“Ζεύς και Αθηνά”: Έκθεση του Κωνσταντίνου Παπαμιχαλόπουλου στην Τήνο

Η έκθεση διοργανώνεται με την υποστήριξη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Κυκλάδων. Ο Κωνσταντίνος Παπαμιχαλόπουλος (Αθήνα, 1975) σπούδασε ζωγραφική και χαρακτική στην Α.Σ.Κ.Τ. Το 2014 τελείωσε το μεταπτυχιακό πρόγραμμα «Ψηφιακές Μορφές Τέχνης» (Α.Σ.Κ.Τ. ) Από το 2016 είναι υποψήφιος διδάκτωρ στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.

Πιο πρόσφατες ατομικές του: «Το Μεγάλο Χρυσό Δωμάτιο» στο Λουτρό των Αέρηδων του Μουσείου Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης, ”Τάλως – Αναπαραστάσεις του Τεχνητού Ανθρώπου» στο café του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου Αθηνών και “Ισχύς μου η Αγάπη του Λαού” στο Μουσείο Βορρέ. Συνεργάζεται με την «Athens Review of Books» και με την Ολλανδική De Groene Amsterdammer. Έργα του υπάρχουν σε ιδιωτικές & δημόσιες συλλογές Ελλάδος και εξωτερικού.

Ακολουθώντας το πρότυπο των Ελλήνων που, από τον 8ο π.Χ. έως τον 5ο π.Χ. αιώνα μετέπλασαν τα ανατολικά πρότυπα της Ασίας και της Αιγύπτου, οι εκδοχές μιας νέας Γεννήσεως της Αθηνάς από την κεφαλή του Διός του 21ου αιώνα, δεν πρέπει να θεωρηθούν ρηξικέλευθες και επ’ ουδενί επαναστατικές. Με επίκεντρο την αίθουσα που περιέχει τον αρχαϊκό αμφορέα του Εξώμβουργου που εξεικονίζει τη γέννηση της Αθηνάς από την κεφαλή του Δία, κεντρικό έργο της έκθεσης είναι το τετράπτυχο με το ίδιο θέμα.

Έχοντας λοιπόν ως κεντρικό άξονα τη γέννηση, στις λοιπές δυο αίθουσες παρουσιάζονται δυο εξίσου σημαντικά στάδια του ανθρώπινου βίου: η ακμή και τέλος ο θάνατος. Στο τρίπτυχο των «Τριών Αυτοκρατόρων» που εξεικονίζουν την ζωτική ακμή, τη μεσημβρία, το απόγειο της σοφίας, της ισχύος και του κάλλους του ανθρώπινου βίου. Σε αυτό το έργο παρουσιάζονται μορφές βασισμένες στους τρεις κορμούς των ρωμαίων στρατωτικών από μάρμαρο οι οποίοι εκτίθενται στο αίθριο του Μουσείου.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον για εμένα έχουν οι απεικονίσεις μαχών επί των ρωμαϊκών θωράκων, εν είδει εικόνων εντός εικόνων. Τέλος, στο τρίτο σκέλος της έκθεσης, παρουσιάζονται φανταστικοί κορμοί για τις δυο εικονιστικές ρωμαϊκές κεφαλές που στέκουν αντικρυστά ως νεκρικά μνημεία.

Προτείνω τους δυο ζωγραφιστούς κορμούς ως ένα είδος φαγιούμ, πλην όμως άνευ προσώπου – που εδώ είναι ήδη απεικονιζόμενα, ως γλυπτά της ρωμαϊκής περιόδου. Θα μπορούσε κανείς να δει αυτές τις ζωγραφιές ως νεότερες εκδοχές των σωμάτων τους που έχουν πλέον προ πολλού χαθεί (και ως έργα αυτά καθαυτά αλλά και ως σαρκία).»

Οι ζωγραφιές αυτές πρέπει να ιδωθούν ως λογικά επακόλουθα, ως συνεπείς απεικονιστικές εκδοχές των αρχαϊκών και ρωμαϊκών προτύπων τους όπως αυτά στεγάζονται στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Τήνου, σύμφωνες με τον πνεύμα της σύγχρονης εποχής. Ως τέτοιες – σας διαβεβαιώ – δημιουργήθηκαν. –Κωνσταντίνος Παπαμιχαλόπουλος