, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην μετατροπή της χώρας σε μια καπιταλιστική μεταζούγκλα, με νεοφιλεύθερο χυδαία σέξι κι όποιος αντέξει στυλ πρωθυπουργικής κοπής. Μια μεταζούγκλα, συνεχής προυπόθεση της οποίας είναι ο πλήρης και δια παντός εξοβελισμός από τη ζωή μας της κοινής λογικής, δηλαδή της μετατροπής της χώρας σ’ ένα κατά το παρελθόν λεχθέν, απέραντο και καταθλιπτικό θα προσθέταμε εμείς, τρελοκομείο. Παρεμπιπτόντως, μεσούσης της πανδημίας στο χώρο της ιμπεριαλιστικής δύσης ΗΠΑ, Ε.Ε ,σκανδιναβικές χώρες του ύστερου καπιταλισμού με τα πολύ ή πάρα πολύ εξελιγμένα συστήματά τους, ορμώμενα από την κυρίαρχη αντίληψη των ιδεολογικοπολιτικών τους ελιτ για ένα τούρμπο καπιταλισμό που οι αγορές λειτουργούν σαν καλοκουρδισμένα ελβετικά ρολόγια, γινόμαστε μάρτυρες μιας κατάστασης κατά την οποία, αυτό το σύμπλεγμα καπιταλιστικών σχηματισμών είναι ικανό, για ένα παταγωδώς αποτυχημένο άθλιο και προφανώς βλακώδες γεωπολιτικό και κερδοσκοπικό παιχνίδι μέχρι θανάτου. H ταινία με τον τίτλο «ο κλέψας του κλέψαντος» καταλήγει να φαίνεται πως αποτελεί φτωχό εργαλείο, από πολιτική άποψη μιλώντας, ώστε να μας βοηθήσει, προκειμένου να αποδώσουμε αξιόπιστα και κατανοητά την αθλιότητα των πολιτικών ελίτ και των εγχώριων ή υπερεθνικών συστημάτων τα οποία εξυπηρετούν κι απ’ το οποία εξυπηρετούνται, καθώς οι λαοί τους τα υφίστανται ή και τα ανέχονται. Διαγκωνισμοί για το υγειονομικό υλικό , άθλια παιχνίδια κάτω απ το τραπέζι μεταξύ κρατών και πολυεθνικών για το εμβόλιο και τους εμβολιασμούς κλπ. Πού καιρός για τους χειμαζόμενους και δυστυχείς, όπου γης. Για παράδειγμα η Ελλάδα των έντεκα εκατομυρίων κατοίκων θα πάρει πολλαπλάσια εμβόλια από το Κονγκό των ενενήντα εκατομμυρίων κατοίκων. Πού παράπεσε άραγε ο διεθνισμός της ελληνικής αλλά και της ευρωπαικής αριστεράς;
Την ίδια στιγμή η Λαική Δημοκρατία της Κίνας όπως και η σύμμαχος της Ρωσική Ομοσπονδία προσφέρουν τα αξιόπιστα εμβόλια τους στην Διεθνή κοινότητα, σ’ ένα εύρος χωρών που περιλαμβάνει χώρες από τα Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα μέχρι τη Σιέρα Λεόνε και τη Βολιβία αλλά προσφάτως και στην κατά τα λοιπά κομπορυμονούσα Ε.Ε δια της αρχηγεύουσας σ’ αυτήν Γερμανίας, όπου σύμφωνα και με ανακοίνωση της Γερμανικής κυβέρνησης, ξεκίνησαν οι σχετικές συζητήσεις με τη Ρωσία. Ταυτόχρονα η Λαική Δημοκρατία της Κίνας με λόγια και πράξεις θέτει στην παγκόσμια κοινότητα την ιδέα για την ανάγκη ισότιμης συνεργασίας για την επίλυση των προβλημάτων που υφίστανται ή πρόκειται να προκύψουν σε έναν κόσμο πολυμερή και ταυτόχρονα πολύπλοκο και περίπλοκο, όπου οι όποιες δράσεις της παγκόσμιας κοινότητας οφείλουν να βασίζονται στις ιδέες και την πραγματικότητα της πολυμέρειας, της πολυπλοκότητας και της περιπλοκότητας που απαντιέται σ’ αυτόν τον κόσμο. Επίσης ιδέες που αναδύονται και από το ρεύμα του καταστασιακού μαρξισμού φαίνεται να νοηματοδοτούν την πραγματικότητα των από κάτω στη λατινική αμερική. Μιλάμε εν προκειμένω για τις πολιτικές εξελίξεις στη Βολιβία και σε μια σειρά από άλλες λατινοαμερικανικές χώρες που φαίνεται να διεκδικούν στα σοβαρά τον ιστορικό τους ρόλο, προς ένα διαρκή επίπονο αλλά και νικηφόρο αγώνα για τη ζωή και την ισότητα, σ’ έναν πιο ειρηνικό και δίκαιο κόσμο.
