Το δίλημμα της συνεργασίας ή όχι με τους σοσιαλδημοκράτες και τους πράσινους ταλανίζει το Die Linke. Μια μεγάλη μερίδα του τελευταίου μοιάζει ανίκανη να βγάλει το παραμικρό συμπέρασμα από τις ευθύνες της Γερμανικής Σοσιαλδημοκρατίας, την καταστροφή που η τελευταία έχει φέρει σε όλη την Ευρώπη και την βαθιά νεοφιλελεύθερη μετάλλαξη της.
Μια αριστερά χωρίς αυτονομία, χωρίς σύγχρονο ριζοσπαστικό ανατρεπτικό όραμα, χωρίς την εξαγωγή συμπερασμάτων από τις αποτυχίες του παρελθόντος και χωρίς σαφές οικονομικό, κοινωνικό σχέδιο και κινηματική λογική, δεν έχει κανένα νόημα και μέλλον!
Στο συνέδριο της Die Linke μια μεγάλη μερίδα μελών του κόμματος φαίνεται να απορρίπτει το ενδεχόμενο μετεκλογικής συνεργασίας με του Σοσιαλδημοκράτες και τους Πρασίνους, συντασσόμενη με τη «γραμμή» της Σ. Βάγκενκνεχτ.
Επί τρεις ημέρες τα μέλη της Αριστεράς (Die Linke) συνεδρίαζαν με επίκεντρο το προεκλογικό πρόγραμμα, με στόχο να ξεπεράσουν το 10% στις γερμανικές ομοσπονδιακές εκλογές του Σεπτεμβρίου.
Η Αριστερά προσπαθεί να κερδίσει ψηφοφόρους εστιάζοντας στις θεμελιώδεις αρχές της κοινωνικής ισότητας και της κοινωνικής ειρήνης. Τάσσεται υπέρ της αύξησης των φόρων για τα πιο πλούσια στρώματα και ειδικά τους εκατομμυριούχους, υπέρ της στήριξης των χαμηλών εισοδημάτων, υπέρ της καθιέρωσης υψηλότερων συντάξεων αλλά και κατά των δαπανών για στρατιωτικούς εξοπλισμούς.
Τα αιτήματα αυτά ανέκαθεν αποτελούσαν τους βασικούς άξονες γύρω από τους οποίους συσπειρώνονταν οι παραδοσιακοί ψηφοφόροι της γερμανικής αριστεράς. Σε κάθε περίπτωση όμως το ερώτημα που κυριάρχησε στο τριήμερο κομματικό συνέδριο ήταν άλλο. Μετά τις εκλογές θα ήταν καλύτερο για το κόμμα να συμμετάσχει σε μια ενδεχόμενη κυβέρνηση Πρασίνων-Σοσιαλδημοκρατών-Aριστεράς ή να παραμείνει στην αντιπολίτευση;
Το περασμένο Σάββατο η Σάρα Βάγκενκνεχτ, που μαζί με τον Ντίτμαρ Μπαρτς συμπροεδρεύει στην κοινοβουλευτική ομάδα της Αριστεράς στην Μπούντεσταγκ, είχε τον τελευταίο λόγο. Τα δύο ηγετικά στελέχη της Αριστεράς έχουν κοινή προεκλογική καμπάνια, εντούτοις δεν συμφωνούν σε όλα.
Η Σάρα Βάγκενκνεχτ φαίνεται να απορρίπτει επί του πρακτέου το ενδεχόμενο μετεκλογικής συνεργασίας με τoυς Σοσιαλδημοκράτες (SPD) και τους Πρασίνους (Grünen). H ίδια εκτιμά ότι τα δύο αυτά κόμματα προωθούν νεοφιλελεύθερες πολιτικές.
Για την Αριστερά δήλωσε μάλιστα χαρακτηριστικά: «Οι καλές πολιτικές προτάσεις της αντιπολίτευσης είναι καλύτερες από τις κακές πολιτικές επιλογές μιας κυβέρνησης». Από την άλλη πλευρά βέβαια ο Ντίτμαρ Μπαρτς δήλωσε ότι το κόμμα του είναι έτοιμο να «αναλάβει την ευθύνη της διακυβέρνησης».
Περί Μάρτιν Σουλτς… και Τζέρεμι Κόρμπιν
Στο σημείο πάντως που συμφωνούν τα δύο ηγετικά στελέχη της Αριστεράς είναι στην κριτική τους προς τον Μ. Σουλτς. Σύμφωνα με τον Ντ. Μπαρτς «δεν αρκεί απλώς να αλλάξεις τις μηχανές ενός τρένου» αλλά πρέπει ολόκληρο το τρένο να στραφεί πως διαφορετική κατεύθυνση.
