Δεν ήταν η Κρίσιμη Μάχη του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου
Μετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού
Η κλοπή των δαφνών της νίκης ήταν μια πράξη απάτης των Δυτικών Δυνάμεων, αναγκαία για να για τις διευκολύνει στον Ψυχρό Πόλεμο εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης. Η ίδια απάτη συνεχίστηκε προχθές, καθώς η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της στο ΝΑΤΟ επιχειρούν να επιβάλλουν ένα νέο Ψυχρό Πόλεμο εναντίον της Ρωσίας. Ο Αμερικανός Πρόεδρος Τραμπ, παρών στην τελετή της 75ης επετείου της εισβολής των Δυτικών Συμμάχων στην Γαλλία κατεχόμενη από τους Γερμανούς Ναζί, χαρακτήρισε την απόβαση ως την «μεγαλύτερη μάχη στην Ιστορία»
Στην τελετή, που έγινε την Τετάρτη στο βρετανικό λιμάνι του Πόρτσμουθ, όπου είχαν επιβιβασθεί οι συμμαχικές δυνάμεις για την απόβαση στην Νορμανδία, στις 6 Ιουνίου 1944, ήταν επίσης παρούσα η βασίλισσα της Βρετανίας Ελισάβετ και ηγέτες 15 άλλων κρατών.
Κοιτάζοντας πίσω, η απόβαση στην Νορμανδία ήταν πράγματι μια τεράστια στρατιωτική και οργανωτική επιχείρηση. Κάπου 150.000 στρατιωτικοί από τις ΗΠΑ, την Βρετανία και τον Καναδά, μεταξύ άλλων, πέρασαν το στενό της Μάγχης με 7.000 σκάφη. ΄Εχει καταγραφεί ως η μεγαλύτερη χερσαία στρατιωτική εισβολή από θαλάσσης.
Οι συμμαχικές δυνάμεις βρέθηκαν υπό την ναζιστική δύναμη πυρός καθώς εφόρμησαν στις ακτές της Νορμανδίας. Αλλά η αλήθεια είναι ότι η ναζιστικές αμυντικές δυνάμεις καταβλήθηκαν εύκολα. Και τούτο οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο ότι ο Χίτλερ είχε ήδη μεταθέσει τις καλύτερες μαχητικές μονάδες του στο Ανατολικό Μέτωπο, όπου το Τρίτο Ράιχ έδινε πραγματικά την μάχη επιβίωσής του με τον Σοβιετικό Ερυθρό Στρατό. Οι αριθμοί των θυμάτων της απόβασης πιστοποιούν ότι οι Αμερικανοί, Βρετανοί και Γερμανοί νεκροί στις σύντομες μάχες της Νορμανδίας ήταν της τάξεως των 10.000. Στο μεταξύ, στο Ανατολικό Μέτωπο, οι νεκροί στην γερμανική όσο και στην σοβιετική πλευρά ήταν εκατονταπλάσια περισσότεροι –ανέρχονταν σε εκατομμύρια.
Το ερώτημα παραμένει μετέωρο: Γιατί οι Δυτικοί σύμμαχοι δεν πραγματοποίησαν την εξόρμησή τους στην κατεχόμενη Γαλλία πολύ ενωρίτερα; Ο Σοβιετικός ηγέτης Ιωσήφ Στάλιν είχε παρακαλέσει πολλές φορές τον προηγούμενο χρόνο τους Βρετανούς και Αμερικανούς ομολόγους του να ανοίξουν το δεύτερο μέτωπο, για να ανακουφιστούν οι σοβιετικές δυνάμεις. Αποφάσισαν άραγε οι Δυτικοί σύμμαχοι να το κάνουν στις 6 Ιουνίου 1944, επειδή έβλεπαν ότι ο Κόκκινος Στρατός προχωρούσε αβοήθητος στην κατάκτηση ολόκληρης της Γερμανίας, και κινήθηκαν τότε για να συμμετάσχουν στην συγκομιδή των καρπών της νίκης; Ο σοβιετικός στρατός ήταν που συνέτριψε το 3ο Ράιχ στην τελική μάχη του, στο Βερολίνο, τον Μάιο του 1945. Αλλά η Σοβιετική ΄Ενωση μοιράστηκε με τις ΗΠΑ και την Βρετανία την διαμελισμένη Γερμανία μετά τον πόλεμο.
