Ο Τούρκος υπουργός Νεολαίας και Αθλητισμού Μεχμέτ Μουχάρεμ Κασάπογλου τίμησε την 9η επέτειο του θανάτου του θρύλου της Fenerbahçe, ελληνικής καταγωγής , Lefter Küçükandonyadis.
«Ξέρω πως όταν πεθάνω θα τυλίξουν το φέρετρό μου με την ερυθρά ημισέληνο, αλλά η καρδιά μου θα είναι γαλάζια με σταυρό» είχε δηλώσει ο Λευτέρης Αντωνιάδης. Το στερνό αντίο ήρθε στις 13 Ιανουαρίου 2012 και όταν λίγες μέρες μετά το φέρετρο με τη σορό του μπήκε στο γήπεδο της Φενέρμπαχτσε, ήταν τυλιγμένο με την τουρκική αλλά και με τη σημαία της ομάδας. «Ver Lefter’e Yaz Deftere» (Δώσε στον Λευτέρη, θα γράψει στο τεφτέρι) φώναζε όλο το γήπεδο, τιμώντας τον Ρωμιό που έκλεψε την καρδιά της Τουρκίας.
«Χάσαμε τον καλύτερο που είχαμε», είπε τότε στον επικήδειο ο Ταγίπ Ερντογάν.
Δείτε και το περσινό “τιτίβισμα” του “σουλτάνου”
Ο Λευτέρης Αντωνιάδης ήταν Έλληνας της Πόλης που έγραψε ιστορία στο τουρκικό ποδόσφαιρο, από τη Φενέρμπαχτσε ως την Εθνική Τουρκίας.
Λεφτέρ, Λευτέρης Αντωνιάδης ή Κιουτσουκαντωνιάδης, «Καθηγητής» ή στα τούρκικα «Ordinaryüs»
Έτσι ήταν γνωστός ο μικρόσωμος Έλληνας ποδοσφαιριστής (κιουτσούκ σημαίνει μικρός) που μεσουράνησε στο τουρκικό ποδόσφαιρο τη δεκαετία του ’50 και μέχρι σήμερα παραμένει ένας από τους κορυφαίους παίκτες όλων των εποχών στην Τουρκία. Ακόμη και σήμερα στην Τουρκία δεν υπάρχει ποδοσφαιρόφιλος που δεν ξέρει τον Λεφτέρ. Είναι κάτι σαν τον Πελέ της Τουρκίας.
Ο Λευτέρης Αντωνιάδης, γεννήθηκε στην Πρίγκηπο το 1925 από οικογένεια Ελλήνων της Πόλης. Από μικρό παιδί έπαιζε στις αλάνες του νησιού ξυπόλητος ποδόσφαιρο, όπως θυμούνται ακόμη σήμερα οι λιγοστοί γηραιοί κάτοικοι του νησιού. Δεν πήγε σχολείο αλλά η κλίση του από πολύ νωρίς ήταν μία: στο ποδόσφαιρο. Ξεκίνησε να παίζει επαγγελματικά στην Ταξίμ Σπορ και ο αδερφός του στην Μπεγιόγλου Σπορ, δύο ιστορικές ομάδες της Κωνσταντινούπολης με παίκτες Αρμένιους, Έλληνες, Εβραίους και Τούρκους. Σύντομα όμως ο Λεφτέρ ξεχώρισε και πήρε μεταγραφή στη Φενέρμπαχτσε, με την οποία και ταύτισε το όνομά του. Μέχρι σήμερα είναι ένας από τους κορυφαίους σκόρερ της Φενέρμπαχτσε όλων των εποχών, πήρε μαζί της πρωταθλήματα και κύπελλα, έγραψε τη δική του μοναδική ιστορία με τη φανέλα της. Αντίστοιχη ιστορία έγραψε και στην Εθνική Τουρκίας, με την οποία έπαιξε σε 46 αγώνες και 9 φορές ήταν αρχηγός της. Παρά τη θεαματική καριέρα του, μέχρι το τέλος της ζωής του κράτησε χαμηλούς τόνους, αποτραβηγμένος στο αγαπημένο του νησί, την Πρίγκηπο.