Κάπως έτσι ξαναεπιστρέφουμε και στην ελληνική πραγματικότητα. Από τον προηγούμενο Φλεβάρη ο διαβόητος covid 19 ενέσκυψε και στην πολύπαθη χώρα μας.Σε μια πολιτική πραγματικότητα παλλινόστησης, έπειτα και από την κατά κράτος πολιτική νίκη της επαράτου Δεξιάς, η εμφάνιση του κοροναιού έδωσε την αφορμή για την εμφάνιση και απροσχημάτιστη επιβολή της πολιτικής στρατηγικής επιλογής απ΄ την ελληνική κυβέρνηση που ακούει στο όνομα απαγόρευση κυκλοφορίας(λόκντάουν). Λόκντάουν με νόημα κυριολεκτικό και μεταφορικό και με ταξικό περιεχόμενο , με ακραία μεροληψία υπέρ του πολιτικοοικονομικού και κοινωνικού συμπλέγματος που την υποστηρίζει,όπου κατά τη λαική ρήση «τό να χέρι νίβει τ’ άλλο και τα δυο το πρόσωπο», γιατί πως αλλιώς θα γινόταν. Ζούμε κατά κύματα μια καθημερινότητα όπου, το παιδί πάει και δεν πάει στο σχολείο κι ο εργάτης στη δουλειά, καθώς πρωινά, ίσως όχι πάντα, μάτια ανοίγει όμορφη μια κοπελιά. Αυτά συμβαίνουν στη σημερινή Ελλάδα, ενώ στα Σάλωνα δε σφάζουνε αρνιά και το παπάκι δεν πάει στην ποταμιά καθώς ένας «σκασμός» επαγγλεματίες έχουν σαστίσει με το «άνοιξε» «κλείσε» ενώ τα χρέη τους αυξάνουν και όλο και πιο κοντά τους αισθάνονται τα χνώτα της χρεοκοπίας, της πείνας, και της απόγνωσης..Σ΄ αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα ο όποιος εργάτης πάει στη δουλειά, πάει με την απειλή ότι θα «κολλήσει» στο μετρό ή στο λεωφορείο, όπως ο μαθητής ή η μαθήτρια που θα συνωστιστούν είτε στα μέσα μαζικής μεταφοράς, είτε σε μια εν μέσω πανδημίας αυξημένης σε αριθμό συμμαθητών τάξη. Για τη φοιτητιώσα νεολαία ούτε λόγος.Στην τριτοβάθμια εκπαίδευση μιλάμε για το απόλυτο Κεραμιδαριό, αν μιλάμε απ’ τη μεριά των συμφερόντων της δημόσιας δωρεάν και ποιοτικής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.Μιας τριτοβάθμιας εκπαίδευσης όπου από καιρό έχει κυριαρχήσει η άποψη ότ,ι το λοιπό εκτός του όποιου διδακτικού προσωπικό π.χ.φοιτητές διοικητικοί κ.λ.π., έχει για την ώρα το δικαίωμα να εκλέγει και να εκλέγεται στην διακυβέρνηση της χώρας όπου το πανεπιστήμιο υπάρχει, αλλά όχι το πλήρες δικαίωμα «εκλέγειν» και «εκλέγεσθαι» στην κυβέρνηση του πανεπιστημίου(πρυτανικές αρχές)! Aν αυτό δε λέγεται ακαδημαϊκή καμαρίλα τότε πώς λέγεται; Τα άδεια πια έδρανα, απ’ όπου οι φοιτητές και οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι συμμετείχαν στα μαθήματά τους, ή στις συνελεύσεις τους, θα επιτηρούνται από τα όργανα του κυβερνητικού αστυνομικού σώματος,μια που δεν υπάρχουν πια στα πανεπιστήμια φοιτητές για να επιτηρηθούν, δια των κρατικών μισθοφόρων επιμελητών της τάξης και της ηθικής, μιας κυβέρνησης των αρίστων που θεός μόνο μπορεί να τους κάνει άριστους.
