Νάμαστε λοιπόν σε απόσταση αναπνοής από το μέχρι χτες αδιανόητο, την απομάκρυνση -με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο- του 45ου προέδρου των ΗΠΑ από την ηγεσία της χώρας του, μόλις 7 μήνες μετά από την εγκατάστασή του στο Λευκό Οίκο! Η διαπίστωση δεν είναι διόλου αυθαίρετη και έχει στέρεες βάσεις. Στηρίζεται στο γεγονός ότι το περίφημο υπερ-προνομιούχο 1% της κοινωνίας που ο κ. Τραμπ βάλθηκε να κάνει ακόμα πιο πλούσιο και ανεξέλεγκτο με τις εξωφρενικές φοροαπαλλαγές και φοροελαφρύνσεις του, τον εγκαταλείπει τώρα μαζικά, αποσύροντας θεαματικά την υποστήριξή του και χωρίς να υπάρχει περίπτωση να μεταβάλει προσεχώς τη στάση του!
Και πράγματι, ο κατάλογος των κεφαλαιοκρατικών “ποντικών που εγκαταλείπουν το σκάφος” είναι παραπάνω από εντυπωσιακός. Δεν πρόκειται για “κάποιους” μεγαλοεπιχειρηματίες μεταξύ άλλων αλλά για την αφρόκρεμα του αμερικανικού -και διεθνούς- πολύ μεγάλου κεφαλαίου. Ο ένας μετά τον άλλο, οι διευθύνοντες σύμβουλοι των Merck, IBM, General Motors, Intel, 3Μ, Blackstone, Apple, Walmart, General Electric, Pepsi, Coca-Colaκαι δεκάδων άλλων, καθώς και εκείνοι τραπεζικών κολοσσών -που ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις- όπως η JPMorgan Chase και ηGoldman Sachs (!) ανακοίνωσαν μέσα σε 2-3 μέρες όχι μόνο ότι καταδικάζουν έντονα τις σκανδαλώδεις δηλώσεις του Τραμπ αλλά και ότι παραιτούνται από μέλη των πατροπαράδοτων οικονομικών, πολιτικών και εργοδοτικών επιτροπών που συμβουλεύουν τους προέδρους των ΗΠΑ! Το ωραίο είναι όμως ότι θέλοντας να προλάβει την επικείμενη παραίτηση και των υπόλοιπων μελών αυτών των επιτροπών, γεγονός που δεν έχει κανένα ιστορικό προηγούμενο, ο πανικόβλητος Τραμπ έσπευσε…να διαλύσει τις επιτροπές για να “διευκολύνει” -όπως δήλωσε- τα μέλη τους.
Φυσικά, τα ΜΜΕ θα πουν ότι “όλα άρχισαν” όταν ο Τραμπ σοκάρισε τους πάντες υπερασπιζόμενος τα ρατσιστικά μνημεία του αμερικανικού Νότου και ανακαλύπτοντας “καλούς ανθρώπους” μεταξύ των ρατσιστών και των νεοναζιστών της (φονικής) ακροδεξιάς διαδήλωσης στην Σάρλοτσβιλ. Όμως, η πραγματικότητα είναι αρκετά διαφορετική. Όλη αυτή η καπιταλιστική αφρόκρεμα των ΗΠΑ πείστηκε να εγκαταλείψει τελικά τον Τραμπ χάρη στην οργανωμένη ασφυκτική πίεση που άσκησαν πάνω της καθημερινά και επί μήνες δεκάδες οργανώσεις και κινήματα πολιτών! Τα μέσα που χρησιμοποίησαν ήταν τόσο παραδοσιακά (συλλογή εκατοντάδων χιλιάδων υπογραφών), όσο και πιο κινηματικά όπως η κατάληψη κεντρικών γραφείων της JPMorgan ή οι θεαματικές παρεμβάσεις διαδηλωτών σε ετήσιες συνελεύσεις μετόχων αυτών των μεγάλων εταιριών. Και όλα αυτά συντονισμένα από την ιστοσελίδα Corporate Backers of Hate (Επιχειρήσεις που υποστηρίζουν το μίσος), που επικέντρωσε την πίεση πάνω στα διευθυντικά στελέχη των 9 επιχειρήσεων που υποστήριζαν περισσότερο τον Τραμπ…
Η προεδρία του Τραμπ πνέει λοιπόν τα λοίσθια και η πιο πιθανή προοπτική του είναι να τον δούμε να εξαναγκάζεται σε παραίτηση ίσως πριν τελειώσει αυτός ο χρόνος. Όμως, προσοχή: Πλανώνται οικτρά εκείνοι που πιστεύουν ότι η απομάκρυνση του Τραμπ από την προεδρία των ΗΠΑ θα επαναφέρει τάχα την παγκόσμια υπερδύναμη στην “προτέρα κατάσταση” της σαν να μην είχε μεσολαβήσει τίποτα το άξιο λόγου. Η πραγματικότητα είναι ήδη εντελώς διαφορετική καθώς τα πάντα έχουν αλλάξει ριζικά στις ΗΠΑ στους τελευταίους 20-25 μήνες.
