«Από τη στιγμή που η χώρα μας διαθέτει τη θλιβερή πρωτιά στις καισαρικές τομές, αν ισχύει ότι ο τρόπος που έρχεται το νεογέννητο στον κόσμο παίζει καθοριστικό ρόλο στον τρόπο που θα ζήσει, η βία είναι εμφανώς παρούσα στην υπόλοιπη ζωή…» έγραψε δημόσια στον προσωπικό της λογαριασμό στο Facebook η βουλευτής Β’ Πειραιώς με τον ΣΥΡΙΖΑ Εύη Καρακώστα.
Πρόκειται για μία κατάπτυση τοποθέτηση με σαφείς παραλληλισμούς στη ναζιστική αντίληψη περί «ευγονικής» με ό,τι αυτό συνεπάγεται; Ασφαλώς, χωρίς καμμία αμφιβολία.
Πρόκειται για μία εμετική δήλωση με ξεκάθαρες αντεπιστημονικές και «αντι-ανθρωπιστικές» αναφορές με ό,τι αυτό συνεπάγεται; Το δίχως άλλο, δεν υπάρχει αμφισβήτηση.
Όμως η δημόσια αυτή δήλωση της κυρίας Καρακώστα -και χωρίς να έχει η ίδια ανασκευάσει, ούτε καν αποσύρει τη δήλωση σχεδόν 24 ώρες μετά- είναι μία συγκαλυμμένη πολιτική δήλωση, απολύτως σύμφωνη και συνεπής στο πνεύμα και την υλοποιούμενη από το κυβερνόν κόμμα πολιτική.
Όχι στο πολύ μακρινό παρελθόν, επί υπουργίας Μάκη Βορίδη στο υπουργείο Υγείας, ύπηρξε ένα νομοσχέδιο σχετικό με την οικονομική διαχείριση των νοσηλευτικών ιδρυμάτων (ν4286/2014).
Τι προέβλεπε όμως στ’ αλήθεια ο νόμος αυτός; Το μεγαλύτερό του «επίτευγμα» ήταν τα λεγόμενα «αιματηρά εξιτήρια». Με τα οποία οι ασθενείς θα υποχρεούνταν να παίρνουν εξιτήριο από τα νοσοκομεία, ακόμα και πριν να ολοκλήρωναν τη θεραπεία τους, όταν το κόστος νοσηλείας θα ξεπερνούσε το τιμολόγιο που θα καθοριζόταν από την ΚΕ.ΤΕ.Κ.Ν.Υ.Α.Ε (πρώην ΕΣΑΝ ΑΕ).
Τι θα ήταν όμως αυτή η ιδιωτικών συμφερόντων εταιρεία; Η ΚΕ.ΤΕ.Κ.Ν.Υ.Α.Ε ιδρύθηκε με σκοπό τη διαχείριση του ταμείου του ΕΣΥ για 50 χρόνια, με κεφάλαιο 1.000.000 € το οποίο καλύπτεται εξ ολοκλήρου από το κράτος, δηλαδή από τον φορολογούμενο Έλληνα πολίτη.
Η εταιρεία θα είχε στη διάθεσή της όλα τα προσωπικά δεδομένα των ασθενών που υποχρεωτικά θα της εκχωρούσαν τα νοσοκομεία και ο ΕΟΦ για τον υπολογισμό του κόστους της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης του ασθενούς.
Με απλά ελληνικά, επρόκειτο για το ηλεκτρονικό ιατρικό φακέλωμα των Ελλήνων πολιτών από μία εταιρεία, η σύνθεση της οποίας θα ήταν εν αμφιβόλω και ίσως στα χέρια ιδιωτών.
Σε περίπτωση λοιπόν που η νοσηλεία κάποιου ασθενούς υπερέβαινε το προκαθορισμένο κόστος λόγω υποτροπής ή επιπλοκών, τη διαφορά θα καλούταν να πληρώσει είτε το νοσοκομείο το ίδιο είτε ο ασφαλισμένος.
Με απλά ελληνικά πάλι, το νοσοκομείο, υπό τη δαμόκλειο σπάθη της αρνητικής αξιολόγησης από την ΚΕ.ΤΕ.Κ.Ν.Υ που θα μπορούσε να οδηγήσει σε υποχρηματοδότηση του νοσοκομείου ή ακόμη και σε κλείσιμό του, θα καλούταν να λειτουργήσει ως επιχείρηση στα πλαίσια ενός «υγιούς» ισοζυγίου εσόδων – εξόδων.