Τα παιδιά λοιπόν που άλλοτε παν και άλλοτε δεν παν στο σχολείο, είτε είναι προσφυγόπουλα, είτε είναι μοσχοαναθρεμένα αρχοντόπουλα, είτε παιδιά λαϊκών οικογενειών, που τυχαίνει να έχουν ή να μην έχουν γονείς η κάποιον τρόπον τινά κηδεμόνα, είτε αυτοί οι γονείς – κηδεμόνες είναι πένητες,είτε δίκαιοι, είτε αμαρτωλοί, τελικά όλων αυτών των παιδιών με τον ένα η τον άλλο τρόπο, τους στερείται η δυνατότητα να έχουν ένα σχολείο ή ένα κανονικό και «καλό» σχολείο.΄Ενα σχολείο που για να είναι «καλό» θα πρέπει να είναι ενταγμένο σ΄ ένα αποκλειστικά δημόσιο υψηλής ποιότητας δωρεάν και καθολικό σύστημα δημόσιας παιδείας. Υποστηρίζουμε την άποψη, πως ένα σχολείο ενταγμένο σ’ ένα αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα παιδείας, δεν είναι οπωσδήποτε ντε φάκτο «καλό» από μόνο του για μαθητές και δασκάλους. Ένα δημόσιο σχολείο μπορεί να είναι «καλό», εφόσον έχει τους όρους και τις προυποθέσεις για έναν ανοιχτό και διαρκή διάλογο σε όλα τα επίπεδα συγκρότησής του, όπου η πολυφωνικότητα που αναδύεται κατά τη διάρκεια της «συζήτησης», δίνει την αλήθεια που σ’ ένα σχολείο χρειάζονται οι μαθητές και οι δάσκαλοι. Μ’ αυτή την έννοια το δημόσιο σχολείο και μπορεί και πρέπει να υπόκειται σε συνεχή διαδικασία βελτίωσης των υλικών και παιδωγικών του όρων και σχέσεων , ενώ απ΄ την άλλη μεριά ένα σχολείο που δεν είναι δημόσιο και δωρεάν οπωσδήποτε είναι καταστροφικό για τη δημόσια παιδεία και τελικά για μαθητές και δασκάλους.
Επειδή με τους όρους γίνονται και παρεξηγήσεις, άθελα ή ηθελημένα, ο διάολος βλέπεται έχει πολλά ποδάρια, άλλο πράγμα λόγου χάρη, σημαίνει ο όρος δημόσιο σύστημα παιδείας, ασφάλισης, υγείας κλπ και άλλο πράγμα ο όρος σύστημα δημόσιας παιδεία υγείας και ούτω καθ΄ εξής.Ο όρος Σύστημα δημόσιας υγείας (όρος που άρχισε να ακούγεται συχνότερα και στη χώρα μας) δεν σημαίνει ούτε δημόσιο ούτε δωρεάν απαραίτητα και ταυτόχρονα ούτε καθολικό(όλα για όλους) ούτε και ποιοτικό τελικά απ’ την άποψη της μή δυνατότητας ισότιμης πρόσβασης και χρήσης των υποτιθέμενων καλύτερων ποιοτικά υπηρεσιών του.Πρόκειται κατά τη γνώμη μας για έναν όρο που επινοήθηκε για την εφαρμογή ενός μοντέλου που οργανώνεται με την επίκληση της δημόσιας υγείας την οποία τελικά καταστρέφει με κερδοσκοπικούς όρους (έκθεση πισσαρίδη). Το παράδειγμα πολλών χωρών της Ε.Ε με αφορμή την πανδημία, για το πώς τέτοια μοντέλα είναι τελικά επικίνδυνα και καταστροφικά είναι αποστομωτικό για όλους εκείνους που καθημερινά μας πρήζουν στην κυριολεξία με την ιδιωτικοποίηση, κάθε δημόσιου συστήματος διαχείρισης, οιουδήποτε δημόσιου αγαθού όπως υγεία, παιδεία εργασία, περιβάλλον,πολιτισμός κοκ.