Κατ’αρχήν, ακόμα και χωρίς τον Τραμπ στο Λευκό Οίκο, υπάρχει πια και θα συνεχίσει να αναπτύσσεται στις ΗΠΑ ένα μαζικό ρατσιστικό, ξενοφοβικό, μισογυνικό, ισλαμοφοβικό, αντισημιτικό, υπερσυντηρητικό και σκοταδιστικό ακροδεξιό κίνημα με ισχυρές προσβάσεις σε μεγάλη μερίδα των ΜΜΕ, στα σώματα ασφαλείας αλλά και στη τοπική αυτοδιοίκηση σημαντικού τμήματος της χώρας. Ενδεικτικό όχι μόνο της ύπαρξης αυτού του κινήματος αλλά και του ριζώματός του βαθειά μέσα στην αμερικανική κοινωνία είναι π.χ. και το γεγονός ότι οι προκλητικές πρόσφατες δηλώσεις του Τραμπ για τα γεγονότα της Σάρλοτσβιλ που προκάλεσαν θύελλα αρνητικών αντιδράσεων στις ΗΠΑ και στο κόσμο, δεν μείωσαν αλλά αντίθετα…αύξησαν από 33% σε 39% τη δημοτικότητά του ειδικά μεταξύ των Ρεπουμπλικανών ψηφοφόρων! Το συμπέρασμα δεν είναι δύσκολο: Με δεδομένο ότι αυτό το ρατσιστικό και βίαιο ακροδεξιό κίνημα αποτελεί πια δομικό στοιχείο της βορειο-αμερικανικής πραγματικότητας, όποιος το αγνοεί στις αναλύσεις και -κυρίως- στους πολιτικούς σχεδιασμούς του όχι μόνο θα είναι εκτός πραγματικότητας αλλά και θα συμβάλει στην ήττα εκείνων που αντιστέκονται και οραματίζονται “έναν άλλο εφικτό κόσμο”…
Γνήσια τέκνα της διαρκώς ενισχυόμενης ακραίας πόλωσης της αμερικανικής κοινωνίας, το “φαινόμενο” Τραμπ και ακόμα περισσότερο η ανάπτυξη του μαζικού ρατσιστικού ακροδεξιού κινήματος αποτελούν την καλύτερη μαρτυρία για το πρωτοφανές μέγεθος της κρίσης που συγκλονίζει συθέμελα το Ρεπουμπλικανικό κόμμα. Μιας κρίσης που απειλεί ήδη με κατάρρευση τον δικομματισμό στις ΗΠΑ, δηλαδή το θεμέλιο του πολιτικού συστήματος της χώρας που εξασφαλίζει εδώ και δυο αιώνες την απρόσκοπτη διαιώνιση της κυριαρχίας της άρχουσας τάξης της παγκόσμιας υπερδύναμης, καθώς μάλιστα βλέπουμε να αναπτύσσεται ραγδαία ένα άλλο κίνημα διαμετρικά αντίθετο και ακόμα πιο μαζικό από το προηγούμενο, που τείνει να οργανωθεί αυτόνομα και ενάντια στο Δημοκρατικό κόμμα!
Δεν είναι λοιπόν διόλου τυχαίο ότι εν όψει των κατακλυσμικών εξελίξεων που επέρχονται, η ηγεσία του Δημοκρατικού κόμματος, που ταυτίζεται σε μεγάλο βαθμό με το πολιτικό, οικονομικό και επικοινωνιακό κατεστημένο της χώρας, λαβαίνει τα μέτρα της και προετοιμάζει το κρίσιμο αύριο κηρύσσοντας εδώ και δυό μήνες αληθινό πόλεμο στον…Μπέρνι Σάντερς. Ο λόγος προφανής: Ο Μπέρνι εξακολουθεί να σπάζει τα ρεκόρ δημοτικότητας, την ώρα που οι ορκισμένοι εχθροί του επικεφαλής του Δημοκρατικού κόμματος υπολείπονται σε δημοτικότητα ακόμα και του Τραμπ (!), ενώ το ριζοσπαστικό μεταρρυθμιστικό του πρόγραμμα συσπειρώνει πλέον τη μεγάλη πλειοψηφία των αμερικανών πολιτών, συμπεριλαμβανομένου και ενός σημαντικότατου ποσοστού πληβείων ψηφοφόρων του Τραμπ! Και αυτό επειδή οι περισσότερες από τις αντιδραστικές, ξενοφοβικές, μισογυνικές και αντεργατικές επιθέσεις που επιχείρησε ο Τραμπ σε αυτούς τους εφτά μήνες όχι μόνο απέτυχαν εξαιτίας της σθεναρής λαϊκής κινητοποίησης και αντίστασης αλλά και είχαν τελικά διαμετρικά αντίθετες συνέπειες. Δυο παραδείγματα: Η εκτρωματική απόπειρα κατάργησης του (ήδη ανεπαρκούς) συστήματος υγείας του προέδρου Ομπάμα είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός κινήματος υπέρ της καθολικής υγειονομικής κάλυψης, που συγκεντρώνει την υποστήριξη της μεγάλης πλειοψηφίας των αμερικανών πολιτών. Την ίδια ώρα η απόπειρα εξαγνισμού και αποκατάστασης των ρατσιστικών παραδόσεων της χώρας, οδηγεί τώρα στη μαζική απομάκρυνση των μνημείων του δουλοκτητικού Νότου αλλά και στην ανάπτυξη ενός πρωτόγνωρα μαζικού και ριζοσπαστικού αντιρατσιστικού κινήματος…
