Manlio Dinucci, Μanifesto, Comite Valmy, 10-3-21
Τετάρτη, 10 Μαρτίου 2021
H επενδυτική συμφωνία ΕΕ-Κίνας, η οποία συνήφθη στις 30 Δεκεμβρίου από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, μπορεί να μην επικυρωθεί από τους βουλευτές της Ευρωβουλής βάσει κατηγοριών ότι το Πεκίνο παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αυτή είναι η βιτρίνα πίσω από την οποία βρίσκεται το πραγματικό κίνητρο: η αυξανόμενη πίεση που ασκούν οι Ηνωμένες Πολιτείες στην Ευρώπη για τη δημιουργία συνασπισμού κατά της Κίνας.
Η στρατηγική της Ουάσιγκτον – από τον Ομπάμα μέχρι τον Τραμπ και τώρα τον Μπάιντεν – είναι αυτή του «περιορισμού» της Κίνας, η ανάπτυξη της οποίας θέτει υπό αμφισβήτηση την παγκόσμια οικονομική τάξη που κυριαρχείται μέχρι στιγμής από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τις μεγαλύτερες δυτικές δυνάμεις.
Είναι οι πολυεθνικές και άλλες αμερικανικές και ευρωπαϊκές εταιρείες που έχουν μεταφέρει μεγάλο μέρος της παραγωγής τους στην Κίνα για δεκαετίες, αποκομίζοντας τεράστια κέρδη. Ωστόσο, η Κίνα δεν παρέμεινε απλώς το «εργοστάσιο του κόσμου», στο οποίο παράγουμε επειδή το κόστος εργασίας είναι μικρότερο. Έχει πραγματοποιήσει τη δική της παραγωγική και τεχνολογική ανάπτυξη και, σε αυτή τη βάση, έργα όπως ο Νέος Δρόμος του Μεταξιού. Σε προχωρημένη φάση εφαρμογής, αποτελείται από ένα οδικό και σιδηροδρομικό δίκτυο μεταξύ Κίνας και Ευρώπης μέσω της Κεντρικής Ασίας, της Μέσης Ανατολής και της Ρωσίας, σε συνδυασμό με μια θαλάσσια διαδρομή κατά μήκος του Ινδικού Ωκεανού, της Ερυθράς Θάλασσας και της Μεσογείου.
Προγραμματίζονται επενδύσεις άνω του 1 τρισεκατομμυρίου δολαρίων για οδικές, σιδηροδρομικές και λιμενικές υποδομές σε περισσότερες από 60 χώρες. Σε αυτό το πλαίσιο, η Κίνα έχει καταστεί ο κύριος εμπορικός εταίρος της Ρωσίας. Οι οικονομικές σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών έχουν ενισχυθεί, ιδίως μετά τις κυρώσεις που επέβαλαν οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ε.Ε. στη Ρωσία, με συναλλαγές που υπερβαίνουν τα 100 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως, και αναπτύσσονται.
Οι συναλλαγές μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Κίνας παραμένουν έξι φορές μεγαλύτερες. Ωστόσο, δεδομένου ότι πολλά προϊόντα στην αγορά των ΗΠΑ κατασκευάζονται στην Κίνα από πολυεθνικές των ΗΠΑ ή παράγονται από κινεζικές εταιρείες, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν έλλειμμα στο διμερές εμπόριο άνω των 300 δισεκατομμυρίων δολαρίων ετησίως. Επιπλέον, έχει σημειωθεί κατάρρευση των κινεζικών επενδύσεων στις Ηνωμένες Πολιτείες για παραγωγικούς σκοπούς, κατά 90% σε τρία χρόνια (από 46,5 σε 4,8 δισεκατομμύρια δολάρια), ενώ οι επενδύσεις των Ηνωμένων Πολιτειών στην Κίνα παρέμειναν σε περίπου 13 δισεκατομμύρια.
Ταυτόχρονα, το ποσοστό του χρέους των ΗΠΑ στην Κίνα -άνω των 27.000 δισεκατομμυρίων δολαρίων- μειώθηκε από 14% το 2011 σε 5% το 2020. Ακόμη πιο σοβαρό για την Ουάσιγκτον είναι το γεγονός ότι το ποσοστό του δολαρίου στα νομισματικά αποθέματα της Κίνας μειώθηκε σε τέσσερα χρόνια από 79% σε 59% και ότι η Κίνα αναζητά εναλλακτικά νομίσματα αντί του δολαρίου για χρήση στο διεθνές εμπόριο.
Ανίκανη να σταματήσει αυτή τη διαδικασία, που μπορεί να τερματίσει την οικονομική κυριαρχία των Ηνωμένων Πολιτειών, η Ουάσιγκτον ρίχνει στην πλάστιγγα το σπαθί της.. Ο οικονομικός «περιορισμός» γίνεται στρατιωτικός «περιορισμός». Ο Ναύαρχος Phil Davidson, ο οποίος είναι επικεφαλής της Αμερικανικής Διοίκησης Ινδό- Ειρηνικού (η περιοχή ευθύνης της οποίας καλύπτει την Κίνα και 35 άλλες χώρες), ζήτησε από το Κογκρέσο περισσότερα από 27 δισεκατομμύρια δολάρια σε πέντε χρόνια για να κατασκευάσει μια κουρτίνα γύρω από την Κίνα με βάσεις πυραύλων και στρατιωτικά συστήματα, συμπεριλαμβανομένου ενός αστερισμού ραντάρ σε διαστημικές πλατφόρμες. «Πρέπει να αρχίσουμε να αντιμετωπίζουμε την Κίνα από θέση ισχύος», δήλωσε ο Αντώνιος Μπλίνκεν, υπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση Μπάιντεν, στη Γερουσία.
Στη Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου στις 19 Φεβρουαρίου, ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Στόλτενμπεργκ δήλωσε: «Η Ευρώπη και η Βόρεια Αμερική πρέπει να υπερασπιστούν τη διεθνή τάξη, την οποία η Κίνα και η Ρωσία αψηφούν, προσπαθώντας να ξαναγράψουν τους κανόνες της προς όφελος των δικών τους συμφερόντων». Αφού κατηγόρησε τη Ρωσία για «αποσταθεροποιητική συμπεριφορά», είπε ότι «η άνοδος της Κίνας είναι ένα καθοριστικό ζήτημα για τη διατλαντική κοινότητα». Στη συνέχεια ανακοίνωσε προσεχή «αναθεώρηση της στρατηγικής αντίληψης του ΝΑΤΟ» καθώς «έχουμε ανάγκη να ενισχυθούμε στρατιωτικά» με «στενούς εταίρους όπως η Αυστραλία και η Ιαπωνία»
Προσκλητήριο στα όπλα, λοιπόν, για τους συμμάχους των Ηνωμένων Πολιτειών, όχι μόνο κατά της Ρωσίας στην Ευρώπη αλλά και κατά της Κίνας στην Ασία. Ως αποτέλεσμα, η Ρωσία και η Κίνα ενισχύουν επίσης στρατιωτικά τη συμμαχία τους.
