Η καταρράκωση ενός ευρω- παραμυθιού
Κάτι παραπάνω από έτος παρήλθε, αλλά θαρρείς πως πέρασαν… δεκαετίες. Μοιάζει πλέον πολύ μακρινή η εποχή, κατά την οποία το διευθυντήριο της ΕΕ έδειχνε τον νεοεκλεγέντα Ντόναλντ Τραμπ, καλώντας τους υπηκόους της επικράτειάς της σε ενότητα πίσω από τα σκοροφαγωμένα λάβαρα του «ευρωπαϊκού ιδεώδους». Επιτέλους, είχε βρεθεί το «απόλυτο κακό», με το οποίο συγκρινόμενη η απόλυτη κενολογία της ευρωπαϊζουσας ρητορικής θα φάνταζε από ανεκτή έως προστατευτικά ευεργετική. Υποτίθεται…
Από τότε, τι συνέβη; Πολλά και ενδιαφέροντα. Είδαμε «θεσμικούς Ευρωπαίους παράγοντες» να κατηγορούν τον Τραμπ «χαλαρά», κατά τις μισές ημέρες της εβδομάδας, για την άρνησή του να εφαρμόσει τη Συνθήκη του Παρισιού για το κλίμα. Και κατά τις άλλες μισές, να τον αφορίζουν υπό το πρίσμα της… πρεμούρας (τους) να εφαρμοστούν πλήρως οι συνθήκες διατλαντικού εμπορίου. Ναι, αυτές που μόνο αδαείς δεν έχουν καταλάβει ότι «εγγυώνται» από κοινού καταβαράθρωση εργασίας και περιβάλλοντος.
Είδαμε Ευρωπαίους παράγοντες να επιδίδονται σε ανέξοδες εκφράσεις δυσφορίας για το μένος του Τραμπ εναντίον προσφύγων, μεταναστών και «χωρών- απόπατων». Αλλά φαίνεται πως η δυσφορία τους εξαντλήθηκε στην προσπάθειά της να γίνει αντιληπτή στην από ’κει πλευρά του Ατλαντικού. Για την από ’ δω, δεν περίσσεψαν και πολλά ψήγματα «ανθρωπισμού». Από πού να αρχίσει κανείς και πού να τελειώσει; Από τη σιωπή για τα φρικτά αποτελέσματα της συμφωνίας Βρυξελλών – Άγκυρας; Από τα ανήλικα προσφυγόπουλα που έχουν μετατραπεί σε μπαλάκια του πινγκ – πονγκ στα σύνορα Ιταλίας – Γαλλίας, με της αρχές της δεύτερης να έχουν καταγγελθεί ότι πλαστογραφούν τις ημερομηνίες γέννησης των παιδιών, για να τα εμφανίσουν ως ενήλικα και έτσι να τα στείλουν πίσω;
Και φθάσαμε στην απόλυτη αθλιότητα: Να μην καταδικάζει η «θεσμική Ευρώπη» καν τη θανάτωση 60 Παλαιστινίων διαδηλωτών από τον ισραηλινό στρατό. Να καλεί η επαίσχυντη ΕΕ «τις δυο πλευρές σε αυτοσυγκράτηση»! Παραπέμπουν οι λόγοι σε αυτές καθαυτές τις σχέσεις Ευρώπης – Ισραήλ; Είναι απόρροια της επιθυμίας της Ευρώπης να μην «πάει κόντρα» στον Τραμπ, σε μία εποχή κατά την οποία έχει να διαπραγματευτεί μαζί του όσα εμπορικά και οικονομικά την «καίνε»; Το «δια ταύτα» δεν αλλάζει. Ο δε «τρισκατάρατος» Τραμπ δείχνει να ρυμουλκεί την… υπερήφανη Ευρώπη και στο θέμα του Ιράκ. Γνωρίζει ασφαλώς ότι |οι ευρωπαϊκές εταιρείες θα θεωρήσουν τυχόν εξοβελισμό τους από την αμερικανική αγορά ως κακό πολλαπλάσιο της απώλειας «δουλειών» στο Ιράν.
Κάπως έτσι, ο Τραμπ που θέλει να τροποποιήσει προς όφελος του αμερικανικού κεφαλαίου τους όρους της παγκοσμιοποίησης, αξιοποιεί τα… καθαρότατα, κλασσικότατα ήθη της παγκοσμιοποίησης (εν προκειμένω σε συνάρτηση με τα συμφέροντα των μη αμερικανικών εταιρειών), για να σύρει την… υπερήφανη ΕΕ από τη μύτη.
Άντε, να δούμε ποιο θα είναι το επόμενο «ευρωπαϊκό» παραμύθι, στο όνομα του οποίου θα πρέπει να «ενωθούμε» με τους αρχιερείς της ευρω- λιτότητας και του ευρωπαϊκού «φρουρίου»…
ΠΗΓΗ: Εφημερίδα “Πριν”, Κυριακή 27/5/2018