Η πρώτη αντίδραση από το σύνολο της ελληνικής αριστεράς είναι, ότι αυτή την στρατηγικού χαρακτήρα πολιτική επιλογή από τη μεριά της νεοδημοκρατικής κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη, με το σφυροκόπημα ενός απίστευτου σε αριθμό και σε μέγεθος επιθέσεων, από κάθε τι «ιδιωτικό» προς κάθε τι «δημόσιο» ήταν αυτή του αιφνιδιαζόμενου.. Προς χάρη παραδείγματος αναφερόμαστε στο γεγονός ό,τι αντί να επιταχθούν από την ελληνική κυβέρνηση και ιδιωτικά θεραπευτήρια που είχαν την υποδομή για τις ανάγκες της πανδημίας, τα δημόσια νοσοκομεία μετατράπηκαν σε νοσοκομεία αναφοράς για τον κοροναϊό με συνέπεια να γίνουν εστίες υπερμετάδοσής του αναλαμβάνοντας ταυτόχρονα(με ελάχιστο γερασμένο και αποδεκατισμένο απ΄ τα υπερδεκαετή μέτρα λιτότητας προσωπικό χωρίς την ανάλογη για το έργο τους υλική υποστήριξη) το τιτάνιο έργο των περιστατικών από covid, και έτσι να γίνουν νοσοκομεία μιας νόσου.Δηλαδή στα δημόσια νοσοκομεία φορτώθηκε η ‘λάντζα’ με αποτέλεσμα τα ιδιωτικά νοσοκομεία να μείνουν στον ‘αφρό’ και ο δημόσιος τομέας υγείας φάνηκε ως να επιτάχθηκε απ΄ τον ιδιωτικό.Ταυτόχρονα για τους ασθενείς της λοιπής νοσηρότητας που δεν ήταν λόγω της προαναφερθείσας συνθήκης δυνατή η απρόσκοπτη πρόσβασή τους στο δημόσιο σύστημα υγείας, λειτούργησε το μοντέλο «ο καθένας μόνος του κι ο θεός για όλους»με ανυπολόγιστες προς ώρας συνέπειες για τη ζωή και την υγεία των ασθενών και των οικογενειών τους.Την πολιτική σύλληψη μιας τέτοιας επίθεσης, φάνηκε πως στο σύνολό της η αριστερά, με ελάχιστες εξαιρέσεις, ούτε τη φανταζόταν ούτε προφανώς και την περίμενε.Για αυτό το λόγο πιάστηκε στον ύπνο και την κατάπιε αμάσητη χωρίς κανένα αστερίσκο, όταν με αφορμή την πανδημία, παρακολουθούσε τουλάχιστον αμήχανα την επιβολή του λόκντάουν, με εξαίρεση κάποιους αστερίσκους που έθεσε σχετικά π.χ. με το δημόσιο σύστημα υγείας, που περισσότερο συνιστούσαν απλή παράθεση των απόψεων της μπροστά στο εκλογικό πολιτικό της βατερλώ.Η καίρια δημοσιογραφική παρατήρηση πως στην περίπτωση της «χρυσής αυγής» η νεοναζιστική βία δεν ήταν το μέσο για να περνάει η νεοναζιστική οργάνωση το μήνυμά της στην κοινωνία, αλλά ότι η ναζιστική της βία ήταν το μήνυμα, μας κάνει να σκεφτόμαστε την υπόθεση ό,τι με ανάλογο τρόπο και στην περίπτωση της επιβολής του λόκντάουν απ΄ την κυβέρνηση, το λόκντάουν δεν είναι το μέσο της κυβέρνησης για να διαχέει το μήνυμα της σ’ όλους εμάς αλλά ότι το λόκντάουν(με όλα τα συμπαρομαρτούντα) είναι το μήνυμα που μας στέλνει η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός αυτοπρόσωπος, με κάθε τρόπο, συνεχώς και παντού. Η ανέντιμη συνθηκολόγηση και τελικά ήττα του λαού και της αριστεράς, απ’ την κυβέρνηση της «πρώτης φοράς αριστεράς» και το σοκ που αυτή προκάλεσε καθώς και η αδυναμία της εκτός συριζα αριστεράς να ξεπεράσει αυτό το σοκ, οδήγησαν κατά σειρά στην πολιτική ανασυγκρότηση,την επανάκαμψη της δεξιάς και την εκλογική της νίκη της , στο σχηματισμό κυβέρνησης , και στην επιβολή του λόκντάουν.