Στην Ελλάδα η κατεστημένη πολιτική τάξη κοιμάται τον ύπνο του δικαίου, την ώρα που η προκλητικότητα της Τουρκίας κτυπάει κόκκινο και καιροφυλακτεί ο κίνδυνος να υπάρξουν θερμές εξελίξεις.
“MAVI VATAN” το μισό Αιγάιο
Η φωτογραφία του Ερντογάν στην Σχολή Πολεμικού Ναυτικού της γείτονος, μπροστά από ένα χάρτη που έγραφε με μεγάλα γράμματα στο κέντρο του “MAVI VATAN” (Γαλάζια πατρίδα), κάνει το ποτήρι να ξεχειλίσει, αποκαλύπτοντας πλήρως σχέδια και προθέσεις.
Ο χάρτης έδειχνε το μισό Αιγαίο, ανατολικά του 25ου Μεσημβρινού που το χωρίζει στα δύο, να περιλαμβάνεται στα θαλάσσια δικαιώματα της Τουρκίας, όπως ο ίδιος χάρτης έδειχνε (αν και η φωτογραφία καλύπτεται από το σώμα του Ερντογάν) τα θαλάσσια δικαιώματα της Τουρκίας να εκτείνονται ανατολικά της Κρήτης και σε όλη την θαλάσσια έκταση βορειοδυτικά της Κύπρου, υπερκαλύπτοντας την ΑΟΖ Ρόδου – Καστελόριζου – Κρήτης – Κύπρου.
Ερώτημα παραμένει αν ο χάρτης αφορά μόνο τα θαλάσσια δικαιώματα της Τουρκίας και όχι και ελληνικά νησιά που περιέχονται εντός των θαλάσσιων εκτάσεων, που η Τουρκία θεωρεί ότι ανήκουν στη δικαιοδοσία της.
Η Τουρκική πρόκληση είναι κάτι περισσότερο από ιταμή. Στην ουσία δεν αφορά μόνο μία απόλυτη αμφισβήτηση νόμιμων Ελληνικών και Κυπριακών δικαιωμάτων, αλλά αποτελεί ένα μόλις βήμα πριν την ανάληψη από την Τουρκική πλευρά ενεργειών έρευνας και γεωτρήσεων στην αδιαμφισβήτητη κατά το διεθνές δίκαιο ελληνική ΑΟΖ, που θα φέρει τις δύο χώρες σε ανοικτή στρατιωτική εμπλοκή.
Είναι τραγικό ότι η εγχώρια πολιτική τάξη δεν έχει καν αίσθηση του κινδύνου και περί άλλων τυρβάζει και κυρίως τσακώνεται άγρια για τον έλεγχο του κράτους, τις κρίσιμες θεσμικές θέσεις και την νομή της εγχώριας εξουσίας και των λαφύρων της.
Θαλάσσιος Αττίλας 3
Στην Αθήνα και τη Λευκωσία δεν θέλουν να καταλάβουν ότι σε βάρος της Κύπρου βρίσκεται σε εξέλιξη θαλάσσια τουρκική εισβολή, ένας κανονικός θαλάσσιος Αττίλας 3, ο οποίος έχει και προέκταση στην στεριά με την προσπάθεια να περάσει σε τουρκοκυπριακά, δηλαδή σε τουρκικά, χέρια, η ιδιαίτερης στρατηγικής και οικονομικής σημασίας πόλη της Αμμοχώστου, την οποία η Τουρκική και Τουρκοκυπριακή πλευρά είχαν συμφωνήσει με την προηγούμενη διαπραγμάτευση λύσης, να εκχωρηθεί στην Ελληνοκυπριακή πλευρά.
Οι παράνομες Τουρκικές έρευνες και γεωτρήσεις στην Κυπριακή ΑΟΖ, δυτικά της Πάφου και στην Καρπασία, δείχνουν ότι η Τουρκία προχωρά αδίστακτα στο βάθεμα της διχοτόμησης και στα θαλάσσια δικαιώματα της Κύπρου (ΑΟΖ), προκαλώντας και διαμορφώνοντας πρόσθετα και πιο ολοκληρωμένα διχοτομικά τετελεσμένα.
