Φυσικά και η κ. Αντωνοπούλου δικαιούτο επίδομα ενοικίου 1.000 ευρώ μηνιαίως -και λίγα ήταν.
Αλίμονο, τι δουλειά έχει η κυρία του κυρίου που ήλθε να μας «σώσει» από την Αμερική, με τις εκατοντάδες χιλιάδες νέους που αμείβονται με 350 ευρώ το μήνα; Αυτοί είναι μερικής απασχόλησης και αρκετά ελαστικής. Η κυρία όμως Αντωνοπούλου υπήρξε πλήρους και αποκλειστικής απασχολήσεως στην «πρώτη φορά αριστερά» κυβέρνηση. Καμιά σχέση! Ύποπτες και μικροπρεπείς λοιπόν οι συγκρίσεις τέτοιου είδους.
Είναι μάλιστα απορίας άξιον πως αυτός ο εμπνευσμένος πρωθυπουργός Τσίπρας έπεσε τόσο εύκολα στην παγίδα των «εθνολαϊκιστών». Πως είναι δυνατόν ένας πρωθυπουργός των μεγάλων αποφάσεων και των ακόμα μεγαλύτερων «σαλονιών» σ’ Αμερική και Ευρώπη, να αποδέχεται την παραίτηση της κυρίας υπουργού; Και μάλιστα για κάτι που η ίδια είχε απόλυτο και νόμιμο δικαίωμα -από το νόμο που κι ή ίδια ψήφισε- ανταποδίδοντας μάλιστα αυτά τα τόσα λίγα ψωροχιλιάρικα και με το παραπάνω με το εμπνευσμένο έργο της στο υπουργείο, που έγραψε και θα μείνει παντοτινά στην ιστορία;
Κάτι δεν πάει καλά με τον Αλέξη Τσίπρα αυτόν τον… αρνητή της εξουσίας και η… Περιστέρα πια έχει τον λόγο. Έτσι κι αλλιώς πίσω από κάθε μεγάλον άνδρα κρύβεται μια ακόμα μεγαλύτερη γυναικεία μορφή.
Μπέττυ μην κλαις τα καλοκαίρια, ο Αλέξης σε έχει ανάγκη τώρα!
Ο «εθνολαϊκισμός» τον μόλυνε και δεν το πήρε «πρέφα». Αλλά έχει μολυνθεί και χρειάζεται επειγόντως γιατρειά. Έφτασε μάλιστα στο σημείο να μη ζητά ο ίδιος ειδικό επίδομα επικίνδυνης και ανθυγιεινής εργασίας. Όταν μάλιστα το πανελλήνιο γνωρίζει τη μάχη που έδωσε για μπορέσει να εφαρμόσει το τρίτο μνημόνιο, ανατρέποντας το «ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα. Δεκαεπτά ολόκληρες ώρες, κατάκοπος μας γύρισε! Και με έρπη στο χείλι του. Τόσο εύκολα ξεχνάτε;
Κι όχι μόνο επίδομα ανθυγιεινό δικαιούται, όπως εξ άλλου όλοι οι εθνοπατέρες που πασκίζουν για το καλό μας ψηφίζοντας μνημόνια και ξεπουλώντας όσο-όσο και κομμάτι το κομμάτι αυτήν την πατρίδα, αλλά και επίδομα ψυχικής οδύνης, που πρέπει κάθε φορά να έχει τον Μητσοτάκη απέναντί του, να του κάνει κριτική. Ότι δεν ξεπουλάει καλά, δεν ξεπουλάει πολλά! Μα ποιον, λοιπόν, τον Μητσοτάκη, να διεκδικεί να του πάρει και τη θέση. Αν είναι δυνατόν! Ο δωσίλογος να πάρει τη θέση του… δωσίλογου. Μα κανείς δεν κατάλαβε εκεί μέσα στη βουλή, ότι κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει;
Ο κόσμος το ‘χει τούμπανο κι αυτοί κρυφό καμάρι, ή μήπως δεν το πήρανε χαμπάρι;
Μα πως να πάρουν χαμπάρι οι άνθρωποι, αφού είναι απασχολημένοι και εργαζόμενοι σκληρά για την καθημερινή τους επιβίωση, τη βιοπάλη…ντέ! (με το μυστρί το πηλοφόρι, το σφυρί -καθότι μόρτηδες κι… αριστεροί -οι δεξιοί είν’ απ’ άλλο… κεχριμπάρι!). Εφτά χιλιάρικα το μήνα οι βουλευτάδες. Φτάνουν; Που να φτάσουν!
Μη κοιτάτε κάποιους τεμπέληδες συνταξιούχους που ζούνε με 700 ευρώ. Αυτοί τα θέλαν και τα πάθανε ψηφίζοντας τους «βροντοχτυπώντας χάντρες» βουλευτάδες, αλλά υπάρχει κάτι πολύ πιο σοβαρό. Ψηφίζουνε μωρέ μνημόνια οι συνταξιούχοι χωρίς να τα διαβάζουν; Πως τολμάνε να διεκδικούν και να κριτικάρουν τους «εθνοπατέρες», που εξαντλούνται για να λένε με πόνο στην καρδιά το «ναι σε όλα»;
Έχει λοιπόν η άλλη κυρία 33 ακίνητα. Και λοιπόν σε ελεύθερη χώρα ζούμε. Σε ποιον να δώσει λογαριασμό και γιατί;
Σοβιετία το κατάντησαν οι «εθνολαϊκιστές»!
Κι αν έχει 33 ακίνητα, ποιος είπε ότι είναι υποχρεωμένη η κυρία να τα μετράει και να βρίσκει αν κάποιο είναι στην Αθήνα. Που να βρει το χρόνο άλλωστε. Με αυτά θα ασχολείται; Εδώ σώζει κι αυτή τον τόπο. Με τον δικό της… τρόπο! Κι εσείς κάνετε έτσι για το ψωροχιλιάρικο το μήνα που εισέπραττε για επίδομα ενοικίου; Σα δεν ντρεπόμαστε λιγάκι.
«Πρώτη φορά αριστερά» κι εσείς αγνώμονες κι αχάριστοι ψιλικατζήδες, βαλθήκατε να της στερήσετε το ηθικόν της πλεονέκτημα. Μα συγκρίνονται τα χιλιαρικάκια του επιδόματος στους βουλευτές με τα εκατομμύρια της Novartis;
Το αν κάποιος καταδέχεται να παίρνει το χιλιάρικο, πόσο πιθανό είναι να αρνηθεί το εκατομμύριο, ούτε καν να σας περνάει από τη σκέψη. Άλλο το χιλιάρικο κι άλλο το εκατομμύριο. Ο καθένας μέχρι εκεί που φτάνει!
Κι αν κάνεις την αρχή ποιος σε σταματά; Κι αν ανέβεις κάμποσα σκαλοπάτια, γιατί όχι κι ολόκληρη τη σκάλα, δύσκολο είναι; «Θοῦ, Κύριε, φυλακὴν τῷ στόµατί µου καὶ θύραν περιοχῆς περὶ τὰ χείλη µου»!
