Κάθε φορά στις ευρωεκλογές οι έλληνες πολίτες σε μεγάλο ποσοστό ψηφίζουν με τη ματιά τους στραμμένη στο εσωτερικό της χώρας και τα προβλήματά της. Είναι λογικό αυτό διότι η ΕΕ είναι ένας μηχανισμός απρόσωπος και ανέλεγκτος από τους λαούς ,παρά το γεγονός ότι ευθύνεται για το 75% των αποφάσεων που αφορούν τα εθνικά κράτη. Στην περίοδο των μνημονίων φυσικά κατοχυρώθηκε μέσω της τρόικας η πλήρης αφαίρεση της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας μας, αφού με διάφορα κόλπα παραβιάστηκαν οι συνθήκες της ΕΕ αλλά και οι διατάξεις που καθόριζαν ότι μερικά ζητήματα- όπως για παράδειγμα το ασφαλιστικό -είναι αποκλειστικής αρμοδιότητας των εθνικών κρατών. Εντούτοις και σε αυτές τις εκλογές βασικό κριτήριο σε ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας θα είναι η στάση των ελληνικών κομμάτων μέσα στη χώρα και δευτερευόντως η αντίληψή τους για την Ευρώπη.
Η χρεωκοπία της χώρας και της κοινωνίας συνέβη εντός ΕΥΡΩ
Ωστόσο η κρίση που ενέσκηψε στη χώρα μας προφανώς είχε εσωτερικές αιτίες που πήγαζαν από ένα πολιτικό και οικονομικό σύστημα που εκτός από ανισότητες παρήγαγε διαρκώς ελλείμματα και όλο και μεγαλύτερο χρέος ,πλην όμως αυτές διασταυρώθηκαν με την διεθνή κρίση και τις ασφυκτικές πιέσεις που ασκούσε το Ευρώ στην ελληνική οικονομία. Έτσι ο ελληνικός λαός πλήρωσε πολύ περισσότερο από άλλους ευρωπαϊκούς λαούς ένα βαρύτατο τίμημα προς χάριν της ελληνικής και ευρωπαϊκής ολιγαρχίας.
Ο ελληνικός λαός σε αυτές τις εκλογές δεν πρέπει να ξεχάσει δύο βασικά ζητήματα.
Το πρώτο είναι ότι στην αφαίμαξη που μας γίνεται επί δέκα χρόνια και η οποία δυστυχώς συνεχίζεται πρωταρχικό ρόλο είχε αυτή η αντιδραστική ευρωζώνη και ΕΕ που για να σώσουν τις γαλλογερμανικές τράπεζες και το ΕΥΡΩ, ποδοπάτησαν μια χώρα και ένα λαό που δεν είχε την ευθύνη για την οικονομική κρίση.
Το δεύτερο είναι ότι η χώρα δέχτηκε ένα πρωτοφανές καταστροφικό πλήγμα
όντας μέσα στο ΕΥΡΩ και στην ΕΕ .Το ευρώ για τη χώρα μας δεν ήταν απλά ένα νόμισμα αλλά ένας μηχανισμός βίαιας προσαρμογής στις ανάγκες της γερμανικής πρωτοκαθεδρίας και του ευρωπαϊκού κεφαλαίου. Επιπλέον η ευρωζώνη και η ΕΕ αποδείχτηκαν ανίκανες να αντιμετωπίσουν μια οικονομική κρίση διότι σύμφωνα με τις συνθήκες ευρωπαϊκής ενοποίησης δεν διέθεταν τα κατάλληλα εργαλεία αντιμετώπισης τέτοιων κρίσεων.Αλλά και η χώρα μας χωρίς να έχει καμμία δυνατότητα άσκησης νομισματικής και συναλλαγματικής πολιτικής βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα και υπέστη μια πρωτόγνωρη λεηλασία.
Ο θεμελιώδης ισχυρισμός του κατεστημένου πολιτικού προσωπικού –σε αυτό προσχώρησε και ο ΣΥΡΙΖΑ το 2015-ήταν ότι έπρεπε να σωθεί η χώρα μέσα στο ΕΥΡΩ και με αυτή την επιδίωξη δέχτηκαν και επικύρωσαν τα πάνδεινα για το λαό μας. Όμως με αυτό τον τρόπο αποδέχτηκαν σαν αναπόφευκτη την λογική της εσωτερικής υποτίμησης και την παραδοχή ότι δεν θα υπάρξει διαγραφή του χρέους,λογική που ήταν ο πυρήνας των μνημονίων. Μετέτρεψαν έτσι τη βασική αιτία κακοδαιμονίας της χώρας σε ένα ψευδεπίγραφο ατού για την έξοδο από την κρίση και το αποτέλεσμα είναι να διαιωνίζουν τη λιτότητα και το αδιέξοδο επί δεκαετίες.