Το ζήτημα είναι ότι όπως η Αθήνα και η Λευκωσία κατάπιαν “αμάσητο” τον Αττίλα 1 και 2, τώρα παρατηρούν εκ του μακρόθεν τον θαλάσσιο Αττίλα 3, αρκούμενες σε ανούσιες φραστικές αντιδράσεις, ενώ πολύ χειρότερη είναι η στάση των Δυτικών κέντρων, Βρυξελλών και Ουάσιγκτον, τα οποία με κανένα τρόπο δεν θέλουν να προβούν σε λήψη αποτελεσματικών μέτρων, που θα “πονέσουν” την Τουρκία.
Το γκριζάρισμα του Αιγαίου
Η Τουρκία με τις προκλήσεις από το ‘74 και εντεύθεν και το επεισόδιο των Ιμίων, κατάφερε το ακατόρθωτο, το οποίο δεν μπορούσε να διανοηθεί ως τώρα:
Πρώτον: Ουδετεροποίησε και ρευστοποίησε από άποψη θαλάσσιων δικαιωμάτων ΟΛΟ το Αιγαίο, με αποτέλεσμα ούτε έξω από την Αττική, για παράδειγμα, εκτός των περιορισμένων χωρικών υδάτων των 6 ν/μ, να μην μπορεί η Ελλάδα να κάνει όχι γεώτρηση, αλλά ούτε εν γένει επιστημονική έρευνα στον θαλάσσιο χώρο της ελληνικής ΑΟΖ. Το απαράδεκτο Πρωτόκολλο της Βέρνης, που δεσμεύει την Ελλάδα, απαγορεύει οποιαδήποτε κίνηση της Ελλάδας εκτός των χωρικών υδάτων της σε όλο τον Αιγαιακό χώρο.
Δεύτερον: Γκριζάρισε τα Ίμια, τα οποία υπό την ομπρέλα των ΗΠΑ, μετατράπηκαν σε ουδέτερο χώρο μέχρι επιλύσεως της διενέξης(!), ενώ το μοντέλο των Ίμια, έχουν ακολουθήσει στην πράξη και σειρά άλλων βράχων, βραχονησίδων και νησίδων του Αιγαίου, στο πλαίσο μίας πολύ ευρύτερης τουρκικής αμφισβήτησης, όχι πλέον θαλάσσιων κυριαρχικών δικαιωμάτων, αλλά καθαρά της εδαφικής κυριαρχίας της Ελλάδας.
Ποια άλλη χώρα υφίσταται όλα τούτα από ένα γείτονα, ο οποίος μάλιστα είναι και “σύμμαχος“(!), ενώ οι ηγέτες της ίδιας κοινής συμμαχίας σηκώνουν τα χέρια ψηλά και αρκούνται σε φραστικές περί διαγραμμάτου αποδοκιμασίες;
Οι επικίνδυνες εξελίξεις με την Τουρκική προκλητικότητα και επιθετικότητα, έχουν λάβει μία αμετάκλητη και μη αναστρέψιμη τροπή.
Αναζήτηση θερμού επεισοδίου
Δυστυχώς η Τουρκία για πολλούς εσωτερικούς και εξωτερικούς παράγοντες αλλά και εξαιτίας των στόχων και των αδύνατον να ανακοπούν φιλοδοξιών της, έχει μπει σε μία τροχιά εντάσεων που μπορεί γρήγορα, ανά πάσα στιγμή, να πάρουν τη μορφή χιονοστιβάδας.
Όλα δείχνουν ότι η Τουρκία αναζητά την κατάλληλη στιγμή με τις κατάλληλες προσχηματικές δικαιολογίες για να προχωρήσει σε ένα θερμό στρατιωτικό επεισόδιο ή fast-track πολεμική επιχείρηση κατά της Ελλάδας.
