Δεν μπορούν πλέον να το κρύψουν. Τα ελεγχόμενα από τις ξένες πολυεθνικές ραδιοτηλεοπτικά μέσα και ο λεγόμενος “έγκριτος” τύπος δε μπορούν πλέον να αποσιωπήσουν την άνοδο των ελληνικών αναψυκτικών στην ελληνική και στην ξένη αγορά. Μετά από μια τετραετία αποσιώπησης του μποϊκοτάζ με τα συνθήματα “Κόκκινη Κάρτα στην Coca Cola” του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης ή το αντίστοιχο “Ούτε γουλιά Coca Cola μέχρι να επαναλειτουργήσει το εργοστάσιο” των απεργών του εργοστασίου της πολυεθνικής στην Θεσσαλονίκη, είναι φανερό ότι οι ελληνικές επιχειρήσεις του κλάδου των αναψυκτικών και των χυμών έχουν ξεφύγει, εν μέρει, από τον βραχνά της αμερικανικής πολυεθνικής. Και τα αποτελέσματα είναι εκπληκτικά: τα μερίδια τους στην ελληνική αγορά αυξάνονται σε σταθερή βάση, σταθεροποιούνται οι πολύ μικρές περιφερειακές επιχειρήσεις, που κινδύνευαν να κλείσουν, πολλές επιχειρήσεις εξάγουν τα προϊόντα τους στις πιο απίθανες αγορές του κόσμου με τεράστια οφέλη για την εθνική οικονομία, δίδουν δουλειά σε άλλους τομείς της παραγωγής (κατασκευή μηχανημάτων κλπ).
Το ελληνικό σύστημα πληροφόρησης ανεπαρκές σε μεγάλο βαθμό, εξαρτημένο από τις διαφημίσεις και τις άλλες οικονομικές διευκολύνσεις των πολυεθνικών, αγνόησε και αγνοεί, την τεράστια προσπάθεια που γίνεται στον συγκεκριμένο κλάδο σε όλους τους τομείς. Οι πολυεθνικές, κυρίως η Coca Cola, έχουν κάθε λόγο να μην ενημερώνεται το καταναλωτικό κοινό και οι Έλληνες για τα ανοίγματα των ελληνικών επιχειρήσεων στις ξένες αγορές: διότι κάθε επιτυχία οδηγεί τους πολίτες αυτής της χώρας να αναλογιστούν την δική τους ευθύνη για την πορεία του τόπου και για το μέλλον των παιδιών τους. Αν κάτι έφερε στο προσκήνιο το Κίνημα “Ούτε γουλιά Coca Cola”, είναι αυτή η αίσθηση της προσωπικής ευθύνης του κάθε πολίτη ξεχωριστά.
Ένα παράδειγμα για την πρακτική ενημέρωσης που ακολουθούν ο κατευθυνόμενος τύπος, τα ελεγχόμενα ραδιοτηλεοπτικά μέσα, είναι η ειδησεογραφία για την πυρκαγιά και την προσωρινή καταστροφή στις εγκαταστάσεις της Ένωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών Αργολίδος (ΕΑΣ): δεν αποσιωπήθηκε μόνο το γεγονός της πυρκαγιάς, αλλά και οι επερωτήσεις βουλευτών στο κοινοβούλιο και η, μέσα σε λίγους μήνες, αποκατάσταση των ζημιών και η επαναλειτουργία της μονάδας, ακόμη και η αποζημίωση από την ασφαλιστική εταιρία που ακολούθησε πολύ αργότερα, όλα αυτά φαίνεται ότι δεν ήσαν θέματα δημοσιογραφικού ενδιαφέροντος, όπως και οι εκατοντάδες οικογένειες εργατών και αγροτών που εμπλέκονται στο όλο επιχειρηματικό εγχείρημα, ούτε και η σημαντική συμβολή του συνεταιρισμού στην τοπική οικονομία της Αργολίδος, αλλά και της χώρας. Όλα αυτά είναι αδιάφορα για τους υπεύθυνους των ραδιοτηλεοπτικών καναλιών, των πολυποίκιλων αναλυτών στις έγκριτες αθηναϊκές εφημερίδες πανελλαδικής εμβέλειας. Δημοσιογραφικό ενδιαφέρον παρουσιάζουν, αλλά η ελληνική δημοσιογραφία φαίνεται να μην ενδιαφέρεται για παρόμοια ζητήματα, εφαρμόζοντας τη δική της ιδιότυπη λογοκρισία. Εδώ εκτός από ανεπαρκείς δημοσιογράφους έχουμε και επικίνδυνους για τη δημοκρατία πολίτες. Για την ελληνική δημοσιογραφία φαίνεται να έχουν ενδιαφέρον προς δημοσίευση μόνο οι διάφορες προπαγανδιστικές ειδήσεις με τις οποίες τροφοδοτεί τη δημοσιότητα το σύστημα Coca Cola. Δεν είναι τυχαίο ότι το Κίνημα “Ούτε γουλιά Coca Cola” χρησιμοποίησε και χρησιμοποιεί το διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (social media). Και είναι το διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που ανέδειξαν το ρόλο των ελληνικών επιχειρήσεων στην επίλυση του οικονομικού προβλήματος του τόπου. Είναι επίσης τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης και το διαδίκτυο, που φανέρωσαν ότι η Amita και το Frulite της Coca Cola, χυμοί που έρχονται από έξω, είναι τροχοπέδη για την ανάπτυξη των ελληνικών βιομηχανιών παραγωγής χυμού.
