Α. Αλαβάνος σε συγκέντρωση της ΛΑΕ στον Πειραιά
Προκειμένου να αρχίσει να εφαρμόζεται μια εναλλακτική πολιτική ανασυγκρότησης, πρέπει προηγουμένως να έχουν επιτευχθεί μια σειρά πολιτικοί στόχοι.
Και ο πρώτος κρίκος είναι να πέσει το γρηγορότερο δυνατό η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, υποχείριο και όργανο της ξενοκρατίας στην Ελλάδα.
Η κυβέρνηση αυτή έχει κάνει μεγάλο κακό στους εργαζόμενους , με απροστάτευτο πια το εισόδημά τους , απροστάτευτους τους πενιχρούς λογαριασμούς τους , απροστάτευτα τα σπίτια που μένει η οικογένεια τους. Έχει κάνει μεγάλο κακό στην νέα γενιά, την υποχρεώνει είτε σε αναγκαστική εξορία είτε σε εξορία μέσα στην ίδια τους την πατρίδα, χωρίς απασχόληση, χωρίς σήμερα, χωρίς αύριο. Έχει κάνει μεγάλο κακό στην πατρίδα μας, ευρωπαϊκή πια αποικία σε ευρωπαϊκό έδαφος.
Η κυβέρνηση Τσίπρα έχει κάνει βαρύτατο κακό στην αριστερά. Την ίδια στιγμή έχει ωφελήσει αφάνταστα την δεξιά. Το δρόμο του Μητσοτάκη προς την εξουσία τον ανοίγει ο ίδιος ο Τσίπρας. Κανείς άλλος.
Η μεγαλύτερη προσβολή, υποτίμηση, εξευτελισμός ενάντια στην αριστερά γίνεται όταν τα κεντρικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αυτοονομάζονται δημοσίως «αριστεροί». Η εξοντωτική πολιτική τους έχει οδηγήσει στο σημείο που ο απλώς κόσμος και ειδικά οι νεότερες ηλικίες αναρωτιούνται «τι πάει να πει αριστερά;», «σιγά που υπάρχει αριστερά και δεξιά», «όλοι το ίδιο είναι».
Όσο όμως υπάρχει αδικία, όσο υπάρχει η εκμετάλλευση του πλούσιου στον φτωχό τόσο θα υπάρχουν δύο απόψεις. Η μία αυτή που στηρίζει το κατεστημένο, η άλλη που έχει ένα επαναστατικό όραμα κοινωνικής δικαιοσύνης. Αυτό το δεύτερο εμείς το λέμε αριστερά. Ο καθένας μπορεί να το πει με όποιο όνομα θέλει.
Δεν έχουν καμία σχέση οι συντάξεις πείνας ή τα ασύλληπτα φορολογικά βάρη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ με τους αγώνες της αριστεράς μέσα στο εργατικό κίνημα για συλλογικές συμβάσεις ή δικαίωμα στην απεργία από την εποχή της Federation στην Θεσσαλονίκη στις αρχές του προηγούμενου αιώνα μέχρι την απεργία των ναυτεργατών σήμερα.
Δεν έχουν καμία σχέση οι πολυθρόνες, οι φιγούρες, τα πολυτελή ταξίδια της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ με τα κελιά των φυλακών, τα ξερονήσια της Μακρονήσου και της Γυάρου, τη βασανιστική ζωή των στελεχών της αριστεράς.
Δεν έχουν καμία σχέση η μαζική ανεργία και η πλήρης απαξίωση του πιο σημαντικού πλουτοπαραγωγικού παράγοντα της χώρας μας, της νεολαίας με τους στόχους για ψωμί, δουλειά, παιδεία, ελευθερία, εθνική ανεξαρτησία που φλόγιζαν πάντα μια εμπνευσμένη νεολαία της αριστεράς από την ΕΠΟΝ μέχρι τις σημερινές φοιτητικές ή μαθητικές κινητοποιήσεις.
