Κυβέρνηση, μνημονιακά κόμματα και συστημικά ΜΜΕ προσπαθούν να πείσουν τον Ελληνικό Λαό, ότι η πορεία της οικονομίας βελτιώνεται, ότι τα μνημόνια τελείωσαν και ότι οι επιλογές των μνημονίων ήταν οι σωστές σε σχέση με τον κίνδυνο, που θα είχαμε σε περίπτωση σύγκρουσης με τους «θεσμούς» και τους δανειστές.
Μάλιστα το τελευταίο διάστημα κυριάρχησαν στην επικαιρότητα τα γεγονότα του α’ εξαμήνου του 2015, του κόστους της μη έγκαιρης υπογραφής συμφωνίας και τελικά του μνημονίου.
Συγκεκριμένα η μεν ΝΔ κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ ότι η μη έγκαιρη υπογραφή συμφωνίας κόστισε δισεκατομμύρια (το ποσό αυξομειώνεται ανάλογα με την περίσταση), ο δε ΣΥΡΙΖΑ ουσιαστικά απολογείται επιρρίπτοντας τις ευθύνες σε διαφόρους. Και οι δύο όμως αποδέχονται ότι τα μνημόνια (όλοι τα ψήφισαν) αποτελούσαν και αποτελούν την μοναδική επιλογή και οτιδήποτε άλλο θα ήταν καταστροφή.
Ο καθένας βέβαια από την πλευρά του παρουσιάζει ως μεγάλη επιτυχία το κυβερνητικό του έργο και ότι μόνο αυτός μπορεί να διαχειριστεί καλύτερα τις μνημονιακές δεσμεύσεις.
Καμία σχέση με την αλήθεια, όπως αποδεικνύεται από τους ρυθμούς ανάπτυξης αλλά και από το γενικότερο επίπεδο ζωής της πλειονότητας της κοινωνίας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έφυγε από την κυβέρνηση αφήνοντας μαξιλάρι 37 δις, προερχόμενο από το αίμα κυριολεκτικά του Ελληνικού Λαού, με πολύ χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, (1,9% το 2018 και μόλις 1,3% το α’ τρίμηνο του 2019).
Επίσης στα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ οι μισθοί μειώθηκαν περαιτέρω λόγω της επικράτησης των ελαστικών μορφών απασχόλησης (στοιχεία ΕΦΚΑ), όπως και οι συντάξεις λόγω συγκεκριμένων ρυθμίσεων του νόμου Κατρούγκαλου.
Η ΝΔ ήρθε στην εξουσία υποσχόμενη τα πάντα και κυρίως αλλαγή του επενδυτικού κλίματος και εξ αυτού δημιουργία θέσεων εργασίας, ανάπτυξη βιοτικού επιπέδου κλπ κλπ
Μάλιστα για τον λόγο αυτόν, σε όλες τις νομοθετικές παρεμβάσεις της στοχεύει στην μείωση του εργατικού κόστους προωθώντας μέτρα πρωτοφανούς σκληρότητας, όπως η κατάργηση της αιτιολόγησης των απολύσεων, της συνευθύνης του εργολάβου σε περίπτωση μη εφαρμογής της εργατικής νομοθεσίας, κατάργηση κλαδικών συμβάσεων κάτω από προϋποθέσεις και άλλα. Όλα αυτά στο όνομα της ανάπτυξης της οικονομίας και στην αύξηση των επενδύσεων, που οδηγούν όμως στην μείωση των μισθών.
Το βασικό αφήγημα που προβάλλεται και από τα συστημικά ΜΜΕ, είναι ότι το κλίμα αλλάζει, η «ευημερία»? έρχεται και η κυβέρνηση θα προχωρήσει σε παροχές!
Και αυτό το αφήγημα είναι εντελώς ψευδές.
Το σχέδιο του προϋπολογισμού, παρά τις τυμπανοκρουσίες καταδεικνύει την προσπάθεια ωραιοποίησης. Προβλέπει ανάπτυξη 2,8% (στόχος ανέφικτος). και αύξηση των εσόδων κατά 1,9 δις, που θα συγκεντρωθούν από διεύρυνση της φορολογικής βάσης μέσω της αύξησης των ηλεκτρονικών συναλλαγών, από μεγαλύτερη φορολογία στις βραχυχρόνιες μισθώσεις και από αύξηση αντικειμενικών αξιών των ακινήτων.
Προβλέπει δηλαδή είσπραξη περισσότερων φόρων και σε περίπτωση που δεν εισπραχθούν, θα υπάρξει μείωση των δαπανών κατά 1,2 δις, δηλαδή περιοριστικά μέτρα σε κοινωνικές δαπάνες ή (συντάξεις)?
Η πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ για τις συντάξεις, παρά τον πανηγυρικό τρόπο παρουσίασης, ουσιαστικά «σκοτώνει» τις όποιες ελπίδες για αποκατάσταση συντάξεων ή έστω στοιχειώδη αύξησή τους. Οι ανακοινώσεις στα ΜΜΕ, που απορρέουν από ερμηνείες ή σκόπιμες διαρροές από υπουργεία για να δημιουργήσουν κλίμα ευφορίας, δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα.
Δεν θα υπάρξουν αναδρομικά, μένει «ανοικτή» η κατάργηση της προσωπικής διαφοράς για τους παλιούς συνταξιούχους, η δε αύξηση των επικουρικών συντάξεων που ανακοινώθηκε, αφορά συγκεκριμένο αριθμό συνταξιούχων, θα είναι μικρή, η αναδρομικότητα δεν θα ισχύει από το καλοκαίρι του 2016 αλλά από 4-10-2019 και εφεξής. Τα δικαιώματα των συνταξιούχων δηλαδή θυσιάζονται στον βωμό της «δημοσιονομικής ισορροπίας».
Δυστυχώς η παραπληροφόρηση, η εξαπάτηση του λαού και η λιτότητα κρατάνε χρόνια. Τα επικοινωνιακά τεχνάσματα είναι πολλά, η αμείλικτη πραγματικότητα όμως είναι πάντα εδώ και επιβάλλει και πολιτικές ανατροπές και κοινωνικούς αγώνες. Η κατανόηση της πραγματικότητας οδηγεί και σε αποφάσεις και σε δράση.
