Το Μέγαρο Μαξίμου θα έπρεπε, ίσως, να μετονομαστεί σε Μέγαρο προπαγάνδας. Δεν είναι η πρώτη φορά ( και βάσιμα μπορώ να υποθέσω ούτε η τελευταία) που το πρωθυπουργικό επιτελείο επιχειρεί να εκμεταλλευτεί μια αρνητική για τη χώρα εξέλιξη και να διαστρεβλώσει την αλήθεια και στήνει φιέστες προσπαθώντας να πείσει τον ελληνικό λαό πως ό, τι γίνεται είναι για το καλό του. Αυτό, όμως, που παρακολουθήσαμε προχθές στο Ζάππειο ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Κοινή συνεδρίαση των κοινοβουλευτικών ομάδων των κυβερνητικών εταίρων, χαμόγελα και αστειάκια, έπαινοι για τις αντοχές του ελληνικού λαού και επίπλαστη εικόνα χαράς και επιτυχίας. «Τελειώσαμε με τα μνημόνια», διακήρυξε ο πρωθυπουργός φορώντας μια γραβάτα, όπως είχε υποσχεθεί ότι θα κάνει , όταν ρυθμιζόταν το ζήτημα του χρέους. «Ο καλύτερος πρωθυπουργός της μεταπολίτευσης», είπε ο έτερος λαϊκιστής κ. Καμμένος σε μια προσπάθεια να δείξει ότι παρά τις διαφωνίες οι σχέσεις τους παραμένουν άριστες. Δικαιολογείται, ωστόσο , τέτοια κυβερνητική ευφορία;
Μια βόλτα στην επαρχία και στις λαϊκές συνοικίες της Αθήνας θα έπειθε τον κάθε καλόπιστο ότι τα βάσανα της κοινωνίας είναι τόσα και τέτοιας μορφής που κάθε προεκλογικό σόου, επιεικώς, μόνο ως πρόκληση μπορεί να χαρακτηριστεί. Ανεργία, φτώχεια, λουκέτα , απόγνωση. Μια απλή ανάγνωση της απόφασης του τελευταίου eurogroup θα αρκούσε για να καταλάβει καθένας ότι αυτό που ακολουθεί δεν είναι τίποτε άλλο από ένα μνημόνιο που βαφτίστηκε «αυξημένη εποπτεία» για ευνόητους λόγους. Γιατί τι μπορεί να σημαίνει πλεονάσματα 3,5 % ως το 2022 και 2,2% ως το 2060; Πώς εξηγείται η παρουσία επιτροπής ελέγχου της ελληνικής οικονομίας τέσσερις φορές το χρόνο, δηλαδή κάθε τρίμηνο; Πόσα χρήματα θα πάνε στην πραγματική οικονομία για να γίνουν επενδύσεις, όταν από τα 15 δις της τελευταίας δόσης τα 5,5 θα διοχετευτούν για την εξόφληση του χρέους και τα υπόλοιπα για να σχηματιστεί το περίφημο μαξιλάρι των 24 δις για να μπορέσει η χώρα να βγει στις αγορές; Με ποιο επιτόκιο θα γίνει ο δανεισμός , όταν το χρέος βρίσκεται στο 180% του ΑΕΠ; Ποιες επενδύσεις θα έρθουν στην Ελλάδα; Πού είναι οι πολιτικές ανάπτυξης που θα αποτρέψουν τους κερδοσκόπους να τζογάρουν για μια ακόμη φορά;
Ο μεγάλος και οδυνηρός κύκλος για τον οποίο μίλησε ο κ. Αλέξης Τσίπρας όχι μόνο δεν έκλεισε , αλλά συνεχίζεται για τον ελληνικό λαό. Ο νεοφιλελευθερισμός και η διαρκής λιτότητα θεσμοθετήθηκαν επισήμως και θα αποτελούν μονόδρομο για τους πολίτες , όσο δεν αποφασίζουν να προχωρήσουν σε ρήξη με τις πολιτικές αυτές. Όσα έρχονται με το κείμενο των 6 αξόνων –παρεμβάσεων της ενισχυμένης εποπτείας, θα επιβεβαιώσουν τα παραπάνω. Τα εργασιακά, οι νέες ιδιωτικοποιήσεις, οι μεταρρυθμίσεις συντηρητικού προσανατολισμού, οι περικοπές σε συντάξεις, η μείωση του αφορολόγητου κλπ θα είναι και πάλι στην ημερήσια διάταξη και πολύ γρήγορα η ελληνική κοινωνία θα αντιληφθεί ότι δεν άλλαξε τίποτα.
«Δώσαμε την Ελλάδα στους Έλληνες», είπε και πάλι ο πρωθυπουργός υπό τις επευφημίες του κ. Καμμένου. Αλήθεια πόσο πολιτικός απατεώνας πρέπει να είναι κάποιος που έχει ξεπουλήσει τη χώρα του στους δανειστές για κομμάτι ψωμί να ξεστομίζει τέτοια ψεύδη; Πόσο υβριστής με την αρχαιοελληνική έννοια για να κοροϊδεύει ασύστολα τους πολίτες; Αφού δεν έσκισε τα μνημόνια και δεν έκανε τις αγορές να χορεύουν πεντοζάλη, αφού πρόδωσε τις ελπίδες του ελληνικού λαού και μετέτρεψε το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος σε ΝΑΙ, αφού αναγνώρισε το χρέος , αφού δεν έγινε καμιά μείωση ή διαγραφή του παρά πήρε μιαν αόριστη υπόσχεση ότι, πιθανώς, το 2023 ξανασυζητήσουν το θέμα, έρχεται ο σόουμαν κ Τσίπρας και βάζει-βγάζει γραβάτες μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες λες και η πολιτική καθορίζεται από τους λαιμοδέτες και οι πολιτικοί κρίνονται από αυτό.
Ο πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του μπορεί να έδωσαν μια κακόγουστη παράσταση μπροστά στους χειροκροτητές τους , ωστόσο, το πρόβλημα είναι τεράστιο, αφού η πραγματική θηλιά έχει περάσει όλα αυτά τα χρόνια στο λαιμό της ελληνικής κοινωνίας και της χώρας. Είναι πια όρος σωτηρίας για τον τόπο να ηττηθεί αυτή η πολιτική από τα αριστερά. Και μαζί η πρακτική της τσαρλατανιάς με η χωρίς γραβάτα.
*Ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης είναι εκπαιδευτικός στο 6ο λύκειο Καλαμάτας