Αποτέλεσμα αυτής της ακραίας πολιτικής πόλωσης, καθώς και της καλπάζουσας κατάρρευσης του παραδοσιακού δικοματισμού είναι η ανάπτυξη μεγάλων προοδευτικών κοινωνικών κινημάτων που δίνουν μάχες σε πλήθος κοινωνικών και άλλων μετώπων, ενώ ταυτόχρονα γινόμαστε μάρτυρες ενός φαινομένου που ήταν αδιανόητο ακόμα και πριν από μόλις δυο χρόνια: Της δημοτικότητας που χαίρει η λέξη “σοσιαλισμός” και το όραμά της κυρίως μεταξύ των νέων Αμερικανών πολιτών, με άμεση συνέπεια να πυκνώνουν όσο ποτέ στη μεταπολεμική περίδο, οι γραμμές των οργανώσεων και κομμάτων που αναφέρονται στο μαρξισμό, στο δημοκρατικό σοσιαλισμό και στην πάλη των τάξεων! (1)
Χαρακτηριστική από αυτή την άποψη είναι η περίπτωση των “Δημοκρατών Σοσιαλιστών της Αμερικής” (DSA), μιας μέχρι πρόσφατα μάλλον φυτοζωούσας αριστερής οργάνωσης που ιδρύθηκε πριν από 35 χρόνια. Επωφελούμενη του κινήματος που στήριξε την υποψηφιότητα του Μπέρνι Σάντερς, η DSA πενταπλασίασε (!) την οργανωμένη βάση της στους τελευταίους 20 μήνες, φτάνοντας τώρα να αριθμεί 25.000 μέλη η τεράστια πλειοψηφία των οποίων είναι κάτω των 30 ετών! Μάλιστα, στο συνέδριό της που έγινε στο Σικάγο στα μέσα Αυγούστου, σημειώθηκε μια θεαματική μετατόπισή της προς τα αριστερά, γεγονός που αντικατοπτρίζει την έντονη ριζοσπαστικοποίηση της αμερικανικής νεολαίας, των γυναικών αλλά και των μειονοτήτων με επικεφαλής τους Ιθαγενείς λαούς, τους Αφροαμερικανούς και τους ισπανόφωνους πολίτες (με ή χωρίς χαρτιά).
Το συμπέρασμα είναι τόσο προφανές ώστε να μας κάνει να ευελπιστούμε ότι ακόμα και αυτή η αποθαρρυμένη, αποδεκατισμένη και σε βαθύ κώμα ευρωπαϊκή αριστερά θα μπορούσε να το κάνει δικό της προκειμένου να απαλλαγεί από τη μοιρολατρεία της, να βρει έμπνευση και να αρχίσει να βγαίνει από τα αδιέξοδά της: Η κρίση της παγκόσμιας υπερδύναμης έχει ήδη ξεπεράσει κάθε ιστορικό προηγούμενο δημιουργώντας εντελώς νέα δεδομένα, νέο πολιτικό τοπίο και -φυσικά- νέα καθήκοντα για την αριστερά μέσα αλλά και έξω από τις ΗΠΑ, σε παγκόσμια κλίμακα. Από εδώ και πέρα όλα είναι δυνατά. Το χειρότερο αλλά και το καλύτερο. Και μάλιστα όσο ποτέ άλλοτε στο παρελθόν…
Σημειώσεις
1. Δεκάδες κείμενα και βίντεο για την κατάσταση που επικρατεί στις ΗΠΑ, την κρίση της προεδρίας Τραμπ και του δικομματισμού καθώς και τις ζυμώσεις που σημειώνονται στο μαζικό κίνημα αντίστασης, δημοσιεύονται καθημερινά στο Facebook:http://forberniesmassmovement.
Σας το συνιστούμε ανεπιφύλακτα αν θέλετε να πιάσετε το σφυγμό των αμερικανικών εξελίξεων και προβληματισμών μέσα από τα κείμενα, τα βίντεο και τις εικόνες του ίδιου του μαζικού ριζοσπαστικού κινήματος των ΗΠΑ.
ΠΗΓΗ: www.contra-xreos.gr
