Karine Bechet-Golovko , Comité Valmy, 23-2-21
Μετάφραση Μ.Στυλιανού
Αγκιστρωμένη μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ρωσίας, η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται σε σύγχυση σε όλα τα μέτωπα. Ενώ ακολουθεί τυφλά τους Αμερικανούς στην πολιτική των κυρώσεων κατά της Ρωσίας, τώρα στην υπόθεση Nαβάλνι, προσπαθώντας να σώσουν την υπόληψή τους χωρίς να πείθουν, οι Ηνωμένες Πολιτείες υιοθετούν κυρώσεις επειδή η Ευρώπη αρνείται να σταματήσει την κατασκευή του αγωγού North Stream II, παρά τις πολυάριθμες αμερικανικές απειλές.
Ανυπόληπτη τόσο στην Ανατολή όσο και στη Δύση, η ΕΕ δεν αποτελεί πλέον παρά μια παρωδία της χαμένης εξουσίας που δεν απέκτησε ποτέ, αλλά πάντα φαντασιωνόταν.
Η ΕΕ έχει προχωρήσει στην πολιτική κυρώσεων κατά της Ρωσίας, ενώ το στρατηγικό συμφέρον των ευρωπαϊκών χωρών είναι αυτό της συνεργασίας μεταξύ όλων των χωρών της ηπείρου, όπως καταδεικνύει η κατασκευή του αγωγού North Stream II. Βρισκόμενη μεταξύ δύο πυρών, σε μια μάχη που δεν ελέγχει, αυτή η δομή φαίνεται να κινείται κατά την πνοή των ανέμων, από εδώ και εκεί, ανίκανη να κουμαντάρει την πορεία της.
Υποταγμένη στα ατλαντικά συμφέροντα, η ΕΕ παρασύρει τις χώρες μέλη, ορισμένες από τις οποίες βρίσκονται φανατικά επικεφαλής του αντιρωσικού αγώνα, ανεξάρτητα από το κόστος, ακόμη και εις βάρος της ανεξαρτησίας της Ευρώπης, την οποίο έχει προδώσει εδώ και καιρό.
Οι Ευρωπαίοι υπουργοί Εξωτερικών, προκειμένου να σώσουν την εικόνα ενός δυσαρεστημένου και γελοιοποιημένου Borrell, ( υπευθύνου εξωτερικών σχέσεων της Κομισιόν, λιθοβολούμενου για το αποτυχημένο πρόσφατο ταξίδι του στην Ρωσία) όπως και του θεσμού που εκπροσωπεί, οδηγήθηκαν να υιοθετήσουν την αρχή των αυστηρών πολιτικών κυρώσεων κατά της Ρωσίας, λόγω της ανυπακοής της, καθώς αρνήθηκε να απελευθερώσει τον Nαβάλνι, όπως το είχε απαιτήσει ο “ελεύθερος κόσμος” .
Η ΕΕ χρειάζεται εκδίκηση, τα κράτη μέλη δεν έχουν άλλη επιλογή, αλλά τα μέσα είναι αδύναμα: ένας κατάλογος τεσσάρων ονομάτων θα καταρτιστεί από τον Borrell, ο οποίος πρέπει έτσι να είναι σε θέση να ξεπλύνει την τιμή του, τελικά ό,τι έχει απομείνει από αυτήν. Όπως τον περασμένο Οκτώβριο, οι Ευρωπαίοι, ωθούμενοι από τους Αμερικανούς, είχαν ήδη επιβάλει προσωπικές κυρώσεις κατά των ρωσικών θεσμικών οργάνων, συμπεριλαμβανομένου του διευθυντή της FSB, δύο μελών της Προεδρικής Διοίκησης ή του Υπουργείου Αμύνης.
Χωρίς δίκη, χωρίς αποδείξεις, αλλά η Ρωσία κατηγορήθηκε για δηλητηρίαση του Ναβάλνι και τιμωρήθηκε. Τώρα η Ρωσία δεν έχει υποκύψει και δεν έχει απελευθερώσει τον Nαβάλνι, έτσι χωρίς περισσότερη νομική βάση οι κυρώσεις θα εγκριθούν και πάλι.
