[Πληθώρα πληροφοριακών στοιχείων υψίστης εθνικής σημασίας για την Ελλάδα, που πρόδηλα πέρασαν απαρατήρητα όχι μόνο από τους – γνωστόν πως- εκλεγμένους να διαχειρισθούν την τύχη της χώρας ,αλλά και τους διαχειριζόμενους την ενημέρωση της κοινής γνώμης, αναδύονται από τις επισημάνσεις αυτού του άρθρου, που αθροιστικά διαμορφώνουν μιαν πολύ σκοτεινή προοπτική για τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα, εξηγούν σ’ ένα βαθμό την αλαζονική επέλαση του Ερντογάν σε Αθήνα και Θράκη και επιβεβαιώνουν την ελαφρότητα τον ερασιτεχνισμό, την ακρισία, την ιδιοτέλεια και την εθνική ανευθυνότητα του συνόλου της ελλαδικής «ελίτ». Δυστυχώς δεν προσφέρεται για ανάρτηση στο Χριστουγεννιάτικο δέντρο του Δημάρχου Αθηναίων.]
Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού
Την Δευτέρα ο Αμερικανός Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας H.R. McMaster αύξησε τις εντάσεις στην Μέση Ανατολή καταδικάζοντας την Τουρκία και το Κατάρ ως κύριους προαγωγούς της εξτρεμιστικής ισλαμικής ιδεολογίας.
Επιτέθηκε στην τουρκική ηγεσία, λέγοντας ότι τα αυξανόμενα προβλήματα της χώρας με την Δύση οφείλονται σε μεγάλο βαθμό στην άνοδο του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης.
Πριν λίγες μέρες, ο ΜακΜάστερ είχε χαρακτηρίσει τη Ρωσία και την Κίνα ως «αναθεωρητικές δυνάμεις», που υπεισέρχονται σφετεριστικά σε συμμάχους των ΗΠΑ και υπονομεύουν την διεθνή τάξη. Και στιγμάτισε το Ιράν και την Βόρειο Κορέα ως καθεστώτα εκτός νόμου, που «υποστηρίζουν την τρομοκρατία και αναζητούν όπλα μαζικής καταστροφής».
Ο ΜακΜάστερ στρέφεται τώρα κατά της Τουρκίας και του Κατάρ για προαγωγή της εξτρεμιστικής ισλαμιστικής ιδεολογίας, που « σαφώς αποτελεί μια σοβαρή απειλή για όλους τους πολιτισμένους λαούς». Το άκρως εκπληκτικό στοιχείο είναι ότι η Τουρκία είναι σύμμαχος στο ΝΑΤΟ, ενώ το αρχηγείο της αμερικανικής στρατιωτικής διοίκησης έχει την έδρα του στο Κατάρ.
Μπορεί να υποστηριχτεί πως η Τουρκία δεν έχει πια τα προσόντα μέλους του ΝΑΤΟ. Ο ΜακΜάστερ μιλούσε σε ένα δημόσιο βήμα, με τον Βρετανό ομόλογό του Μαρκ Σέντγουιλ, σε μιαν εκδήλωση του πολιτικού ομίλου Policy Exchange στην Ουάσιγκτον. Θα πρέπει να δούμε πως μεταφράζονται αυτά στην άγγλο-αμερικανική πολιτική. (Είναι ενδιαφέρον ότι σε μιαν επίσκεψη στην Ελλάδα, την περασμένη εβδομάδα, ο Ερντογάν ζήτησε δημόσια της αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάννης του 1923, που εκπονήθηκε υπό την αιγίδα της Βρετανίας και των ΗΠΑ και μεταξύ άλλων εκχώρησε όλες τις τουρκικές διεκδικήσεις επί των Δωδεκανήσων και της Κύπρου.)
Σημαίνον είναι ότι η έκρηξη του ΜακΜάστερ σημειώθηκε εντός ωρών μετά την συνάντηση στην ΄Αγκυρα του Ερντογάν με τον Ρώσο Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν, την όγδοη μέσα στον χρόνο, σε ένα ολοήμερο ταξίδι του Ρώσου προέδρου, με σταθμούς στην Τουρκία, στην αεροπορική βάση Χμεϊμίν της Συρίας και στην Αίγυπτο.
