Ένα ακόμη συνέδριο ρουτίνας, εκτόνωσης, επαναστατικών βερμπαλισμών ή οικοδόμηση ενός πραγματικού υποκειμένου, που θα διαμορφωθεί όχι σαν φετίχ, αλλά σαν ένα εργαλείο μετάβασης προς τον Σοσιαλισμό (ενδιάμεσο στάδιο) με την τελική κατάληξη προς την Κομμουνιστική κοινωνία.
Η οδυνηρή ήττα της ΛΑΕ στις περασμένες εκλογές, μπορεί να μας τραυμάτισε, μας δημιούργησε όμως αντισώματα ανάταξης για ένα δημιουργικό σοκ, για την ανάδειξη της πραγματικής μας πολιτικής ταυτότητας. Απλά βασανιστικά πρέπει να εξετάσουμε τι έφταιξε και ποια ήσαν τα αίτια της εκλογικής μας κατάρρευσης.
Καταρχήν πρέπει να σημειώσω ότι για να οικοδομήσουμε ένα πολιτικό υποκείμενο, θα πρέπει πρώτα να υπάρξει μια διαλεκτική σχέση θεωρίας με την πράξη.
Όμως είναι αναγκαίο να ανιχνεύσουμε την όντως ρευστή πολιτική κατάσταση. Δηλ. Τι φταίει; Και πως αντιλαμβάνεται η κοινωνία τις πολιτικές μας θέσεις ; Αυτό μπορεί να γίνει με μια συλλογική εσωκομματική δουλειά από συντρόφους, από επιστήμονες στατιστικολόγους ή μια εταιρεία που λαμβάνοντας δείγματα διαστρωματωμένα θα μας δώσουν μια πλήρη εικόνα της πραγματικής απήχησης των θέσεων μας στην κοινωνία, στην νεολαία, στους αγρότες, στην εργατική τάξη, στους επαγγελματίες. Από εκεί νομίζω ότι πρέπει να ξεκινήσουμε.
Είναι κατά την ταπεινή μου γνώμη αδόκιμος ο όρος ΕΠΑΝΑΘΕΜΕΛΙΩΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ και εξηγώ γιατί:
Επαναθεμελιώνεις ένα σαθρό οικοδόμημα που είναι έτοιμο να καταρρεύσει. Δηλαδή οι θεμελιώδεις θέσεις μας για την έξοδο από την Ευρωζώνη και Ε.Ε, επάνοδος στο εθνικό νόμισμα, στάση πληρωμών με βάση το Διεθνές δίκαιο, εθνικοποίηση των τραπεζών κλπ, είναι σαθρές και λάθος και πρέπει να τις ξαναδούμε;
Αλήθεια, τι θέλουμε; Ένα κόμμα μεταρρυθμιστικό Κεϋνσιανικής έμπνευσης αποκαλούμενο Αριστερό; Μα θα σε ρωτήσει κάποιος καλοπροαίρετα κάτι σαν τον ΣΥΡΙΖΑ; Κάτι σαν την Αριστερά της Βρετανίας; Κάτι σαν την Ευρωπαϊκή Αριστερά;
Μα αυτά είναι καταδικασμένα στην συνείδηση του απλού κόσμου και ξεθωριασμένα.
Άρα τι κάνουμε; Ένα συνέδριο ελπίδας, δημιουργικής ανάταξης, εμπλουτισμού των θέσεων μας με ξεκάθαρες θέσεις σε όλα τα στρατηγικά και γεωστρατηγικά σημεία, με ακρίβεια, σαφήνεια που θέλουμε να βαδίσουμε και τι μετασχηματισμούς πρέπει να επιδιώξουμε και σε ποια κατεύθυνση προς τον Σοσιαλισμό ή την Σοσιαλδημοκρατία. Άνοιγμα στην νεολαία, στους αγρότες, στους επαγγελματίες, στους δημοσίους υπαλλήλους, στην εργατική τάξη, στους ανέργους.
Η ανανέωση όλου του στελεχιακού δυναμικού, όχι στα λόγια αλλά στην πράξη, θα δώσει ώθηση δυναμική και οξυγόνο στο υπό διαμόρφωση πολιτικό υποκείμενο.
Οι παλαιοκομματικές αντιλήψεις, οι εσωκομματικές κόντρες, οι παρέες, τραυματίζουν θανάσιμα την εσωκομματική δημοκρατία.
Η κυκλική εναλλαγή, η αιρετότητα, ανακλητότητα σε όλα τα αξιώματα και οι αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες ολοκληρώνουν τη Δημοκρατία μέσα στο κόμμα και δημιουργούν τις προϋποθέσεις ενός πολιτικού υποκειμένου που θα αντλεί τις ρίζες του από την σοφία του λαού και θα είναι ταυτισμένο με τις λαϊκές πραγματικές ανάγκες του και όχι μια ηγεμονία μακριά από τον λαό.
Στήνουμε λοιπόν με λαϊκή αυτενέργεια και αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, λαϊκές συνελεύσεις, παντού σε όλα τα στρώματα της κοινωνίας, αφουγκραζόμαστε τα προβλήματα, αναζητάμε και προχωράμε ταξικά και ενωτικά για μια Λεύτερη Ελλάδα, ανεξάρτητη, κυρίαρχη, λαϊκοδημοκρατική.
Το παρόν σημείωμα ο υποφαινόμενος το έγραψε για ερέθισμα, προβληματισμό, δημιουργική ανασυγκρότηση κομματική, εμπλουτισμό των θέσεων μας και άνοιγμα στην κοινωνία και τελειώνω όπως έλεγαν και οι κλασικοί: Οι θέσεις μας γίνονται δύναμη, όταν γίνουν κτήμα του Λαού .