Αξία της αριστεράς είναι η ειλικρίνεια, τα ανοιχτά χαρτιά. Αξία του ΣΥΡΙΖΑ είναι το ψέμα, η υποκρισία, η εξαπάτηση, το κόλπο.
Η αριστερά οφείλει να κάνει ό,τι μπορεί για να απαλλαγεί ο τόπος από αυτήν την κυβέρνηση. Και μπορούμε να το κάνουμε αυτό εφόσον συνειδητοποιήσουμε επιτέλους ότι η δύναμη βρίσκεται στην ενότητα και όχι στην σημερινή πολυδιάσπαση, η νίκη βρίσκεται στη δημιουργία ενός ευρύτατου λαϊκού μετώπου.
Αμα πέσει η κυβέρνηση θα έρθει ο κούλης , ο βενιζέλος , ο βορίδης και οι λοιποί εφιάλτες. Δυστηχώς δεν βλέπω ενότητα ΛΑΕ- ΑΝΤΑΡΣΥΑ – ΖΩΗΣ – ΕΠΑΜ για ένα ισχυρό μέτωπο. Και η στάση του ΚΚΕ ειναι αποθαρυντική για την προοπτική αντιμνημονιακής ενότητας.
Αχ βρε Αλέκο δεν ξέρεις πότε να πας στο σπίτι σου το κακό είναι ότι σε λυπάμε και αυτόείναι το δραματικό. Αντε γιά που λέεικαι ο Τσουκαλάς
Αν σας λείπει ο Τσουκαλάς, να πάτε να τον βρείτε στο βοθροκάναλο που κάνει τις εκπομπές του… Όσο για τον Αλέκο Αλαβάνο, είστε μάλλον πολύ «λίγος» για να τον λυπάστε κιόλας… Μπορεί κανείς να συμφωνεί ή να διαφωνεί με τις θέσεις κάποιου, όχι όμως και να τον απαξιώνει, όταν αυτός δεν έχει δώσει την παραμικρή αφορμή για κάτι τέτοιο…
Ο Αλέκος Αλαβάνος για μια ακόμη φορά δείχνει ότι μπορεί με το αλάνθαστο κριτήριο που διαθέτει να ξεχωρίζει τα πρώτιστα πολιτικά καθήκοντα του κινήματος της αριστεράς.
Το πρόβλημα είναι ότι η αριστερά, για να παίξει σημαντικό ρόλο στα κινήματα που άμεσα θα ξεσπάσουν, θα πρέπει να δημιουργήσει μια νέα ποιότητα. Μια νέα ποιότητα συγκρότησής της, ουσιαστικής αγωνιστικής διεκδίκησης με στοχευμένες δράσεις και κυρίως παραδειγματικής και διαπαιδαγωγητικής δημοκρατίας στις γραμμές της, σεβασμού της διαφορετικότητας, ανοιχτή στην κοινωνία, με την κοινωνία.
Δεν πιστεύω ότι υπάρχει καταλληλότερο πρόσωπο από τον Α.Αλαβάνο, το οποίο θα μπορούσε να τεθεί επικεφαλής της προσπάθειας για την συνένωση των δυνάμεων της αντισυστημικής αριστεράς και αγνών πατριωτικών δυνάμεων για την ανατροπή αυτής της δυσμενής για το λαό και το κίνημα κατάστασης.
Έχουν όλοι κολλήσει στην συζήτηση για κάποιες πρωτοβουλίες οι οποίες πρόκειται κάποτε να παρθούν….
Δεν γίνεται έτσι στη ζωή.
Πάντοτε κάποιος πρέπει να μπει μπροστά και να το κάνει. Αποφασιστικά! Κάνοντας ότι είναι δυνατό κι ότι δεν είναι.
Νομίζω ότι αυτός είναι ο Α.Α. Από κάθε άποψη.