Έτσι, όταν ο Πρόεδρος Τραμπ μιλάει για την απόβαση στην Νορμανδία ως την «μεγαλύτερη μάχη της Ιστορίας» ολισθαίνει σε παράτολμη υπερβολή, στηριζόμενη περισσότερο στην μυθοπλασία του Χόλυγουντ παρά στα ιστορικά δεδομένα.
Αυτό που βλέπουμε στον σημερινό εορτασμό της 75ης επετείου της απόβασης στην Νορμανδία είναι περισσότερο πολιτικό θέατρο παρά ιστορική πραγματικότητα.
Μέρος της επιδίωξης είναι να προσπορίσει στα Δυτικά κράτη μιαν ηθική εξουσία την οποία δεν δικαιούνται. Ισχυριζόμενοι ότι απάλλαξαν την Ευρώπη από την μάστιγα του ολοκληρωτικού φασισμού. Τα Δυτικά κράτη σφετερίζονται έτσι ένα πολιτικό και ηθικό κάλυμμα για την άσκηση της δικής τους απροκάλυπτης πολιτικής επιθέσεων και μιλιταρισμού.
Πόσους παράνομους πολέμους και ραδιουργίες έχουν διαπράξει οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους στο ΝΑΤΟ, ιδιαίτερα η Βρετανία, από το τέλος του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου; Ορισμένοι ιστορικοί, όπως ο αείμνηστος William Bloom, συγγραφέας του «Killing Hope», ή ο Mark Curtis, συγγραφέας του “Web of Deceit” ανεβάζουν τον αριθμό σε εκατοντάδες. Αυτά τα γενοκτόνα, υπέρ-βαρέα εγκλήματα επιθέσεων περιβάλλονται μιαν θρασύτατη ηθική κάλυψη κυρίως επειδή οι ίδιοι οι δράστες τους συνεχώς επικαλούνται την υποτιθέμενη νίκη τους κατά της ναζιστικής Γερμανίας.
Η αλήθεια είναι ότι οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους στο ΝΑΤΟ έχουν, κατά πολλούς τρόπους, συνεχίσει την ίδια επιδρομική δράση της Γερμανίας σε αναρίθμητους πολέμους και ανατρεπτικές επιχειρήσεις, σε όλο τον κόσμο, κατά τις τελευταίες επτά δεκαετίες. Οι γενοκτονίες στην Κορέα, στην Κένυα, στην Μαλαισία, στην Ινδονησία, στο Βιετνάμ, στην Χιλή, στην Κεντρική Αμερική, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στην Λιβύη, είναι λίγες μόνο από τις πολλές άλλες αμερικανο-βρετανικές θηριωδίες.
Οι επαπειλούμενες τώρα συρράξεις αφορούν τις ΗΠΑ, που απειλούν με πόλεμο το Ιράν και την Βενεζουέλα, με διαφανώς αστεία προσχήματα. Και ωστόσο ο Τραμπ αποτολμά, στις επετείους της απόβασης στην Νορμανδία αυτήν την εβδομάδα, να εξυμνεί την δράση των αμερικανικών δυνάμεων «υπέρ της εθνικής και ατομικής ελευθερίας».
Οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους στο ΝΑΤΟ χρησιμοποιούν το παρελθόν και τις υποτιθέμενες δόξες του ως ασπίδα του δικού τους εγκληματικού ιμπεριαλισμού.
Η δραματοποίηση της απόβασης στην Νορμανδία ως ιστορικού γεγονότος χρησιμοποιείται για την υποτίμηση και δαιμονοποίηση της Ρωσίας, όπως γινόταν στο παρελθόν με την Σοβιετική ΄Ενωση. Δεν θα έπρεπε να προσκληθεί ο Ρώσος ηγέτης Βλαντίμιρ Πούτιν στις τελετές επετείου αυτή την εβδομάδα, σε τιμητική αναγνώριση των κολοσσιαίων θυσιών του ρωσικού λαού για την κατανίκηση της ναζιστικής Γερμανίας;
Finian Cunningham*, Strategic Culture, June 6, 2019
* Ο Φίνιαν Κάνινγκαμ, τέως αρχισυντάκτης και αρθρογράφος μεγάλων αγγλο-σαξονικών ΜΜΕ, έχει πολυγραφότατη προσφορά στον τομέα των διεθνών σχέσεων, με άρθρα δημοσιευόμενα σε διάφορες γλώσσες.
