Η ιστορική πρόκληση για την Αριστερά

Μαζί με το Μακεδονικό, έντονη την παρουσία τους στην Ελληνική πολιτική σκηνή έκαναν και τα ελληνοτουρκικά αυτές τις τελευταίες εβδομάδες.

Και το κυπριακό.

Την ίδια στιγμή που ετοιμάζονται νέα αντιλαϊκά μέτρα, βάζει ξανά μπροστά η μηχανή των πλειστηριασμών/ξεσπιτώματος οικογενειών για χρέη προς της τράπεζες αλλά και το δημόσιο, αυτή την ίδια στιγμή τα εθνικά ζητήματα παίρνουν το πάνω χέρι.

Και η καμπάνια έξαρσης της υστερίας του εθνικισμού γίνεται κυρίαρχη. Ότι βολεύει περισσότερο τα οικονομικά συμφέροντα που καταδίκασαν τον Ελληνικό λαό στην φτώχεια και την εξαθλίωση.

Οι ξένοι δανειστές μαζί με τους ντόπιους αντιπροσώπους τους, δεν θα μπορούσαν να ελπίζουν σε καλύτερη βοήθεια, την πιο κατάλληλη στιγμή.

Ότι ο Ερντογάν δεν έχει καμιά αναστολή στο να αυξάνει την ένταση και να προετοιμάζει το σκηνικό της σύγκρουσης, είναι μια πραγματικότητα.

Τίποτε δεν τον βοηθά καλύτερα να χαλιναγωγεί ένα λαό στον οποίο η κρίση κάνει εμφανείς τις επιπτώσεις της.

Τίποτε δεν τον βοηθά καλύτερα στο να διοικεί ολοένα και πιο αυταρχικά και να αμφισβητείται ολοένα λιγότερο.

Οι εξωτερικοί εχθροί παρέχουν πάντα την καλύτερη βοήθεια στην αντιμετώπιση των εσωτερικών.

Όσο πιο πολύ αναδεικνύεται η απειλή του εξωτερικού εχθρού, τόσο πιο πολύ αφοπλίζεται ο εσωτερικός, το κίνημα των εργαζομένων. Μέχρι την τελική συντριβή του με κάθε μέσο.

Αυτή είναι η ιστορία της παγκόσμιας κρίσης που οδήγησε στο 2^ο Παγκόσμια Πόλεμο.

Η σφαγή του 1^ου Παγκόσμιου Πολέμου και η κρίση που ακολούθησε και επιδεινώθηκε απότομα με το κραχ 1929, δημιούργησαν επαναστάσεις και κινήματα για αποκατάσταση του δικαιώματος των πλατιών μαζών στην ζωή.

Στην αποτυχία τους στήθηκε ο εθνικισμός που βρήκε την κορυφαία του έκφραση στον φασισμό.

Στην αποτυχία των κοινωνικών αγώνων να δώσουν διέξοδο μέσα από τη βαθειά κρίση, στήθηκε το μακελειό των εθνικών αγώνων, η σφαγή του 2^ου Παγκοσμίου Πολέμου.

Ο κόσμος της μετά το 2008 εποχής μοιάζει με εκείνο τον κόσμο, με ολοένα και ταχύτερους ρυθμούς αυτούς τους τελευταίους καιρούς.

Με πιο ενδεικτικό ίσως παράδειγμα την εκλογή του «παρανοϊκού» Τράμπ στις ΗΠΑ, τις απειλές και προτεραιότητες του, αλλά κα την επιδείνωση των εθνικών σχέσεων όπου υπήρχαν προστριβές, την επιδείνωση των σχέσεων ακόμα και πρώην συμμάχων.

Η μεγάλη πρόκληση, η ιστορική πρόκληση για την αριστερά, τόσο σε Ελλάδα και Κύπρο, όσο και στον κόσμο, είναι να βρει τρόπους αναχαίτισης της πορείας προς τον όλεθρο των εθνικών σφαγών.

Να βρει τρόπους συνεννόησης.

Να μετατρέψει το εθνικά στρατόπεδα σε ιδεολογικά.