Κανείς προς το παρόν δεν μπορεί να υποστηρίξει με βεβαιότητα που αρχίζει και που τελειώνει, η γραμμή που διαχωρίζει τις πραγματικές προθέσεις και τις διαπραγματευτικές σκοπιμότητες, των “διαρροών” που φέρουν το Βερολίνο να επανεξετάζει τα όρια της αρχικής του “γραμμής” απέναντι στο ΔΝΤ και την προϋπόθεση συμμετοχής του στο πρόγραμμα στήριξης του ελληνικού χρέους.
Η δυσκολία διάκρισης μεταξύ πραγματικών προθέσεων και διαπραγματευτικής σκοπιμότητας έχει αυξηθεί κατακόρυφα από τη “σύγχυση” που έχει αρχίσει να εντείνεται μετά τη συνάντηση του G-7 στην Ταορμίνα της Ιταλίας και τη δημόσια διαπίστωση της γερμανίδας Καγκελαρίου 48 ώρες αργότερα, ότι η Ευρώπη θα πρέπει να υπολογίζει πλέον μόνο στις δικές της δυνάμεις.
Και σ’ αυτές δεν περιλαμβάνεται πλέον ως “συγγενής” συνεργάτης, όπως μέχρι πρόσφατα το ΔΝΤ…
Σύμφωνα με αξιόπιστες διαρροές που έχουν δει το φως στον γερμανικό τύπο (FAZ) η κα Μέρκελ φέρεται έτοιμη να προχωρήσει σε σημαντικές αλλαγές στην Ευρωζώνη αμέσως μετά τις γερμανικές εκλογές –στις οποίες είναι σταθερά μπροστά από τον κ. Σούλτς– στη συγκρότηση μιας “δομής” με ρόλο οικονομικής κυβέρνησης και με οικονομικό εργαλείο ενα είδος ευρωπαϊκού ομολόγου, όχι όμως αυτού που ζητούν οι γάλλοι (αμοιβαιοποίησης του χρέους).
Οι κινήσεις αυτές επεκτείνονται επίσης σε δύο άλλα κρίσιμα μέτωπα τα οποία αφορούν άμεσα την Ελλάδα, το προσφυγικό και την άμυνα.
Λεπτομέρειες δεν έχουν προς το παρόν διαρρεύσει, αλλά η κατεύθυνση είναι σαφής: η ενίσχυση της ευρωπαϊκής οικονομικής και “αμυντικής” αυτονομίας έναντι των μέχρι τώρα εταίρων της.
Στις Βρυξέλλες, ακόμα και σε ορισμένους κύκλους της Κομισιόν (η οποία δεν πρόκειται να ενισχυθεί από τις εξελίξεις αυτές) έχει αρχίσει να ενισχύεται ένας συγκρατημένος …ενθουσιασμός, καθώς τα “κέντρα” διαχείρισης εξουσίας των νέων δομών αφορούν στη βελγική πρωτεύουσα.
Το σχέδιο Μέρκελ και το ελληνικό χρέος
Στο πλαίσιο αυτού του νέου περιβάλλοντος, η συζήτηση για τη διευθέτηση του ελληνικού χρέους, χωρίς να αλλάξει βάση, εν τούτοις φαίνεται να επηρεάζεται από τις νέες επιλογές, οι οποίες βρίσκονται πίσω από το σχήμα των προτάσεων που τέθηκαν στο τελευταίο Eurοgroup από τον κ. Σόιμπλε και αφορούσαν μία πρωθύστερη ρύθμιση στο χρέος που προς το παρόν δεν έχει αποδεχθεί το ελληνικό ΥΠΟΙΚ.
Πληροφορίες του Capital.gr αναφέρουν παρ’ όλα αυτά ότι οι ζυμώσεις έχουν αρχίσει και προς την ελληνική πλευρά, “προκειμένου να κατανοήσει το νέο περιβάλλον”, παρά το γεγονός ότι αναγνωρίζεται πως το ενδεχόμενο μιας μεταβατικής (μέχρι τις γερμανικές εκλογές) συμφωνίας με το ΔΝΤ, δεν διευκολύνει την Ελλάδα και επιδεινώνει “προσωρινά” τις οικονομικές προσδοκίες, ειδικά αυτές που αφορούν στην ένταξη στο QE.
Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες πάντως δεν έχει εγκαταλειφθεί – αντίθετα συνεχίζεται η προσπάθεια – να βρεθεί μία αποδεκτή και από την ΕΚΤ φόρμουλα που να επιτρέπει τη δρομολόγηση των διαδικασιών για την κάλυψη των ελληνικών ομολόγων από το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης.
Είναι φυσιολογικό όμως, όπως παρατηρούν κοινοτικοί αξιωματούχοι εμπλεκόμενοι στις σχετικές διαδικασίες, να επιμένει η ΕΚΤ μέχρι την τελευταία στιγμή, στις απαιτήσεις για πλέον ξεκάθαρες δεσμεύσεις από το Eurogroup, όσο αφορά τους προσδιορισμούς των μεσοπρόθεσμων μέτρων για το χρέος, που να νομιμοποιούν τις δικές της ενέργειες.
Στο σημείο αυτό ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός της παρέμβασης της Τράπεζας της Ελλάδος με τη διατύπωση “θέσης” από τον κ. Στουρνάρα, που αφορά στη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, πριν καν η ΕΚΤ κάνει την παραμικρή αναφορά για το ποιούς όρους αυτή θεωρεί επαρκείς για την βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους.
Πληροφορίες οι οποίες όμως δεν έχουν διασταυρωθεί, κάνουν λόγο για μία παρέμβαση – αυτή της ΤτΕ – η οποία δεν έχει γίνει, χωρίς την προηγούμενη αναφορά και ενημέρωση με την ηγεσία της ΕΚΤ.
Σε κάθε περίπτωση το τοπίο των επόμενων λίγων εβδομάδων μέχρι και τις 15 Ιουνίου που θα συγκληθεί το Eurogroup φαίνεται να επηρεάζεται καθοριστικά πλέον από την “στροφή” στις σχέσεις Ουάσιγκτον – Βερολίνου, μετά την συνάντηση του G-7 στην Ιταλία.
*Πηγή: Capital.gr – Γιάννης Αγγέλης (αυτονόητα δικές του οι εκτιμήσεις και απόψεις).