Σε αυτές τις ευρωεκλογές η καταδίκη όσων είναι συνυπεύθυνοι για το μαύρο που πρόσθεσαν στη ζωή μας τα τελευταία δέκα χρόνια πρέπει να είναι ένα καθοριστικό κριτήριο. Το μήνυμα αντίθεσης δεν γίνεται ισχυρό με την αποχή η οποία είναι ερμηνεύσιμη ποικιλοτρόπως ,ενώ αποδυναμώνεται πλήρως και διαστρεβλώνεται με την άνοδο των ακροδεξιών κομμάτων τα οποία εκτός από την αποκρουστική,ρατσιστική και βαθειά αντιλαϊκή πολιτική τους είναι και απολύτως διαχειρίσιμα από τον νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό. Η ισχυροποίηση της ανυπότακτης αριστεράς είναι το πιο ασφαλές κριτήριο που από τη μια μεριά θα δώσει ένα σαφέστατο μήνυμα καταδίκης και ταυτόχρονα θα ανοίξει το δρόμο για μεγάλες ανατροπές στην ελλάδα και την ευρώπη.
Διπλό να είναι το μήνυμα…
Η πόλωση που έντεχνα δημιουργείται εξυπηρετεί και τον Α.Τσίπρα και τον Κ.Μητσοτάκη διότι θέλουν να ακυρώσουν την πιο χαλαρή ψήφο που συνήθως κυριαρχεί στις ευρωεκλογές.Το γεγονός ότι σε έξη μήνες θα έχουμε βουλευτικές εκλογές δίνει ένα ρεαλισμό στον ισχυρισμό ότι αυτές οι ευρωεκλογές είναι το πρώτο ημίχρονο ή το πρόκριμμα για τις βουλευτικές εκλογές. Ωστόσο δεν είναι έτσι τα πράγματα.Ο χαρακτήρας των ευρωεκλογών είναι διττός διότι έχουν και εθνική και ευρωπαϊκή διάσταση, το ίδιο και το μήνυμά που πρέπει να στείλουν.
…καταδίκη των μνημονιακών κομμάτων
Το αφήγημα που προβάλλει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι το 2015 έκανε έναν αναγκαίο συμβιβασμό και ότι σήμερα βγάζει τη χώρα από την κρίση με την κοινωνία όρθια.Τίποτε από τα δύο δεν ευσταθεί.Η κοινωνία όχι μόνο δεν είναι όρθια αλλά πλήρως εξαντλημένη συνεχίζει να μετρά τις πληγές της και να υφίσταται την αφόρητη πίεση τριών μνημονίων που παρά τη λήξη του προγράμματος δανεισμού,εξακολουθούν να ισχύουν οι εκατοντάδες νόμοι και οι χιλιάδες καταστροφικές διατάξεις τους.Η προεκλογική παροχολογία δεν αλλάζει την εικόνα.Το δημόσιο και ιδιωτικό χρέος αυξήθηκαν,η ανάπτυξη είναι αναιμική,η ανεργία ,οι ανισότητες,οι κατασχέσεις, η φτώχεια είναι πρωταθλητές σε όλη την ευρώπη.Η μαζική μετανάστευση των νέων συνεχίζεται.Οι τράπεζες είναι ανίκανες να παράσχουν ρευστότητα για ανάπτυξη,ενώ η εργασία ασκείται σε συνθήκες γαλέρας.Τα πρωτογενή πλεονάσματα και η υπερφορολόγηση είναι θηλιά στο λαιμό του λαού,ενώ η συνεχιζόμενη επιτροπεία(ενισχυμένη εποπτεία)ακυρώνει οποιαδήποτε ρητορική για δημοκρατία και κυριαρχία.