Από την πλευρά της, η Σ. Βάγκενκνεχτ θεωρεί ότι ο Μ. Σουλτς έχει απογοητεύσει μια μεγάλη μερίδα ψηφοφόρων που πίστεψαν ότι μπορεί να φέρει την αλλαγή. Το γεγονός ότι αμέσως μετά την ανακοίνωση της υποψηφιότητάς του τα ποσοστά δημοτικότητάς του εκτοξεύθηκαν στα ύψη, δεν είναι τυχαίο, αλλά οφείλεται στην «ανάγκη του κόσμου για νέες πολιτικές».
Η ίδια πιστεύει ότι η δημοσκοπική καθίζηση που επήλθε στη συνέχεια στο SPD ήταν συνέπεια της απροθυμίας του SPD να κάνει τη μεγάλη στροφή προς περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη.
Αυτό ακριβώς ήταν το στοιχείο που από την άλλη πλευρά οδήγησε στη Μ. Βρετανία τον ηγέτη των Εργατικών Τζέρεμι Κόρμπιν σε ένα απροσδόκητα καλό εκλογικό αποτέλεσμα, παρά τις αντίθετες προβλέψεις. Ας σημειωθεί ότι το όνομα του Τζέρεμι Κόρμπιν ακούστηκε πολλές φορές κατά τη διάρκεια του τριήμερου συνεδρίου.
«Δεν κερδίζεις εκλογές με την πεπατημένη»
Η Σάρα Βάγκενκνεχτ θεωρεί ότι η γερμανική Αριστερά θα μπορούσε να ακολουθήσει το παράδειγμα του Κόρμπιν. «Δεν κερδίζεις εκλογές ακολουθώντας την πεπατημένη οδό», είπε χαρακτηριστικά. Αυτό ακριβώς κάνει το SPD, σύμφωνα με την ίδια δηλώνοντας μάλιστα σκωπτικά:
«Δυστυχώς δεν έχουμε τη δύναμη να μετατρέψουμε τον Μάρτιν Σουλτς σε Τζέρεμι Κόρμπιν». Το σχόλιο αυτό προκάλεσε έντονη ευθυμία στη συνεδριακή αίθουσα, αποτυπώνει όμως γλαφυρά και το κλίμα που κυριαρχεί στη βάση. Για την Σ. Βάγκενκνεχτ η Αριστερά πρέπει να οδεύσει σε αυτήν την προεκλογική εκστρατεία με πάθος και συνειδητή συμπόρευση όλων.
Να σημειώσουμε, πάντως, ότι δεν μπορεί για πάρα πολλούς λόγους ο Τζέρεμι Κόρμπιν, όσο κι αν η στάση του έχει θετικά στοιχεία, να θεωρείται ως υπόδειγμα και πρότυπο για την ριζοσπαστική Αριστερά και μια τέτοια θεώρηση είναι απατηλή και περιέχει ισχυρές δόσεις ψευδαισθήσεων.
*Βασική πηγή του πληροφοριακού υλικού: Deutsche Welle
Επί τρεις ημέρες τα μέλη της Αριστεράς (Die Linke) συνεδρίαζαν με επίκεντρο το προεκλογικό πρόγραμμα, με στόχο να ξεπεράσουν το 10% στις γερμανικές ομοσπονδιακές εκλογές του Σεπτεμβρίου.
Η Αριστερά προσπαθεί να κερδίσει ψηφοφόρους εστιάζοντας στις θεμελιώδεις αρχές της κοινωνικής ισότητας και της κοινωνικής ειρήνης. Τάσσεται υπέρ της αύξησης των φόρων για τα πιο πλούσια στρώματα και ειδικά τους εκατομμυριούχους, υπέρ της στήριξης των χαμηλών εισοδημάτων, υπέρ της καθιέρωσης υψηλότερων συντάξεων αλλά και κατά των δαπανών για στρατιωτικούς εξοπλισμούς.
Τα αιτήματα αυτά ανέκαθεν αποτελούσαν τους βασικούς άξονες γύρω από τους οποίους συσπειρώνονταν οι παραδοσιακοί ψηφοφόροι της γερμανικής αριστεράς. Σε κάθε περίπτωση όμως το ερώτημα που κυριάρχησε στο τριήμερο κομματικό συνέδριο ήταν άλλο. Μετά τις εκλογές θα ήταν καλύτερο για το κόμμα να συμμετάσχει σε μια ενδεχόμενη κυβέρνηση Πρασίνων-Σοσιαλδημοκρατών-Aριστεράς ή να παραμείνει στην αντιπολίτευση;
Το περασμένο Σάββατο η Σάρα Βάγκενκνεχτ, που μαζί με τον Ντίτμαρ Μπαρτς συμπροεδρεύει στην κοινοβουλευτική ομάδα της Αριστεράς στην Μπούντεσταγκ, είχε τον τελευταίο λόγο. Τα δύο ηγετικά στελέχη της Αριστεράς έχουν κοινή προεκλογική καμπάνια, εντούτοις δεν συμφωνούν σε όλα.