Εδώ τα δεδομένα είναι ξεκάθαρα: είναι οι μικρές τοπικές επιχειρήσεις που δημιουργούν την συντριπτική πλειονότητα των θέσεων εργασίας, πάνω από 90% σε παγκόσμια κλίμακα, οι ελληνικές επιχειρήσεις προσθέτουν αξία στην εθνική οικονομία με τη διαρκή επανεπένδυση των κερδών τους στην οικονομική δραστηριότητα του τόπου, οι πολυεθνικές κινούνται με άλλα κριτήρια, οι ελληνικές επιχειρήσεις χρησιμοποιούν πρώτες ύλες από την εγχώρια παραγωγή (χαρακτηριστικό παράδειγμα η συνεργασία της Green Cola με τον λαμιώτικο συνεταιρισμό παραγωγής στέβια LaMia Stevia ή η απορρόφηση μέσω συμβολαιακής γεωργίας των οπώρων της Αργολίδος και της Μακεδονίας από συνεταιριστικές ή ατομικές/οικογενειακές επιχειρήσεις, όπως οι Χυμοί Χριστοδούλου, Agros κλπ.).
Η παραγωγή χυμών είναι ένα πεδίο δραστηριότητας, το οποίο εξαιτίας της καταστροφικής παρουσίας των πολυεθνικών στην ελληνική αγορά, εξακολουθεί να κινείται κάτω από τις δυνατότητες που προσφέρει η χώρα για την ανάπτυξη και εκτόξευση του συγκεκριμένου κλάδου. Είναι αδιανόητο να κυριαρχούν ακόμη στην αγορά των χυμών η Coca Cola με τις διάφορες εκδοχές της Amita και το Frulite ή η Pepsi Cola με τους χυμούς “Ήβη”. Η κυριαρχία τους είναι απότοκο της ύπνωσης που είχε καταλάβει τον ελληνικό πληθυσμό, με ευθύνη της πολιτικής και πνευματικής ηγεσίας του τόπου, τα τελευταία είκοσι πέντε με τριάντα χρόνια, και οδήγησε στην πλήρη εξαφάνιση κάθε δημιουργικής επιχειρηματικής δραστηριότητας στον ελλαδικό χώρο. Οι πολυεθνικές ενίσχυσαν αυτή την κατάσταση τα μέγιστα και με εξαιρετική συστηματικότητα. Οι ιστορικοί του μέλλοντος σίγουρα θα σταθούν με περισσή προσοχή στην ημερομηνία ίδρυσης του “Ελληνικού Συνδέσμου Βιομηχανιών Επωνύμων Προϊόντων”(ΕΣΒΕΠ), την επωνυμία-προβιά των πολυεθνικών εταιριών στον ελλαδικό χώρο. Περιττό να αναφέρω ότι η Coca Cola πρωταγωνιστεί σε αυτή την κατεύθυνση, όπως πρωταγωνίστησε -με το αζημίωτο- και στην ανάληψη των Ολυμπιακών Αγώνων. Στην σχετική καταχώρηση στην επίσημη ιστοσελίδα της αμερικανικής πολυεθνικής διαβάζουμε: “Είμαστε μέλος του ΕΣΒΕΠ, ο οποίος εκφράζει τις απόψεις βιομηχανιών επώνυμων προϊόντων, με απώτερο στόχο την ανάπτυξη του υγιούς εμπορίου και της αγοράς”. Ο προπαγανδιστικός κυνισμός στο έπακρο! Αυτά για να έχουμε μια εικόνα για τους λόγους που οδήγησαν στην καταστροφή της χώρας και στην χρεωκοπία της.
Για αυτό έχει νόημα το σύνθημα: “Ούτε γουλιά Coca Cola, Fanta, Amita, Frulite”.
Ο Όμηρος Ταχμαζίδης είναι μέλος του Ε.Γ. της “Σοσιαλιστικής Προοπτικής”
