Κατά κανόνα, όταν υπάρχει ένας οργασμός πολιτικών συμβάντων και εξελίξεων, η εμφάνιση και του φερετζέ των δημοσκοπήσεων είναι αναπόσπαστο μέρος του παιχνιδιού. Και φυσικά αυτός ο κανόνας ούτε αυτή τη φορά δεν μπήκε στον πειρασμό της αυτοεξαίρεσής του. Έτσι…
Ο προϋπολογισμός του αίματος και της δουλοπρέπειας, αναμένεται από στιγμή σε στιγμή να κατατεθεί στη Βουλή. Σε 1,9 δις νέους φόρους ανέρχεται το τίμημα για το χαμόγελο του τρισχαριτωμένου πρωθυπουργεύοντος που σουλατσάρει ανά τον πλανήτη, ενίοτε και στις περιφέρειες της χώρας μας, πραγματοποιώντας «αναπτυξιακά συνέδρια» εδαφικού διαμελισμού, και σηματοδοτώντας την προκλητική ταπείνωση της αξιοπρέπειας των πολιτών, μέσα στο κολαστήρι των ΕΟΖ που «φυτεύει» σύμφωνα με τις εντολές των «Φουχτελάκηδων»…
Τα κορυφαία εθνικά μέτωπα στριμώχνονται και αυτά στο «τελευταίο μίλι» για την βεβιασμένη «επίλυσή» τους με βάση τους στρατηγικούς σχεδιασμούς των ισχυρών…
Και οι διαδικασίες υβριδικής εξαλλαγής του πολιτικού συστήματος, βρίσκονται και αυτές σε πλήρη εξέλιξη, στοχεύοντας στον εκφυλιστικό του μετασχηματισμό, πριν του ανατεθούν τα συγκεκριμένα καθήκοντα της επόμενης μέρας.
Κατά κανόνα, όταν υπάρχει ένας αντίστοιχος οργασμός πολιτικών συμβάντων και εξελίξεων, η εμφάνιση και του φερετζέ των δημοσκοπήσεων είναι αναπόσπαστο μέρος του παιχνιδιού.Και φυσικά αυτός ο κανόνας ούτε αυτή τη φορά δεν μπήκε στον πειρασμό της αυτοεξαίρεσής του.
Δημοκόπτοντας και δημοράβοντας λοιπόν οι κατά παραγγελίαν δημοσκόποι, επιμένουν να μοστράρουν τα «θέλω» των αφεντάδων τους ως καταγραφή της διάθεσης των πολιτών, και…
μέσω αυτών να υπαγορεύουν στους πάντες, τις επιλογές των κυρίαρχων της πολιτικής χορογραφίας.
«Ψαλίδες», «όρια», «φράγματα», και λοιπά υποψήφια προς υπερπήδηση εμπόδια έχουν την τιμητική τους, και ένα πρώτο πακέτο υπαγορευμένων «κινήτρων» σερβίρεται, προκειμένου να πιάσουν δουλειά οι «πολιτικοί σχεδιασμοί» των κομμάτων.
Στο στόχαστρο η «καρδιά» των πολιτικών κομμάτων
Κεντρικό ζητούμενο αυτή τη φορά, δεν είναι απλά η χαλιναγώγηση την εκλογικής συμπεριφοράς των πολιτών με την έννοια που την βιώνουμε όλα αυτά τα χρόνια.
Το κυρίαρχο σήμερα είναι η καταφανής πρόθεση χαλιναγώγησης της πολιτικής των συμμαχιών. Στο στόχαστρο δηλαδή αυτή τη φορά, μπαίνει η καρδιά των πολιτικών κομμάτων. Προφανέστατα στη βάση μιας υπαγορευμένης αντίληψης και για το σχετικό πολιτικό διακύβευμα της επόμενης μέρας, αλλά και για τους όρους που το διέπουν.
- Οι όροι βεβαίως είναι διαφορετικοί αν το ζητούμενο είναι να διαχειριστείς εξουσία…
- Είναι επίσης διαφορετικοί αν το επίδικο είναι να εξασφαλίσεις παρουσία…
- Και φυσικά είναι – ή οφείλουν να είναι – πλήρως αποσυνδεδεμένοι από αυτή τη μίζερη μπακαλίστικη διαχείριση, αν το επιδιωκόμενο είναι να πρωταγωνιστήσεις στην δημιουργία της κρίσιμης πολιτικής και κοινωνικής μάζας που θα δρομολογήσει την πολιτική ανατροπή, με ξεκάθαρη ταυτότητα και πλήρως αποσαφηνισμένες επιδιώξεις.
Το κυρίαρχο στις σκέψεις του γράφοντος, δεν είναι να απαριθμηθούν εδώ τα κλασικά και χιλιοδιατυπωμένα στοιχεία που αφορούν στη θέση των δημοσκοπήσεων μέσα σε μια ζωντανή πολιτική διεργασία, ούτε βεβαίως να αποτυπωθούν χιλιοσυζητημένες παράμετροι που σχετίζονται με την διαμόρφωση και την ερμηνεία των όποιων καταγραφών ανακύπτουν από αυτές.