Τηρουμένων των αναλογιών όλα αυτά μας θυμίζουν καταστάσεις του απρίλη του 1967.Η πανδημία λειτούργησε ως καταλύτης για την επιβολή ενός καθεστώτος απαγορεύσεων κάθε είδους με την επιβολή του πρώτου λόκντάουν. ΄Οπως με τη δικτατορία του Παπαδόπουλου τότε για την αποτροπή του κομμουνιστικού κινδύνου με κανονικά τανκς,τώρα με τα «τανκς» των μέσων μαζικής επικοινωνίας και κοροναιού επιτρέποντος, το αποτέλεσμα ήταν, το πραξικόπημα τότε όπως και το λόκντάουν τώρα,να βρουν την αριστερά και το λαό απροετοίμαστους. Συνάγεται εκ των προηγούμενων αναφερομένων συμβάντων, ό,τι η αριστερά και τούτη τη φορά πιάστηκε στον ύπνο. Από καιρό προειδοποιούσαμε ό,τι η παλλινόστηση της δεξιάς μετά τη διακυβέρνηση του σύριζα δεν θα είναι μια από τα ίδια,και καλούσαμε όλους, να κάνουμε ότι περνάει απ’ το χέρι μας ώστε να αποφευχθεί έστω η εκλογική της αυτοδυναμία. Αλλά φωνή βοόντως…..!
Φτάσαμε λοιπόν στην επιβολή του λόκντάουν. Η στρατηγική πολιτική επιλογή της κυβέρνησης για την επιβολή ενός καθεστώτος απαγορεύσεων άρχισε να ξεδιπλώνεται πριν την έναρξη της πανδημίας στη χώρα μας.Η ψήφιση του νόμου για το επιτελικό κράτος στόχο είχε τον έλεγχο με όρους υποταγής και με κάθε τρόπο, της δημόσιας διοίκησης, της δικαιοσύνης και της ενημέρωσης, στην κυβέρνηση και στο πρόσωπο του Κυριάκου Μητσοτάκη. Τελικά ο σημερινός ηγέτης της συντηρητικής παράταξης αποδεικνύεται πολύ περισσότερο επικίνδυνος αντίπαλος για το σύνολο της αριστεράς.Ισως αυτή η εκτίμηση που η αριστερά δεν είχε, για το πρόσωπο του Κυριάκου Μητσοτάκη, να προσφέρθηκε στον σημερινό ηγέτη της ελληνικής δεξιάς και τους συμβούλους του ως στρατηγικό πλεονέκτημα. Για τους παραπάνω λόγους καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως αν δεν ενέσκυπτε ο κοροναιός στη χώρα κύριος οίδε τι θα μπορούσε να επινοήσει ή και να κατασκευάσει η αθάνατη ελληνική δεξιά προκειμένου να επιβάλει τη στρατηγική της πολιτική επιλογή, που είναι το καθεστώς υποταγής και απαγορεύσεων κάθε είδους, στην παιδεία , στην υγεία,στην εργασία ,στο πολιτισμό στην εξωτερική πολιτική, στην οικονομία και γενικά σε ότι αναπνέει και σε ότι κινείται. Ο νους αυθόρμητα πάει επίσης στη στάση της ελληνικής αριστεράς λίγο πριν το πραξικόπημα του απρίλη το 1967 όπου η εφημερίδα αυγή είχε πρωτοσέλιδο άρθρο εξηγώντας γιατί δεν θα γίνει πραξικόπημα.