Αν γι αυτά τα έργα- που είναι συνέπειες μιας νεοφιλελεύθερης πολιτικής και έχουν την σφραγίδα του ΣΥΡΙΖΑ της ΝΔ και του ΚΙΝΑΛ -επαίρεται η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ τότε δεν υπάρχει έδαφος για σοβαρή πολιτική αντιπαράθεση. Δεν υπάρχει κόκκος ριζοσπαστισμού στο αφήγμα του ΣΥΡΙΖΑ διότι δεν μπορεί να υπάρξει νεοφιλελευθερισμός με ανθρώπινο πρόσωπο.Όσο για τον ισχυρισμό για αναγκαίο συμβιβασμό πρόκειται για ένα μύθευμα που χρησιμεύει ως δικαιολογία μιας ηγεσίας η οποία δεν έκανε απλά έναν ελιγμό αλλά έκανε την κεντρική επιλογή να περάσει στην άλλη πλευρά και να συμφιλιωθεί με την αστική τάξη και τα συμφέροντά της.
Η ΝΔ και το ΚΙΝΑΛ δεν έχουν τίποτε να προσφέρουν από την άποψη εναλλακτικών λύσεων.Το αντίθετο ισχύει και οι πολίτες δεν πρέπει να ξεχάσουν τις τεράστιες μεταπολιτευτικές ευθύνες τους για την κρίση που έφτασε η χώρα,όσο και τις βαθειά αντιλαϊκές τους πολιτικές μέσα από το πρώτο και δεύτερο μνημόνιο.
Ο κος Μητσοτάκης ειδικά δεν προτείνει άλλη πολιτική παρά ένα διαφορετικό πιο ακραίο νεοφιλελεύθερο μείγμα στα πλαίσια της ίδιας πολιτικής των μνημονίων τα οποία άλλωστε εφάρμοσε η ΝΔ με ιδιαίτερο ζήλο. Ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει λιτότητα μέσω φορολογίας και η ΝΔ προτείνει λιτότητα μέσω μείωσης δαπανών με στόχο να αποπληρωθεί ένα δυσβάσταχτο και απεχθές χρέος.Αμφότεροι αποδέχονται τα τετελεσμένα των μνημονίων χωρίς ουσιώδεις διαφοροποιήσεις.
Γι αυτό το λόγο κανείς δεν πρέπει να παγιδευτεί στα πλαστά διλλήμματά τους,ούτε στη λογική του μικρότερου κακού και να κάνει ελεύθερα μια διαφορετική πραγματικά ριζοσπαστική επιλογή.
…γροθιά στο στομάχι της γερμανικής ευρωπαϊκής ένωσης
Αυτό που οικοδομήθηκε μέχρι σήμερα είναι η ΑΝΤΙ-ΕΥΡΩΠΗ.
Η ΕΕ και ιδίως η ευρωζώνη είναι θεσμοί βαθειά συντηρητικοί.Το πρόβλημά τους είναι δομικό και γενετικό.Είναι προγραμματισμένοι με αυτόματο τρόπο να παράγουν και να αναπαράγουν νεοφιλελεύθερες πολιτικές.Συνεπώς η οποιαδήποτε μεταρρύθμισή τους φαντάζει ως μια εξωπραγματική υπόθεση.Γιαυτό ο στόχος πρέπει να είναι η ανατροπή τους.Αυτό φυσικά δεν σημαίνει εθνική περιχαράκωση αλλά μια ευρωπαϊκή συνεργασία σε εντελώς διαφορετική βάση.Η ενισχυμένη και ισότιμη συνεργασία όλων των ευρωπαϊκών κρατών από τον ατλαντικό μέχρι τα Ουράλια οικοδομημένη πάνω σε νέους όρους μπορεί να είναι ένας στόχος που να συνενώνει τους ευρωπαϊκούς λαούς.Ο στόχος αυτός μπορεί να αποφορτίσει και τις γεωπολιτικές εντάσεις που προκαλεί η ύπαρξη του ΝΑΤΟ το οποίο δεν έχει επίσης θέση στο σημερινό κόσμο.
Η στρατηγική αυτή δεν σημαίνει ότι αγνοούμε τα τεκταινόμενα στη σημερινή ευρώπη ,ότι αγνοούμε τις μάχες του σήμερα ,ότι δεν αξιοποιούμε τις ρωγμές που παρουσιάζονται.Το αντίθετο μάλιστα.Το τί γίνεται τώρα σε βάρος των εργαζομένων και του λαού,το πως θα αποκρουστούν αντεργατικές πολιτικές ,το πως θα συμβάλλουμε στην ικανοποίηση των διεκδικήσεων των λαϊκών στρωμάτων,όλα τα πιο πάνω είναι καθημερινά στην ατζέντα της ριζοσπαστικής αριστεράς.Οι δυνάμεις που απαρτίζουν την ΛΑΕ και οι άλλες που έφυγαν από το ΣΥΡΙΖΑ ήταν αυτές που πρωτοπόρησαν στην δημιουργία πανευρωπαϊκών κινημάτων κατά της νεοφιλελευθερης ευρώπης και παγκοσμιοποίησης.Ενσωματώνουν στην πρακτική τους ότι νέο και ριζοσπαστικό γεννιέται όπως το κίνημα των κίτρινων γιλέκων στην Γαλλία.