Στο τέλος, τίποτα δεν θα αλλάξει για τη Ρωσία. Οι υποστηρικτές του Nαβάλνι είναι εξαιρετικά απογοητευμένοι, αυτοί που είχαν ετοιμάσει έναν ωραίο κατάλογο προσκείμενων στον Πούτιν σαν στόχων των κυρώσεων.. 4 ονόματα και τίποτα άλλο. Μια καθαρά συμβολική χειρονομία, στα μέτρα της πραγματικής δύναμης της ΕΕ. Μιας αδύναμης και ντροπαλής δύναμης. Μιας τελετουργικής δύναμης, η οποία επιτρέπει την κατάθεση χρυσάνθεμων και την πραγματοποίηση όμορφων ομιλιών – γραμμένων αλλού. Όμως είναι αυτό πραγματικά μια δύναμη;
Και όταν η ΕΕ προσπαθεί να υπερασπιστεί τα στρατηγικά της συμφέροντα, απέναντι στους Αμερικανούς “εταίρους” της, όπως και με την κατασκευή του North Stream II, οι Ηνωμένες Πολιτείες υψώνουν την φωνή, υιοθετούν κυρώσεις, απειλούν και τιμωρούν. Κάνουν εκβιασμό: Εάν υποσχεθείτε να διατηρήσετε το πέρασμα του αγωγού μέσω της Ουκρανίας, διότι η Ουκρανία αποτελεί θεμελιώδες στοιχείο του αγώνα με τη Ρωσία, την Ουκρανία που κλέβει φυσικό αέριο στη διαδικασία, τότε ίσως θα σκεφτούμε να άρουμε τις κυρώσεις εναντίον σας. Στη συνέχεια, η Γερμανία προσπάθησε να πληρώσει λύτρα για να διαφύγει, αλλά χωρίς αποτέλεσμα, κυρώσεις:
| «Η γερμανική κυβέρνηση προσέφερε στη διοίκηση Τραμπ οικονομική στήριξη ύψους έως και 1 δισεκατομμυρίου ευρώ (1,21εκατομμύρια δολάρια) σε μια προσπάθεια να αποτρέψει την Ουάσινγκτον από το να επιβάλει κυρώσεις στον αγωγό Nord Stream 2, σύμφωνα με έγγραφα που δημοσίευσε η μη κερδοσκοπική Περιβαλλοντική Δράση Γερμανίας (DUH) την Τρίτη». |
Αλλά η ΕΕ έχει ξεχάσει ότι δεν είναι “εταίρος” των Ηνωμένων Πολιτειών, απλώς μια τοπική κατ’ εξουσιοδότηση διοικητική δομή, προκειμένου να αναλάβει τον έλεγχο των ευρωπαϊκών χωρών και να τις αποκόψει από τη Ρωσία. Μια τοπική δύναμη με τάση παγκόσμια, πολύ επικίνδυνη για τον ατλαντικό κόσμο, η οποία μπορεί να αντέξει οικονομικά μόνο ένα κέντρο εξουσίας. Και, επιπλέον, δεν μπορεί να ανεχθεί κυρίαρχα κράτη.
Οι Ευρωπαίοι, υπό την αιγίδα της ΕΕ, βυθίζονται σε αδιέξοδο: εργαλειοποιημένοι στη δυτική πλευρά τους, τώρα περιφρονημένοι στην ανατολική πλευρά. Το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών δήλωσε ότι είναι πολύ απογοητευμένο από την ανακοίνωση νέων κυρώσεων. Όχι έκπληκτο, απογοητευμένο. Με άλλα λόγια η Ρωσία ανέμενε κυρώσεις, αλλά είχε μιαν αμυδρή ελπίδα για κάποιαν αντίδραση στις ευρωπαϊκές χώρες, αυτή η ελπίδα διαψεύστηκε.
Τι απομένει από τις ρώσο-ευρωπαϊκές σχέσεις; Είναι σαφές ότι, όσο η ΕΕ καθορίζει την εξωτερική πολιτική των ευρωπαϊκών χωρών, δεν αναμένεται βελτίωση.
Επειδή , η Ρωσία , από την πλευρά της, δεν έχει καμία πρόθεση να υποκύψει, όπως η Ευρώπη, στην ατλαντική εντολή και υπόσχεται ότι εάν συνεχιστεί η επιθετική πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών απέναντί της, να περάσει σε μια ενεργό φάση περιορισμού της αμερικανικής πολιτικής.
Ταλαντευόμενη μεταξύ των δυνάμεων των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ρωσίας, οι οποίες υπερασπίζονται τα δικά τους στρατηγικά συμφέροντα, η ΕΕ αφαίρεσε από τις ευρωπαϊκές χώρες την εθνική κυριαρχία τους, τις απέθεσε στα πόδια του Ατλαντισμού, τις κατέστησε ομήρους, για να αδειάσει τελικά την Ευρώπη από την ουσία της και την δύναμή της, μετατρέποντάς την σε μια θλιβερή μαριονέτα, που απεικονίζεται τέλεια από τα κατορθώματα του Borrell στη Ρωσία.