Το κατάλαβε η αριστερά το πραξικόπημα και ο ελληνικός λαός αφού οι συνταγματάρχες επικράτησαν. Στην περίπτωση μας, με το λοκντάουν, η αριστερά είναι ακόμα πολιτικά μουδιασμένη καθώς δε φαίνεται να ψελλίζει οτιδήποτε για το προφανές. Θυμίζουμε και την πολιτική επιστράτευση που επιχειρήθηκε να επιβληθεί απ’ τον Χίτλερ στη σκλαβωμένη από τα ναζιστικά στρατεύματα Αθήνα, που τότε το ΕΑΜ κατόρθωσε να αποτρέψει.Στην Ελλαδα το χειμώνα του 2021 απαγορεύεται να βγαίνουμε απ΄ τα σπίτια μας, απαγορεύεται οι πιστοί να πηγαίνουν στους τόπους λατρείας, απαγορεύεται οι νοσούντες να πηγαίνουν στα νοσοκομεία, απαγορεύονται οι διαδηλώσεις, αλλά και οι διασωληνώσεις ενίοτε λόγω ελλείψεων σε προσωπικό και υλικά μέσα, απογορεύεται η μετακίνηση από νομό σε νομό, απαγορεύεται το ψάρεμα, απαγορεύεται το κυνήγι, απαγορεύεται τα παιδιά να πηγαίνουν σε κανονικό σχολείο, απαγορεύεται το φλερτ, απογορεύεται να πηγαίνουμε στο καφέ και στα μπαράκια, απαγορεύεται, απαγορεύεται, απαγορεύεται,…….απαγορεύεται τελικά οτιδήποτε. Ένα μόνο επιτρέπεται και μάλιστα επιβάλλεται θα λέγαμε και επί ποινή θανάτου (δολοφονία χαρακτήρα αποκαλείται για την ώρα),οτιδήποτε που δεν αμφισβητεί την κυβερνητική στρατηγική πολιτική επιλογή των κάθε είδους και κατά το δοκούν της απαγορεύσεων και ταυτόχρονα δεν αμφισβητεί ότι το αφεντικό της χώρας είναι ένα, ο πρωθυπουργός μιας δεξιάς κυβέρνησης Κυριάκος Μητσοτάκης.Επιβάλλεται οι εργαζόμενοι να τους απαγορεύεται να «κολλήσουν» επί ποινή όποιου προστίμου νόμιμου ή παράνομου και τελικά να πηγαίνουν στις δουλειές τους, κινδυνεύοντας να κολλήσουν covid 19 oi ιδιοι, οι οικογένειες και οι συναδελφοί τους, καθώς στριμώχνονται στα μέσα μαζικής μεταφοράς ενώ την ίδια στιγμή εξελίσεται ένα απερίγραπτο κυνήγι μαγισών για το πόσο «κολλάει» στις εκκλησίες και πόσο δεν «κολλάει» στις διαδηλώσεις και τα ανάποδο καθώς το προφανές είναι ότι «κολλάει» οπουδήποτε παρατηρούνται φαινόμενα συνωστισμού.Προκαλούμαστε να προσθέσουμε πως «κολλάει» και στον με επαφή έρωτα γιατί υπάρχει και ο…πλατωνικός! Αυθορμήτως αναδύεται η παρακάτω ερώτηση με μορφή στίχου: «ανεπαφέ μου έρωτα κολλάς;». Πολλά μπορεί να απαριθμήσει κανείς που ξεπερνούν τα όρια του κωμικοτραγικού. Καθώς συμβαίνουν αυτά θα λέγαμε ότι ως χώρα δεν πάμε καλά. Να θυμίσουμε εδώ τη δήλωση του διπλωμάτη και ποιητή Γιώργου Σεφέρη στις 28 Μάρτη του σωτηρίου έτους 1969 κατά της δικτατορίας, η οποία μεταξύ των άλλων αποδείχτηκε προφητική. Κάτι παραπάνω ήξερε τελικά ο νομπελίστας ,έλληνας, αστός, ποιητής.