Και αυτό γιατί ο τρέχων πολιτικός χρόνος, είναι ένας πολλαπλά γκαστρωμένος πολιτικός χρόνος. Την στιγμή λοιπόν που το τέρας κοιλοπονά για να ξεπετάξει το πολιτικό έκτρωματο οποίο περιγράψαμε σε σχετικό μας άρθρο… Οι δυνάμεις της δημοκρατίας, της πολιτικής ανατροπής και του εμπνευσμένου εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, οφείλουν να τους ακυρώσουν τα σχέδια, δημιουργώντας το δικό τους πολιτικό απόκτημα που θα είναι και ο αδιαφιλονίκητος πρωταγωνιστής αυτών των εξελίξεων.
Σε αυτό τον πολιτικό χρόνο επομένως, η πολιτική των συμμαχιών, δεν μπορεί πλέον να υπαγορεύεται ΟΥΤΕ από μικρότητες στο σχεδιασμό, ΟΥΤΕ από κοντόφθαλμη «αθροιστική»συλλογιστική (που είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι θα διαψεύσει προσδοκίες), αλλά ΟΥΤΕκαι από απερίσκεπτες επιφανειακές και εν δυνάμει ετερόκλητες συνευρέσεις, μιας και αυτές είναι απολύτως βολικό για το σύστημα είτε να τις ακυρώσει, είτε να τις ενσωματώσει στη δική του τη δούλεψη.
Η πολιτική των συμμαχιών επομένως οφείλει να διακατέχεται από σαφή και αδιαπραγμάτευτο προσανατολισμό και φυσικά από υποδειγματική πολιτική μπέσα. Γι αυτό και οφείλει:
- Να επιβάλλεται στο πολιτικό γίγνεσθαι, και όχι να ενσωματώνεται στις δικές του προδιαγραφές. Διότι μόνο έτσι θα μπορεί να ανακόπτει και εν τέλει να ακυρώνει τις επιλογές των χορογράφων…
- Να οριοθετείται προγραμματικά δημιουργώντας συμμαχίες με ισχυρή πολιτική και διαχρονική συνεκτικότητα…
- Να καταδεικνύει πως το πραγματικό πολιτικό διακύβευμα των πρωταγωνιστών, δεν είναι μια συμπληρωματική παρουσία σε ένα φυλακισμένο και πολλαπλά ένοχο πολιτικό σύστημα, αλλά η καθολική ανατροπή των όρων που το συγκροτούν, και του περιβάλλοντος που το συντηρεί και το αναπαράγει.
Γι αυτό και είναι η πρώτη φορά ίσως, που το κυρίαρχο, το αφετηριακό ερώτημα στη διαχείριση της πολιτικής των συμμαχιών, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ το «τι πρόκειται να αποκομίσω από μια συνεργασία»… ΑΛΛΑ το «τι θα μου κοστίσει και πόσο ακριβά θα πληρώσω το τίμημα αυτής της συνεύρεσης, με κόστος στον πολιτικό μου εξευτελισμό».
Είναι η πρώτη φορά ίσως, που το πρώτο πράγμα το οποίο οφείλει κανείς να σταθμίσει, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ το κλασικό ερώτημα: «Πόσο θα ωφεληθώ»… ΑΛΛΑ το «πόσο πολύ κινδυνεύω να λερωθώ» από αυτήν ή την άλλη πολιτική συνεύρεση, αν αποτολμήσω να προσπεράσω τα ολοφάνερα.
Είναι ίσως η πρώτη φορά που στην πολιτική «λογιστική καρτέλα» του καθενός, το πρώτο πράγμα που πρέπει να αποτυπώνεται, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ τα πιθανολογούμενα ωφελήματα… ΑΛΛΑ το πιθανό μέγεθος της ζημιάς, που θα επέλθει την επομένη της όποιας πολιτικής απόφασης, για πολιτική συνεργασία που θα δραπετεύει από θεμελιώδεις πολιτικούς κανόνες.
Και όλα αυτά γιατί μέσα σε ένα ιδιαιτέρως ερμαφρόδιτο πολιτικό περιβάλλον, είναι ίσως η πρώτη φορά που ο βιασμός των κανόνων στην πολιτική καρποφορία που θα δρομολογούν οι πολιτικές επιλογές, δεν θα εξαργυρώνεται πλέον με συγνώμες, αλλά με βαρύτατο τίμημα…
ΚΑΙ για την πατρίδα μας…
ΚΑΙ για το λαό μας…
ΚΑΙ για το ίδιο το εθνικοαπελευθερωτικό μας όνειρο σε τελευταία ανάλυση.