Ο ευρωβουλευτής της ΛΑΕ Ν.Χουντής παρενέβη με αποφασιστικό τρόπο για πλείστα όσα κοινωνικά,οικονομικά ,εθνικά και ευρωπαϊκά προβλήματα συνδυάζοντας επιτυχημένα την πάλη για το άμεσο με το μακροπρόθεσμο ,το ειδικό με το γενικό.
Συνεπώς το μήνυμα των ελλήνων πολιτών πρέπει να έχει και ευρωπαϊκό παραλήπτη.Πρέπει να είναι γροθιά στο στομάχι αυτής της γερμανικής ΕΕ που έλιωσε τον εληνικό λαό ,κατάργησε τη δημοκρατία στη χώρα μας και καταδυναστεύει τους λαούς των χωρών της ΕΕ,που προωθεί ένα μοντέλο διεύρυνσης των οικονομικών εθνικών και κοινωνικών ανισοτήτων,πλήρους απορρύθμισης της εργασίας και του κοινωνικού κράτους.Πρέπει να τιμωρηθεί αυτή η ΕΕ που λειτουργεί σαν βοηθός σερίφης των ΗΠΑ στην περιοχή, η οποία συμβάλλει στην καταστροφή του περιβάλλοντος, στην άρνηση αντιμετώπισης του οξυμένου προβλήματος της προσφυγιάς και της μετανάστευσης.
Η ψήφος στη ΛΑΕ είναι αυτή που θα τους πονέσει περισσότερο διότι είναι μια δύναμη αμφισβήτησης όλου του οικοδομήματος και όχι των δευτερευουσών πλευρών της πολιτικής της ΕΕ.
Να κερδίσει η προοπτική της συνεργασίας της αριστεράς
Σε αυτές τις εκλογές η ΛΑΕ πρέπει να βγεί δυναμωμένη και με εκπροσώπηση στην ευρωβουλή.Ο κόσμος της αριστεράς που τσαλακώθηκε από την συντηρητική μετάλαξη του ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να το βάλει κάτω,ούτε να δώσει άλλοθι σε νεοφιλελεύθερες πολιτικές με την ψήφο ή την αποχή του.Η ελπίδα για μια νέα ανάταση του κινήματος και την επαναθεμελίωση μιας πραγματικά ριζοσπαστικής αριστεράς δεν πρέπει να σβήσει.Η σπίθα της ανατροπής πρέπει να κρατηθεί ζωντανή.
Όσες κι αν είναι διαφορές που είναι γνωστό ότι υπάρχουν, αυτές δεν πρέπει να ενισχύουν την ηττοπάθεια και την αποχή από μια νέα προσπάθεια.
Η αναμφισβήτητη αγωνιστική στάση της ΛΑΕ,η αποτελεσματική δουλειά που έκανε στην ευρωβουλή, ο ριζοσπαστικός αριστερός της λόγος αποτελούν ασφαλείς εγγυήσεις για την χρησιμότητα αυτής της ψήφου, ακόμη και γιά όσους συντρόφους και συναγωνιστές δεν καλύπτονται πλήρως από την πολιτική της δράση.
Επί πλέον η η επιβράβευση της διακηρυγμένης και ειλικρινούς ενωτικής της συμπεριφοράς μπορεί -μετά τις ευρωεκλογές και ενόψει βουλευτικών εκλογών- να βοηθήσει ώστε να δρομολογηθεί μια διαδικασία συνεργασίας των κατακερματισμένων αντιμνημονιακών αριστερών δυνάμεων.
Σε κάθε περίπτωση όσοι αγωνιούν για την τύχη της ανατρεπτικής ριζοσπαστικής αριστεράς και επιθυμούν την αναγέννηση της πρέπει να κατανοήσουν, ότι αυτή δεν μπορεί να πραγματωθεί κάτω από το πρίσμα μιας επί πλέον ήττας αλλά από το δημιουργικό αναστοχασμό μέσα στις ευνοϊκές συνθήκες ενός θετικού αποτελέσματος.
*Ο Αλέκος Καλύβης είναι υποψήφιος ευρωβουλευτής της Λαϊκής Ενότητας