Κατά ειρωνική αναλογία, ήταν η υποτιθέμενη σοβιετική απειλή κατά της Τουρκίας, την οποία ο Χάρρυ Τρούμαν και ο Ντην ΄Ατσεσον παραφούσκωσαν για να στρώσουν τον δρόμο σε έναν ενθουσιώδη αμερικανόφιλο Τούρκο πρωθυπουργό , τον Αντνάν Μεντερές, να εισαγάγει την Τουρκία στους κόλπους του ΝΑΤΟ, το 1952. Πενήντα πέντε χρόνια αργότερα, η ανθούσα ρώσο-τουρκική συνεργασία κάνει την Ουάσιγκτον να αμφιβάλλει για τους τίτλους της Τουρκίας ως συμμάχου.
Ωστόσο, στο ΝΑΤΟ δεν υπάρχει προηγούμενο έξωσης μέλους του και οι αποφάσεις τους λαμβάνονται ομοφώνως. Και είναι βέβαιο πως ο Ερντογάν μόνο ουρλιάζοντας και κλωτσώντας θα εγκατέλειπε το αντίσκηνο του ΝΑΤΟ.
Στόχος του Ερντογάν είναι να αποτινάξει την αμερικανική ηγεμονία, κάτι που μπορεί να πετύχει καλύτερα όντας μέσα στη σκηνή του ΝΑΤΟ. ΄Ετσι χλευάζει, περιφρονεί, προκαλεί και –ακόμη χειρότερο- γελοιοποιεί τις αμερικανικές περιφερειακές στρατηγικές.
Οι συνομιλίες του Ερντογάν με τον Πούτιν την Δευτέρα υποδηλώνουν μια νέα φάση της συνεργασίας τους για την υπονόμευση των αμερικανικών συμφερόντων στην Μέση Ανατολή. Ο Πούτιν ανακοίνωσε μια δανειακή συμφωνία, που θα υπογραφεί «πολύ σύντομα» για την επιδίωξη «σημαντικών προοπτικών επέκτασης της στρατιωτικής και τεχνικής συνεργασίας μας».
Ο Ερντογάν πρόσθεσε ότι «οι αρμόδιες υπηρεσίες των δύο χωρών μας αναμένεται να ολοκληρώσουν αυτή την εβδομάδα την εκτίμηση των αναγκαίων ενεργειών» σχετικά με την αγορά του πυραυλικού συστήματος S-400. Πρόκειται για μια φοβερή επίδειξη περιφρόνησης στην Ουάσιγκτον και ορισμένους συμμάχους της στο ΝΑΤΟ, ότι το ρωσικό σύστημα δεν μπορεί να ενταχτεί στην αμυντική οργάνωση της συμμαχίας.
Επιπλέον, ο Ερντογάν ανακοίνωσε πως Τουρκία και Ρωσία είναι «αποφασισμένες να περατώσουν το συντομότερο δυνατό» τον αγωγό Turkish Stream (που θα φέρνει περισσότερο αέριο στην Τουρκία και θα χρησιμοποιεί της Τουρκία ως προμηθευτικό κέντρο εφοδιασμού της Νότιας Ευρώπης) και το εργοστάσιο παραγωγής Πυρηνική Ενέργειας, αξίας 25 δισεκατομμυρίων δολαρίων, στο Ακούγιου. Οι ΗΠΑ αντιτίθενται στον τουρκικό αγωγό Turkish Stream, που ανατρέπει τα σχέδιά τους να εξαγάγουν αμερικανικό υγραέριο στην Ευρώπη.
Ο Πούτιν συντάχθηκε με τον Ερντογάν στην επίκριση της αμερικανικής απόφασης για την Ιερουσαλήμ: «Αποσταθεροποιεί την περιοχή και εξαλείφει την προοπτική ειρήνης». Ο Ερντογάν δήλωσε ότι «ήταν ευχαριστημένος» από την στάση του Πούτιν. Είπε ότι η διάσκεψη κορυφής της Οργάνωσης Ισλαμικής Συνεργασίας στην Κωνσταντινούπολη τη Τετάρτη θα «σημείωνε καμπή» στην κρίση. Ο Πούτιν υποσχέθηκε να στείλει ένα εκπρόσωπο.
