Μια δεύτερη διάσκεψη που ξεκίνησε στο Βερολίνο στις 23 Ιουνίου σημείωσε σημαντική πρόοδο για την επίλυση της σύγκρουσης στη Λιβύη. Ωστόσο, παρά την αλληλεγγύη που έδειξαν οι διεθνείς μεσολαβητές σχετικά με την ανάγκη απόσυρσης όλων των ξένων στρατευμάτων και μισθοφόρων από τη Λιβύη, αυτό το ζήτημα δεν έχει ακόμη επιλυθεί, γεγονός που επιβραδύνει τη διαδικασία εθνικής συμφιλίωσης καθώς και τις συνεχιζόμενες προετοιμασίες για τις γενικές εκλογές που έχουν προγραμματιστεί για τις 24 Δεκεμβρίου.
Παρόλο που η Υπουργός Εξωτερικών της Λιβυκής Μεταβατικής Κυβέρνησης Νάιλα αλ-Μανγκούς εξέφρασε την ελπίδα κατά τη διάρκεια της διάσκεψης ότι οι μισθοφόροι και από τις δύο πλευρές θα εγκαταλείψουν τη χώρα εντός των προσεχών ημερών, οι προθέσεις της Τουρκίας να διατηρήσει τη στρατιωτική της παρουσία στη Λιβύη αποτέλεσαν ένα ανυπέρβλητο εμπόδιο στην αντιμετώπιση του προβλήματος.
Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός η Τουρκία χρησιμοποίησε τους μισθοφόρους της από τα εδάφη της Συρίας ως διαπραγματευτικό χαρτί στην προσπάθειά της να διατηρήσει τα στρατεύματά της στη Λιβύη.
Από την αρχή της παρέμβασής της στη σύγκρουση στη Λιβύη, η Τουρκία διατήρησε, πάντα κατά τη γνώμη της, την πιο νόμιμη και κερδοφόρα προσέγγιση για την υποστήριξη της κυβέρνησης εθνικής συμφωνίας της Τρίπολης. Αντί να προμηθεύει όπλα και στρατιωτικό εξοπλισμό, η τουρκική ηγεσία υπέγραψε μια σειρά συμφωνιών με τη GNA, του Φαγέζ αλ-Σάρατζ που της επέτρεψαν να ενισχύσει την παρουσία του στρατιωτικού της σώματος στη Λιβύη και να ξεκινήσει επίσης το γαϊτανάκι προκλήσεων και αναθεωρητικών κινήσεων για θαλάσσια σύνορα στην Ανατολική Μεσόγειο, στην επέκταση της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης και στη διεξαγωγή παράνομων θαλασσίων ερευνών.
Αντιμέτωπη με μια καταιγίδα διεθνούς επίκρισης για την υπογραφή παράνομων μνημονίων, η Άγκυρα συνέχισε να επιμένει στο ορθόν των πράξεών της, αναφερόμενη στην παγκόσμια αναγνώριση της GNA και της νομιμότητάς της. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, ούτε η έλλειψη της νομικά απαιτούμενης ψήφου εμπιστοσύνης από το κοινοβούλιο της χώρας προς τη GNA ούτε η εντολή που έληξε μετά την ολοκλήρωση της συμφωνίας Skhirat, έκανε την Άγκυρα να αμφισβητήσει την εγκυρότητα των συμφωνιών που συνήφθησαν με τις αρχές της Λιβύης.
Η αποτροπή της επίθεσης του Χαλίφα Χαφτάρ στην Τρίπολη και η διατήρηση της GNA στην εξουσία που διασφαλίστηκαν και τα δύο με την άμεση υποστήριξη της Τουρκίας, τελικά έπεισαν την Άγκυρα για τον εξαιρετικό ρόλο που έπαιξε στη Λιβύη. Στην πραγματικότητα, με το πρόσχημα της προστασίας της λεγόμενης επίσημης κυβέρνησης του Φαγέζ αλ-Σάρατζ, οι Τούρκοι κατάφεραν να πατήσουν πόδι στη Βόρεια Αφρική και να δημιουργήσουν μια ζώνη επιρροής στη Μεσόγειο Θάλασσα, πλήττοντας τα συμφέροντα των περιφερειακών αντιπάλων όπως η Αίγυπτος και Ελλάδα.