Στόχος μίας τέτοιας στρατιωτικής κίνησης για την Τουρκία θα είναι να προκαλέσει νικηφόρες για αυτήν στρατιωτικές εξελίξεις, που θα επιφέρουν την παρέμβαση των “μεγάλων δυνάμεων”, οι οποίες θα ζητήσουν και θα επιβάλλουν, στο όνομα των ίσων αποστάσεων, τη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου και της Ανατ. Μεσογείου, ανάμεσα σε Ελλάδα-Τουρκία και Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους. ¨Ενα σενάριο δηλαδή εφιάλτης, για το παρόν και το μέλλον Ελλάδας και Κύπρου.
Βεβαίως πιθανά τέτοια σχέδια από μέρους της Τουρκίας είναι άκρως τυχοδιωκτικά και βεβαίως μπορεί να αποδειχθούν παιχνίδι με τη φωτιά και επιπλέον η Άγκυρα μπορεί να πάει για μαλλί και να βγει κουρεμένη.
Όποιο, όμως και αν είναι το αποτέλεσμα, η ζημιά, η μεγάλη και μπορεί ανεπανόρθωτη ζημιά, θα έχει γίνει και για τις δύο χώρες και στην χειρότερη έκδοση αυτή η ζημιά μπορεί να έχει μακροχρόνιες οδυνηρές συνέπειες.
Η ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΛΥΣΗ
Αν η Ελλάδα συνεχίσει την πεπατημένη της οικονομικής της κηδεμονίας και της δορυφορικής πρόσδεσης της στα Δυτικά κέντρα (Βρυξέλλες-Βερολίνο και Ουάσιγκτον αλλά και γεράκια του Ισραήλ), τότε έχει χάσει από χέρι το παιχνίδι με την Τουρκία.
Ούτε η Γερμανική Ευρώπη και πολύ περισσότερο η Ουάσιγκτον, είναι διαθετειμένες ποτέ να τα “χαλάσουν” και μάλιστα για τα μάτια της Αθήνας, με την Άγκυρα.
Η Ελλάδα αντίθετα θα γίνει ο “μεζές” στην αμερικανοτουρκική συνεννόηση, κάτι που υφίστανται τώρα οδυνηρά οι Κούρδοι της Συρίας, οι οποίοι γύρισαν αδικαιολόγητα την πλάτη σε Άσαντ και Ρωσία και πόνταραν όλο το μέλλον τους στη συμμαχία τους με τις ΗΠΑ..
Η Ελλάδα για να θωρακιστεί, χρειάζεται να αποτινάξει ένα υποταγμένο πολιτικό κατεστημένο (ηγεσίες Ν.Δ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ, ΜέΡΑ25 , ακροδεξιά κλπ), να αποκτήσει μία αντιδιαπλεκόμενη έντιμη και αποφασισμένη κυβέρνηση προοδευτικού προσανατολισμού και να προχωρήσει τολμηρά στην απόκτηση της εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας και σε ένα πρόγραμμα οικονομικής ανόρθωσης και παραγωγικής ανασυγκρότησης με αμφισβήτηση του ευρώ και της συμμετοχής της χώρας στην Ε.Ε.
Στην κατεύθυνση αυτή η Ελλάδα χρειάζεται επαναπροσανατολισμό και προετοιμασία των ενόπλων δυνάμεων, μακριά από κομματικές εξαρτήσεις και διαπλοκές, ένα καλά μελετημένο σχέδιο και ανεξάρτητο πρόγραμμα αμυντικής θωράκισης, στο πλαίσιο των δυνατοτήτων της οικονομίας και της κοινωνίας και κυρίως χρειάζεται μία νέα πολιτική πολυδιάστατων διεθνών οικονομικών και αμυντικών σχέσεων και μία νέα ανεξάρτητη πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική ασφάλειας και προάσπισης της χώρας.
Κλειδί οι σχέσεις με την Ρωσία
Κλειδί για την τελευταία είναι οι σχέσεις με την ανερχόμενη Ααντολή, κυρίως την Κίνα και σειρά άλλες δυνάμεις και πρώτα, οι σχέσεις της χώρας μας με την Ρωσία.