Ιδιαίτερα εντυπωσιακό, ωστόσο, είναι το αναδυόμενο περίγραμμα ενός σε βάθος ρώσο-τουρκικού σχεδίου δράσης για τη Συρία. Αποδίδουν κεντρικό ρόλο στην ειρηνευτική διαδικασία της διάσκεψης της Αστάνα, που περιλαμβάνει το Ιράν αλλά αφήνει τις ΗΠΑ και τους περιφερειακούς συμμάχους τους εκτός του νυμφώνα. Μετά την συνομιλία Πούτιν-Ερντογάν ανακοινώθηκε η επόμενη σύνοδος της Αστάνα.
Επίσης, Ρωσία και Τουρκία συνεργάζονται στην οργάνωση ενός συνεδρίου Συριακού Εθνικού Διαλόγου στο Σότσι. Ο Υπουργός των Εξωτερικών Τσαβούσογλου υποδήλωσε την Τρίτη ότι η Τουρκία δεν έχει πια αντιρρήσεις για την συμμετοχή των Κούρδων. Είναι φανερό πως η Ρωσία ασκεί την επιρροή της στις κουρδικές οργανώσεις. Αυτό φέρνει σε δεινή απομόνωση τις ΗΠΑ, στην οποία απομένουν ολοένα αμελητέα υπολείμματα κουρδικών ομάδων, ως οι εναπομένοντες σύμμαχοι. Μια παρατεταμένη αμερικανική στρατιωτική παρουσία στη Συρία καθίσταται έτσι άνευ νοήματος, αφού η ικανότητα επηρεασμού του συριακού διακανονισμού εγγίζει το μηδέν.
Μετά την επιστροφή του στη Μόσχα, ο Πούτιν υπέβαλε στη Ντούμα (προς επικύρωση) μια νέα συμφωνία για την επέκταση της ρωσικής ναυτικής βάσης στον συριακό λιμένα επίνειο της Ταρτούς. Η ισορροπία δυνάμεων στην περιοχή της Μεσογείου μεταβάλλεται δραματικά, ακόμη και πριν να συμφωνηθεί η λύση του Συριακού.
Στο μεταξύ, ο Τσαβούσογλου υπαινίχθηκε ότι Ρωσία και Τουρκία σχεδιάζουν να δημιουργήσουν μια νέα πραγματικότητα επί του εδάφους στη Βόρεια Συρία. «Απειλές κατά την Τουρκίας προέρχονται από το Αφρίν. Μπορούμε να μπούμε στην περιοχή χωρίς προειδοποίηση. Εάν εκτελέσουμε αυτήν την επιχείρηση, θα συμφωνήσουμε για όλες τις πλευρές της με τους συμμάχους μας, περιλαμβανομένης της Ρωσίας.»
Προφανώς ο Πούτιν ενωτίστηκε τις ανησυχίες του Ερντογάν ότι η Αφρίν είναι μια κρίσιμη περιοχή για την ασφάλεια της Τουρκίας. Εδώ έχουμε μιαν μεταβολή εικόνας. Εάν η Τουρκία εκτοπίσει την κουρδική πολιτοφυλακή από την Αφρίν σε συντονισμό με την Ρωσία, αυτό είναι ένα ράπισμα στο πρόσωπο της Αμερικής. Μια εστία ανάφλεξης μπορεί να προκύψει.
Αυτό που προκύπτει πάντως είναι πως η άρνηση στις ΗΠΑ κάθε χερσαίας προσέγγισης στις μεσογειακές ακτές της Συρίας και ο περιορισμός των αμερικανικών βάσεων στη Συρία ως απόμακρων και μεμονωμένων θυλάκων θα ήταν μια κοινή ρώσο-τουρκική επιχείρηση. Η εξαγρίωση του ΜακΜάστερ είναι ευνόητη.