Το νομοσχέδιο αυτό, που θα απαιτούσε οδηγίες και κανονισμούς για κάθε νόσημα ξεχωριστά, δεν έχει τεθεί σε ισχύ αλλά μόλις πρόσφατα αποφασίστηκε να ξεκινήσει πιλοτικά το νέο Σύστημα Κοστολόγησης Νοσοκομειακών Υπηρεσιών (Συ.Κ.Ν.Υ.) υπ’ ευθύνη της ΚΕ.ΤΕ.Κ.Ν.Υ ΑΕ, με στόχο να υπάρξει καθολική εφαρμογή του στο ΕΣΥ μέχρι το τέλος του χρόνου.
Είναι πιθανό, λοιπόν, η κυρία Καρακώστα, παρά τη ναζιστικής έμπνευσης δήλωσή της, να μην πιστεύει πως η ζωή ενός ανθρώπου προδιαγράφεται από τον τρόπο που λαμβάνει χώρα ο τοκετός.
Είναι πιθανό η κυρία Καρακώστα να μην ζήλεψε τον Eugen Fischer και τις περιβόητες πρακτικές του για τη στείρωση ούτε να επιθυμεί κάποιο αντίστοιχο νόμο για την πρόληψη απογόνων με κληρονομικές ασθένειες.
Είναι όμως επίσης πολύ πιθανό η κυρία Καρακώστα, απόλυτα εναρμονισμένη, ενταγμένη, ψυχή τε σώματι, ιδεολογικά και συμφεροντολογικά, με τη νεοφιλελεύθερη πολιτική (και) της παρούσας κυβέρνησης, να προσπαθεί να προλειάνει το έδαφος για ό,τι αναφέρθηκε πρωτύτερα, να λειτουργεί ακόμη μία φορά ως φερέφωνο έκφρασης του πραγματικού προσώπου της κυβέρνησης. Άλλωστε, είναι πρόσφατο το παράδειγμα με την κάλυψη που παρείχε στον Ευκλείδη Τσακαλώτο επαναλαμβάνοντας το «οι συντάξεις δεν είναι για να πληρώνει η γιαγιά το σπίτι του παιδιού της».
Είναι μία επιπλέον περίπτωση στην περίοδο της απόλυτης επικράτησης του νεοφιλελευθερισμού όπου τα οικονομικά συμφέροντα και η πολιτική τους έκφραση μέσω των οικονομικών μέτρων στη σύγκρουση με την κοινωνική πραγματικότητα και κατ’ επέκταση την πραγματική ανάγκη επικρατούν, εις βάρος όπως άλλωστε πάντοτε, των πολιτών και κυρίως των φτωχών λαϊκών στρωμάτων που στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν έχουν και δεν θα έχουν και τη δυνατότητα να προστρέξουν σε «λύσεις» όπως η ιδιωτική ασφάλιση.
Είναι κάτι που βλέπει κανείς να γίνεται ολοένα και περισσότερο μέρα με τη μέρα. Οι ασθενείς δεν μπορούν να καλύψουν το κόστος των ιατροφαρμακευτικών τους δαπανών, όμως θα έχουν τη δυνατότητα να προμηθευτούν κάνναβη για φαρμακευτικούς σκοπούς. Οι καταναλωτές ενθαρρύνονται στη μείωση της χρήσης πλαστικού, πχ οι πλαστικές σακούλες των σ/μ, όμως πληρώνουν το κόστος της μείωσης με τις επιχειρήσεις να αυξάνουν τα κέρδη τους.
Η καθημερινότητα βρίθει τέτοιων παραδειγμάτων και τη δεδομένη στιγμή, είναι άσκοπο να σταθεί κανείς περισσότερο στην περιπτωσιολογία. Το ζητούμενο είναι πως πρόκειται για απροκάλυπτη μετακύληση του κόστους με σκοπό την αύξηση του κέρδους για τις επιχειρήσεις στον ιδιώτη και την ατομική του ευθύνη, συχνά πυκνά με πλασάρισμα αταξικού δικαιωματισμού.
Ξοδεύουμε περισσότερα από όσα βγάζουμε, καταναλώνουμε περισσότερα από όσα παράγουμε, κάνουμε περισσότερες καισαρικές από όσες χρειάζονται και πολύ σύντομα, αρρωσταίνουμε περισσότερο από όσο πληρώνουμε, άρα είτε θα πληρώνουμε περισσότερα είτε θα πεθαίνουμε.
Το φαινόμενο αυτό έχει ανάγκη από το δικό του αφήγημα, το δικό του σύστημα υποστήριξης και δικαιολόγησης που αποδεδειγμένα έως τώρα, στην περίπτωση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, βρίσκει «αποκούμπι» σε ανυπόστατες, ανιστόρητες, αντεπιστημονικές, «αντι-ανθρωπιστικές» στα όρια της ναζιστικής θεώρησης, λούμπεν, ανορθολογικές αφηγήσεις και ιδεολογήματα.
Και η κυρία Καρακώστα συγκεκριμένα έκανε ακριβώς αυτό…
*Πηγή: brigada.gr