Είναι εθνικό έγκλημα ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ πέταξε στο καλάθι των αχρήστων την συμφωνία Λαφαζάνη-Novac του Ιουνίου του 2015 για την διέλευση από την χώρα μας μεγάλου αγωγού με ρώσικο φυσικό αέριο καθώς και την στρατηγική αναβάθμιση των ελληνορωσικών σχέσεων που τη συνόδευε.
Είναι εθνικό έγκλημα επίσης, ότι η Ελλάδα με σειρά ενεργειών προκάλεσε αδικαιολόγητες εντάσεις και πολύ κακές σχέσεις με την Ρωσία.
Είναι εθνικό έγκλημα ότι η Ελλάδα έσπρωξε όσο της ήταν μπορετό την Ρωσία προς την Τουρκία και έλεος, έφτασε στο σημείο να διακόπτει για τα μάτια των ΗΠΑ, Γαλλίας και Ισραήλ ακόμα και τις διπλωματικές σχέσεις με την Συρία, μία νευραλγική χώρα που δεν είχε βλάψει ποτέ την Ελλάδα και αντίθετα είχε σταθεί πάντα στο πλευρό μας.
Παρ’ όλα τούτα ακόμα και σήμερα υπάρχουν περιθώρια για να ξαναορίσουμε τις σχέσεις με την Ρωσία που βεβαίως με μία ανεξάρτητη προοδευτική ανατροπή στην Ελλάδα, μπορούν να προσλάβουν μία στρατηγική αναβάθμιση.
Η Ρωσία δεν είναι αιχμάλωτη της Τουρκίας. Αντίθετα, μαζί της έχει “λυκοφιλία“. Μία ειδική σχέση της Ελλάδας με την Ρωσία, την οποία η τελευταία επιθυμεί διακαώς και μία αποκατάσταση των σχέσεων μας με την Συρία, θα έδινε στην Ελλάδα μία διαφορετική ισχυρή θέση και μεγάλη υπόσταση στην περιοχή.
Η Ρωσία τούτη την ώρα (και μαζί η Κίνα και η Ανατολή), είναι κλειδί για την ασφάλεια της Ελλάδας και της Κύπρου, αλλά και της αποκατάστασης της σταθερότητας στην περιοχή.
Τίποτα δεν μπορεί να κάνει η Τουρκία, με την Ρωσία απέναντι της εναντιωνόμενη.
Δεν προτείνω την σύγκρουση της Ελλάδας είτε με την Γερμανία, είτε με τις ΗΠΑ. Προτείνω τον τερματισμό της ελληνικής υποτέλειας.
Έχω πλήρη επίγνωση, όμως, ότι η Δύση είναι πλέον βαθιά διαιρεμένη ( αμερικανοβρετανικός άξονας vs Βρυξέλλες-Γερμανία) και όπως έχω γράψει σε υποχώρηση.
Ένας βαθύς επαναπροσανατολισμός των εξωτερικών σχέσεων της χώρας μας όχι μόνο είναι ζήτημα επιβίωσης, για τον ελληνικό λαό, αλλά είναι και απόλυτα ρεαλιστικός, σχεδόν μονόδρομος!
Αν τα ελληνικά κατεστημένα κέντρα και μαζί τους με διαφορετικό τρόπο, μεγάλα τμήματα της Αριστεράς, είναι προσκολλημένα σε ευρωπαϊκά και διεθνή δόγματα του παρελθόντος τα οποία καταρρέουν, υπάρχουν δυνάμεις στην χώρα που βλέπουν καθαρά τους νέους συσχετισμούς και το μέλλον και το πως αυτή η χώρα μπορεί στους δύσκολους καιρούς μας, να γίνει μία ανασυγκροτημένη και φερέγγυα ασφαλής δύναμη, πόλος ειρήνης, ασφάλειας, σταθερότητας, συνεργασίας και συνανάπτυξης στην περιοχή.
Παναγιώτης Λαφαζάνης
