Εφτά χρόνια συμπληρώθηκαν πριν λίγες μέρες από τον θάνατο του Γιάννη Μπανιά, ηγετικής μορφής της Αριστεράς, που διακρίθηκε για το ήθος του, την ανιδιοτέλειά του και την προσήλωσή του στις αξίες του κομμουνιστικού κινήματος.
Ιδιαίτερα ερωτηματικά έχει προκαλέσει το ότι για τα εφτά χρόνια από τον θάνατό του, στις 28 Μαρτίου 2012, δεν υπήρξαν αναφορές ακόμη και σε έντυπα με τα οποία ο ίδιος συνδεόταν άμεσα μέχρι το τέλος της ζωής του.
Γεννημένος στους Μελισσουργούς της Άρτας το 1939, ο Γιάννης Μπανιάς εντάχθηκε ως φοιτητής του Πολυτεχνείου του Γκρατς στο παράνομο ΚΚΕ και απελάθηκε από την Αυστρία λόγω της πολιτικής του δραστηριότητας. Ηγετικό στέλεχος, κατόπιν, της Δ.Ν. Λαμπράκη και γραμματέας της Σπουδάζουσας, εξορίστηκε από τη Χούντα και μετά την απελευθέρωσή του συμμετείχε ενεργά στο αντιδικτατορικό κίνημα.
Έχοντας επιφυλάξεις σχετικά με τη φυσιογνωμία του ΚΚΕ εσωτερικού, αν και σαφώς τοποθετημένος υπέρ της ανανέωσης του κομμουνιστικού κινήματος, παρέμεινε ανένταχτος στα 1968-75 και μετά το 1ο(9ο) Συνέδριο του 1976 εκλέχτηκε μέλος του Ε.Γ. της Κ.Ε.
Η εκλογή του στη θέση του γραμματέα του ΚΚΕ εσ., το 1982, σηματοδότησε την αριστερή στροφή του κόμματος, σε αντιπαράθεση με την τάση Κύρκου, η οποία τελικά επικράτησε, επιβάλλοντας τη διάλυσή του και την ίδρυση της Ελληνικής Αριστεράς (ΕΑΡ).
Ο Μπανιάς, επικεφαλής της τάσης που υπερασπίστηκε την κομμουνιστική φυσιογνωμία του κόμματος, συνέχισε τον αγώνα για την ανανέωση του κομμουνιστικού κινήματος, από το ΚΚΕ Εσ. / Ανανεωτική Αριστερά και την ΑΚΟΑ.
Συμμετέχοντας στον ΣΥΡΙΖΑ, του οποίου υπήρξε βουλευτής στα 2007-09, ουδέποτε εγκατέλειψε την αναφορά του στο κομμουνιστικό κίνημα και στην υπόθεση της εργατικής τάξης.
Γ. Δημητρίου