Παράλληλα κέρδισαν ακόμα έναν σταθμό, πράγμα που συμβάλλει προς το μέρος τους σε αυτόν τον αγώνα επιρροής που έχουν ξεκινήσει, εναντίον της Γαλλίας, στην αφρικανική ήπειρο.
Για την Τουρκία, ο διορισμός της προσωρινής κυβέρνησης εθνικής ενότητας που προέκυψε ως αποτέλεσμα του Φόρουμ Πολιτικού Διαλόγου του ΟΗΕ, δεν άλλαξε απολύτως τίποτα. Οι νέες αρχές που σχεδιάστηκαν για να τερματίσουν τη διπλή εξουσία και την εχθρότητα μεταξύ των δύο αντιμαχόμενων πλευρών δεν βρήκαν τίποτα καλύτερο από το να επιβεβαιώσουν αμέσως τη δέσμευσή τους στις υποχρεώσεις που απορρέουν από τις προηγούμενες συμφωνίες με την Τουρκία. Οι ηγέτες της νέας κυβέρνησης ανέφεραν ότι αυτές οι συμφωνίες “ανταποκρίνονται πλήρως στα συμφέροντα της Λιβύης”, διαλύοντας τις ψευδαισθήσεις σχετικά με την αμεροληψία της νέας διοίκησης με επικεφαλής τον πρωθυπουργό Αμπντουλχαμίντ Ντμπέιμπα.
Ενώ απολαμβάνει την πίστη από πλευράς GNA, η Τουρκία συνέχισε να υπερασπίζεται τη στρατιωτική της παρουσία στη χώρα της Βόρειας Αφρικής με φόντο τις διεθνείς προσπάθειες για την καταπολέμηση της ξένης παρέμβασης. Για το σκοπό αυτό, η Άγκυρα άρχισε να προωθεί ενεργά μια διαφοροποιημένη προσέγγιση για την απόσυρση των μισθοφόρων και των τακτικών στρατευμάτων της από τη Λιβύη.
Η τουρκική ηγεσία επιμένει ότι τα τακτικά στρατεύματά της έχουν το δικαίωμα να παραμείνουν στη Λιβύη βάσει υφιστάμενων συμφωνιών με την κυβέρνηση της χώρας και ότι η μελλοντική τους παρουσία πρέπει να συζητηθεί ξεχωριστά από εκείνη των μισθοφόρων. Ταυτόχρονα, η Άγκυρα προσποιείται ότι συμμορφώνεται με τις υποχρεώσεις της έναντι της διεθνούς κοινότητας, συμφωνώντας να αποσύρει μερικούς από τους μαχητές που εστάλησαν από τη Συρία για να συμμετάσχουν σε συγκρούσεις εναντίον των στρατευμάτων του Χαλίφα Χαφτάρ. Σύμφωνα με τελευταίες αναφορές, η Τουρκία συμφώνησε να αποσύρει μόνο 300 από τους χιλιάδες μισθοφόρους που δραστηριοποιούνται στη Λιβύη.
Οι προσπάθειες της Τουρκίας να αποκτήσει θέση στη Βόρεια Αφρική ενδέχεται να υπονομεύσουν την πολιτική διαδικασία και να οδηγήσουν σε ανεπιθύμητα αποτελέσματα, δεδομένου ότι η απόσυρση ενός ξένου σώματος ήταν η κύρια προϋπόθεση για την ανακωχή. Εν προκειμένω, οι τουρκικές δράσεις πρέπει να αντιμετωπίζονται με τον κατάλληλο τρόπο από τις ευρωπαϊκές δυνάμεις και τα Ηνωμένα Έθνη, των οποίων οι προσπάθειες στοχεύουν επί του παρόντος στη δημιουργία μόνιμης ειρήνης και στη διεξαγωγή εθνικών εκλογών.