Η Σάρα Βάγκενκνεχτ φαίνεται να απορρίπτει επί του πρακτέου το ενδεχόμενο μετεκλογικής συνεργασίας με τoυς Σοσιαλδημοκράτες (SPD) και τους Πρασίνους (Grünen). H ίδια εκτιμά ότι τα δύο αυτά κόμματα προωθούν νεοφιλελεύθερες πολιτικές.
Για την Αριστερά δήλωσε μάλιστα χαρακτηριστικά: «Οι καλές πολιτικές προτάσεις της αντιπολίτευσης είναι καλύτερες από τις κακές πολιτικές επιλογές μιας κυβέρνησης». Από την άλλη πλευρά βέβαια ο Ντίτμαρ Μπαρτς δήλωσε ότι το κόμμα του είναι έτοιμο να «αναλάβει την ευθύνη της διακυβέρνησης».
Περί Μάρτιν Σουλτς… και Τζέρεμι Κόρμπιν
Στο σημείο πάντως που συμφωνούν τα δύο ηγετικά στελέχη της Αριστεράς είναι στην κριτική τους προς τον Μ. Σουλτς. Σύμφωνα με τον Ντ. Μπαρτς «δεν αρκεί απλώς να αλλάξεις τις μηχανές ενός τρένου» αλλά πρέπει ολόκληρο το τρένο να στραφεί πως διαφορετική κατεύθυνση.
Από την πλευρά της, η Σ. Βάγκενκνεχτ θεωρεί ότι ο Μ. Σουλτς έχει απογοητεύσει μια μεγάλη μερίδα ψηφοφόρων που πίστεψαν ότι μπορεί να φέρει την αλλαγή. Το γεγονός ότι αμέσως μετά την ανακοίνωση της υποψηφιότητάς του τα ποσοστά δημοτικότητάς του εκτοξεύθηκαν στα ύψη, δεν είναι τυχαίο, αλλά οφείλεται στην «ανάγκη του κόσμου για νέες πολιτικές».
Η ίδια πιστεύει ότι η δημοσκοπική καθίζηση που επήλθε στη συνέχεια στο SPD ήταν συνέπεια της απροθυμίας του SPD να κάνει τη μεγάλη στροφή προς περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη.
Αυτό ακριβώς ήταν το στοιχείο που από την άλλη πλευρά οδήγησε στη Μ. Βρετανία τον ηγέτη των Εργατικών Τζέρεμι Κόρμπιν σε ένα απροσδόκητα καλό εκλογικό αποτέλεσμα, παρά τις αντίθετες προβλέψεις. Ας σημειωθεί ότι το όνομα του Τζέρεμι Κόρμπιν ακούστηκε πολλές φορές κατά τη διάρκεια του τριήμερου συνεδρίου.
«Δεν κερδίζεις εκλογές με την πεπατημένη»
Η Σάρα Βάγκενκνεχτ θεωρεί ότι η γερμανική Αριστερά θα μπορούσε να ακολουθήσει το παράδειγμα του Κόρμπιν. «Δεν κερδίζεις εκλογές ακολουθώντας την πεπατημένη οδό», είπε χαρακτηριστικά. Αυτό ακριβώς κάνει το SPD, σύμφωνα με την ίδια δηλώνοντας μάλιστα σκωπτικά:
«Δυστυχώς δεν έχουμε τη δύναμη να μετατρέψουμε τον Μάρτιν Σουλτς σε Τζέρεμι Κόρμπιν». Το σχόλιο αυτό προκάλεσε έντονη ευθυμία στη συνεδριακή αίθουσα, αποτυπώνει όμως γλαφυρά και το κλίμα που κυριαρχεί στη βάση. Για την Σ. Βάγκενκνεχτ η Αριστερά πρέπει να οδεύσει σε αυτήν την προεκλογική εκστρατεία με πάθος και συνειδητή συμπόρευση όλων.
Να σημειώσουμε, πάντως, ότι δεν μπορεί για πάρα πολλούς λόγους ο Τζέρεμι Κόρμπιν, όσο κι αν η στάση του έχει θετικά στοιχεία, να θεωρείται ως υπόδειγμα και πρότυπο για την ριζοσπαστική Αριστερά και μια τέτοια θεώρηση είναι απατηλή και περιέχει ισχυρές δόσεις ψευδαισθήσεων.
*Βασική πηγή του πληροφοριακού υλικού: Deutsche Welle