76 υποψήφιοι για τις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές εξέδωσαν ανακοίνωση με την οποία ζητούν τον άμεσο ορισμό ημερομηνίας εκλογών και απείλησαν με «εθνική ανυπακοή» εάν δεν πραγματοποιηθεί το αίτημά τους.
Σε ανακοίνωσή τους, οι υποψήφιοι από τη νότια Λιβύη ζήτησαν να οριστεί ημερομηνία για τις καθυστερημένες εκλογές σύμφωνα με την πρόταση της Ανώτατης Εθνικής Εκλογικής Επιτροπής (HNEC). Σημείωσαν ότι θα υποβάλλουν μηνύσεις, σε περίπτωση που δεν υλοποιηθούν τα αιτήματά τους.
Είναι η πρώτη φορά που η Λιβύη παρουσιάζει τάσεις «τριχοτόμησης». Μέχρι σήμερα οι εμπλοκές ήταν μεταξύ του δυτικού και του ανατολικού τμήματος.
Η Εκλογική Επιτροπή πρότεινε πρόσφατα την 24η Ιανουαρίου ως νέα ημερομηνία για τις εκλογές, αλλά τόνισε ότι αυτή η απόφαση βασίζεται στο λιβυκό κοινοβούλιο.
Τόνισε την αναγκαιότητα διεξαγωγής των Προεδρικών και Βουλευτικών εκλογών το συντομότερο δυνατό, σύμφωνα με τη συνταγματική διακήρυξη για να διασφαλιστεί η ειρηνική μετάβαση της εξουσίας.
Οι υποψήφιοι ζήτησαν από το Κοινοβούλιο να συμπεριλάβει τα αποτελέσματα των ειρηνευτικών συνομιλιών της Γενεύης, εντός της συνταγματικής διακήρυξης. και κάλεσαν την Επιτροπή να ανακοινώσει το συντομότερο δυνατό τις τελικές λίστες υποψηφίων Βουλευτών και Προέδρων.
Η Ανώτατη Εθνική Εκλογική Επιτροπή δεν έχει ακόμη ανακοινώσει οριστικό κατάλογο υποψηφίων για τις προεδρικές εκλογές, γιατί το έργο της παρακωλύθηκε από δικαστικές υποθέσεις κατά των προσωπικοτήτων, που διχάζουν και που θεωρούνται απαράδεκτες για το ένα ή το άλλο τμήμα της λιβυκής κοινωνίας.
Στην Λιβύη τα πράγματα έχουν περιπλακεί σε επικίνδυνο βαθμό με ευθύνη της Δύσης η οποία ανέτρεψε τον μακαρίτη συνταγματάρχη Καντάφι αλλά επί της ουσίας άφησε την χώρα με κενό εξουσίας έκτοτε.
Ένα κενό που κόστισε έναν μακροχρόνιο εμφύλιο πόλεμο στην χώρα και έδωσε την ευκαιρία στην Τουρκία του Ερντογάν να ειχωρήσει σε τέτοιο βαθμό που να υπογράφει μέχρι και «διεθνείς» συμφωνίες με το αναγνωρισμένο από την Δύση καθεστώς της Τρίπολης.
Αν γίνουν οι εκλογές, αναλόγως του αποτελέσματος, θα υπάρξει μετά βεβαιότητος αναταραχή. Αν κερδίσει η τουρκόφιλη πλευρά του νυν μεταβατικού πρωθυπουργού Ντμπεϊμπά, πολύ δύσκολα θα αναγνωρίσει τη νίκη αυτή η πλευρά του στρατάρχη Χαλίφα Χάφταρ.
Το ίδιο θα συμβεί και αν υπάρξει αντίστροφο αποτέλεσμα, με νίκη του στρατάρχη Χαλίφα Χάφταρ καθώς η τουρκόφιλη πλευρά επίσης δεν θα αναγνωρίσει το εκλογικό αποτέλεσμα, με προτροπή της ίδιας της Άγκυρας.
Η Άγκυρα, φοβάται ότι μία νέα κυβέρνηση μη ελεγχόμενη από αυτήν, θα μπορούσε να συνάψει, μία νέα συμφωνία καθορισμού θαλάσσιων ζωνών, με την Ελλάδα.
Η συμφωνία αυτή θα ακύρωνε το προηγούμενο τούρκολιβυκό μνημόνιο, καθώς όπως είναι γνωστό, μία συμφωνία αντικαθίσταται πάντα με μία άλλη συμφωνία.
Όμως, ούτε το να μη γίνουν εκλογές, όπως θα ήθελε η Άγκυρα, αποτελεί λογική επιλογή, καθώς κάτι τέτοιο δεν θα τερμάτιζε τις διενέξεις που διαλύουν την χώρα.
Η Λιβύη έχει ανάγκη από νόμιμη εκλεγμένη κυβέρνηση για να υπάρχει νομιμοποίηση από τον λαό της.
Το ζήτημα είναι ότι κανείς δεν θα δεχτεί τη νομιμοποίηση αυτή ανάλογα με τα συμφέροντα που έχει.
Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η Λιβύη δεν είναι εθνικά συμπαγής. Άλλοι ζουν στην δυτική, άλλοι στην ανατολική και άλλοι στη νότια Λιβύη.
Εκεί μάλιστα έχουν επιρροές από φυλές του Τσαντ. Στο ανατολικό τμήμα είναι εμφανής η αιγυπτιακή επιρροή που στηρίζει άλλωστε τον στρατάρχη Χάφταρ, ενώ στο δυτικό τμήμα επικρατεί η Μουσουλμανική Αδελφότητα που είναι και η βασική υπεύθυνη της ανατροπής του Μοαμάρ Καντάφι, όπως και του Χόσνι Μουμπάρακ στην Αίγυπτο και του Μπεν Άλι στην Τυνησία στις αρχές της δεκαετίας του ΄20 (του 21ου αιώνα).
Το οξύμωρο είναι ότι μία εκλογή του υιού Καντάφι, Σαϊφ Καντάφι, θα ένωνε την χώρα όπως παλιά την είχε ενωμένη ο πατέρας του.
Κάτι τέτοιο όμως αποτελεί «κόκκινο πανί» για την Δύση, την Τουρκία και την Μουσουλμανική Αδελφότητα.
Έκαναν τόσο κόπο για να εκδιώξουν την οικογένεια το 2011 και θα την δουν να επιστρέφει και μάλιστα νόμιμα το 2022; Ποτέ.
Θα κρατήσει πολύ καιρό η ιστορία των εκλογών…