Εμείς στις μέρες μας χωρίς να ξέρουμε τι μας ξημερώνει παρ΄ όλον ότι δεν ξέρουμε και επειδή δεν ξέρουμε, για αυτό και επιμένουμε στην άποψη πως πρέπει να σπάσουμε τη στρατηγική πολιτική απαγορεύσεων εδώ και τώρα,γιατί ο καιρός γαρ εγγύς,πριν είναι πολύ αργά.. Είναι πολιτικά κοινωνικά ηθικά και λογικά επιβεβλημένο να γίνει πολιτικά αντιληπτή και στη συνέχεια εκφρασμένη πολιτική θέση η συγκεκριμένη πολιτική εκτίμηση και στο βαθμό που υπάρξει κάτι τέτοιο, το συντομότερο δυνατό, να γίνει γνωστή στο σύνολο του λαού, από κόμματα πολιτικές και κοινωνικές συγκροτήσεις που βρίσκονται συνδεόμενες εξ ανάγκης, με τα προτάγματα , τους αγώνες και τις αγωνίες της ζώσας αριστεράς, με τα όποια λάθη και τις ατέλειές μας. ΄Αλλωστε λάθη σίγουρα δεν κάνουν μόνο οι νεκροί. Οι για τέτοιες ιδιαίτερες συνθήκες, ηρωικές θα προσθέταμε εμείς, εκδηλώσεις τιμής ,από το ΚΚΕ, το ΜΕΡΑ 25, από τους αγωνιστές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και των πολιτικών τους οργανώσεων που εκφράζονται μέσα απ’ αυτή , αλλά και κάθε άλλης πολιτικής συλλογικότητας και ανένταχτων αριστερών συντρόφων αλλά και των άλλων αγωνιστών για ψωμί, παιδεία, ελευθερία, τα πολιτικά κόμματα και τις πολιτικές οργανώσεις της αριστεράς, κατά την επέτειο του πολυτεχνείου,καθώς και η συμμετοχή με τον τρόπο τους, στις εκδηλώσεις μνήμης της αξιωματικής αντιπολίτευσης του Συριζα, αλλά και της νεολαίας Πασοκ στο μνημείο του δολοφονημένου από τα τάγματα εφόδου της «χρυσής αυγής» αντιφασίστα ήρωα Παύλου Φύσσα παρουσία της μητέρας του , κυρίας με κεφαλαίο κάπα Μάγδας Φύσσα ,καθώς και η ενωτική διαδήλωση των φοιτητών που έγινε πρόσφατα,ήταν κατά τη γνώμη μας οι πρώτες σημαντικές προσπάθειες για το σπάσιμο του καθεστώτος των απαγορεύσεων.Για αυτό το λόγο θεωρούμε απαραίτητη τώρα παρά ποτέ τη συγκρότηση ενός πολιτικοκοινωνικού κέντρου αγώνα που στόχος του θα είναι η λαική κινητοποίηση για να σπάσει το καθεστώς όλων αυτών των απαγορεύσεων.Χρειαζόμαστε ένα «Πολιτικό Κέντρο» και μια «Πολιτική Καμπάνια κατά του Λόκνταουν» που η κυβέρνηση επιλεκτικά και κατά το δοκούν εφαρμόζει.’Ενα κέντρο που θα προσφέρει ό,τι πολιτική και υλική δυνατότητα μπορεί ώστε ο λαός να σώσει το λαό και απ’ την πανδημία και απ’ το λόκντάουν..Αυτή η πολιτική επιστράτευση που η κυβέρνηση της δεξιάς επιβάλλει στο λαό και στη χώρα δεν μπορεί να μείνει χωρίς αποτελεσματική πολιτική απάντηση από το αγωνιζόμενο λαϊκό κίνημα χειραφέτησης και την πολιτική του ηγεσία. Κάτι τέτοιο είναι εφικτό να συμβεί με την απαραίτητητη οργανωμένη συμμετοχή των όποιων δυνάμεων της αριστεράς, μακάρι και όλων. Μ’ αυτό το κείμενο φιλοδοξούμε να προκαλέσουμε μια πρωτοβουλία για κάτι τέτοιο από την όποια συλλογικότητα ή πολιτικό κόμμα της αριστεράς γιατί αυτά τα πράγματα χρειάζονται και την απαραίτητη οργάνωση που ταιριάζει κάθε φορά..
