Η «ευρωπαϊκή μετανάστευση» που εμφανίζει θεαματική κινητικότητα, τα τελευταία χρόνια έχει πολλές πτυχές και πολλές πλευρές, αρνητικές, αλλά και θετικές. Οικονομικά, κοινωνικά, πολιτισμικά και πολιτικά προβλήματα που δημιουργούν αυτό το αδιάκοπο «πήγαινε – έλα», που έχει φουντώσει ιδιαίτερα με τους πολέμους στη γειτονιά της Ευρώπης.
Πριν από μισό αιώνα η μετανάστευση – παγκοσμίως – αντιμετωπιζόταν ως μια ωφέλιμη διαδικασία που συνέβαλε στη «δυτικοποιήσει» του πλανήτη καθώς έφερνε ανθρώπους από όλες τις υπό – ανάπτυξη χώρες όπως οι Ινδοί, Νέγροι, Αφρικανοί, Κινέζοι κ.α, με τρόπους ηθικά διαβλητούς αναμφίβολα, αλλά και οικονομικά επωφελείς για τις μητροπόλεις.
Πριν από 40 χρόνια ωστόσο η συζήτηση για τη μετανάστευση επηρεάστηκε σοβαρά από τη γενικότερη αμφισβήτηση του δυτικού εθνικιστικού σωβινισμού. Ήταν η εποχή όπου στις μεταναστευτικές νομοθεσίες των κεντρικών χωρών υποδοχής όπως οι Η.Π.Α, ο Καναδάς, η Αυστραλία, αφαίρεσαν τα τυπικά στοιχεία της ρατσιστικής προκατάληψης και η μεταναστευτική πολιτική στις ευρωπαϊκές χώρες φιλελευθεροποιήθηκε για λόγους τόσο ηθικούς όσο και οικονομικούς, παρ’ όλο που αυτή η φιλελευθεροποίηση την ακολούθησαν σύντομα μέτρα που περιορίζουν τη μετανάστευση. Την εποχή εκείνη επίσης προβλήθηκε η μετανάστευση ως σημαντικός παράγοντας στη λύση των προβλημάτων ανάπτυξης όχι μόνο των χωρών υποδοχής (π.χ η Γερμανία μετά τον πόλεμο Β. Παγκόσμιο Πόλεμο) αλλά και για την χώρα των μεταναστών.
Αρχικά η μετανάστευση έλυσε το πρόβλημα της φτώχειας τόσο για όσους έφυγαν, όσο και για εκείνους που έμειναν στη γη τους όπως π.χ συνέβη με την Αλβανία, και τα πρώτα χρόνια μετά την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού στις χώρες του ανατολικού μπλοκ.
Έκθεση του ινστιτούτου της Αυστραλίας φέρνει στο προσκήνιο την «άλλη όψη» της σημερινής μετανάστευσης, που δεν διαφέρει από το γενικό μεταναστευτικό πλαίσιο όλων των εποχών. Πρόκειται για την οικονομική πλευρά του ζητήματος. Για πολλές χώρες η μεταφορά χρημάτων των μεταναστών αποτελεί μια σημαντική πηγή, ξένου συναλλάγματος. Σε μια έρευνα που έγινε το 2017 αναφέρει: « Εκείνο που καθορίζει κυρίως τη μεταφορά χρημάτων των μεταναστών είναι η οικονομική κατάσταση της χώρας τους και της χώρας που τους υποδέχθηκε. Έτσι η κρίσης στη μέση Ανατολή προκάλεσε αισθητή κάμψη σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, των μεταβιβάσεων χρημάτων στις χώρες των μεταναστών.
Στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες και κυρίως στο Νότο τα ποσοστά ανεργίας είναι σε πολύ υψηλά ποσοστά. Αυτό άλλωστε υπήρξε και ο καθοριστικός παράγων στην καθίζηση της αμφίσημης μεταβίβασης χρημάτων των μεταναστών.
Μετά το 2000 αφότου οι μετανάστες εγκαταστάθηκαν μόνιμα στην Ευρώπη, η μεταφορά χρημάτων χρησιμεύει μόνο για την συντήρηση της οικογένειας τους. Έτσι όμως οι μετανάστες απέκτησαν πολύ μεγαλύτερη ευαισθησία στις μεταβολές της οικονομικής κατάστασης στη χώρα υποδοχής. Έτσι πλέον καθώς η διαμονή τους στη νέα χώρα παρατάθηκε, απέκτησαν συνείδηση των ευκαιριών, για ειρήνη, ασφάλεια, καλύτερο δικό τους μέλλον, της οικογένεια τους και των παιδιών τους.
Στην Ευρώπη η δεύτερη γενιά που έχει μεγαλώσει στη χώρα υποδοχής, έχει λάβει καλύτερη παιδεία, περισσότερες ευκαιρίες για εργασία με καλύτερες συνθήκες.
Έτσι ο μετανάστης θεωρεί τον εαυτό του, ως έναν συνειδητό «ενεργό πολίτης» στη χώρα υποδοχής.