Η Εαμική παράδοση, ο αντιχουντικός αγώνας, το πολυτεχνείο του 73, οι αγώνες και οι θυσίες τόσων αγωνιστών για ισότητα ειρήνη δημοκρατία, οι αγώνες του λαού για τη ζωή και το περιβάλλον κατά τη δεκαετία του ΄80 στον Καλαμά, στην Αραβησσό και αλλού…, αλλά και στις Σκουριές Χαλκιδικής και στις Σταγιάτες του Πηλίου στις μέρες μας…….. , οι αγώνες για την καταδίκη της «χρυσής αυγής» , η αντιφασιστική διαδήλωση των χιλιάδων αγωνιστών της αριστεράς την ημέρα ανακοίνωσης της καταδικαστικής απόφασης κατά της «χρυσής αυγής»,η πρωτοβουλία του ΚΚΕ για το κοινό κείμενο σχετικά με τις εκδηλώσεις για την επέτειο του Πολυτεχνείου,….. αλλά και οι μεγάλες επαναστάσεις η γαλλική, η ρωσική και ενδοιάμεσα Ελληνική του 1821, οι επαναστάσεις και οι αγώνες των λαών της λατινικής αμερικής που φτάνουν στις μέρες μας για το σοσιαλισμό σε ένα ποιο ειρηνικό και δίκαιο κόσμο, οι απελευθερωτικοί και αντιαποικιακοί αγώνες του Βιετνάμ, των λαών της ασίας, του αραβικού και του αφρικανικού κόσμου αλλά και στον ευρωπαικό χώρο στη «γη της λεμονιάς, της ελιάς, του πεύκου και του κυπαρισιού….» Κύπρο,(Βρεττανική αποικία γαρ μέχρι το 1960) μας δείχνουν δρόμους που φαίνεται να τέμνονται στο σταυρόδρομι της πολιτικής και κοινωνικής συγκρότησης και οργάνωσης του εφικτά αναγκαίου αλλά και του αναγκαστικά εφικτού πολιτικού κέντρου. Ενός πολιτικού κέντρου με όρους ενός παλλαϊκού με νου και καρδιά αριστερού κινήματος με τις μεθόδους της αυτοοργάνωσης, της αυτοδιεύθυνσης και της αυτοδιαχείρισης με όραμα το σοσιαλισμό και με το διαρκή αγώνα για τη ζωή και την ισότητα. Σε ένα κόσμο πολυμερή περίπλοκο και πολύπλοκο, και πάλι με διαρκή αγώνα για τη δικαιοσύνη και την ειρήνη στον κόσμο, καθώς θα «μαραίνεται» η «αξία» του ιδιοκτήτη από την αξία του δημιουργού, προς την κατάργηση της εκμετάλευσης ανθρώπου από άνθρωπο(κομμουνιστική ουτοπία για όσους θέλουν να το ονομάζουν έτσι), τελικά για μια ζωή με αρμονία, νόημα….και αγάπη.Τι ωραία μας τα είπε ο Γιώργος Ζαμπέτας σε μια συνέντευξή του:<<…εμείς δεν είμαστε ιδιοκτήτες εμείς είμαστε δημιουργοί….». Προσπαθούμε για ένα παλλαϊκό κίνημα χειραφέτησης εδώ και τώρα με τη μέγιστη δυνατή λαική ενότητα, αλληλεγγύη και αντίσταση για την απαραίτητη νίκη, αρχικά ενάντια στο καθεστώς απαγορεύσεων, της πολιτικής επιστράτευσης, αλλά και κάθε απαγόρευσης κυκλοφορίας, ιδεών, πολιτικών, πολιτισμού, προσώπων, ζώων και πραγμάτων τελικά σε μια ολόκληρη χώρα.Με μια κουβέντα προτείνουμε συγκρότηση τώρα ενός αριστερού κινήματος πολιτικής ανυπακοής με προοπτική και συνέχεια, ενάντια στο επιβληθέν απ’ την κυβέρνηση λόκνταουν με την ταυτόχρονη απαίτηση να ληφθούν τώρα όλα τα ενδεικνυόμενα μέτρα που χρειάζονται για την αντιμετώπιση της πανδημίας και τη σωτηρία του λαού!. ΄Η ο λαός θα σπάσει το λόκνταουν με όρους ζωής ή το λόκντάουν θα καταστρέψει τη χώρα. Ας μην επιτρέψουμε να θυσιαστεί η ιστορία, το παρόν και το μέλλον του λαού μας και της εργατικής τάξης του,στο βωμό της ολικής επαναφοράς ενός καθεστώτος καταπίεσης και καταστροφής.Τα λέει ο ‘Ολυμπος ,η Γκιώνα, τ’ ‘Αγραφα,ο Γοργοπόταμος, η Αλαμάνα….. πως «θέλουμε ελεύθερη εμείς πατρίδα και πανανθρώπινη τη λευτεριά»!Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε.Ιδού η Ρόδος!!
Υ.Γ.Με την ελπίδα πως δεν θα κρεμάσουμε σε μια θηλιά τα συμπεράσματα μας!
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 7 – 10 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2021
Αλέξανδρος Γ.Στεργίου
Εργαζόμενος στην υγεία.
Αντεπιστέλλον μέλος της «ασκεπούς αριστεράς».
